یاخته
سال:1380 | دوره:3 | شماره:10 |تعداد مقالات:8

هدف: تغییرات ایجاد شده در الگوی پروتئینی و لیپوپلی ساکاریدهای لژیونلاپنوموفیلا در شرایط داخل سلولیمواد و روشها: L. pneumophila در شرایط مختلف (داخل سلولی و خارج سلولی) تهیه و تغییرات دیواره سلولی آنها بررسی شد. ابتدا دیواره سلولی باکتریها شکسته و لایه خارجی از بقیه قسمتهای سلول جدا شد. سپس با کمک ژل SDS PAGE پروتئینها و لیپو ساکارید نمونه های مختلف آنالیز شد. برای مطالعه تطبیقی پروتئینهای لایه خارجی با استفاده از آنتی سرم اختصاصی لژیونلاپنوموفیلا کلیه نمونه ها در سیستم ایمونوبلات بررسی شدند.یافته ها: مقایسه الگوهای لیپوپلی ساکاریدلژیونلا در شرایط مختلف رشد، تغییراتی را از نظر تراکم باندها نشان دادند. تغییراتی نیز در الگوی پروتئینی (لایه خارجی) باکتری مشاهده شد. این باکتری در شرایط داخل سلولی یک پروتئین نسبتا کوچک (15 KDa) در لایه خارجی دیواره سلولی بروز داد که باکتریهای خارج سلولی فاقد آن بودند. آزمایش وسترن بلات با استفاده از آنتی بادی ضد لژیونلا نشان داد که پروتئین جدید به طور ضعیف توسط آنتی بادی ضد لژیونلا شناسایی شده بود. بنابراین تعیین قطعی منشا پروتئین جدید و اینکه از سلول میزبان گرفته شده یا در شرایط داخل سلولی توسط خود باکتری ساخته شده و نیز نقش احتمالی آن در زندگی داخل سلولی باکتری به آزمایشهای بیشتری نیاز دارد.نتیجه گیری: با توجه به اینکه عمده تغییرات ناشی از زندگی داخل سلولی لژیونلا در ترکیبات دیواره سلولی آن است و اجزای مختلف دیواره سلولی باکتری به ویژه پروتئینهای لایه خارجی آن نقش مهمی را در آنتی ژنیسیته باکتری بازی می کنند این نتایج می توانند از نقطه نظر تولید واکسن علیه این بیماری نیز مفید واقع شوند.

هدف: مطالعه تغییرات ترکیبات موکوسی در ضایعات مخاطی معده به روش هیستوشیمیمواد و روشها: نمونه برداری از بیست و پنج معده گاسترکتومی شده از محل ضایعه و بافتهای مجاور آن انجام شد و نمونه ها مطابق روشهای معمول در آسیب شناسی پاساژ داده شدند. بلوکهای پارافینی با ضخامت 5-3 میکرومتر بریده شدند و مقاطع بریده شده توسط رنگ آمیزیهای هماتوکسیلن- ائوزین، آلسین بلو در pH=1 و pH=2.5 و تولوئیدین بلو در بافرورنول با pH=4.5 و تکنیکهای مختلف بلوک کردن گروههای شیمیایی (متیلاسیون آرام، متیلاسیون فعال و متیلاسیون فعال- واکنش صابونی کردن) مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که در متاپلازی روده ای در معده و کارسینوم سلول حلقه انگشتری در معده ماهیت ترکیبات موکوسی از نوع اسیدی است. همچنین سیالوموسینها و سولفوموسینها به ترتیب در متاپلازی تیپ I و تیپ IIb شناسایی شدند. به علاوه ترکیب رنگ آمیزیهای تولوئیدین بلو و بلوک کردن گروههای شیمیایی نشان داد که بنیانهای سولفات مسئول خاصیت متاکرومازی در ترکیبات موکوسی هستند.نتیجه گیری: از آنجا که ترکیبات سولفوموسینی در متاپلازی روده ای به عنوان یک ریسک فاکتور جدی برای تغییرات نئوپلازی هستند لذا شناسایی این ترکیبات در بیوپسی های معده می تواند به عنوان زنگ خطر جدی برای تغییرات نئوپلازی در بیمار تلقی شود و نیاز به مراقبت و پی گیری مداوم و جدی از بیمار را نشان می دهد.

