پرستاری مراقبت­ های ویژه
سال:1391 | دوره:5 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

اهداف: هیچ بیمارستانی بدون اورژانس فعال و دارای عملکرد مناسب، نمی تواند به عنوان یک مرکز درمانی ایده آل محسوب شود. سهم مهمی از این عملکرد فعال و مناسب به مدیریت بخش اورژانس که تحت تاثیر شرایط و عوامل زمینه ای است بر می گردد. مطالعه حاضر، با هدف «تبیین تجربه پرستاران از مدیریت بخش اورژانس»، از دیدگاه پرستاران انجام شد.روش ها: با رویکردی کیفی و روش آنالیز محتوی از نوع قراردادی، هجده پرستار در مدت یک سال، به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف، در دو بیمارستان آموزشی شهر تهران مورد مصاحبه بدون ساختار قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار مکس کیو تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: یافته های این پژوهش نشان دهنده این است که تجربه پرستاران از مدیریت بخش اورژانس در سه زمینه اصلی 1. بی توجهی نسبت به نیازهای اساسی منابع انسانی، 2. بی توجهی نسبت به بهسازی منابع انسانی و 3. چالش ها و کاستی های مدیریتی در زمینه و عملکرد بود.نتیجه گیری: مدیران، با توجه به کاستی ها و نارسایی های مدیریتی در بخش اورژانس، باید به نیازهای اساسی و متعالی پرستاران توجه نموده، ضمن ایجاد حمایت از پرستاران، توجه به پیشنهادات و توسعه آموزش، به رفع چالش ها و کاستی های مدیریتی همت گمارند.

اهداف: آسپیراسیون محتویات معده، یکی از عوارض جدی و قابل پیش گیری در بیماران با تغذیه ای لوله ایست که حتی می تواند منجر به مرگ شود در مورد ایمن ترین روش تغذیه جای بحث وجود دارد. از این رو این مطالعه با هدف «تعیین میزان بروز آسپیراسیون تنفسی دو روش تغذیه لوله ای بلوس متناوب و قطره ای متناوب کیسه ای»، انجام شد.روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 72 بیمار بستری در بخش آی سی یو و تروما که به روش لوله ای تغذیه می شدند، به روش تدریجی و پس از بررسی متغیرهای زمینه ای، به دو گروه بلوس متناوب و روش قطره ای متناوب کیسه ای تقسیم شده و هر دو گروه به طور مستقل و به مدت سه روز تغذیه شدند. سپس هر دو گروه از نظر میزان بروز آسپیراسیون تنفسی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از فرم ثبت مشخصات فردی، تغذیه ای، تنفسی و اطلاعات مربوط به دو روش تغذیه ای واحدهای مورد پژوهش از مرکز آموزشی - درمانی منتخب شهر رشت در سال 1389 انجام شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی، استنباطی و نرم افزار SPSS16 انجام شد.یافته ها: میزان بروز آسپیراسیون تنفسی در روش تغذیه لوله ای بلوس متناوب 5.6 درصد و در نوع قطره ای متناوب کیسه ای صفر بود و آزمون دقیق فیشر، تفاوت آماری معنی داری را بین دو گروه نشان نداد (p=0.47).نتیجه گیری: با توجه به عدم معنی دار بودن میزان آسپیراسیون تنفسی در دو گروه می توان ذکر نمود که روش بلوس متناوب هنوز هم به عنوان یک روش تغذیه ای استاندارد در کتب معرفی شده و اگر بر اساس اصول صحیح انجام گیرد خطر آسپیراسیون را کاهش می دهد.

