مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1396 | دوره:24 | شماره:1 |تعداد مقالات:17

مقدمه: از آنجایی که معالجه دقیق ریشه با حفظ هرچه بیشتر ساختارهای دندانی از عوامل اصلی موفقیت ترمیم دندان های اندو شده به شمار می آیند بنابراین بررسی تاثیر میزان نسج از دست رفته دندانی بر مقاومت به شکست این دندان ها ضروری به نظر می رسد. لذا این مطالعه در نظر دارد تاثیر میزان از دست رفتن قسمت های مختلف نسوج دندانی را بر مقاومت به شکست دندان های ترمیم ریشه شده بدون استفاده از رستوریشن های غیرمستقیم بررسی نماید.روش کار: در این مطالعه تجربی – آزمایشگاهی، تعداد 70 عدد دندان پره مولر اول فک بالای سالم بطور تصادفی در 7 گروه 10 تایی قرار داده شدند و گروه ها به ترتیب شاهد، فقط حفره دسترسی، تراش MOD، تراش کاسپ باکالی، تراش کاسپ پالاتالی، تراش کاسپ باکالی و مارجینال ریج، تراش کاسپ پالاتالی و مارجینال ریج بود. قسمت تاجی دندان ها با استفاده از کامپوزیت نوری به صورت لایه لایه ترمیم شدند. در نهایت نمونه ها توسط دستگاه اینسترون تحت نیروی فشاری با زاویه 45 درجه نسبت به هر شیب کاسپی در وسط کاسپ با سرعت ثابت 1 میلی متر بر دقیقه قرار گرفته و مقاومت به شکست آن ها بر حسب نیوتن اندازه گیری شد و نحوه شکست نمونه ها با بزرگنمایی 20 برابر تحت استریو میکروسکوپ بررسی گردیدند.یافته ها: نیروی مقاومت به شکست دندانهای معالجه ریشه شده در گروههای مختلف به ترتیب از اول تا هفتم 797.13±52.92، 722.50±131.40، 432.15±203.20، 592.66±195.86، 124.53±33.09، 85.17±15.45، 26.03±5.21 نیوتن بود. آزمون آماری ANOVA بیانگر وجود اختلاف معنی دار میان گروه های مختلف از لحاظ مقاومت به شکست آنها بود (0.000= P).نتیجه گیری: نتایج نشان داد مقاومت به شکست دندان ها تاثیر قابل توجهی از میزان نسج از دست رفته می پذیرد. در این مطالعه برداشتن کاسپ پالاتالی دندان و مارجینال ریج کاهش چشم گیری را در مقاومت به شکست دندان ها داشت. در حالیکه برداشتن کاسپ باکالی به تنهایی نمی تواند تاثیر قابل ملاحظه ای داشته باشد.

مقدمه: تانسیلکتومی شایع ترین عمل جراحی است که توسط متخصصین ENT انجام می شود. روش های زیادی جهت کاهش عوارض جراحی و بهبود ایمنی و سرعت در تانسیلکتومی معرفی شده اند، اما هنوز نیاز به معرفی روشی با حداقل عوارض احساس می شود. به همین منظور این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه عوارض جراحی تانسیلکتومی به دو روش Cold Dissection و Ligasure انجام گرفت.روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی 82 بیمار 15 تا 25 ساله که جهت تانسیلکتومی مراجعه کرده بودند انتخاب شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه به روش Cold Dissection و یک گروه به روش Ligasure عمل شدند. زمان جراحی و میزان خونریزی حین عمل و همین طور گلودرد و گوش درد بعد از عمل و خونریزی بعد از عمل طی 24 ساعت اول، روز 7 بعد از عمل و روز 14 و 28 بعد از عمل ثبت شدند و بین دو گروه مقایسه گردیدند.یافته ها: میانگین موارد خونریزی در 24 ساعت بعد از عمل (روز اول) در گروه Cold به طور معنی داری بالاتر از گروه Ligasure بود که در بین اینها 3 نفر نیاز به جراحی مجدد جهت کنترل خونریزی پیدا کردند. ولی در یک هفته بعد از جراحی میانگین موارد خونریزی در گروه لیگاشور به طور معنی داری بیشتر بود. در بین اینها تنها یک مورد نیاز به کنترل خونریزی در اتاق عمل پیدا کرد. میانگین حجم خونریزی در حین جراحی در روش Cold به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از گروه Ligasure بود (0.000= P). شدت گلودرد و گوش درد در گروه Ligasure بالاتر از گروه Cold بود ولی اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.05). زمان جراحی در روش Cold به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از گروه Ligasure بود (0.000 = P).نتیجه گیری: تحت شرایط این مطالعه در روش لیگاشور هموستاز حین عمل بهتر و زمان عمل کوتاه تر بود. علیرغم بیشتر بودن میزان خونریزی تاخیری در روش لیگاشور اکثر موارد خود به خود محدود شد و به جز یک مورد نیاز به دخالت جراحی وجود نداشت.