هدف: بررسی اثر شکل جدید داروی سیکلوسپورین (Neoral)A بر ساختار بافتی تخمدان موش صحراییمواد و روشها: طی این مطالعه 45 سر موش صحرایی با سن متوسط 3 ماهه انتخاب و به دو گروه آزمون و یک گروه شاهد تقسیم شدند. به گروههای آزمون به ترتیب به میزان 20mg/kg و 5mg/kg دارو از طریق زیر جلدی به مدت 14 روز تزریق شد و گروه شاهد آب مقطر دریافت کرد. از میزان نمونه های به دست آمده از تخمدان و حیوان مقاطعی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه و پس از مراحل آماده سازی با دو روش H&E و تری کروم ماسون رنگ آمیزی شدند.یافته ها: بررسی میکروسکوپی نمونه های بافتی پس از 14 روز تزریق و یک هفته پس از اتمام تزریق بیانگر تغییراتی شامل افزایش ضخامت تونیکا آلبوژینه، آترزی فولیکولی، تخریب سلولهای گرانولوزا و ریزش آنها به حفره فولیکولی، تخریب اووسیتها، وجود ماکروفاژها بین سلولهای گرانولوزا و داخل حفره فولیکولی، فیبروز تخمدان، افزایش ضخامت تک داخلی و خارجی و افزایش ضخامت دیواره عروق بود.نتیجه گیری: نتایج حاصل با توجه به عملکرد دارو (ایجاد تغییر در محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- گناد، مهار سیتوکینها و تاثیر مستقیم بر فیبروستها) احتمالا از طریق القا یا تشدید فرآیند آپوپتوزیس، فیبروز و افزایش مقاومت عروقی بافت تخمدان ایجاد شده است. لذا پیشنهاد می شود احتیاط در مصرف سیکلوسپورین A در زنان جوان مورد توجه قرار گیرد.

هدف: بررسی آثار تراتوژنیک داروی دیازپام در دوران بارداری بر روند تکامل سیستم بیناییمواد و روشها: موشهای رت Wistar بکر با میانگین سنی 3 ماه و وزن 300-250 گرم انتخاب شده و پس از باردار شدن در سه گروه 1- گروه شاهد، 10 موش (تزریق آب مقطر)، 2- گروه آزمایش اول، 10 موش (آب مقطر و دیازپام mg/kg/day 3)، 3- گروه آزمایش دوم، 10 موش (آب مقطر و دیازپام mg/kg/day 8) تقسیم شدند. گروههای مذکور بر اساس تزریق دوره ای مواد را دریافت کرده و پس از طی مرحله بحرانی بارداری موشهای باردار کشته شده و جنینها خارج گردیده و در گروههای خاص خود قرار گرفتند.در ابتدا جنینها مورد مطالعه ماکروسکوپی از نظر بروز آنومالی های ظاهری قرار گرفتند. سپس برای بررسی دقیق تر روی ارگانوژنز درونی بافتها و ارگانها، نمونه های جنینی آماده شده و فیکساسیون و پروسسینگ بافتی و رنگ آمیزی H&E روی آنها انجام پذیرفت. آنگاه تمام نمونه ها مورد مطالعه میکروسکوپی قرار گرفتند.یافته ها: با بررسی سیستم بینایی جنینهای شاهد و آزمایش، ناهنجاریهایی روی پلکها، لایه های سلولی کره چشم و ساختمان سلول قرنیه مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به تجزیه و تحلیل آماری نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از داروی بنزودیازپین دیازپام در دوران حساس بارداری می تواند سبب القای انواع مختلفی از ناهنجاریهای سیستم بینایی، چشم و پلکها در جنین شود. یکی از بارزترین تغییرات بسته نشدن پلک در موعد مقرر روند تکاملی است و این امر سبب آسیبهای محیطی و اختلال تکامل لایه های داخلی چشم و نابینایی می شود.

