پژوهش های حفاظت آب و خاک
سال:1391 | دوره:19 | شماره:2 |تعداد مقالات:17

استفاده از روش های اندازه گیری مستقیم عوامل هیدرولوژیک خاک، زمان بر و پرهزینه می باشد. یکی از مهم ترین راه کارهای موجود برای حل این مشکل ایجاد یک رابطه ریاضی بین تعدادی از خصوصیات زودیافت خاک مانند بافت خاک، چگالی ظاهری و میزان ماده آلی با خصوصیات دیریافت هیدرولیکی خاک می باشد. این روابط توابع انتقالی نام دارند. در این پژوهش از 8 تابع نقطه ای و 4 تابع پارامتریک برای پیش بینی میزان رطوبت خاک در پتانسیل های ماتریک مختلف در 122 نمونه خاک از شمال و شمال شرقی ایران استفاده گردید. توابع انتقالی پارامتریک ضرایب چهار رابطه نگه داشت آب خاک ونگنوختن، هاستون و کاس، کمپل و بروکس و کوری را برآورد می کردند. بهترین نتایج توابع نقطه ای مربوط به روش بی. اس. اس خاک سطحی (با متغیرهای ورودی عمق نمونه برداری، درصد ذرات خاک، میزان کربن آلی و وزن مخصوص ظاهری) با ضریب همبستگی (r) و ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) به ترتیب برابر 0.75 و 0.033 و ضعیف ترین نتایج در روش هاتسون (با متغیرهای ورودی عمق نمونه برداری، درصد ذرات خاک و وزن مخصوص ظاهری) با r و RMSE به ترتیب برابر با 0.59 و 0.061 به دست آمد. بهترین نتایج توابع پارامتریک در روش کمپل با r و RMSE به ترتیب برابر با 0.90 و 0.037 و ضعیف ترین نتایج در روش وریکن با r و RMSE به ترتیب برابر با 0.52 و 0.12 مشاهده شد. علاوه بر این تحلیل ها نشان دادند که استفاده از میزان کربن آلی به عنوان عامل ورودی در توابع انتقالی می تواند منجر به بهبود نتایج پیش بینی میزان رطوبت خاک شود. همچنین به طور تقریبی در همه توابع بررسی شده با افزایش پتانسیل ماتریک عملکرد توابع بهبود یافت.

پتاسیم وظایف فیزیولوژیکی بسیار مهمی را در گیاه به عهده دارد و از عناصر غذایی ضروری گیاه محسوب می شود. در ارزیابی قابلیت استفاده پتاسیم خاک و مدیریت مصرف کود، ایزوترم های تبادلی پتاسیم که از منحنی های کمیت- شدت ناشی می شوند، اطلاعات مفیدی را ارایه می کنند. در این بررسی برای تعیین رابطه کمیت- شدت پتاسیم و به دست آوردن پارامترهایی مانند پتاسیم به سهولت قابل تبادل، پتاسیم به سختی قابل تبادل، نسبت فعالیت پتاسیم، نسبت فعالیت پتاسیم در حال تعادل و ظرفیت بالقوه بافری، 4 تیمار کلرید پتاسیم، کلرید پتاسیم + کلرید آمونیوم، کلرید پتاسیم + مونوفسفات سدیم و کلرید پتاسیم + کلرید آمونیوم + مونوفسفات سدیم بر روی نمونه های خاکی که از عمق 30-0 سانتی متری و از سه منطقه سری خاک رحمت آباد (پردیس کشاورزی گرگان)، لورک اصفهان و دهستان صالحان خمین با سطوح ویژه متفاوت تهیه شده بود، اعمال گردید و با استفاده از آزمون مقایسه میانگین جفتی مشاهده شد که در همه تیمارها، بیش ترین مقدار ظرفیت بالقوه بافری برای خاک پردیس گرگان به دست آمد. این بیانگر این است که وجود رس غالب ایلایت در خاک پردیس، موجب تثبیت شدن پتاسیم در بین لایه ها می گردد. از بین 4 تیمار در هر خاک، بیش ترین مقدار ظرفیت بالقوه بافری با تیمار کلرید پتاسیم و کم ترین مقدار آن با تیمار کلرید پتاسیم + کلرید آمونیوم مشاهده شد. تیمار کلرید پتاسیم + مونوفسفات سدیم دارای ظرفیت بالقوه بافری بیش تری نسبت به تیمار کلرید پتاسیم + کلرید آمونیوم + مونوفسفات سدیم بود. افزایش غلظت نمک سدیم در محلول خاک، موجب افزایش غلظت نمک در لایه دوگانه پخشیده الکتریکی و افزایش ظرفیت بالقوه بافری می گردد. برای مقایسه میزان قابلیت استفاده پتاسیم خاک های با سطح ویژه بالا و لایه دوگانه الکتریکی منقطع با خاک های با سطح ویژه پایین، غلظت پتاسیم در حالت تعادل ممکن است معیار مناسبی باشد و پیشنهاد می شود به جای ظرفیت بافری پتاسیم، همبستگی میزان پتاسیم قابل استفاده خاک ها با نسبت فعالیت پتاسیم در حال تعادل آن ها بررسی گردد.

