طب جانباز
سال:1390 | دوره:3 | شماره:12 |تعداد مقالات:12

مقدمه: صرع یکی از اختلالات عصبی شایع می باشد که ممکن است تمام عمر دوام یابد و مستلزم مراقبت طبی منظم است. یکی از دلایل ابتلا به این بیماری ضربات سر ناشی از حوادث مختلف است، برخی از جانبازان عزیز کشورمان در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، با ضربه سر مواجه و پس از آن به صرع مبتلا شده اند.هدف: بررسی رخداد تشنج میان جانبازان و سایر بیماران مبتلا به صرع و بررسی عوامل موثر بر رخداد تشنج.مواد و روش ها: این مطالعه روی بیماران مرد مبتلا به صرع مراجعه کننده به مرکز تحقیقات علوم اعصاب شفا که طی سال های 1386 تا 1390 به این مرکز مراجعه نموده اند، انجام گرفته است. علت مراجعه این بیماران تشخیص نوع صرع، تشخیص اپی لپتیک یا غیر اپی لپتیک بودن حملات و یا ارزیابی های قبل از جراحی بوده است. کلیه بیماران شرکت کننده در این مطالعه تحت V-EEG قرارگرفته اند.یافته ها: به منظور تحلیل داده ها از رگرسیون لجستیک استفاده شد. نتایج نشان دهنده آن است که در مدل برازش یافته، از میان کووریت های وضعیت جانبازی، نوع صرع، مدت زمان ابتلا به بیماری و IED های مشاهده شده، تنها حضور متغیر وضعیت جانبازی مورد تایید قرار گرفته و دارای اثری معنی دار بر روی رخداد تشنج است (P<0.05). سایر کووریت ها دارای اثر معنی دار بر روی رخداد تشنج نمی باشند (P>0.05).بحث و نتیجه گیری: شانس رخداد تشنج برای جانبازان تقریبا 4.2 برابر همین شانس برای غیرجانبازان می باشد.

مقدمه: در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، بارها از سلاح های شیمیایی بویژه سولفور موستارد در جبهه ها و شهرهای مرزی استفاده گردید. مشکلات تاخیری در ریه، چشم و پوست که شایع ترین ارگان های درگیر در مصدومین شیمیایی است بیانگر فعالیت مکانیسم های ایمنی و التهاب می باشد. اینترلوکین 19 عضو جدیدی از خانواده اینترلوکین 10 می باشد که در اکثر مطالعات از آن به عنوان یک سایتوکین پیش التهابی و در برخی از مطالعات به عنوان سایتوکین ضد التهابی نام میبرند.هدف: با توجه به اهمیت IL-19 به عنوان یکی دیگر از سایتوکاین های خانواده IL-10 ما بر آن شدیم که میزان این ساتیوکاین را در نمونه های سرم جانبازان شیمیایی بررسی نماییم.مواد و روش ها: مطالعه بر روی 144 نفر از این مصدومان با عوارض ریوی شدید، 57 نفر دارای عوارض ریوی خفیف و متوسط و 55 نفر از افراد غیرشیمیایی به عنوان گروه کنترل انجام گردید. سطح سرمی سایتوکاین در سرم با استفاده از کیت های R&D به روش ساندویچ الایزا اندازه گیری گردید و نهایتا سطح سرمی سایتوکاین ها با دستگاه خواننده الایزا اندازه گیری گردید.یافته ها: بین سطح سرمی اینترلوکین 19 و FEV1/FVC در گروه مواجهه یافته ارتباط معنی داری وجود دارد (P-value=0.022). میانگین و میانه سطح سرمی اینترلوکین 19 در گروه شاهد بالاتر از گروه مواجهه یافته و در گروه مواجهه یافته خفیف – متوسط بالاتر از مواجهه یافته شدید می باشد ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. در گروه مواجهه یافته، میانگین و میانه سطح سرمی اینترلوکین 19 با افزایش FVC، FEV1 افزایش و با افزایش FEV1/FVC کاهش می یابد اما از نظر آماری معنی دار نبود.بحث و نتیجه گیری: عدم تفاوت معنی دار در اینترلوکین 19 سرمی بین گروه مواجهه یافته و مواجهه نیافته، علیرغم اینکه سطح سرمی اینترلوکین 19 به عنوان یک بیومارکر مواجهه با سولفور موستارد را تایید نمی کند، ولی افزایش این سایتوکین بعنوان یک عامل دست اندرکار در موضع التهاب و ایجاد مکانیسم های التهابی را رد نمی کند.

