پژوهش پرستاری ایران
سال:1387 | دوره:3 | شماره:8-9 |تعداد مقالات:12

مقدمه: رعایت استقلال یکی از نیازهای اساسی بیماران بوده و پرستاران نقش منحصر به فردی در برآورده نمودن این نیاز دارند. هدف این مطالعه بررسی دیدگاه بیماران در مورد رعایت استقلال آنان طی مراقبت های پرستاری می باشد.روش کار: در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی 187 بیمار بستری در سه بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز با روش در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ای که رعایت استقلال بیماران در دو بعد میزان اطلاعات داده شده به بیماران و میزان مشارکت دادن بیماران در فرآیند تصمیم گیری های درمانی را می سنجید استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام گرفت.یافته ها: اکثر بیماران معتقد بودند که پرستاران استقلال آنان را در دو بعد میزان اطلاعات داده شده به آنان و میزان مشارکت دادن آنان در فرآیند تصمیم گیری های درمانی در حد ضعیفی رعایت می نمایند. همچنین، مشخص شد که بین ادراک از وضعیت سلامتی، میزان نیاز به اقدامات پرستاری و سن بیماران با میزان گزارش آن ها از میزان رعایت استقلال شان ارتباط وجود دارد.نتیجه گیری: بیماران اعتقاد دارند که استقلال آن ها طی مراقبت های پرستاری به خوبی رعایت نمی گردد و با افزایش نیاز بیماران به مراقبت های پرستاری دیدگاه آن ها در مورد میزان رعایت استقلال شان بهبود می یابد. آموزش کادر پرستاری در مورد اهمیت رعایت استقلال بیماران در مراقبت های پرستاری توصیه می گردد.

زمینه: به کاربری تحقیق حلقه پیوند بین پژوهش و عملکرد بالینی است که ارایه مراقبت با کیفیت را ترویج می دهد. عملکرد مبتنی بر تحقیق یکی از معیارهای اصلی است که نشان می دهد پرستاران یافته های تحقیق را به کار گرفته و مراقبت های بهداشتی ارایه شده بر گرفته از یافته های کسب شده از تحقیقات دقیق علمی است. علی رغم افزایش برونداد تحقیقات استفاده از آنها توسط پرستاران در عمل موازی با افزایش کمی تحقیقات پرستاری پیش نرفته و زمان آن رسیده که توجه پرستاری بیشتر به قدرت بخشیدن بخش دیگری از طیف تحقیق یعنی به کارگیری نتایج تحقیق در امر مراقبت معطوف گردد. هدف از این مطالعه مروری، توصیف راهبردهای مورد استفاده در توسعه عملکرد مبتنی بر تحقیق در پرستاری است.روش: در این مطالعه با استفاده از جستجوی منظم نتایج گزارشات پایان نامه ای و مقالات منتشر شده پیرامون به کارگیری نتایج تحقیق و عملکرد مبتنی بر شواهد در پرستاری طی یک دهه اخیر جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعات با استفاده از پایگاههای اطلاعاتیISI ،CINAHL  و MEDLINE که حد وسیعی از مجلات و مطالب منتشر شده را ایندکس می کند بدست آمد. مطالعات منتشر شده فارسی زبان نیز با جستجو در پایگاه اطلاعاتی علمی "SID" یافت شد. از بین حجم زیادی از مطالعات دریافت شده، 51 مطالعه که مطالبی پیرامون راهبردهای توسعه عملکرد مبتنی بر تحقیق در پرستاری را دارا بودند در این بررسی انتخاب شدند.یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از مطالعات انتخابی و توجه به مفاهیم کلیدی مطرح شده در آنها راهبردهایی بر اساس مدل های به کارگیری نتایج تحقیق و دو مفهوم اصلی پذیرش و آمایش توصیه شده است که اجرای آن به کارگیری نتایج تحقیق در پرستاری را امکان پذیر می سازد.نتیجه گیری: رسیدن به موفقیت عملکرد مبتنی بر تحقیق با وجود محیط فراگیر، حامی خلاقیت و برانگیزاننده که منابع کافی را در اختیار داشته و به عملکرد افراد ارزش می نهد امکان پذیر می باشد. دسترسی به نتایج تحقیقات معتبر، داشتن کفایت و شایستگی در انتقال و استفاده از نتایج در عملکرد، و ایجاد بافت حمایتی که ایجاد کننده جو خلاق و ذهنیت تحقیقی در سازمان باشد از ملزومات اجرایی شدن فرآیند عملکرد مبتنی بر تحقیق در پرستاری است.

