پژوهش پرستاری ایران
سال:1389 | دوره:5 | شماره:16 |تعداد مقالات:10

مقدمه: بیماری های ایسکمیک قلبی شایع ترین علت مرگ و میر در جهان می باشد. بازتوانی قلبی موجب کاهش مرگ و میر و بهبود وضعیت روحی-روانی و قلبی-عروقی در بیماران مبتلا به بیماری های ایسکمیک قلبی می شود. پژوهش حاضر، به منظور بررسی تاثیر آموزش برنامه بازتوانی قلبی بر تغییرات نوار قلب در بیماران سکته قلبی می باشد.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی است که در سال 88-1387 انجام شده است. نمونه گیری 15 ماه به طول انجامید. جامعه مورد پژوهش را کلیه بیماران مبتلا به سکته قلبی که در زمان مطالعه در بیمارستان های آموزشی درمانی اراک بستری بودند تشکیل می داد و از بین آنان 170 نفر با توجه به ویژگی های مورد نظر پژوهشگر انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 85 نفری (تجربی و شاهد) تقسیم شده اند. بیماران گروه تجربی در دو جلسه آموزش برنامه های بازتوانی، یک بار در زمان ترخیص و یک بار دیگر، 3-2 هفته بعد از ترخیص شرکت کردند. جلسات بازتوانی شامل آشنایی مختصر با ساختمان قلب، فعالیت های ورزشی،کنترل و تعدیل ریسک فاکتورها از جمله فشار خون، دیابت و چربی خون، رژیم غذایی، روابط جنسی، بهداشت روان (کنترل استرس و ...) و آشنایی با رژیم دارویی آن ها بود. بیماران گروه شاهد فقط مراقبت های معمول را دریافت داشته و در آموزش برنامه بازتوانی شرکت نداشته اند. در طی 6 ماه 5 بار از بیماران نوار قلب (12 لیدی) گرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بعد از 6 ماه از مداخله، میزان بازگشت موج T معکوس به حالت اولیه در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد به طور معناداری بیشتربوده است (p<0.05). تغییرات قطعه ST و موج Q در دو گروه تجربی و شاهد تفاوتی نداشتند.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد آموزش برنامه های بازتوانی قلبی موجب تسریع در بازگشت موج  Tمعکوس به حالت اولیه می شود و این امر نشان می دهد که آموزش برنامه بازتوانی قلبی می تواند پیامدهای مفیدی برای بیماران سکته قلبی داشته باشد.

مقدمه: اسکیزوفرنیا یکی از اختلالات پیچیده روان پزشکی می باشد. گر چه داروهای ضد روان پریشی تکیه گاه اصلی درمان اسکیزوفرنیا به شمار می روند، ولی مداخلات روان شناختی نیز در بهبود نشانه های بالینی موثر هستند. لذا هدف از این تحقیق بررسی تاثیر گروه درمانی معنوی-مذهبی بر وضعیت روانی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا می باشد.روش: این مطالعه از نوع نیمه تجربی می باشد. تعداد 67 بیمار اسکیزوفرنیک به روش در دسترس از مرکز آموزشی درمانی روان پزشکی رازی انتخاب و به روش بلوک های تبدیل شده تصادفی در دو گروه مداخله (32 بیمار) و شاهد (35 بیمار) قرار گرفتند. برای گروه مداخله 12 جلسه یک ساعته گروه درمانی معنوی - مذهبی، هفته ای سه بار به مدت 4 هفته برگزار شد. ابزار گردآوری دادها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مقیاس مختصر ارزیابی روان پزشکی (BPRS) بودند. تجزیه و تحلیل آماری به وسیله آزمون های آماری تی زوجی و تی مستقل انجام شد.یافته ها: وضعیت روانی گروه مداخله قبل و بعد از مداخله گروه درمانی معنوی مذهبی نتایج تفاوت معناداری را نشان داد (p=0.001). این در حالی است که در گروه شاهد تفاوت معناداری بین میانگین های قبل و بعد وجود نداشت (p=0.268). پس از گروه درمانی معنوی - مذهبی بین دو گروه تفاوت معنادار آماری وجود داشت (p=0.001). در حالی که قبل از گروه درمانی معنوی - مذهبی تفاوت معناداری بین گروه های مداخله و شاهد وجود نداشت (p=0.093).نتیجه گیری: به طور کلی گروه درمانی معنوی - مذهبی در بهبود وضعیت روانی بیماران اسکیزوفرنیک موثر می باشد.