مقدمه: پرستاران به عنوان یکی از اعضای تیم پروازی باید با شرایط و نحوه صحیح انتقال بیماران آشنا باشند تا انتقالی ایمن صورت گیرد. آشنایی و آموزش پرستاران برای افزایش آگاهی، عملکرد و نگرش آنان سبب شد تا پژوهشی با هدف بررسی تاثیر آموزش امداد و انتقال هوایی به روش سخنرانی بر میزان دانش، فهم و کاربرد پرستاران انجام شود.روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، سی نفر از پرستاران شاغل در یکی از بیمارستان های منتخب تهران به روش نمونه گیری آسان در سال 1390 انتخاب شدند و آموزش در زمینه امداد و انتقال هوایی به روش سخنرانی انجام شد. پرسشنامه محقق ساخته دارای سی سوال، میزان تاثیر آموزش را در سه سطح دانش، فهم و کاربرد در حیطه شناختی قبل، بلافاصله و یک ماه بعد از آموزش بررسی نمود. روایی پرسشنامه با نظرات اعضای هیات علمی و پایایی پرسشنامه با آزمون کودریچارسون 21 (0.72) تایید شد. داده ها با نرم افزار SPSS17 و آزمون کای اسکوار و آنوای اندازه های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین (و انحراف معیار) نمرات در سطح دانش قبل و بعد از آموزش و چهار هفته بعد، به ترتیب 4.17 (±1.64)، 7.67 (±1.4)، 7.27 (±1.9)، در سطح فهم به ترتیب 4.53 (±1.2)، 6.9 (±1.9)، 5.7 (±1.5) و در سطح کاربرد به ترتیب 3.3 (±1.4)، 6.53 (±1.6)، 6.33 (±1.6)، به دست آمد. نمرات مجموع سطوح به ترتیب قبل، 12.03 (±2.8)، بلافاصله بعد از آموزش 21.1 (±3.3) و چهار هفته بعد، 19.3 (±4.01) از مجموع سی نمره بود. اختلاف معنی داری در روند یادگیری در تمام سطوح مشاهده شد (p<0.001).نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده تاثیر آموزش بر سطوح یادگیری بود. بنابراین آموزش پرستاری امداد و انتقال هوایی به شیوه سخنرانی می تواند مفید باشد، اما پیشنهاد می شود روش های نوین آموزشی نیز به منظور آموزش موثرتر بررسی شود.

اهداف: اختلال خواب در بیماران مرحله آخر کلیوی شایع است. آرام سازی پیش رونده عضلانی، روشی است که برای کاهش تنش و اضطراب طراحی شده است. پژوهش حاضر، به منظور تعیین تاثیر آرام سازی پیش رونده عضلانی بر کیفیت خواب بیماران تحت همودیالیز انجام شد.روش ها: پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه تجربی یک گروهی قبل و بعد بود. تعداد 39 بیمار تحت درمان با همودیالیز نگهدارنده، در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی - درمانی شهید بهشتی سال 1389، به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. کیفیت خواب نمونه ها، قبل و پس از آرام سازی، با استفاده از شاخص کیفیت خواب پیتزبرگ سنجیده شد. آموزش آرام سازی پیش رونده عضلانی، در سه جلسه به بیماران داده شد و از آنها خواسته شد که به مدت یک ماه، روزی دو بار (یک بار در طی روز و یک بار قبل از خواب شبانه)، به انجام آرام سازی بپردازند و پس از هر بار انجام آرام سازی، برگه ثبت آرام سازی را تکمیل کنند. سپس کیفیت خواب بیماران، قبل و پس از آرام سازی، با هم مقایسه شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های آماری از آزمون های تی زوجی و ویلکاکسون استفاده شد.یافته ها: میانگین نمره کلی کیفیت خواب نمونه ها پس از آرام سازی به طور معنی داری کمتر از زمان قبل از آرام سازی بود (p<0.001). همچنین نمره هر یک از ابعاد کیفیت خواب (به غیر از مصرف داروهای خواب آور) به طور معنی داری کمتر از زمان قبل از آرام سازی بود (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، آرام سازی پیش رونده عضلانی بر کیفیت خواب بیماران تحت همودیالیزی تاثیر مطلوبی دارد و می تواند به عنوان یک روش مفید در بهبود کیفیت خواب بیماران در بخش های همودیالیز، اجرا و آموزش داده شود.