مقدمه: کیفیت بالای زندگی کاری به عنوان شرط و پیش زمینه اساسی توانمندسازی منابع انسانی موردنیاز سیستم مراقبت بهداشتی شناخته شده است. بهره وری پرسنل پرستاری عامل مهمی در موفقیت سازمان است. چنانچه ارتباط بین کیفیت زندگی کاری با بهره وری مشخص شود مدیران می توانند با بالا بردن کیفیت زندگی کاری زمینه بهره وری پرسنل را فراهم آورند. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی کاری با بهره وری پرستاران بالین می باشد.روش: این پژوهش مطالعه ای مقطعی، از نوع همبستگی است که دو متغیر کیفیت زندگی کاری و بهره وری با استفاده از ابزار پژوهشگر ساخته همراه با متغیرهای دموگرافیک مورد بررسی قرار گرفت. جامعه پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل می دادند که 360 نمونه تصادفی از بین آن ها گرفته شد. روش جمع آوری داده ها خودگزارشی بودند. پرسشنامه کیفیت زندگی کاری با 45 سوال در مقیاس لیکرت و پرسشنامه بهره وری با 25 سوال در مقیاس لیکرت ساخته شد. بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از SPSS v.11.5 و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و مجذور کای در مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان دادند از نظر %31.9 واحدهای مورد پژوهش بهره وری آنها در سطح متوسط قرار دارد و کمتر از یک دهم آنها بهره وری خود را مطلوب گزارش نموده اند. همچنین از نظر %41.9 کیفیت زندگی کاری آن ها در سطح متوسط قرار دارد و تنها یک دهم آن ها کیفیت زندگی کاری خود را مطلوب گزارش نموده اند. آزمون آماری پیرسون همبستگی معناداری را بین بهره وری و کیفیت زندگی کاری فرد نشان داد(p<0.001) r=0.357.نتیجه گیری: با توجه به آن که تنها حدود یک دهم واحدهای مورد پژوهش بهره وری و کیفیت زندگی کاری خود را در سطح مطلوب برآورد نموده اند، بنابراین مدیران می توانند با اتخاذ راه کارهای مناسب کیفیت زندگی کاری و مولفه های مهم کیفیت زندگی کاری پرستاران را ارتقا داده و شرایط لازم جهت بهبود کیفیت ارایه خدمات و بهره وری پرستاران را فراهم سازند.

زمینه: بیماری های ایسکمیک قلب، شایع ترین بیماری های قلبی و مهم ترین علت مرگ و میر در تمام دنیا می باشد که بر روی کیفیت زندگی مبتلایان تاثیر می گذارد. این بیماری مشکلات زیادی را برای بیماران و هزینه بالایی را برای جامعه به دنبال دارد و از طرفی اغلب مطالعات کیفیت زندگی عمومی را بررسی کرده بودند. این مطالعه به منظور تعیین کیفیت زندگی عمومی و اختصاصی مبتلایان به بیماری های ایسکمیک قلب مراجعه کننده به مراکز درمانی کاشان در سال 1386 انجام شد.روش: این مطالعه از نوع مقطعی است که در کلیه مراجعین به مراکز درمانی (500 نفر) که بر اساس نتایج آنژیوگرافی، درگیری عروق کرونر و یا بر اساس معیارهای کلینیکی و پاراکلینیکی تشخیص قطعی انفارکتوس داشته و یا کسانی که سابقه عمل های جراحی باز یا بسته قلبی داشتند و در حال حاضر تحت مراقبت و درمان قرار گرفتند انجام شد. ابزار گردآوری داده ها برای کیفیت زندگی عمومی فرم کوتاه (SF-36)36 و برای کیفیت زندگی اختصاصی از پرسشنامه یا شاخص آنژینی سیتل (SAQ) استفاده شد. داده های بدست آمده با شاخص های توصیف و با تست کای دو و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد میانگین سنی افراد 60.5±12.5 سال بود. از 500 بیمار %55.8 آن ها مرد بودند. بیشتر بیماران سابقه سکته قلبی قبلی داشتند. اکثر بیماران کیفیت زندگی متوسط و خوب داشتند. بیمارانی که تحت CABG قرار گرفته بودند کیفیت زندگی بهتری نسبت به PTCA داشتند. میانگین کیفیت زندگی عمومی بر اساس فرم کوتاه 112.5±24 یعنی در سطح خوب و بر اساس شاخص آنژینی سیتل 59.8±9.14 یعنی در سطح خوب بود. عوامل موثر بر کیفیت زندگی شامل بیماری های زمینه ای، بیماری قلبی، سن بالا، عدم آموزش کافی، تحصیلات، دفعات سکته قلبی و جنسیت بود.نتیجه گیری: سطح کیفیت زندگی عمومی و اختصاصی در بیماران خوب ارزیابی شدند اما در بیماران سکته قلبی و آنژینی بهتر از بیمارانی بود که تحت ترمیم عروق کرونر قرار گرفته بودند. همچنین لزوم توجه بیشتر و دادن آموزش کافی به بیماران سن بالا، دارای بیماری های زمینه ای و نوع بیماری های قلبی، دفعات سکته قلبی بیشتر و خانم ها را نشان می دهد.