مقدمه: گر چه ارتقای توانایی قضاوت و تصمیم گیری بالینی یکی از اهداف اصلی برنامه آموزش چهار ساله پرستاری اعلام گردیده است شواهدی وجود دارد که نشان می دهد در برنامه های آموزش پرستاری این مهارت به طور موثری ارایه نمی گردد. هدف این پژوهش تبیین فرایند تصمیم گیری های بالینی در دانشجویان سال آخر پرستاری است.روش: در این مطالعه کیفی با استفاده از روش گراندد تئوری تجارب و درک دانشجویان سال آخر پرستاری در مورد عوامل موثر بر تصمیم گیری بالینی مورد مطالعه عمیق قرار گرفت. 32 دانشجو با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند، سپس برگزاری 6 جلسه گروه مدار و نیز 12 جلسه مشاهده مشارکت کنندگان برای جمع آوری داده ها استفاده گردید و داده ها با روش تحلیل مقایسه مداوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در مطالعه حاضر از نظر شرکت کنندگان پنج متغیر اصلی مربی بالینی کار آمد، کسب دانش کاربردی، تجربه بالینی، محیط مناسب آموزش بالینی و برخورداری از خودباوری حرفه ای از مهم ترین عوامل موثر در تصمیم گیری های بالینی دانشجویان بودند.نتیجه گیری: کسب خودباوری حرفه ای مهم ترین عاملی است که در تجربه و یادگیری تصمیم گیری بالینی نقش دارد. نتایج پژوهش نشان داد که دانشجویان پرستاری عدم کسب دانش کاربردی و تجربه مناسب بالینی را در کاهش خودباوری حرفه ای جهت اخذ تصمیمات بالینی موثر می دانند. آن ها به این دلایل از کسب توانایی کافی در اخذ تصمیمات بالینی موثر رضایت ندارند.

مقدمه: درد رگ گیری یکی از عوامل عمده استرس در کودکان بستری در بیمارستان بوده و وظیفه پرستار انجام این رویه به شیوه ای است که حداقل ناراحتی را برای کودک به دنبال داشته باشد. این پژوهش با هدف مقایسه دو روش استفاده از کرم املا و یخ پیش از رگ گیری بر کاهش درد ناشی از آن و نیز مقایسه این دو روش با عدم مداخله صورت گرفته است. روش: این بررسی مداخله ای روی 90 کودک 12-3 ساله بستری در بخش اورولوژی بیمارستان مرکز طبی کودکان که تحت رویه رگ گیری قرار گرفته اند، انجام شده است. آن ها به سه گروه مداخله با کرم EMLA، مداخله با یخ و بدون مداخله تقسیم شدند. برای دو گروه مداخله قبل از رگ گیری کرم EMLA و یا یخ استفاده گردید. شدت درد هر سه گروه بعد از رگ گیری با دو مقیاس خودگزارش دهی FACES و مشاهدات پرستارCHEOPS  سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی مثل آزمون کروسکال والیس و من ویتنی با استفاده از نرم افزار SPSS v.15 انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد میانگین (انحراف معیار) شدت درد بر اساس مقیاس FACES در سه گروه استفاده از کرم EMLA، استفاده از یخ و بدون مداخله به ترتیب 2.79(3)، 2.81(4) و 2.27(7) و میانگین و انحراف معیار شدت درد بر اساس مقیاس CHEOPS در سه گروه استفاده از کرمEMLA ، استفاده از یخ و بدون مداخله به ترتیب 2.15(4)، 2.39(8) و 2.17(9) بود. آزمون کروسکال والیس نشان داد که بین این سه گروه از لحاظ آماری در شدت درد حین رگ گیری با هر دو مقیاس با p<0.001 اختلاف معنادار وجود دارد. همچنین آماره من ویتنی نشان داد شدت درد بر اساس هر دو مقیاس در دو گروه EMLA و بدون مداخله و نیز دو گروه یخ و بدون مداخله با p<0.001 اختلاف معنادار وجود دارد ولی بین دو گروه EMLA و یخ ارتباط معناداری یافت نشد.نتیجه گیری: از آنجایی که استفاده از روش های غیردارویی در تسکین درد از نظر هزینه و در دسترس بودن بر روش های دارویی ارجح می باشند با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت در مواقع عدم دسترسی به روش های دارویی تسکین درد ناشی از رویه رگ گیری می توان روش غیر دارویی استفاده از یخ را به کار برد.