مقدمه: همودیالیز، با اختلال در عملکرد و کیفیت زندگی فرد، سلامت روان را دچار مشکل می کند. استعانت مذهبی و دعا کردن نقش مهمی در قبول بیماری ها دارد و با کاهش آشفتگی های معنوی سبب انگیزه مثبت درمانی می شود. از آن جایی که یکی از زمینه های عمده بیماری ها و مشکلات روانی و عوارض جسمی و اجتماعی احساس پوچی، بیهودگی و تزلزل روحی است که از فقدان بعد معنوی افراد سرچشمه می گیرد، این مطالعه با هدف «بررسی تاثیر دعا بر سلامت معنوی بیماران همودیالیزی» انجام گرفت.روش ها: این پژوهش نیمه تجربی بر روی 88 نفر از بیماران تحت درمان با همودیالیز (44 نفر گروه مورد 44 نفر شاهد) مراجعه کننده به بیمارستان امام رضای شهر آمل در سال 1388 انجام شد. این پژوهش به صورت طرح سالامون اجرا شد. برای گروه مورد به مدت ده هفته هر روز صبح به مدت بیست دقیقه به طور متناوب دعای توسل پخش می شد. بعد سلامت معنوی توسط پرسشنامه استاندارد سلامت معنوی پولوتزین و الیسون، در دو گروه سنجیده شد. نتایج بعد از وارد نمودن داده ها به نرم افزار آماری SPSS16 توسط آمار توصیفی و آمار استنباطی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها، سلامت معنوی را در گروه مورد 3±103 به میزان بالا و در گروه شاهد 10±93 در حد متوسط نشان داد. آزمون آنالیز واریانس دو طرفه بین سلامت معنوی گروه مورد و شاهدی که هم پیش آزمون و هم پس آزمون داده بودند ارتباط معنی داری نشان داد (p<0.01). این آزمون بین دو گروهی که تنها پس آزمون داده بودند ارتباط معنی داری را نشان داد (p<0.01).نتیجه گیری: دعا، یک روش مناسب برای سازگاری با بیماری است. چون علاوه بر تسکین اضطراب، موجب ارتقای معنویت می شود. از آن جایی که رویکرد زندگی این بیماران بر پایه معنویت بنا شده است، لازم است که پزشکان و پرستاران از نقش کلیدی باورهای اعتقادی در زندگی این بیماران آگاه باشند. از این رو امید است با همکاری جدی بین دست اندرکاران تیم سلامت، برای اجرای احکام شرعی، که امروزه به عنوان مراقبت های مذهبی مطرح است، شاهد تاثیر این گونه مراقبت ها، ایجاد احساس آرامش و تسریع بهبودی در بیماران باشیم.

اهداف: نارسایی قلبی ریسک فاکتور بزرگی برای اختلال در نعوظ است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی شیوع و فاکتورهای مرتبط با اختلال نعوظ در بیماران مبتلا به نارسایی سیستولیک قلبی بود.روش ها: این یک مطالعه مقطعی بود که بر روی یک صد مرد بیمار مبتلا به نارسایی سیستولیک قلبی در سال 1389 انجام شد. روش نمونه گیری به روش نمونه گیری آسان بود. داده ها توسط فرم انتخاب نمونه، پرسشنامه بین المللی عملکرد نعوظ، پرسشنامه کیفیت زندگی مینه سوتا و پرسشنامه افسردگی مربوط به مرکز مطالعات اپیدمیولوژیک جمع آوری شد. اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آمار توصیفی، تی تست، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمره اختلال نعوظ 14.02±6.26 بود و هشتاد درصد مردان مبتلا به نارسایی سیستولیک قلبی اختلال نعوظ داشتند. اختلال نعوظ با سن (p<0.001)، تحصیلات (p=0.019)، شغل (p=0.002)، سطح هموگلوبین (p=0.003) و کسر جهشی بطن چپ (p=0.030)، کلسترول خون (p=0.001)، ابتلا به بیماری کلیوی (p=0.009)، مصرف دیگوگسین (p=0.014)، مسدود کننده های گیرنده های آنژیوتانسین (p<0.001)، بتابلوکر (p=0.001) و دیورتیک (p=0.035)، افسردگی (p<0.001) و کیفیت زندگی (p<0.001) ارتباط آماری معنی دار داشت.نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به نارسایی سیستولیک قلبی، اختلال نعوظ شایع بوده و با سن، وضعیت پزشکی، ناخوشی های همراه، درمان های دارویی و اختلالات روانی رابطه دارد. در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی اختلال نعوظ بر کیفیت زندگی اثر منفی می گذارد.