مقدمه: سرطان معده یک بیماری چندعاملی، چهارمین سرطان شایع جهان و دومین عامل مرگ براثر سرطان است. این مطالعه باهدف تعیین بیان ژن های CDH1 و RUNX3 در بافت توموری و حاشیه ای سالم افراد مبتلابه سرطان معده طراحی وانجام شد.روش کار: در این مطالعه مورد- شاهدی 64 نمونه شامل 32 نمونه از بافت توموری معده و 32 نمونه از بافت حاشیه ای سالم آن از این بیماران تهیه گردید. از بافت های موردنظر RNA استخراج شد. سپس cDNA آن ها ساخته شد. درنهایت با استفاده از تکنیک Real Time PCR بیان ژن های CDH1 و RUNX3 اندازه گیری شد. برای تحلیل میزان بیان ژن ها از آزمون paired t-test استفاده گردید.یافته ها: در این مطالعه در 87.5% از بیماران مبتلا به سرطان معده در بافت توموری نسبت به بافت حاشیه ای سالم آن بیان ژن CDH1 به میزان 7.35 برابر کاهش یافته و در 90% از این بیماران بیان ژن RUNX3 به میزان 5.46 برابر کاهش یافته است، که تفاوت معناداری را بین بافت سالم و توموری این بیماران نشان داده است.نتیجه گیری: با توجه به نقش ژن های CDH1 و RUNX3 به عنوان ژن های سرکوب کننده تومور کاهش بیان آن ها به میزان قابل توجهی در بافت توموری افراد مبتلا به سرطان معده قابل توجیه است.

مقدمه: در سال های اخیر، کمبود ویتامین د یک عامل خطر برای بیماری های قلبی عروقی مطرح شده است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین ارتباط ویتامین د با بیماری ایسکمی قلبی در شهر همدان بود.روش کار: در این مطالعه موردی- شاهدی، 72 نفر که بیماری ایسکمی قلبی از طریق آنژیوگرافی در آنها اثبات شده بود، در گروه بیمار و 74 نفر فاقد بیماری در گروه کنترل قرار گرفتند و سطح ویتامین د در آنها اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار 21- SPSS و آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: 31.9% در گروه بیمار و 24.6% در گروه کنترل دچار کمبود ویتامین د بودند (0.04 = P). پس از تعدیل تمام عوامل خطر، شانس ابتلا به بیماری ایسکمی قلبی در افراد دچار کمبود 2.047 برابر افراد با میزان کافی ویتامین د بود (0.05 = P).نتیجه گیری: کمبود ویتامین د می تواند به عنوان یک عامل خطر برای ایسکمی قلبی مطرح شود ولی جهت تایید قطعی این ارتباط، باید مطالعات بیشتری انجام شود.

مقدمه: آکنه از جمله شایعترین بیماری ها در درماتولوژی است. گفته شده آکنه و افزایش وزن از جمله مارکرهای کلینیکال هایپرآندروژنیسم می باشند، و به نظر می رسد چاقی با افزایش پاسخ دهی به هورمون های آندروژن و نیز افزایش شدت آکنه همراهی دارد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط شدت آکنه با BMI بیماران به منظور کمک به درمان و کنترل آکنه می باشد. از BMI به عنوان ایندکس قابل محاسبه ای از وزن بدن که در تحقیقات جهت تحلیل آماری مناسب تر به کار برده می شود، استفاده شده است.روش کار: این مطالعه به صورت مورد شاهدی انجام شد. پس از اخذ رضایت، 220 مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان فرشچیان وارد مطالعه شدند. همه افراد مورد مطالعه زن بودند. 110 نفر مورد مبتلا به آکنه و 110 نفر بدون بیماری آکنه در گروه شاهد قرار گرفتند. دو گروه از نظر سنی مشابه بودند، سپس دو گروه از نظر BMI با هم مقایسه شدند.یافته ها: در مقایسه بین 110 بیمار زن با آکنه با 110 فرد سالم ارتباط معناداری بین BMI با آکنه به دست آمد. (0.001= P)، اما از نظر آماری ارتباط مستقیم بین شدت آکنه با BMI پیدا نشد (0.384= P).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد آکنه و BMI با هم مرتبط هستند و شناسایی و درمان این بیماران از نظر چاقی ضرورت دارد، هم چنین کنترل چاقی و سندرم متابولیک به روند درمان آکنه بیماران نیز کمک می کند.