مقدمه: فرسودگی شغلی سندرمی است که با ایجاد تصور منفی از خود، نگرش منفی نسبت به شغل و احساس عدم ارتباط با مددجو، به افت شدید کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی می انجامد. بخش بهداشت و درمان یکی از مهم ترین حوزه های توسعه پایدار در جوامع بشری است که نیازمند درمانگران سالم، شاداب و با انگیزه کاری بالا می باشد. از جمله درمانگران این بخش کادر پرستاری بیمارستان ها می باشند که شاغلین در بخش خصوصی این مراکز معمولا پس از مواجه شدن با انبوهی از مشکلات و استرس های شغلی در محیط کار، فرسوده می شوند. پژوهش حاضر به منظور بررسی عوامل موثر بر فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بخش خصوصی انجام شده است.روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که جامعه مورد مطالعه را 505 پرستار بیمارستان های توس، پاستورنو، لاله، تهران کلینیک و کسری تهران تشکیل می داد. پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، مقیاس عوامل فرسودگی آور شغلی در پرستاری و یک مقیاس استاندارد فرسودگی شغلی جهت جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفت. داده ها توسط آزمونهای آماری و نرم افزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میزان فرسودگی شغلی در حیطه واماندگی عاطفی %6.36 واماندگی عاطفی در سطح زیاد، در حیطه مسخ شخصیت %1.81 از جامعه مورد مطالعه مسخ شخصیت زیاد و در حیطه احساس عدم کفایت %23.63 احساس کفایت کم داشتند. مهمترین عامل اصلی ایجاد کننده فرسودگی شغلی در پرستاران شاغل در مراکز خصوصی شامل عدم تناسب حقوق و کارانه دریافتی با میزان کار انجام شده و سختی آن تعیین گردید.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش و اهمیت شغل پرستاری، رفع موانع و مشکلات ایفای نقش پرستاران از جمله مسایل اقتصادی، اجتماعی، مدیریتی و ... حایز اهمیت بوده و لازم است مسوولین با پیگیری ها و ارایه راه کارهای لازم در جهت مناسب سازی شرایط محیطی، اقتصادی، پرسنلی و مدیریتی این پرستاران با توجه به حجم و تعداد بالای بیماران این مراکز آنان را یاری دهند.