در این پژوهش روش های آمار کلاسیک و زمین آماری برای تعیین تغییرات مکانی کربن آلی خاک در ارتباط با عامل پستی و بلندی و اجزا مختلف یک شیب در اراضی تپه ماهوری و لسی منطقه توشن استان گلستان مورد استفاده قرار گرفت. سه روش زمین آماری کریجینگ، کوکریجینگ و وزن دهی معکوس فاصله، در این مطالعه استفاده و مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور تعداد 234 نمونه به صورت سیستماتیک و منظم از اجزا مختلف شیب تهیه شد. معیار ارزیابی در این پژوهش مقادیر میانگین خطا و مجذور میانگین مربعات خطا با استفاده از روش اعتبارسنجی متقابل بود. نتایج نشان داد که در تخمین کربن آلی خاک در کل تپه ماهوری کوکریجینگ معمولی با متغیر کمکی رس و مقادیر RMSE برابر با 0.2552 نسبت به دو روش کریجینگ و روش وزن دهی معکوس فاصله نتایج بهتری ارایه می دهد. نقشه درون یابی شده کربن آلی کل موقعیت شیب نشان داد که با افزایش ارتفاع و درجه شیب مقدار کربن آلی خاک کم تر شده است. نسبت همبستگی مکانی کربن آلی برای موقعیت های مختلف شیب متفاوت بود که این الگوها کاملا به ساختار توپوگرافی وابسته بود.

پروفیل عرضی سرعت جریان در رودخانه ها، مبنای استخراج رابطه دبی- اشل و محاسبه های هیدرولیک جریان و رسوب است. به دلیل مشکلات اندازه گیری پروفیل عرضی سرعت رودخانه ها در شرایط سیلابی، استفاده از روش های محاسباتی مناسب ضروری است. از طرف دیگر ورود جریان سیل به دشت های سیلابی، باعث اندرکنش جریان در دشت سیلابی با مجرای اصلی رودخانه شده و باعث پیچیدگی هیدرودینامیک جریان می شود. در این پژوهش، با استفاده از روش اجزا محدود، پروفیل عرضی سرعت به کمک معادلات دیفرانسیل شبه دوبعدی به دست آمده است. این مدل ریاضی بر مبنای معادلات ناویه- استوکس بوده و به صورت متوسط در عمق ساده شده است. برای ارزیابی دقت مدل ریاضی پیشنهادی، این مدل در ایستگاه هیدرومتری برنطین در رودخانه میناب واقع در استان هرمزگان برای جریان سیلابی آذر 1374 واسنجی و سپس برای 2 واقعه سیلابی در بهمن 1374 صحت سنجی شده است. مقایسه پروفیل عرضی سرعت اندازه گیری شده با نتایج محاسباتی در هر دو مرحله واسنجی و صحت سنجی، دقت مناسب و قابل قبول مدل ریاضی پیشنهادی را نشان می دهد. تحلیل آماری نتایج مدل ریاضی نشان می دهد که ضریب تعیین ( (R2توزیع عرضی سرعت در مرحله واسنجی حدود 0.97 و در مرحله صحت سنجی حدود 0.96 می باشد. همچنین مجذور میانگین مربعات خطا برای این دو مرحله به ترتیب 0.13 و 0.23 به دست آمده است. در نهایت رابطه دبی- اشل این رودخانه به کمک مدل ریاضی با دقت مناسبی استخراج شده است.