مقدمه: بیماری مزمن کلیه طیفی از درگیری های کلیه را دربر می گیرد و ریسک فاکتورهای متعددی در ایجاد آن دخیل هستند، برخی از آنها افزایش فشار خون، دیابت و سن بالا می باشد. گزارشات مختلفی وجود دارد که حاکی از درگیری چشمی به دنبال نارسایی مزمن کلیه و همودیالیز است. بهمین منظور این مطالعه با هدف تعیین فراوانی تظاهرات چشمی در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به مرکز دیالیز بیمارستان بعثت همدان اجرا شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی علائم چشمی 74 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به واحد دیالیز در سال 1394 مورد بررسی قرار گرفت. خصوصیات این بیماران شامل: سن، جنس، مدت زمان دیالیز و ریسک فاکتورهای زمینه ای مورد بررسی قرار گرفت و معاینه چشم در تمام این بیماران توسط چشم پزشک انجام شد.یافته ها: 50% بیماران مذکر و 50% مونث بودند. میانگین سن آنها 58.8 سال و میانگین مدت دیالیز 40.16 ماه بود. میانگین حدت بینایی در بیماران 4.58 (از 10) بود. شایع ترین یافته مشکلات ماکولا بود که 59.5% افراد را درگیر کرده بود. یافته شایع دیگر در این مطالعه کاتاراکت بود که در 56.7% از افراد مشاهده شد. دیگر یافته های چشمی شایع در این مطالعه به ترتیب درد چشم (56.7%)، قرمزی چشم (52.7%)، خشکی چشم (50%) و آدم پلک (43.2%) بود.نتیجه گیری: عامل اصلی ایجاد نارسایی مزمن کلیه در بیماران مورد مطالعه فشار خون بالا و در مرتبه بعدی دیابت بود و شایع ترین عارضه چشمی در این مطالعه مشکلات ماکولا و سپس کاتاراکت گزارش گردید. با توجه به شیوع بالای این عوارض در بیماران همودیالیزی، پایش منظم بیماران جهت تشخیص زودهنگام و در نتیجه درمان به موقع و موثر در راستای بهبود کیفیت زندگی آنان ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: امروزه چاقی را به عنوان یک عامل خطر در دیابت نوع دو محسوب می کنند. اندازه گیری ترکیبات بدن به روش (Bioelectrical Impedance Analysis:BIA) یک متد جدید می باشد که دقت آن تایید شده است. هدف این مطالعه، مقایسه میزان چربی بدن، چربی در ناحیه تنه، بافت بدون چربی بدن به همراه نسبت دور کمر به باسن بین افراد دیابتیک نوع دو و افراد سالم همسان شده است.روش کار: در این مطالعه توصیفی – مقطعی از میان 23395 نفر که در طی پنج سال به روش متوالی انتخاب شدند، تعداد 928 نفر بیمار دیابتیک نوع دو و 928 نفر به عنوان گروه شاهد به روش همسان سازی (Matching) (سن، جنس، قد و وزن) انتخاب گردیدند. اندازه گیری ترکیبات بدن به روش BIA انجام گرفت. مقایسات آماری به روش تی تست و تی زوج با توجه به دسته بندی سنی و جنسی انجام گرفت.یافته ها: هیچ نوع تفاوت معنی داری بین متغیرهای مورد بررسی در بین مردان مورد بررسی با توجه به رده بندی سنی دیده نشد. در زنان دیابتیک، تغییرات در ترکیبات بدن، بین سن 40 تا 60 سالگی دیده شد که شامل کاهش میزان درصد چربی، کل چربی بدن، و چربی در ناحیه تنه و افزایش در میزان توده بدون چربی بدن بود. در زنان دیابتیک بین 50 تا 60 سال کاهش نسبت دور کمر به باسن هم دیده شد. در سایر گروه های سنی زنان تفاوتی مشاهده نشد.نتیجه گیری: دیابت تاثیری بر روی ترکیبات بدن در مردان مورد بررسی ندارد ولی در زنان دیابتیک، بیشترین تفاوت ها در سنین 40 تا 60 سالگی دیده شد که شامل کاهش چربی و افزایش میزان بافت بدون چربی بدن بود که می تواند دلیل آن تغییرات هورمونی در این سال ها باشد. کاهش شاخص نسبت دور کمر به باسن در زنان بین 50 تا 60 سال می تواند ناشی از کاهش کل چربی بدن و کاهش بافت چربی در ناحیه تنه در این محدوده سنی باشد.

