پرستاری مراقبت­ های ویژه
سال:1388 | دوره:2 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

اهداف: بیماران عروق کرونری قلبی از بیماری و عمل جراحی قلب در ابعاد مختلف تاثیر می پذیرند که نیازهای ویژه ای با توجه به شرایط جدید جسمی و روحی آنها ایجاد می نماید. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر اجرای الگوی مراقبت پیگیر بر کیفیت زندگی بیماران بعد از جراحی پیوند عروق کرونر انجام شد.روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروهی شاهد دار، 66 بیمار که تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر قرار گرفته بودند به روش غیراحتمالی مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون تقسیم شده و به مدت 2 ماه مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه آزمون، الگوی مراقبت پیگیر اجرا شد ولی در گروه شاهد هیچ گونه مداخله ای انجام نشد. کیفیت زندگی نمونه ها در هر دو گروه با استفاده از پرسش نامه سنجش کیفیت زندگی اختصاصی مک نیو در سه مرحله قبل از مداخله، یک ماه بعد و دو ماه بعد از مداخله بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS 15 استفاده شد.یافته ها: میانگین نمره های به دست آمده در سه حیطه پرسش نامه کیفیت زندگی مک نیو در گروه آزمون، تفاوت معنی داری داشت (p<0.001). میانگین نمرات کیفیت زندگی در گروه آزمون قبل از مداخله 0.8±4.2، یک ماه بعد از مداخله 0.6±4.6 و دو ماه بعد از مداخله 0.2±6.4 و در گروه شاهد نیز به ترتیب 0.8±5.2، 0.9±4.0 و 0.8±4.5 بود. نتیجه گیری: اجرای مدل مراقبت پیگیر روی بیماران بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر، موجب بهبود کیفیت زندگی آنها می شود.

اهداف: جامعه پرستاری به علت ماهیت خاص شغلی تحت فشارهای مختلفی قرار دارد که ضعف مدیران و عدم آشنایی آنان با سبک های اثر بخش مدیریتی این فشارها را مضاعف می سازد. این مطالعه با هدف ارزیابی تاثیر اجرای نظام پیشنهادات بر میزان تعهد سازمانی پرسنل شاغل در بخش های مراقبت ویژه انجام شد. روش ها: این مطالعه شبه تجربی با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل به روش پیش و پس آزمون به مدت سه ماه روی 118 نفر از پرسنل شاغل در سه بخش مراقبت ویژه انجام شد. در گروه مداخله نظام پیشنهادات آموزش داده شد و به اجرا درآمد، در گروه آموزش نظام پیشنهادات فقط آموزش داده شد و در گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفت. داده ها با استفاده از مصاحبه و پرسش نامه تعهد سازمانی گردآوری و با استفاده از نرم افزار SPSS 11 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: در مرحله پس آزمون، میانگین تعهد سازمانی و ابعاد سه گانه آن در بین گروه های مورد مطالعه تفاوت معنی داری نشان دادند (p=0.001). در مقایسه دو به دو، تفاوت در تعهد سازمانی بین گروه های مداخله و آموزش (p=0.001) و گروه های مداخله و کنترل (p=0.001) معنی دار بود ولی بین گروه های آموزش و کنترل (p<0.05) معنی دار نبود. در گروه کنترل و آموزش علیرغم تفاوت جزیی در تعهد مستمر و تعهد تکلیفی (متاثر از گذشت زمان)، در بعد تعهد عاطفی هیچ گونه تفاوت معنی داری ایجاد نشد (p<0.05). نتیجه گیری: استفاده از نظام پیشنهادات که بر استفاده از نیروی فکر و اندیشه و توان بالقوه پرستاران جوان در کنار تجارب با ارزش پرستاران مجرب استوار است از راهکارهای پیشرفت و ارتقای سیستم پرستاری است.

اهداف: داروهای آرام بخش به میزان زیادی برای بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه به کار برده می شود. ارزیابی ساختاری از آرام سازی و بی قراری، برای تعیین مقدار دارو های آرام بخش بر اساس نوع رفتار بی قراری مفید است. مطالعه حاضر با هدف تعیین دقیق اعتبار و روایی مقیاس ریچموند به زبان فارسی در بیماران بزرگسال بستری در بخش مراقبت ویژه انجام شد.روش ها: ابتدا نسخه انگلیسی ریچموند به زبان فارسی برگردانده و با اجماع متخصصان، نسخه فارسی اولیه تهیه شد و روی 35 بیمار مورد آزمایش قرار گرفت. نسخه فارسی به روش «ترجمه برگشتی» مجددا به انگلیسی برگردانده و روی 35 بیمار آزمایش شد. پس از آموزش کاربران (یک پزشک بیهوشی و 7 پرستار)، این مقیاس در دو مرحله روی 120 بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه بزرگسالان یکی از بیمارستان های تهران به منظور اندازه گیری روایی بین آزمون گرها مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: مقایسه ضریب همسانی درون گروهی (مقیاس اصلی ریچموند؛ κ) معادل 0.65 با مقیاس آنالوگ بصری (r) معادل 0.76 و ضریب توافق بین گروهی (a) معادل 0.95 حاکی از توافق قابل قبول بین ارزیابان است. نتیجه گیری: مقیاس سطح بی قراری ریچموند، ابزار مناسبی برای اندازه گیری وضعیت آرام سازی در بیماران بخش ویژه بین فارسی زبانان است و ضریب توافق مناسبی بین ارزیابان دارد. استفاده از این مقیاس استاندارد، از عوارض آرام سازی و مدت زمان استفاده از آنها می کاهد و پرستاران بخش مراقبت ویژه، با مفهوم آرام سازی بر اساس دستور پزشک به تفاهم می رسند.