اهداف: نارسایی قلبی یکی از مهمترین و شایع ترین بیماری هایی است که با وجود پیشرفت های پزشکی هنوز از مشکلات عمده نظام های بهداشت و درمان است. امروزه یکی از اهداف برنامه های مراقبت پرستاری، بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی بود.روش ها: در این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی 90 نفر از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بخش های ویژه بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1389 به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی 45 نفری آزمون و کنترل تقسیم شدند. برای سنجش کیفیت زندگی (متغیر وابسته) از پرسشنامه استاندارد شده کیفیت زندگی در بیماران نارسایی قلبی، حاوی 22 سوال در مورد سه بعد اصلی کیفیت زندگی (جسمی، روحی روانی و اجتماعی اقتصادی) استفاده شد. مداخله در طول سه ماه در گروه آزمون طبق مراحل طراحی شده در مدل مراقبت مشارکتی اجرا شد. نتایج پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS18 با استفاده از آزمون های آماری t زوجی،t  مستقل و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بین میانگین کلی کیفیت زندگی (از 60.11±10.7 به 35.43±8.6 در گروه آزمون و از 45.63±7.3 به 57.42±11.9 در گروه کنترل) و نیز ابعاد آن (جسمی، روحی روانی و اجتماعی اقتصادی) در دو گروه آزمون و کنترل تفاوت آماری معنی داری نشان داده شد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است، در گروه آزمون که بر اساس مدل مراقبت مشارکتی تحت مراقبت و درمان قرار گرفته اند میانگین نمرات کیفیت زندگی در هر سه بعد نسبت به گروه کنترل، بهبودی معنی داری یافته است و استفاده از این مدل در مراقبت و درمان بیماران نارسایی قلبی توصیه می شود.

اهداف: عدم کفایت دیالیز یکی از عوامل تعیین کننده ناتوانی و مرگ و میر در بیماران دیالیزی است. بالا بردن کفایت دیالیز در بهبود پیش آگهی بیماران دیالیزی بسیار تاثیرگذار است. عوامل متعددی در کفایت دیالیز موثر است. هدف این مطالعه بررسی ارتباط میان فشارخون و کفایت دیالیز است.روش ها: پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی - مقطعی است. نمونه ها شامل صد بیمار مراجعه کننده به بخش همودیالیز بعثت نهاجا و بقیه اله (عج) در سال 1389 است که به روش سرشماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته برای اطلاعات دموگرافیک و فشارخون که با استفاده از پرونده بیماران بود، استفاده شد. محاسبه کفایت دیالیز با فرمول KT/V انجام شد. شاخص URR نیز محاسبه شد. داده ها به وسیله آزمون های توصیفی و استنباطی و به کمک نرم افزار SPSS16 تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی نمونه ها 62.21±13.7 بود. میانگین شاخص های کفایت دیالیز KT/V معادل 1.23±0.38 و URR معادل 63.14±11.04 بود. ارتباط معنی داری میان فشارخون و شاخص های کفایت دیالیز KT/V و URR در بیماران همودیالیزی مشاهده نشد.نتیجه گیری: بین فشارخون و شاخص های کفایت دیالیز KT/V و URR همبستگی خطی وجود نداشت و در این مورد نیاز به بررسی جامع تر با تعداد نمونه بیشتر است.