مقدمه: کمپیلوباکتر ژژونی از عوامل اصلی و شایع مسمومیت غذایی در انسان است. شناسایی سریع و اختصاصی این باکتری نقش مهمی در تشخیص و درمان عفونت ایفا می کند. هدف از این مطالعه طراحی واکنش PCR اختصاصی به منظور شناسایی کمپیلو باکتر ژژونی می باشد.روش کار: در این مطالعه تجربی ژن اکسیدو ردوکتاز از باکتری کمپیلو باکتر ژژونی جهت شناسایی سریع و اختصاصی این باکتری انتخاب گردید. پرایمرهای اختصاصی جهت این کار، طراحی و خصوصیات آن توسط نرم افزارهای بیو انفورماتیکی بررسی گردید. DNA باکتری با روش فنل کلروفرم استخراج شد. اختصاصیت روش طراحی شده، با استفاده از 6 گونه باکتری بررسی شد. حساسیت واکنش PCR با روش تهیه سریال رقت از ژنوم باکتری محاسبه شد.یافته ها: نتایج نشان داد که پرایمر طراحی شده کاملا اختصاصی ژن اکسیدوردوکتاز باکتری کمپیلو باکتر ژژونی بوده و پس از انجام PCR تک باند 167 جفت بازی تکثیر می شود. این پرایمر با ژنوم دیگر گونه های باکتریایی جفت نمی شود. حد تشخیص این واکنش 5 پیکوگرم از DNA ژنومی باکتری می باشد.نتیجه گیری: روش بهینه شده در این مطالعه روشی سریع، حساس و اختصاصی به منظور تشخیص کمپیلو باکتر می باشد. به منظور تایید نتایج این مطالعه، تشخیص باکتری کمپیلو باکتر ژژونی در نمونه های مواد غذایی توصیه می شود.

مقدمه: هیپرلیپیدمی یکی از شایعترین بیماری های مزمن است که میلیون ها نفر از آن رنج می برند. مطالعات نشان می دهند که تبعیت بیمار از دستورات دارویی ارائه شده توسط داروساز یا پزشک حائز اهمیت است اما بسیاری از بیماران، مصرف صحیح داروها را رعایت نمی کنند. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر آموزش توسط داروساز در بیماران مبتلا به هایپرلیپیدمی تحت درمان با استاتین ها بر میزان باور بیمار در مورد این داروها بود.روش کار: این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی که به روش مداخله ای انجام شد و جامعه مورد مطالعه عبارت بود از کلیه بیماران مبتلا به بیماری قلبی تحت درمان با استاتین که از بهمن ماه 1394 تا خرداد ماه 1395 در بیمارستان فرشچیان همدان بستری بودند. حجم نمونه در این مطالعه 50 نفر بود. داده ها با استفاده از دو پرسشنامه شامل خصوصیات دموگرافیک بیماران و باور بیماران به دست آمد. در پایان داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخهٔ 19 و با استفاده از آزمون های آماری از t-test، Mann-Whithney و مربع کای تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میانگین نمرات باور به درمان با استفاده از پرسشنامه باور به درمان در شروع مطالعه در هر دو گروه همسان و از نظر آماری اختلاف معنی داری با هم نداشتند (0.54= P) اما 6 هفته پس از مداخله در میانگین باور به درمان در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری مشاهده گردید (0.007= P).نتیجه گیری: آموزش توسط داروساز در بیماران مبتلا به هایپرلیپیدمی می تواند بر میزان باور آنها در مورد درمان نقش مثبت و موثری داشته باشد. بنابراین با اطمینان بیشتری می توان تاثیر مشاوره را در کنترل بیماری مزمنی همچون هایپرلیپیدمی را تایید نمود.