مقدمه: بیماری های قلبی و عروقی، عوارض، ناتوانایی ها و مرگ و میر ناشی از آن هر ساله در ایران رو به افزایش است. طراحی و به کارگیری مدل های بومی یکی از مهم ترین راهبردهایی است که می تواند در کنترل این عوارض تاثیر به سزایی داشته باشد. مدل بهینه سازی فرهنگ سازمانی آموزش بیمار حاصل تحقیق کیفی و بومی است، که در این پژوهش مورد ارزشیابی قرار گرفته است.هدف: تعیین تاثیر به کارگیری مدل بهینه سازی فرهنگ سازمانی آموزش بیمار بر میزان رضایتمندی و اضطراب بیماران مبتلا به اختلالات عروق کرونر می باشد.روش: در این مطالعه نیمه تجربی 60 بیمار مبتلا به اختلالات عروق کرونر در گروه مداخله و 50 بیمار در گروه شاهد و 5 مدیره پرستاری و 5 پرستار که بصورت مبتنی بر هدف انتخاب شده بودند شرکت کردند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های اضطراب اشپیل برگر و سنجش رضایتمندی بیماران استفاده شده است. داده ها مربوط به تعیین و مقایسه میزان اضطراب در دو گروه در قبل از به کارگیری مدل و یک ماه، سه ماه و شش ماه بعد از مداخله جمع آوری گردیده و اطلاعات مربوط به تعیین و مقایسه سطح رضایتمندی بیماران قبل و بعد از مداخله نیز جمع آوری گردید. مداخله شامل یک بسته برنامه ریزی شده مبتنی بر مدل بهینه سازی فرهنگ سازمانی در راستای نهادینه سازی آموزش به بیمار در پرستاران و مدیران پرستاری در ابعاد فرآیند برقراری ارتباط موثر، تصمیم گیری مشارکتی، هدف گذاری، برنامه ریزی، اجرا و ثبت، نظارت و کنترل و افزایش انگیزه بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.15 و با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس اندازه های تکراری و آزمون های آماری من ویتنی و آزمون فریدمن تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: داده ها نشان داد، اضطراب بیماران در گروه شاهد، قبل و بعد از به کارگیری الگوی بهینه سازی فرهنگ سازمانی آموزش بیمار به ترتیب 74/58 و 36/54 و در گروه مداخله نیز به ترییب 81/58 و 15/30 بوده و آزمون آماری تی مستقل اختلاف معناداری را بین تفاوت میانگین های اضطراب دو گروه نشان داد (P<0.0001)، و همچنین رضایت بیماران در گروه شاهد، قبل و بعد از به کارگیری الگوی بهینه سازی فرهنگ سازمانی آموزش بیمار به ترتیب 88/24 و 7/26 و در گروه مداخله نیز به ترییب 83/23 و 57/52 بوده و آزمون آماری من ویتنی اختلاف معناداری را بین تفاوت میانگین های اضطراب دو گروه نشان داد (p<0.0001).نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی و قابل اجرا بودن الگوی بهینه سازی فرهنگ سازمانی آموزش بیمار، به کارگیری این مدل موجب انگیزش و تغییر رفتار پرستاران در جهت جدی گرفتن امر آموزش به بیمار و تعهد و مسوولیت پذیری بیشتر آن ها نسبت به این مسوولیت مهم گردیده است. لذا این مدل می تواند بعنوان یک راهبرد عملی برای نهادینه کردن آموزش به بیمار در پرستاری به کار گرفته شود.

مقدمه: هم اکنون والد عنصر اجتناب ناپذیر مراقبت از کودکان بستری است. لذا اهمیت ارتباط پرستار با والد امری بدیهی است اما شناخت کافی در مورد ماهیت این ارتباط مبتنی بر تجارب پرستار و والد در بخشهای داخلی کودکان در دسترس نیست. هدف از این مقاله تبیین تجربیات والدین و پرستاران از ارتباط با یکدیگر در محیط بیمارستان طی مراقبت از کودک بود.روش: مطالعه یک مطالعه کیفی از نوع آنالیز درون مایه ای استقرایی 6 مرحله ای بود. شرکت کنندگان در پژوهش را 14 مادر دارای کودک مبتلا به بیماری مزمن بستری در بخش و 10 پرستار کارشناس که از این کودکان مراقبت می کردند، تشکیل می دادند. اطلاعات با استفاده از مصاحبه های عمیق چهره به چهره جمع آوری شد.یافته ها: آنالیز درون مایه ای داده ها نهایتا 5 تم نشان دهنده ماهیت تجربه پرستاران و والدین از ارتباط را آشکار ساخت. این پنج تم شامل در حاشیه قرار گرفتن ارتباط با والد و کودک، محدود کردن اطلاع رسانی به والدین، عبرت آموزی والد و پرستار از ارتباط، حمایت روحی غیررسمی بین والدین و عوامل در حاشیه قرار گرفتن ارتباط می باشد. مطالعه حاضر نشان داد که کمبود وقت و حجم زیاد کار ناشی از عدم تعادل منابع انسانی با نیازها و همچنین مهارت ناکافی پرستاران در برقراری ارتباط و ماهیت ارتباط پزشک- پرستار سبب در حاشیه قرار گرفتن ارتباط با والدین شده بود.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که کمبود وقت بدلیل کمبود تعداد پرستار به بیمار و همچنین مهارت ناکافی پرستاران در برقراری ارتباط سبب در حاشیه گذاشتن ارتباط با والدین و متعاقبا عدم تامین نیازهای حمایتی و اطلاعاتی والدین شده بود. حال که حضور مداوم والدین بر بالین کودک، تماس مداوم و مکرر کادر درمان علی الخصوص پرستاران با والدین را غیرقابل اجتناب نموده است توجه به زیرساختهای ضروری آن از جمله توسعه مهارتهای ارتباطی پرستاران با فراهم کردن آموزش ضمن خدمت و مدل های نقش در این زمینه از اهمیت حیاتی برخوردار است.