هدف: شناسایی هر چه بیشتر رشته های عصبی میلین دار کپسول انتهایی (Extreme capsule) مغز انسانمواد و روشها: 10 مغز (20 نیمکره مغزی) بالغ و سالم که نیمی متعلق به زنان و نیمی متعلق به مردان بود، پس از تثبیت و طی مراحل آمادش در سطوح اصلی (کرونال، افقی و پاراساژیتال) با ضخامت 15 میکرومتر به صورت سریال برش داده شده و این برشها به روش Klüver-Barrera و Heidenhain-Woelcke رنگ آمیزی شدند.یافته ها: رشته هایی از قشر درپوش پیشانی- آهیانه ای (Frontal-Parietal Operculum) منشا می گرفتند و وارد کنار پشتی (Dorsal) کپسول انتهایی می شدند. قسمت اعظم این رشته ها که در بخش خارجی کپسول انتهایی قرار داشتند، در نیمه پشتی قشر شکنجهای قطعه جزیره (Insula) ختم می شدند. بخش کوچکی از این رشته ها در مجاورت کلاستروم نزول کرده تا سرانجام به قشر درپوش گیجگاهی (Temporal)، از جمله ناحیه شنوایی و قشر شکنج گیجگاهی فوقانی ختم می شدند. برخی از رشته های کپسول انتهایی در کلاستروم ختم می شدند. یا از آن منشا می گرفتند. رشته هایی نیز بین بخش شکمی (Ventral) قشر شکنج فوقانی قطعه جزیره و بخش پشتی قشر شکنج تحتانی مبادله می شدند و در حقیقت رابط بین شکنجهای مجاور قطعه جزیره بودند. تعدادی از رشته ها از بخش شکمی قشر شکنج فوقانی قطعه جزیره در مجاورت کلاستروم پایین آمده و به درپوش تمپورال، از جمله ناحیه شنوایی و شکنج گیجگاهی فوقانی ختم می شدند. تمامی رشته هایی که از بخش شکمی قشر شکنج تحتانی قطعه جزیره آمده بودند و برخی از رشته هایی که از کلاستروم منشا گرفته بودند، همگی به درپوش تمپورال، از جمله ناحیه شنوایی و شکنج گیجگاهی فوقانی ختم می شدند. رشته های دسته قلابی و دسته طولی تحتانی از بخش شکمی کپسول انتهایی عبور می کردند. رشته هایی ضمن عبور از میان کلاستروم پشتی بین کپسولهای خارجی و انتهایی مبادله می شدند.نتیجه گیری: اکثر رشته های کپسول انتهایی از نوع رشته های هماهنگی (Association fibers) است؛ هرچند رشته های خروجی (Projection fibers) نیز در ساختمان آن شرکت می کنند. رشته های هماهنگی موجود در کپسول انتهایی را می توان به سه گروه تقسیم کرد: 1- رشته های هماهنگی طویل و شناخته شده، 2- رشته های هماهنگی کوتاه و 3- رشته های هماهنگی ای که رابط بین درپوشهای پیشانی- آهیانه ای و گیجگاهی هستند و به اعتقاد نویسندگان می توان آنها را «رشته های هماهنگی حدواسط» نامید.

هدف: بررسی آسیب شناسی آثار تزریق درون هیپوکامپی انسولین و گلی بن کلامید بر سلولهای پورکنژ در مدل تجربی دیابتمواد و روشها: به منظور تعیین آثار احتمالی تزریق داخل هیپوکامپی انسولین و گلی بن کلامید بر پیشگیری و ترمیم سلولهای پورکنژ آسیب دیده بر اثر دیابت تجربی، 28 رت نر با میانگین وزن 250-200 گرم انتخاب و پس از جراحی استروتاکسیک و کانول گذاری با تجویز داروی استرپتوزوتوسین (با دوز 40 میلی گرم در هر کیلوگرم) به دیابت تجربی مبتلا شدند. سپس 7 روز بعد پس از تایید ابتلا به دیابت تجربی با تست گلوکز خون به 5 گروه آزمایشی شامل شاهد، حامل، انسولین و گلی بن کلامید و انسولین همراه با گلی بن کلامید تقسیم و تحت تزریق داخل هیپوکامپی مواد بالا قرار گرفتند. پس از 8 هفته ناحیه تزریق نمونه برداری شد و پس از آماده سازی بافتی با دو روش میکروسکوپی نوری با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و میکروسکوپی الکترونی اسکنینگ مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصل از بررسی میکروسکوپی نوری مقاطع نشان می دهد که در نمونه های گروههای شاهد و حامل آثار مرگ گسترده سلولی به صورت کاملا مشهودی به چشم می خورد. در حالی که در گروه انسولین و انسولین همراه با گلی بن کلامید میزان آسیب سلولی در لایه های سلولهای پورکنژ بسیار کمتر است. در مقابل در نمونه های گروه گلی بن کلامید علیرغم کاهش میزان آسیب این اثر محافظتی به میزان کمتری ملاحظه می شود. تصاویر میکروسکوپ الکترونی ضمن تایید یافته های حاصل از میکروسکوپی نوری نشان می دهد که بین مورفولوژی دندریتها به ویژه تعداد خارهای سیناپسی گروههای شاهد و حامل از یک سو و گروه انسولین و گلی بن کلامید از سوی دیگر تفاوت آشکار وجود دارد که کماکان این تفاوت در مورد انسولین بارزتر از گلی بن کلامید است.نتیجه گیری: انسولین احتمالا به شکل اختصاصی سلولهای پورکنژ هیپوکامپ را در مقابل تغییرات متابولیسم گلوکز و آسیبهای سلولی محافظت می نمایند. این اثر محافظتی به میزان محدودتری توسط گلی بن کلامید به عنوان آگونیست گلوکز و مسدود کننده کانال پتاسیمی ظاهر می شود. اثرهای بارز انسولین بر افزایش تراکم و تعداد خارهای سیناپسی حکایت از اثر تروفیک قدرتمند آن دارد، اثری که گلی بن کلامید نیز با میزان کمتری ظاهر می سازد.