مقدمه: آنژیوگرافی عروق کرونر یکی از مهم ترین روش های تشخیصی بیماری عروق کرونر می باشد. بیماران به دلیل عدم آگاهی در مورد روش آنژیوگرافی و اقدامات لازم بعد از آنژیوگرافی دچار ناراحتی و عدم تحمل به این پروسیجر می شوند. عدم تحمل و ناراحتی بیماران سبب بروز نارضایتی و مشکلاتی برای بیماران می شود. آموزش به بیماران در مورد این پروسیجر و اقدامات لازم بعد از آن می تواند به آگاهی بیماران بیفزاید. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آموزش از طریق فیلم بر راحتی و میزان تحمل بیماران تحت آنژیوگرافی کرونر می باشد.روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که نمونه های آن را بیماران کاندید آنژیوگرافی کرونر که قبلاً سابقه انجام این پروسیجر را نداشتند، تشکیل می دهند. پس از انتخاب هدفمند نمونه ها، بیماران به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد (هر گروه 64 نفر) تخصیص داده شدند. گروه شاهد آموزش روتین توسط پرستاران را دریافت کردند. به گروه آزمون از طریق فیلم آموزشی در مورد آنژیوگرافی و اقدامات لازم قبل، حین و بعد از آن آموزش داده شد. میزان راحتی بیماران از طریق مقیاس دیداری 0 تا 10 در 4 مرحله در 6 ساعت بعد از آنژیوگرافی اندازه گیری شد. میزان تحمل بیماران به پروسیجر آنژیوگرافی با استفاده از مقیاس خودگزارشی 4 حالته اندازه گیری شد.یافته ها: هیچ اختلاف معناداری بین متغیرهای دموگرافیک بین دو گروه از بیماران دیده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان راحتی بیماران در ساعت های دوم، چهارم و ششم بعد از آنژیوگرافی در گروه آزمون بیشتر از گروه شاهد می باشد (p<0.001). میزان تحمل بیماران به آنژیوگرافی در گروه آزمون به طور معناداری بیشتر از میزان تحمل در گروه شاهد می باشد (p<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه می توان نتیجه گرفت که دادن آگاهی به بیماران در مورد روش آنژیوگرافی از طریق فیلم سبب افزایش راحتی و تحمل بیماران به این پروسیجر تهاجمی می شود که در نتیجه سبب کاهش طول مدت اقامت در بیمارستان و افزایش رضایتمندی بیماران می شود.

مقدمه: برقراری ارتباط موثر با بیماران ویژگی اساسی مراقبت های پرستاری است. با این حال اغلب پژوهش ها، ارتباط پرستاران با بیماران را ضعیف توصیف کرده اند. شناخت موانع ارتباط موثر پرستار- بیمار از دید هر دو طرف این امکان را فراهم می کند که مسیر اقدامات برای برطرف کردن موانع را روشن نماید. هدف از این پژوهش تعیین موانع برقراری ارتباط موثر پرستار - بیمار از دیدگاه پرستاران و بیماران و مقایسه آن ها می باشد.روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که در زمستان سال 1387 در سه مرکز آموزشی درمانی شهر اهواز صورت گرفته است. نمونه های مطالعه شامل 80 پرستار و 80 بیمار بستری که به روش در دسترس انتخاب شدند داده ها از طریق تکمیل پرسشنامه 30 سوالی برای پرستاران و 15 سوالی برای بیماران بر مبنای مقیاس 5 گزینه ای لیکرت که با سوالات پرستاران مشترک و برای بیماران قابل درک بود گردآوری شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که پرستاران زیاد بودن حجم کار پرستاری (77.5%)، سختی کار پرستاری (73.75%)، کمبود امکانات رفاهی برای پرستاران (67.5%)، خستگی جسمی و روحی (66.25%) و قدردانی نکردن از پرستاران (62.5%) را به ترتیب به عنوان موانع عمده ارتباط موثر با بیماران شناسایی کرده اند. بیماران هم به ترتیب آشنا نبودن پرستاربه زبان محلی (86.25%)، زیاد بودن حجم کاری پرستاری (58%)، تفاوت سن بیمار و پرستار (72.5%)، خلق تند پرستاران (56.25%)، تفاوت جنس بیمار و پرستار (42.5%) را به عنوان موانع مهم ارتباط پرستار- بیمار ذکر کرده اند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که توافق نظرها و اختلافاتی بین دیدگاه های بیماران و پرستاران در اولویت بندی موانع وجود دارد. بنابراین مدیران بخش درمان بایستی تلاش خود را برای حذف یا تعدیل مهم ترین عوامل اعلام شده از سوی دو گروه و بویژه موارد مشترک متمرکز نمایند.