مقدمه: تدابیر مربوط به کنترل درد یکی از اقدامات پرستاری و جزء وظایف آنان است. هدف مطالعه حاضر بررسی مشکلات پرستاران در به کارگیری روش های کنترل درد غیردارویی در کودکان می باشد.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که در سال 1384 در بیمارستان های منتخب شهرستان ساوه با کلیه پرستاران شاغل در بخش های اطفال، اورژانس کودکان و مراقبت های ویژه نوزادان (30 نفر) به روش تمام شماری انجام شد.ابزارها: شامل پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و دانش، چک لیست خودگزارش دهی روش های غیردارویی کنترل درد به کار گرفته شده توسط پرستاران، چک لیست روش های غیردارویی کنترل درد به کار گرفته شده توسط پرستاران از دیدگاه پژوهشگر، پرسشنامه خودگزارش دهی مشکلات پرستاران در رابطه با به کارگیری روش های غیردارویی کنترل درد در اطفال و ارایه راه کارهای پیشنهادی برای حل مشکلات از دیدگاه خودشان روایی و پایایی ابزارها سنجش شد.یافته ها: بیشترین گروه سنی (%40) در این مطالعه در محدوده سنی 29-25 سال، بیشتر پرستاران (%90) هیچ گونه آموزشی درباره روش های غیردارویی کنترل درد در اطفال دریافت نکرده و %86.7 از نمونه های پژوهش از طریق تجربه بعضی از روشها را فرا گرفته اند. روش انحراف فکر بیشترین روش کنترل غیردارویی درد (%76.7) توسط پرستاران تحت مطالعه بود. %3.3 روش های غیردارویی کنترل درد را می شناختند. مشکلات پرستاران در به کارگیری این روش ها شامل مشکلات مربوط به محیط و کمبود تجهیزات (%91.6) و مشکلات آموزشی شامل مشکلات فرهنگی، نداشتن آموزش در زمان تحصیل و نداشتن دوره های بازآموزی ضمن خدمت (%82.2)، مشکلات مدیریتی شامل مشکلات مربوط به مدیریت و نداشتن انگیزه %70 و مشکلات پرسنلی شامل مشکلات شغلی، زیاد بودن شیفت ها، مشکلات پرسنلی، حقوق پایین، بار کاری، کمبود وقت، مقاومت پزشکان، مقاومت پرستاران (%25.4) می باشد.نتیجه گیری: بررسی راه کارهای ارایه شده توسط پرستاران برای حل این مشکلات، در نظر گرفتن یک سیستم نظارتی قوی تر (کمیته درد) که از جمله وظایف آن کنترل بر روند درد، رسیدگی به مشکلات محیطی و کمبود تجهیزات (راه کار کوتاه مدت) و دیگری با توجه به کمبودهای آموزشی در زمان تحصیل، بازبینی دروس دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد پرستاری کودکان و افزودن مباحث مربوط به شیوه های غیردارویی کنترل درد به محتوای آن (راه کار میان مدت) به عنوان راه کارهای برتر برای حل مشکلات پرستاران پیشنهاد شدند.