هدف: بررسی ارتباط گیرنده های دوپامینی D2 هسته شکمی میانی هیپوتالاموس با تغذیه، آب نوشی و وزنمواد و روشها: در این تحقیق 63 سر موش صحرایی نر در محدوده وزنی 280 تا 320 گرم انتخاب شدند و به 9 گروه هفت تایی شامل کنترل، شم (برای بروموکریپتین)، Br12.5، Br25، Br50 (بروموکریپتین با دوزهای 12.5، 25 و 50 میکروگرم)، SBr (سولیپراید + بروموکریپتین)، Sh sBr )شم برای گروه (SBr، Sc Br ScH23390) + بروموکریپتین(، Sh ScBr (شم برای گروه آخری) تقسیم شدند. حجم تزریق نیم میکرولیتر بود و داروی دوم دو دقیقه پس از تجویز داروی اول تزریق شد. پس از جراحی و کانول گذاری دو طرفه هسته شکمی میانی هیپوتالاموس و گذشت دوره بهبود، تزریق به مدت هفت روز، روزی یک تزریق انجام گرفت و در تمام طول دوره تزریق مصرف غذا و آب با استفاده از قفس متابولیک و تغییرات وزن توسط ترازوی حساس اندازه گیری شد.یافته ها: پس از بررسی نتایج زیر حاصل شد: 1) بروموکریپتین در هر سه دوز باعث کاهش مصرف غذا، آب و وزن شد.2) سولپیراید مانع از اثر کاهش بروموکریپتین بر مصرف غذا، آب و افزایش وزن شد.3) ScH23390 اثر معنی داری بر تغییرات ناشی از بروموکریپتین بر تغذیه، آب نوشی و وزن نداشت.نتیجه گیری: گیرنده های D2 هشته شکمی میانی هیپوتالاموس در اثر کاهشی بروموکریپتین برمصرف غذا، وزن و آب دخالت دارند.

هدف: بررسی تعامل بین آهن و نیتریک اکساید (NO) در عملکرد کلیوی موش صحراییمواد و روشها: بدین منظور از آهن دکستران (Fe)، (L-arg) L-arginine پیش ساز NO و L-NAME )مهارکننده تولید (NO استفاده شد و غلظت سرمی کراتینین به عنوان شاخص وضعیت کلیوی اندازه گیری شد. حیوانات مورد آزمایش به پنج گروه هشت تایی زیر تقسیم شدند: Sham )دریافت محلول نمکی به صورت داخل صفاقی (ip، (600mg/kg ip) Fe، 400mg/kg ip) L-arg در دو دوز تقسیم شده(، Fe+L-arg، Fe +L-NAME L-NAME) با دوز 80mg/kg ip در دو دوز تقسیم شده(. بیست ساعت پس از تزریقات غلظت سرمی کراتینین تعیین شد.یافته ها: پس از آنالیز آماری ANOVA) یکطرفه و پس آزمون (Newman Keul’s نتایج زیر حاصل شد. غلظت کراتینین در گروه Fe نسبت به گروه های L-arg و Sham افزایش معنی داری (P<0.05) را نشان داد. در گروه Fe +L-NAME این میزان نسبت به گروههای Sham و L-arg و Fe +L-arg افزایش معنی داری در سطح P<0.01 را نشان می دهد و در گروه Fe +L-arg نسبت به گروه Fe کاهش نشان داده ولی نسبت به گروه های L-arg و Sham تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه پیشنهاد می کنند که تولید NO اثر محافظتی در برابر اثرهای توکسیک آهن دارد و مهار تولید آن بر شدت نفروتوکسیسیتی ناشی از آهن می افزاید.