بروز خلاقیت در جهت شکوفایی استعدادهای فردی امری است که هدف بسیاری از جوامع انسانی قرار گرفته است. عصر کنونی بشریت را به خود شکوفایی، کشف استعدادها و قرار گرفتن در مسیر خلاقیت تشویق می کند. به نظر اندیشمندان فرایند خلق با قسمتی از درون ناب هر انسانی در ارتباط است. که برخی از جمله آریک برن آن را کودک درون می نامند، بدینسان در پس هر فرایند خلاقانه ای کودکی نهفته با رشد جسمی کودک به واسطه دریافت های فراحسی و تخیل پربار خود به عنوان سرمنشا خلق و شناخته می شود. اما خلاقیت همگام با رشد جسمی کودک از کاهش محسوسی برخوردار می گردد. حال اگر هنرمند بزرگسال بتواند از خلاقیت و تخیل پرشور کودک بهره مند شده و با توانمندی های اجرایی بالغ درون و مصلحت اندیشی های والد درون بیامیزد می تواند در جریان خلق و آفرینش به شکوفایی برسد. و این ارتباط برای یک بزرگسال مقدور نخواهد شد مگر با ارتباط با کودک درون. بسیاری از نظریه پردازان معتقدند که خلاقیت، امری است باطنی و معنوی و رسیدن به آن در گروه بازگشت به نفس تاب آدمی است. و بنا به آیات الهی همان نفحه روحانی که در کالبد جسمانی دمیده می شود که حاوی ذره ای از ذات خلاق خداوند و سرمنشا آفرینش در انسان است.