مقدمه: یکی از راه کارهای اساسی در درمان آسم کودکان استفاده از داروهای استنشاقی (اسپری ها) می باشد. با توجه به این که روش استفاده از اسپری ها در روند درمان آن ها موثر است، آموزش در این زمینه لازم و ضروری به نظر می رسد. هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر آموزش به شیوه نقشه کشی مفهومی و چهره به چهره بر نحوه استفاده از اسپری ها در کودکان مبتلا به آسم، بوده است.روش: در یک کارآزمایی بالینی شاهددار، به روش دو گروهی 80 کودک مبتلا به آسم 6-12 سال تحت مطالعه قرار گرفتند. کودکان به طور تصادفی به گروه های مطالعه تخصیص داده شدند. آموزش به گروه شاهد با روش چهره به چهره و در گروه آزمون با استفاده از نقشه های مفهومی بصری معتبر ارایه شد. از تمامی نمونه ها یک پیش آزمون و نیم ساعت بعد یک پس آزمون سپس به فاصله یک ماه بعد یک پس آزمون دوم به عمل آمد.یافته ها: میانگین و انحراف معیار امتیازات پس آزمون دوم در گروه کنترل (2±) 6.7 و در گروه آزمون (0.7±) 9.5 به دست آمد. آزمون t مستقل با p<0.001، تفاوت معناداری بین گروه ها نشان داد. به علاوه آزمون آماری واریانس اندازه های تکراری نشان داد روند یادگیری در هر دو گروه سیر صعودی داشته اما این پیشرفت در گروه آزمون بارزتر بوده است (p<0.001).نتیجه گیری: استفاده از نقشه کشی مفهومی در مقایسه با روش چهره به چهره در آموزش به کودکان مبتلا به آسم موثرتر می باشد. لذا پرستاران و سایر درمانگران مرتبط با اطفال می توانند جهت افزایش اثربخشی آموزش در زمینه نحوه استفاده از اسپری ها در کودکان مبتلا به آسم، از نقشه کشی مفهومی بصری استفاده کنند.

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی یکی از عوامل شایع مرگ و میر در کشورهای پیشرفته دنیا می باشد و در کشور ما پس ار تصادفات بیشترین علت مرگ و میر را به خود اختصاص داده است. بیماری های قلبی عروقی افزون بر مرگ و میر ممکن است پیامدهای فردی، خانوادگی، اجتماعی، و مالی زیادی به همراه داشته باشد، درمان جراحی بای پس عروق کرونری که یک مداخله حیاتی برای بیمار قلبی است، ممکن است در طی دوره بهبودی مسایلی را برای بیمار، مراقبت کنندگان خانگی و پرستاران به وجود آورد که در مطالعات کمتر به کسب تجارب مراقبتی این خانواده ها پرداخته شده است. هدف این مطالعه نیز توصیف تجارب زنده مراقبین خانوادگی بیماران با پیوند عروق کرونری بود.روش: این تحقیق یک طرح کیفی است که با روش فنومنولوژی انجام شده است. بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف، با 14 شرکت کننده (که از اعضای خانواده بیمار بوده و مسوولیت اصلی مراقبت او را بر عهده داشتند) مصاحبه شد روش جمع آوری اطلاعات مصاحبه سازمان نیمه سازمان یافته بود و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از مصاحبه ها از متد کلایزی استفاده شد.یافته ها: یافته های این مطالعه شامل پنج مفهوم اصلی که شامل: 1- مواجهه با تنش 2- فشار نقش 3- مقاومت در برابر آسیب پذیری، 4- عملکرد و 5- نیاز بود.نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان داد که خانواده های بیماران با عوامل تنش زای زیادی در طول دوره مراقبتی خود مواجه شده که این عوامل باعث برانگیخته شدن واکنش های جسمی و روانی آنان شده و عدم ارضای نیازهای اطلاعاتی و حمایتی از جانب تیم مراقبتی مساله را بدتر می کند. عواملی همچون ارایه اطلاعات مناسب، عقاید مذهبی و برآوردن نیازهای خانواده تاثیر مهمی بر مقاوم نمودن اعضای مراقب خانواده دارد علاوه بر این مسایل، لزوم گنجاندن ارتباط مناسب با بیماران و مراقبین خانوادگی آنان نیز حایز اهمیت زیادی در برنامه ریزی تیم مراقبتی دارد.