اهداف: بروز سرفه حین انجام بیهوشی یا پس از خروج لوله تراشه، امری ناخواسته و محتمل است که می تواند در افراد تحت عمل آب مروارید باعث صدمه به چشم و کوری شود. هدف این مطالعه، تعیین اثر تزریق لیدوکائین داخل لوله تراشه، بر میزان کاهش بروز سرفه و اسپاسم حنجره در زمان انتیوباسیون در مقایسه با روش معمول بود.روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور است که روی 66 بیمار بالاتر از 18 سال تحت عمل آب مروارید طی 6 ماه در سال 1384 در بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج انجام شد. در گروه کنترل، 100 میلی گرم (معادل 5 سی سی) داروی لیدوکائین 2% و در گروه شاهد حجم مساوی آب نمک درون لوله تراشه ریخته و عمل انجام شد. 5 تا 10 دقیقه قبل از پایان عمل، داروی بیهوشی قطع و پس از پایان عمل، بازگشت انجام شد و لوله تراشه خارج گردید. در این زمان تعداد و شدت سرفه های بیمار و لارینگواسپاسم در سه نوبت بررسی و ثبت و مقایسه شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS 11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تغییرات فشارخون سیستول و دیاستول قبل از عمل، بعد از خارج کردن لوله تراشه در اتاق عمل و در ریکاوری در دو گروه شاهد و آزمون، اختلاف معنی داری نداشت. تعداد سرفه بعد از در آوردن لوله تراشه در دو گروه اختلاف معنی داری داشت و در گروه کنترل بروز سرفه بیشتر بود.نتیجه گیری: تزریق لیدوکائین درون لوله تراشه، در بیماران تحت عمل پس از خارج کردن لوله باعث کاهش میزان سرفه می شود.

اهداف: ونتیلاتورها به شکلی طراحی می شوند که اگر بیمار با مشکلی مواجه شد اخطار دهند. این اخطارها ممکن است به دیگر صداهای بخش مراقبت ویژه مخلوط شوند. هدف این مطالعه بهبود وضعیت سیستم های اخطار در بخش مراقبت ویژه با مقایسه اخطارهای گفتاری و زنگی از دیدگاه پرستاران و پزشکان بود.روش ها: سیستم اخطار گفتاری مورد مطالعه به زبان فارسی طراحی و روی دستگاه ونتیلاتور «بنت 7200» نصب شد و در بخش مراقبت ویژه مرکزی مورد استفاده قرار گرفت. در شرایط منجر به تولید اخطار، دستگاه اخطار زنگی ایجاد می نمود و در کنار هر چراغ قرمز روشن پیغامی نوشته می شد. در سیستم اخطار گفتاری، با استفاده از ریزپردازنده تعبیه و برنامه نویسی شده، اخطارهای تشخیص داده شده به صورت گفتاری با رعایت اولویت شنیده می شد. 40 پرسش نامه مورد نظر کارکنان، پزشک مقیم بخش مراقبت ویژِه و دستیارهای بیهوشی درباره تفاوت دو سیستم با نرم افزار SPSS 11 بررسی شد.یافته ها: 22 نفر (54.5%) از پرستاران و پزشکان با این نظر که مرگ و میر در دستگاه ونتیلاتور دارای اخطار گفتاری بیشتر است «مخالف» یا «کاملا مخالف» بودند. مدت زمان پاسخ به اخطار زنگی از مدت زمان پاسخ به اخطار گفتاری طولانی تر ارزیابی شد.نتیجه گیری: به نظر پرسنل بخش مراقبت ویژه، ونتیلاتور دارای اخطار گفتاری موجب آگاهی سریع از مشکل بیمار می شود. از سوی دیگر، وقتی پرسنل از اختلال به وجود آمده زودتر مطلع شوند و نوع مشکل را نیز بدانند سریع تر به حل مشکل بیمار می پردازند.