در این مقاله به کمک منطق فازی و خوشه بندی فازی به روش c-mean، ترکیب های مختلف با 4 داده هواشناسی در دسترس شامل دمای هوا، رطوبت نسبی، سرعت باد و ساعات آفتابی روزانه به عنوان داده های ورودی برای پیش بینی تبخیر از تشت مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از پارامترهای هواشناسی مربوط به سال های 86 و 87 در 3 ایستگاه سینوپتیک اهواز، آبادان و ایذه واقع در استان خوزستان استفاده شد. نتایج به دست آمده، توانایی مدل استنتاج فازی تاکاجی- سوگنو و خوشه بندی فازی به روش c-mean را در پیش بینی تبخیر از تشت در 3 ایستگاه یاد شده به خوبی نشان داد، به طوری که مدل های فازی با 2 و 3 خوشه، پارامتر تبخیر از تشت را با مربع ضریب همبستگی حدود 0.91-0.86 پیش بینی می کند.

به منظور بررسی اثر کاربرد کمپوست، ورمی کمپوست و لجن فاضلاب روی برخی خواص فیزیکی خاک، آزمایشی در قالب طرح کرت های خرد شده با پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1388 اجرا گردید. تیمارهای کودی در کرت های اصلی و سال های اعمال این تیمارها در کرت های فرعی قرار گرفتند. تیمارهای کودی به عنوان فاکتور اصلی در 7 سطح (T1: شاهد، T2: 20 تن کمپوست در هکتار، T3: 40 تن کمپوست در هکتار، T4: 20 تن ورمی کمپوست در هکتار، T5: 40 تن ورمی کمپوست در هکتار، T6:  20تن لجن فاضلاب در هکتار و T7:  40تن لجن فاضلاب در هکتار) و سال های اعمال این تیمارها به عنوان فاکتور فرعی در 4 سطح صورت: =A یک سال کوددهی (سال 85)، 2=B سال متوالی کوددهی (85 و (86، 3=C سال متوالی کوددهی (85، 86 و 87) و 4=D سال متوالی کوددهی (85، 86، 87 و 88) بود. خصوصیات فیزیکی خاک شامل جرم مخصوص حقیقی (ps)، جرم مخصوص ظاهری (pb)، تخلخل کل (f)، رطوبت در نقاط ظرفیت زراعی (f.c) و پژمردگی دایم (p.w.p)، آب قابل دسترس (AWC) و ظرفیت نگه داشت آب در خاک (S) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از این آزمایش نشان داد که کاربرد کمپوست، ورمی کمپوست و لجن فاضلاب در خاک باعث افزایش معنی دار (P=1 درصد) تخلخل، رطوبت در نقاط ظرفیت زراعی و پژمردگی و ظرفیت نگه داشت آب در خاک و همچنین کاهش جرم مخصوص ظاهری و حقیقی در مقایسه با تیمار شاهد گردید که در این رابطه تاثیر کمپوست و لجن فاضلاب نسبت به ورمی کمپوست بیش تر بوده است. تاثیر سال های مصرف این تیمارها روی خصوصیات فیزیکی مورد مطالعه به این صورت بود که فقط روی میزان رطوبت خاک در نقاط (f.c) و (p.w.p) و میزان (AWC) معنی دار بود و در سایر موارد اختلاف معنی داری نشان نداد. همچنین اثرات متقابل تیمارهای کودی و سال های مصرف آن ها فقط در مورد جرم مخصوص حقیقی و مقدار رطوبت در نقطه ظرفیت زراعی دارای اختلاف معنی دار بود.

استفاده از پساب های معدنی و صنعتی می تواند در تامین بخشی از آب مورد نیاز کشاورزی مفید باشد. اما برای استفاده از پساب ها همواره باید نظارت دقیقی روی کیفیت آن ها صورت گیرد. به منظور شناخت کیفیت و قابلیت استفاده از پساب های کارخانه زغال شویی وطنی برای آبیاری، نمونه برداری از حوضچه ها و آب زیرزمینی در زمستان 1387 انجام شد. بر اساس رخساره هیدروژئوشیمیایی، نمودار پایپر تیپ پساب های مورد مطالعه و آب زیرزمینی به ترتیب از نوعCa-SO4   Ca-HCO3 واست. نسبت جذبی سدیم (SAR) (رده S1)، درصد سدیم، خطر منیزیم و خطر کلریدی به ترتیب کم تر از 10، 60، 50 و 20 درصد هستند. کربنات سدیم اضافی (RSC) با کم تر از 1.25 میلی اکی والان بر لیتر و نسبت کلی کم تر از یک برای نمونه های مورد مطالعه نشانگر کیفیت قابل قبول آن ها برای اهداف کشاورزی است. پساب های مورد مطالعه بر اساس نمودار آزمایشگاه شوری آمریکا در محدودهC3S1  قرار دارند که نسبت به آب زیرزمینی (چاه) (C2S1) دارای شوری بالایی هستند. پساب های مورد مطالعه بر روی نمودار ویلکاکس از نظر کیفیت شیمیایی در محدوه قابل قبولی برای آبیاری قرار می گیرند. مدل گیبز نشان دهنده منشا سنگی برای آنیون ها و کاتیون های موجود در آب های مورد مطالعه می باشد. شاخص کلروآلکالن مثبت آب ها، بیانگر تبادل سدیم و پتاسیم آب با کلسیم و منیزیم زغال سنگ و باطله های زغالی است. تمامی نمونه ها دارای شاخص تراوایی (PI) قابل قبولی برای آبیاری هستند.