زمینه و هدف: مقایسه تاثیر کفی با گوه خارجی با و بدون ساب تالار استرپ بر مولفه عمودی نیروی عکس العمل زمین در بیماران مبتلا به استئوآرتریت بخش داخلی زانوروش بررسی: بیست و پنج بیمار با استئوآرتریت درجه I یا II بخش داخلی زانو بر اساس سیستم درجه بندی Kellgren and Lawrence با سن بیش از 40 سال در این مطالعه شرکت کردند. بیماران در سه وضعیت، زمانیکه در یک مسیر سه متری راه می رفتند، مورد آزمایش قرار گرفتند: بدون کفی، کفی با گوه خارجی، کفی با گوه خارجی و ساب تالار استرپ. سه آزمایش موفق در هر وضعیت ضبط شد. مقایسه تاثیر کوتاه مدت کفی با گوه خارجی با و بدون ساب تالار استرپ بر مولفه عمودی نیروی عکس العمل زمین در وضعیت های مختلف انجام گرفت.یافته ها: کفی با گوه خارجی با و بدون ساب تالار استرپ تاثیر معنی داری بر اولین قله مولفه عمودی نیروی عکس العمل زمین و سرعت راه رفتن نداشت. کفی با گوه خارجی و ساب تالار استرپ سبب کاهش معنی دار دومین قله مولفه عمودی نیروی عکس العمل زمین نسبت به وضعیت بدون کفی و کفی با گوه خارجی گردید.بحث: نتایج این مطالعه نشان می دهد که کفی با گوه خارجی با و بدون ساب تالار استرپ سبب کاهش مولفه عمودی نیروی عکس العمل زمین می گردد که متعاقب آن شاید بتواند گشتاور ادداکتوری زانو را کاهش دهد. بر اساس یافته های این مطالعه کفی با گوه خارجی و ساب تالار استرپ درمان موثرتری نسبت به کفی با گوه خارجی در استئوآرتریت خفیف زانو است.

مقدمه: بیماری پارکینسون شایعترین اختلال حرکتی در جهان است که اختلال گفتار فلجی کم جنبشی را در فرد مبتلا ایجاد می کند. 80 الی 90 درصد این بیماران از اختلالات گفتار و زبان رنج می برند. تست دیادو یکی از رایجترین ابزارهای ارزیابی گفتار اختلالات نورولوژیک، در هر نوع و با هر شدتی است.هدف: هدف این پژوهش بررسی ارتباط دیادوکوکاینزیس دهانی با شدت بیماری است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تحلیلی و غیرمداخله ای، 27 فرد مبتلا به بیماری پارکینسون، از میان مراجعان کلینیک اختلالات حرکتی بخش مغز و اعصاب مرکز آموزشی درمانی حضرت رسول اکرم به شیوه نمونه گیری در دسترس و با شرط داشتن شرایط ورود به مطالعه انتخاب شدند. ارزیابی میانگین دیادوی تک هجا (شیوه فلچر 1972) توسط آسیب شناس گفتار و زبان و ارزیابی شدت بیماری با استفاده از بخش سوم آزمون UPDRS توسط متخصص مغز و اعصاب انجام شد. دیادو 21 فرد سالم که از نظر سن و جنس با بیماران منطبق بودند نیز به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیز داده ها از ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون و independent sample t- test استفاده شد.یافته ها: بین دیادو افراد بیمارو سالم تفاوت معنی دار وجود داشت (P<0.001) بین میانگین دیادو تک هجا با شدت بیماری ارتباط معنی داری مشاهده نشد (rs=0.36, P=0.065). به تفکیک هجاها، صرفا هجای /fa/ با شدت بیماری و زیرآزمون گفتار ارتباط معنی دار نشان داد. از میان زیرآزمونهای UPDRS، تنها بخش حرکات ضربه ای پنجه پا (toe tapping) و دیادو با یکدیگر همبستگی مثبت داشتند (rs=0.412, P=0.033). در تفکیک جنسی نیز تفاوتی بین زنان و مردان مشاهده نشد.بحث و نتیجه گیری: سرعت دیادو در افراد مبتلا به پارکینسون در مقایسه با افراد سالم کاهش می یابد. جنسیت در میانگین دیادو تک هجا افراد مبتلا به پارکینسون تاثیری ندارد. بین میانگین دیادو تک هجا و شدت بیماری، بر اساس UPDRS-III همبستگی وجود ندارد.