اهداف: بیماری های قلبی - عروقی و به ویژه بیماری عروق کرونری دلیل اصلی مرگ و میر است و استفاده از جراحی پیوند عروق کرونر به عنوان یکی از موثرترین روش های درمانی محسوب می شود. با توجه به عوارض وجود لوله در داخل تراشه در زمان انتقال مددجو از اتاق عمل به بخش مراقبت های ویژه جراحی قلب، این تحقیق با هدف بررسی ارتباط بین طول مدت انتوباسیون با عوارض احتمالی بعد از CABG انجام شد.روش ها: با انجام مطالعه مقطعی، ششصد پرونده از 986 پرونده بیمارانی که در دو بیمارستان شهر تهران تحت عمل جراحی CABG قرار گرفته بودند، مورد بررسی دقیق قرار گرفت و ارتباط بین عوارض بعد از عمل (هشت عارضه) با طول مدت زمان انتوباسیون مطالعه شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS 11.5 و روش های آماری توصیفی و استنباطی آزمون t و ANOVA تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران در این مطالعه 10.2+58.6 سال بود که اکثریت (73%) آنها مذکر بودند. حداقل مدت انتوباسیون 8.81 ساعت و حداکثر مدت انتوباسیون 24.75 ساعت بود.نتیجه گیری: بین طول مدت انتوباسیون با خونریزی بعد از عمل، بازگشت مجدد به اتاق عمل، نارسایی احتقانی قلب، ایست قلبی و افت فشار خون پس از پایدار شدن، همبستگی شدید وجود دارد.

اهداف: رشد روزافزون سکته حاد قلبی دلیل اصلی نیاز این بیماران به خدمات اورژانس است. مجامع معتبر علمی ترومبولیتیک های مختلف از جمله استرپتوکیناز را برای مقابله تجویز کردند. با توجه به اهمیت مصرف سریع این دارو، پژوهش حاضر با هدف بررسی فاصله زمانی ورود بیمار مبتلا به سکته حاد قلبی به بیمارستان و تزریق استرپتوکیناز توسط پرستاران اجرا شد.روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی - مقطعی است که روی کلیه بیماران (150 نفر) سکته حاد قلبی بستری در بخش سی سی یو بیمارستان استاد مطهری جهرم طی سالهای 1385 تا 1387 که طبق برانوالد داروی استپتوکیناز دریافت کردند، انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه ای محقق ساخته مبتنی بر اهداف پژوهش بود. تجزیه و تحلیل آماری توسط آزمون های پارامتریک و غیرپارامتریک با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت.یافته ها: از کل بیماران، 12 نفر (8%) در روز اول بعد از سکته حاد قلبی فوت نمودند. 18 نفر (12%) نیز دچار ادم حاد ریه شدند. میانگین کسر جهشی بیماران پس از سکته حاد قلبی 8.81±46.15 بود. میانگین زمان ورود بیمار تا مصرف داروی استرپتوکیناز 420.35±190.33 دقیقه بود. بین متغیرهای «تعداد روز بستری/زمان ورود تا تزریق» مصرف داروی استرپتوکیناز (0.001=Sig؛ p<0.01) و بین متغیرهای «کسر جهشی بیمار/زمان ورود تا تزریق» مصرف داروی استرپتوکیناز (0.007=Sig؛ p<0.05) به کمک آزمون آماری پیرسون ارتباط معنی دار آماری مشاهده شد. نتیجه گیری: میانگین زمان تزریق داروی استرپتوکیناز در مطالعه حاضر نسبت به استاندارد بین المللی (30 دقیقه)، 2 ساعت و 40 دقیقه بیشتر است، که باید مورد توجه مدیران پرستاری بیمارستان واقع شود.

اهداف: وجود پرستاران دارای دانش کافی، نقش موثری در بالا بردن کیفیت مراقبت های پرستاری، به خصوص در بخش های ویژه دارد. یکی از مهم ترین ویژگی های ذکر شده برای پرسنل پرستاری بخش های ویژه، دانش است. به همین منظور، این مطالعه با هدف بررسی دانش پرستاران مراقبت های ویژه انجام شد. روش ها: برای این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 100 نفر از پرستاران بخش های مراقبت ویژه قلبی و مراقبت ویژه بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی سمنان انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه جمع آوری شد. پس از ایجاد بانک اطلاعاتی در نرم افزار SPSS 11 با استفاده از آزمون مجذور کای ارتباط بین متغیرهای مورد نظر با دانش پرستاران بخش های ویژه بررسی شد. یافته ها: میزان دانش پرستاران در زمینه مراقبت های پرستاری از بیماران بستری در بخش های ویژه در حد ضعیف تا متوسط بود. همچنین، بین میزان دانش واحدهای مورد پژوهش با جنس، وضعیت استخدامی، بخش محل خدمت و سابقه کار آنها ارتباط معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: کارکنان بخش های ویژه نیازمند اطلاعات بیشتر و تخصصی تر در زمینه های کاری خود هستند. لذا پیشنهاد می شود که با توجه به نیازهای آموزشی واقعی، نسبت به تعدیل حجم مطالب درسی با تکیه بر تخصصی کردن آموزش پرستاری در حیطه های مختلف کاربرد آن در مقطع کارشناسی توجه بیشتری شود.