زیست فراهمی، سمیت و تحرک عناصر بالقوه سمی در خاک ها به تفکیک آن ها بین فاز محلول، جامد خاک و توزیع دوباره آن ها در بین اجزای فاز جامد خاک بستگی دارد. دوره های متوالی تر و خشک شدن از عوامل مهم در کنترل رفتار و سرنوشت عناصر بالقوه سمی در خاک های آلوده می باشد. هدف از این مطالعه بررسی روند توزیع مقادیر مختلف سرب افزوده شده به سه نوع خاک با مقادیر متفاوت کربنات کلسیم تحت دوره های متوالی تر و خشک شدن با عصاره گیری متوالی بود. برای کمی سازی شدت پیوند سرب افزوده شده به خاک و ارزیابی تحرک و فراهمی سرب به ترتیب از نمایه تفکیک کاهش یافته (IR) و درصد یا مقدار جزء محلول + تبادلی استفاده شد. تر و خشک شدن خاک به شدت بر توزیع سرب در خاک ها تاثیر گذاشت به گونه ای که موجب انتقال سرب از بخش های متحرک به بخش های نامتحرک گردید. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه فاکتور خاک (در 3 سطح)، غلظت سرب (در 4 سطح) و چرخه تر و خشک شدن (در 5 سطح) و در 3 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که شدت پیوند سرب به گونه ای معنی دار با تر- خشک شدن خاک افزایش و با افزایش غلظت ورودی سرب به خاک کاهش می یابد. با این حال، تفاوت معنی داری در بین خاک ها مشاهده نشد. با این که نخستین دور تر- خشک شدن به گونه ای معنی دار جزء محلول + تبادلی سرب در خاک را کاهش داد، دورهای بعدی تر- خشک شدن تاثیری معنی دار نداشتند. با این حال با افزایش ورود سرب به خاک، تحرک و فراهمی و در نتیجه خطرات احتمالی آن در خاک افزایش یافت.

ویژگی های خاک بر مقدار و زیست فراهمی عناصر سنگین موثر می باشند. بنابراین، بررسی ویژگی های موثر خاک بر حلالیت و جذب این عناصر به وسیله گیاه ضروری است. هدف از این پژوهش، تعیین مهم ترین ویژگی های موثر خاک بر غلظت کل و قابل جذب کادمیم و تجمع آن در بذر گندم در خاک های آهکی استان خوزستان می باشد. به این منظور، تعداد 255 نمونه خاک مرکب و بذر گندم به روش وزنی، در مزارع گندم (با مساحت 4000 کیلومترمربع) نمونه برداری شد. سپس، pH، شوری، درصد رس، مقدار آهک، ظرفیت تبادلی کاتیونی، درصد کربن آلی، فسفر قابل جذب، غلظت کادمیم خاک (کل و قابل عصاره گیری با (DTPA و کادمیم بذر اندازه گیری شد. میانگین آهک در نمونه ها بیش از 46 درصد و میانگین غلظت کادمیم کل و قابل جذب، به ترتیب 1.47 و 0.085 میلی گرم در کیلوگرم خاک بود. میانگین غلظت کادمیم بذر 0.7 میلی گرم در کیلوگرم بذر به دست آمد. نتایج نشان داد که کادمیم کل خاک همبستگی معنی داری با درصد آهک ((P≤0.01، ظرفیت تبادلی کاتیونی ((P≤0.05، فسفر قابل جذب ( (P≤0.01و کربن آلی (P≤0.05) دارد. همچنین، همبستگی مقدار رس ((P≤0.05، درصد کربن آلی (P≤0.01)و pH خاک ((P≤0.05 با غلظت کادمیم قابل جذب خاک معنی دار بود. غلظت کادمیم بذر با مقدار کربن آلی ((P≤0.01، ظرفیت تبادل کاتیونی (P≤0.01) و کادمیم قابل جذب خاک (P≤0.05) همبستگی معنی داری داشت. اما، همبستگی معنی داری بین کادمیم بذر با کادمیم کل،pH خاک و میزان آهک در خاک های مورد مطالعه ( (P≤0.05مشاهده نشد. تاثیر ویژگی های خاک بر غلظت کادمیم بذر ارقام گندم (دوروم و نان) متفاوت بود. به طوری که، کربن آلی، ظرفیت تبادل کاتیونی و غلظت کادمیم قابل جذب بر کادمیم بذر گندم دوروم تاثیری معنی دار (P≤0.01) داشتند. برای گندم نان، افزون بر ویژگی های موثر بر گندم دوروم، مقدار آهک و رس نیز بر غلظت کادمیم بذر تاثیر معنی داری ( (P≤0.05داشتند. می توان نتیجه گیری کرد که فراهمی کادمیم قابل جذب خاک برای گیاه تحت تاثیر وی‍ژگی های خاک و گونه گندم می باشد.