مقدمه: AFO ها در درمان و کنترل تعداد زیادی از دفورمیتی موثر هستند. این ارتوزها به دو روش مختلف پیش ساخته و ساخته شده از قالب پای فرد ساخته می شوند، هزینه و زمان ساخت کمتر در AFO های پیش ساخته باعث شده است که امروزه تمایل ارتزیست ها و بیماران در استفاده از این ارتوزها افزایش یابد و این در حالی است که شاید تاثیر بیومکانیکی این دو ارتوز یکسان نباشد، بنابراین مقایسه بیومکانیکی این دو روش ساخت AFO و آگاهی از نتایج آن می تواند در تجویز ارتوز مناسب برای بیماران مفید باشد.هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دو روش ساخت مختلف AFO با استفاده از توزیع فشار در افراد بزرگسال سالم می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه جهت اندازه گیری و ثبت حداکثر فشار در سطح پلانتار بین پا و AFO از دستگاه پدار استفاده شد. 24 فرد شرکت کننده 8 متر مسیر راه رفتن را تحت دو شرایط با هر کدام از دو نوع AFO طی کردند.یافته ها: مقدار میانگین حداکثر فشار در مناطق پاشنه (P<0.004)، متاتارس اول (P<0.001) و دوم (P<0.003) هنگام پوشیدن AFO ساخته شده از قالب پای فرد در مقایسه با AFO پیش ساخته به طور معناداری کاهش یافت. اما در مناطق انگشت دوم (P<0.027) و انگشت 5-3 (P<0.003) این مقدار در AFO پیش ساخته نسبت به AFO ساخته شده از قالب پای فرد به طور معناداری کاهش یافته بود، در سایر مناطق اختلاف بین دو ارتوز معنادار نبود.بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تفاوت معناداری در حداکثر فشار در هنگام پوشیدن بین دو ارتوز ساخته شده با روش های مختلف وجود دارد در نتیجه، هنگام تجویز ارتوز در نظر گرفتن این مناطق و نوع بیماری از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد و حتی الامکان از تجویز ارتوزها به جز موارد مذکور باید اجتناب کرد.