مقدمه: شکی نیست که یکی از مهمترین عوامل در پیشبرد اهداف یک سازمان، اعمال شیوه های صحیح مدیریت است و از آنجا که به عقیده بسیاری از صاحب نظران، امروزه اداره امور بیمارستان یک کار مهم گروهی است؛ بنابراین به منظور فراهم آوردن زمینه مشارکت در بیمارستان؛ شناخت موانع اجرا و سپس تعیین راه حل با توجه به منابع و محدودیتها الزامی است. هدف از این مطالعه بررسی موانع اجرای سبک مدیریت مشارکتی در واحدهای پرستاری بیمارستان های آموزشی شهر اراک بوده است.روش: این پژوهش مطالعه ای توصیفی که در سال 1386 است. نمونه های پژوهش شامل همه 26 مدیر پرستاری و 87 پرستار شاغل در 3 بیمارستان آموزشی شهر اراک بوده اند. داده ها به وسیله پرسشنامه پژوهشگر ساخته جمع آوری شد و سپس به وسیله آمار توصیفی و آنالیز واریانس مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه %56.99 افراد عوامل سازمانی را به عنوان مهم ترین مانع اجرای مدیریت مشارکتی می شناسند. همچنین یافته های پژوهش نشان می دهد که بیشترین واحدهای پژوهش (%84.1) تا به حال آموزشی درباره مدیریت مشارکتی ندیده اند و %76.1 به ایجاد جو مشارکت در سازمان موافق بوده و بقیه افراد هم تا حدودی موافق بوده اند، و به عبارتی هیچ کس مخالف با این موضوع نبوده است.نتیجه گیری: این تحقیق مهم ترین مانع را از جهت بعد، عوامل سازمانی شناخته و سپس با اختلاف ارزش ناچیز؛ موانع فرهنگی، فردی- مدیر و فردی- پرسنل بعنوان موانع اجرای مدیریت مشارکتی معرفی کرده است. «بهسازی مدیران برای مدیریت شایسته محور» راه کاری است که می تواند علاوه بر کمک به رفع موانع، منجر به بکارگیری صحیح این سبک مدیریتی یا انتخاب بهترین سبک مدیریت مناسب برای سازمان گردد.

مقدمه: مهمترین هدف ارزیابی درونی؛ بهبود، تضمین و تقویت کیفیت برنامه های آموزشی است. هدف از انجام این پژوهش نیز بررسی میزان تحقق اهداف ارزیابی درونی گروه پرستاری دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بوده است.روش کار: این پژوهش بر اساس هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی است که در آن از طرح تحقیق طولی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، گروه آموزشی پرستاری دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی طی سال های 1378 تا 1386 بوده است. تعداد نمونه آماری تحقیق 129 نفر شامل اعضای هیات علمی، مدیران گروه، دانشجویان، دانش آموختگان و کارفرمایان دانش آموختگان طی دوره مورد بررسی بوده و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته و فرم های بررسی اسناد و مدارک استفاده شد. برای انجام ارزیابی ابتدا کمیته ای متشکل از اعضای هیات علمی گروه تشکیل شد و کمیته مزبور بر اساس اهداف، عوامل و نشانگرهای ارتقای کیفیت گروه به ارزیابی پرداخت. سپس با توجه به نتایج ارزیابی درونی، برنامه ای برای بهبود مستمر کیفیت آموزشی و پژوهشی گروه تدوین شد و طی یک دوره 10 ساله اجرا و بطور مستمر مورد بازنگری قرار گرفت. نهایتا وضعیت گروه، مورد ارزیابی مجدد قرار گرفته و یافته های آن با وضعیت گروه در سال پایه مقایسه و نتیجه نهایی مشخص شد.یافته ها: یافته های تحقیق بیانگر آنست که با اجرای ارزیابی درونی و کاربست نتایج آن، گروه در بهبود نشانگرهای کلیدی کیفیت سیر صعودی داشته است. همچنین بررسی میزان تحقق اهداف و نشانگرهای کیفی گروه در هفت عامل مورد بررسی، بیانگر تاثیر اجرای ارزیابی درونی و برنامه ریزی گروه در بهبود مستمر کیفیت گروه بوده است.نتیجه گیری: با اجرای ارزیابی درونی، ضمن جلب مشارکت اعضای هیات علمی، وضعیت موجود و مطلوب گروه آموزشی به تصویر کشیده و نقاط قوت و ضعف گروه آشکار شد. با اجرای پیشنهادات و راهکارهای اجرایی حاصل از نتایج ارزیابی درونی، مطلوبیت نشانگرهای ارزیابی و وضعیت کیفیت آموزشی و پژوهشی گروه آموزشی طی دوره مورد بررسی سیر صعودی داشته است.