مطالعه فرآیندهای فرسایش خاک و ارزیابی عوامل کنترل آن از نیازهای مدیریت صحیح منابع آب و خاک است. این پژوهش به منظور بررسی اثرات شیب و خصوصیات خاک بر رواناب و هدررفت خاک با استفاده از شبیه ساز باران در حوزه آبخیز چهل چای استان گلستان انجام گرفت. به این منظور، بر اساس نقشه واحد اراضی، 3 واحد اراضی در مناطق زراعی انتخاب شد. در هر 3 واحد اراضی، 3 طبقه شیب 10-0، 30-10 و بیش تر از 30 درصد تعیین شد. سپس، در هر طبقه شیب 4 پلات 10×10 متر به طور تصادفی انتخاب و در هر یک به طور تصادفی اقدام به شبیه سازی باران و اندازه گیری میزان رواناب و هدررفت خاک در 4 تکرار گردید. با استفاده از باران ساز، بارشی با شدت 2 میلی متر بر دقیقه و به مدت 15 دقیقه در هر پلات ایجاد و هم زمان نمونه برداری از خاک داخل هر پلات انجام شد. نتایج نشان داد که بین حجم رواناب و شیب، همبستگی کمی وجود دارد و در سطح 0.05 معنی دار نمی باشد. اما بین مقادیر خاک هدررفته و شیب، در سطح 0.01 اختلاف معنی داری وجود دارد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد، درصد شن ریز در سطح 1 درصد و درصد آهک و سیلت در سطح 5 درصد، همبستگی مثبت و معنی دار با رواناب دارد. همچنین درصد رطوبت، همبستگی مثبت و مقاومت خاک سطحی، همبستگی منفی و معنی دار با هدررفت خاک نشان داد. در مجموع، حجم رواناب و هدررفت خاک در شیب بیش از 30 درصد نسبت به شیب 10-0 درصد به ترتیب 8 و 100 درصد افزایش داشت و با افزایش شیب مقاومت ذرات خاک کاهش و هدررفت خاک افزایش، نشان داد .

تاکنون روش های زیادی با فرضیاتی متفاوت برای طراحی مقاطع مرکب و تعیین رابطه دبی- اشل آن ها ارایه شده اند. بیش تر این روش ها در شرایط آزمایشگاهی دارای نتایج خوبی هستند، اما تعمیم آن ها برای همه شرایط هندسی و هیدرولیکی مقاطع مرکب از جمله رودخانه های سیلابی، دشوار است. در این پژوهش، با استفاده از حدود 400 داده دبی- اشل از 30 مقطع مرکب آزمایشگاهی و صحرایی با شرایط مختلف هندسی و هیدرولیکی، رابطه ای بر مبنای روش جستجوی ژنتیکی برای محاسبه دبی جریان در مقاطع مرکب ارایه شده است. رابطه دبی- اشل پیشنهادی نسبت به روش متداول (روش تجزیه قائم مقطع مرکب) دارای دقت بهتری است به طوری که ضریب تعیین ( (R2این دو رابطه به ترتیب 0.91 و 0.27 و میانگین مربعات خطا به ترتیب 0.01 و 0.11 به دست آمده است. از رابطه پیشنهادی می توان در حل مسایل مهندسی آب مانند طرح های کنترل سیلاب، محاسبات روندیابی سیلاب در رودخانه ها و طراحی کانال های انتقال آب به شکل مقطع مرکب استفاده نمود.