مقدمه: فاکتور رونویسی NFkB عرضه تعداد بسیار زیادی از ژن های پیش التهابی از جمله سایتوکاین ها، کموکاین ها، گیرنده های ایمنی، آنزیم ها و دیگر مولکولهای پیش التهابی را بر عهده دارد. فعالیت نامناسب NFkB یکی از مکانیسم های برخی از بیماری هاست به ویژه آنهایی که با التهاب یا آپوپتوزیز همراه هستند. سولفور موستارد یک عامل آلکیله کننده است که توانائی آسیب رساندن به آنزیم ها، DNA و دیگر ماکرومولکول ها را داشته و پاسخهای استرس اکسیداتیو را القا می نماید. نتایج بدست آمده از مطالعاتی که بر روی مصدومین شیمیائی سردشت انجام شده نشان میدهد که تغییراتی در پاسخهای ایمنی و التهابی در این مصدومان رخ داده است. با توجه به اهمیت این فاکتور در تنظیم پاسخ های التهابی و ایمنی و مشکلات این مصدومین، در این تحقیق به بررسی میزان بیان NFkB پرداخته شد.هدف: ارزیابی بیان ژن NFkB در مصدومین شیمیائی 20 سال پس از مواجهه می باشد.مواد و روش ها: جامعه شامل 189 نفر از مصدومین شیمیائی شهرستان سردشت و گروه شاهد شامل 32 نفر از شهروندان شهرستان ربط بودند. از روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک استفاده شد. با استفاده از نرم افزار و روشهای آماری SPSS و c2 و T-test نتایج بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت آنالیز داده های ناپارامتری از آزمون ناپارامتری من ویتنی و کروسکال والیس استفاده گردید. میزان بیان NFkB با استفاده از تکنیک PCR در نمونه گلبول های سفید خون محیطی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: بررسی میزان بیان NFkB در دو گروه کنترل و مواجهه یافته نشان داد که میانه NFkB در گروه مواجهه یافته نسبت به گروه کنترل افزایش یافته است. این افزایش از نظر آماری معنی دار بود (P=0.009).نتیجه گیری: فاکتور NFkB در بسیاری از اعمال سلولی دخیل است و کاهش یا افزایش آن می تواند نتایج خاص خود را داشته باشد. با توجه به کاهش فاکتورهای التهابی در این مصدومان، انتظار کاهش آن می رفت که نتایج مطالعه حاضر افزایش آن را نشان داد که احتمالا جهت جبران کاهش فاکتورهای التهابی افزایش داشته است.

مقدمه: سلامت روان به عنوان یکی از دو رکن سلامتی، لازمه یک زندگی مفید، موثر و رضایت بخش فردی است. و سلامت روان افراد یک جامعه، خصوصا اقشار موثر و سازنده آن، لازمه پویایی، بالندگی و اعتلای آن جامعه است. نقش برجسته و منحصر به فرد دانشجویان به عنوان مدیران و سازندگان آینده هر جامعه، ضرورت تامین سلامت روانی آنها و نیز شناسایی و حذف عوامل منفی موثر بر سلامت روانی آنها را ضروری می نماید.هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی، تاب آوری و سلامت روانی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را 1233 دانشجوی شاهد و ایثارگر دانشگاه های شهر ایلام (کاردانی 338 نفر؛27.41 درصد و کارشناسی 895 نفر، 72.58 درصد) تشکیل می دهد. به همین منظور با بهره گیری از جدول کرجسی و مورگان 297 نفر (کاردانی 82 نفر و کارشناسی 215 نفر) به روش تصادفی ساده انتخاب، و با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلیر، 1979، تاب آوری و حمایت اجتماعی فیلیپس مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده های بدست آمده علاوه بر شاخص های توصیفی از آزمون های استنباطی تحلیل واریانس یک راهه، آزمون تی، و مدل معادلات ساختاری استفاده شد.یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که بین حمایت اجتماعی با سلامت روان (0.333)، حمایت اجتماعی با تاب آوری (0.331) و تاب آوری با سلامت روان (0.323) همبستگی معنی داری وجود دارد؛ که به ترتیب حمایت اجتماعی سایر افراد مهم زندگی (0.67)، حمایت اجتماعی خانواده (0.56)، حمایت اجتماعی دوستان (0.42) بیشترین ارتباط را با سلامت روان دارند. در مدل رگرسیون گام به گام، حمایت اجتماعی 0.114 و حمایت اجتماعی و تاب آوری 0.164 از واریانس سلامت روان را پیش بینی می کنند. در مدل معادلات ساختاری نیز تاثیر مستقیم حمایت بر روی سلامت 0.41، تاثیر غیرمستقیم حمایت بر روی سلامت 0.42 و تاثیر مستقیم تاب آوری بر سلامت 0.15 می باشد. مدل برگرفته از رویکردهای نظریه ها نیز برازش مطلوبی از داده های به دست آمده ارائه می دهد (نیکویی برازش (0.98)، نیکویی برازش تعدیل شده (0.96) شاخص های نرم شده برازندگی (0.97) معیار اندازه گیری متوسط باقیمانده ها (0.10) متوسط باقیمانده های استاندارد شده (0.098).بحث و نتیجه گیری: حمایت اجتماعی یکی از قوی ترین پیش بین کننده های سلامت روانی می باشد، به صورتی که هر چه شبکه حمایت اجتماعی فرد بهتر و گسترده تر باشد، میزان سلامت روانی نیز بیشتر می باشد. حمایت اجتماعی با واکسینه کردن فرد علیه تجربه کردن فشارزاها قبل از اینکه رخ دهند، فشار روانی را کاهش می دهد. تاب آوری نیز به واسطه کاهش هیجان های منفی و افزایش سلامت روان رضایت بیشتر از زندگی را در پی دارد و به عنوان منبعی برای تسهیل غلبه بر مصائب، مشکلات، مقاومت در برابر استرس و از بین بردن اثرات روانی آنها تعریف شده است. یافته های این پژوهش همگام با دیگر پژوهش ها گویای این هستند که افراد دارای تاب آوری بالا، در شرایط استرس زا و موقعیت های ناگوار، سلامت روانشناختی خود را حفظ می نمایند و دارای سازگاری روانشناختی هستند.

زمینه و هدف: در ایران تحقیقاتی که بر روی همسران جانبازان اعصاب و روان صورت گرفته، عمدتا به اثرات روحی و روانی آنان پرداخته است. مطالعات خارجی بسیاری، به بررسی اثرات جنگ بر نتایج بارداری همسران سربازان شرکت کننده در جنگ ایران و عراق پرداخته اند که نتایج ضد و نقیضی به دست آمده است. با توجه به تاثیر آسیب های ناشی از جنگ بر جانبازان و همسرانشان و احتمال تاثیر این آسیب ها بر وضعیت و پیامد بارداری این گروه از زنان، همچنین عدم وجود مطالعه ای در این زمینه در ایران، این مطالعه با هدف بررسی بارداری و پیامد آن در همسران جانبازان اعصاب و روان استان مازندران صورت گرفته است.روش بررسی: تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی است که بر روی 182 تن از همسران جانبازان اعصاب و روان صورت گرفته است. نمونه ها، بر اساس جدول اعداد تصادفی، بصورت تصادفی ساده، (از لیست های موجود در بنیاد) تعیین شدند. اطلاعات توسط پرسشنامه، درب منزل گردآوری شد. اعتبار پرسشنامه، اعتبار محتوا و پایایی پرسشنامه به روش تست مجدد با ضریب همبستگی 0.92 تعیین گردید. داده ها بر اساس نرم افزار SPSS نسخه 17 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.نتایج: یافته ها حاکی از آن می باشد که؛ %7.19 از بارداری ها، ناخواسته، %5.22 پرخطر، %2.13با سقط غیر عمدی، %2.8 سقط عمدی و %3.3 با حاملگی خارج رحم همراه بوده است و نتیجه بارداری ها با %4.4 مرده زایی، %7.7 زایمان زودرس، %3.9 تولد نوزاد کم وزن و %3.3 تولدها با ناهنجاری مادرزادی همراه بوده است.نتیجه گیری: با توجه به شاخص ها و مقایسه آن با شاخص های جهانی و منطقه ای موجود، به نظر می رسد وضعیت و نتیجه بارداری (در فاکتورهای مورد بررسی) در همسران جانبازان اعصاب و روان، نامطلوب نباشد. در عین حال پژوهش های مقایسه ای با گروه کنترل، همچنین بررسی وضعیت و نتیجه بارداری در دیگر گروه های جامعه ایثارگران، توصیه می شود.