یکی از عوامل مهم و موثر بر پراکنش گیاهی به خصوص در مناطق شور خصوصیات خاک می باشد. برای اعمال مدیریت صحیح و کارآمد داشتن اطلاعات دقیق از روابط خاک و پوشش گیاهی هر منطقه ضرورت دارد. به این منظور رابطه میان خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک و مشخصات جوامع گیاهی در منطقه خشک قره تپه ساوه بررسی گردید. محل انتخاب نمونه ها به روش سیستماتیک- تصادفی به تعداد 10 ترانسکت برداشت گردید. لیست گونه ها، درصد تاج پوشش، تراکم، فراوانی و تنوع گونه ها ثبت شد. به منظور نمونه برداری از خاک در هر ترانسکت از دو عمق 30-0 و 60-30 سانتی متر نمونه ها تهیه و اندازه گیری فاکتورهای بافت خاک، اسیدیته، هدایت الکتریکی، درصد املاح محلول، درصد مواد آلی، گچ، آهک و سدیم قابل جذب اقدام گردید. نتایج به دست آمده از آنالیز مولفه های پوشش گیاهی بیانگر حضور دو جامعه گیاهی Salsola crasa و  Salsola/Tamarix در منطقه مورد مطالعه می باشد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که درصد تاج پوشش و تنوع گونه ای نسبت به تغییرات فاکتورهای خاک تاثیرپذیرتر است و میزان درصد رس و هدایت الکتریکی از فاکتورهای موثر بر روی مولفه های پوشش گیاهی می باشد.

در این پژوهش، آزمایش هایی در یک آب گیر با استفاده از ترزیق رسوب با یک غلظت ثابت در 3 عمق و در محدوده اعداد فرود 0.45-0.02 انجام گرفت. سپس مولفه های سرعت در عرض دهانه آب گیر در 3 سطح از عمق جریان با استفاده از سرعت سنج سه بعدی ADV اندازه گیری شد. نتایج نشان داد با افزایش عدد فرود در هر 3 عمق، مقدارGr / Qr  (نسبت رسوب ورودی به آب گیر به نسبت آب گیری) در محدوده عدد فرود 0.36، حداقل می گردد. همچنین بررسی مولفه های سرعت و زاویه ورودی جریان به آب گیر نشان داد با افزایش عدد فرود و افزایش نسبتGr / Qr ، سرعت عرضی و زاویه ورودی خطوط جریان در لایه کف که تامین کننده قسمت بیش تر رسوبات است و مهم ترین لایه در میزان رسوب ورودی به آب گیر می باشد نیز افزایش می یابد.

هدف از این پژوهش بررسی یکنواختی توزیع نیترات با استفاده از تزریق کننده ونتوری در سیستم بارانی خطی و مقایسه آن با روش سنتی کودپاشی می باشد. این پژوهش در مزرعه ذرت علوفه ای به مساحت 11.4 هکتار تحت سیستم آبیاری بارانی خطی هم جوار به قطعه ای به مساحت 8 هکتار با روش آبیاری جوی و پشته ای انجام شد. با تعبیه یک مخزن کود و دستگاه ونتوری بر روی دستگاه بارانی خطی، کوددهی در طی دوره رشد به روش کود- آبیاری اعمال گردید. در طی دوره رشد، کود اوره (46 درصد نیتروژن) با دبی 0.11 لیتر در ثانیه به سیستم تزریق گردید. در آبیاری جوی و پشته ای کود به روش سنتی به زمین اضافه گردید. نتایج نشان داد که میانگین ضریب یکنواختی توزیع کود در سطح خاک آبیاری بارانی خطی 92 درصد بود. میانگین ضریب یکنواختی توزیع نیترات در پروفیل خاک در دو روش توزیع کود با ونتوری و پخش کود به روش سنتی به ترتیب برابر 80 و 60 درصد بود. در ضمن در سیستم آبیاری بارانی خطی نسبت به سیستم جوی و پشته ای 67 درصد در مصرف کود صرفه جویی شده و در سیستم بارانی خطی کارآیی مصرف آب نیز حدود 2 برابر سیستم آبیاری جوی پشته ای بوده است.