مقدمه: کلرزنی یک روش رایج و موفق گندزدایی آب در سراسر جهان به ویژه کشورهای در حال توسعه است. ولی این فرآیند می تواند باعث ایجاد ترکیبات جانبی مخاطره آمیز و بعضا سرطان زا همچون تری هالومتان ها شود. لذا، این مطالعه با هدف تعیین ترکیبات تری هالومتان در تصفیه خانه آب عباس آباد شهر همدان در سال 1394 انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی-مقطعی پس از جمع آوری 81 نمونه آب از 3 ایستگاه منتخب به روش استاندارد و قرائت برخی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی در محل، نسبت به انجام مراحل آماده سازی نمونه ها در آزمایشگاه و تعیین غلظت ترکیبات تری هالومتان در آن ها توسط دستگاه کروماتوگرافی گازی اقدام شد. همچنین پردازش آماری داده ها نیز توسط نرم افزار SPSS انجام یافت.یافته ها: کمینه میانگین غلظت ترکیبات برومو دی کلرومتان، بروموفرم، دی بروموکلرومتان و کلروفرم بر حسب میکروگرم در لیتر به ترتیب برابر با 1.47±0.57، 1.47±0.35، 1.47±0.42 و 3.40±0.70 و برای همه ترکیبات مربوط به ایستگاه 1 بود. از طرفی بیشینه میانگین غلظت این ترکیبات نیز بر حسب میکروگرم در لیتر به ترتیب برابر با 1.90±0.26، 2.36±1.10، برای 1.53±0.55 و 7.53±1.0 و برای همه ترکیبات مربوط به ایستگاه 3 بود. همچنین میانگین غلظت این ترکیبات از رهنمود سازمان های ملی استاندارد ایران و WHO کم تر بود.نتیجه گیری: گرچه میانگین غلظت ترکیبات تری هالومتان در آب شرب تصفیه خانه عباس آباد بیش تر از حدمجاز نبود، اما با توجه به ورود فاضلاب رستوران ها و باغات در طول مسیر به رودخانه عباس آباد، پیش کلرزنی آب در حوضچه های استخر عباس آباد و از طرفی زمان ماند بالا و افزایش ریزش شاخ و برگ درختان به خصوص در فصل پاییز در سطح آب استخر، احتمال تشکیل تری هالومتان ها در آب افزایش می یابد. از این رو نسبت به پایش دوره ای تری هالومتان ها در خروجی تصفیه خانه توصیه می شود.

مقدمه: آمفتامین و مت آمفتامین مواد صناعی دست سازی هستند که ابتدا به عنوان دارو، مورد مصرف قرار گرفتند ولی به تدریج به علت اثرات مقلد سمپاتیک، به عنوان مواد روان گردان گسترش یافتند. مطالعات مختلف، نشان داده اند که شیوع مصرف این مواد در حال افزایش است و همچنین میان سوء مصرف آمفتامین و مت آمفتامین، با اختلالات روانپزشکی، رابطه ای نزدیک وجود دارد. لذا، این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع سوء مصرف آمفتامین و مت آمفتامین در بیماران روانپزشکی و عوامل موثر بر آن انجام شده است.روش کار: در این مطالعه توصیفی – مقطعی، 2543 بیمار بستری شده در بخش روانپزشکی، بیمارستان فرشچیان، شهر همدان، در سال 1392، به لحاظ سوءمصرف آمفتامین و مت آمفتامین، مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت یافتن آمفتامین و مت آمفتامین، از تست ادراری به روشهای ایمونوشیمی و کروماتوگرافی استفاده شد.یافته ها: شیوع سوءمصرف آمفتامین و مت آمفتامین در بیماران بستری در بخش روانپزشکی، 186 نفر (7.3%) ارزیابی شد. اکثریت سوء مصرف کنندگان، مرد (87%)، جوان (میانگین سنی: 36 سال) و متاهل (60%) بودند ولی با این وجود، رابطه معنا داری بین سن، جنس و وضعیت تاهل، با شیوع مصرف این مواد یافت نشد (P>0.05). نیمی از مصرف کنندگان، بیکار و 67%، تحصیلات پایین تر از دیپلم داشتند. مهم ترین بیماری روانپزشکی در میان سوءمصرف کنندگان این دو ماده، اختلال خلقی دو قطبی (65.1%) بود. در این مطالعه، ارتباط معناداری میان همبستگی نتایج تست های آمفتامین و مت آمفتامین مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که شیوع سوءمصرف آمفتامین و مت آمفتامین در بیماران روانپزشکی، بیشتر از سایر افراد جامعه است و در این میان، بیماران با اختلالات خلقی، در خطر بیشتری قرار دارند. همچنین این مطالعه، نشان می دهد که شیوع سوء مصرف این مواد، در میان زنان، در مقایسه با مطالعات قبلی افزایش یافته است.

مقدمه: توده قارچی (فونگوس بال) عارضه نادری است که در حفره به جا مانده از بیماری هایی چون سل، آبسه ریه، سارکوئیدوز و... ایجاد می شود. اغلب ناشی از قارچ آسپرژیلوس می باشد، در بیشتر موارد بدون علامت است اما می تواند با سرفه و هموپتیزی که گاه شدید و کشنده است، تظاهر نماید. اساس تشخیص مبتنی بر شواهد رادیولوژی همراه با رشد قارچ در محیط کشت و یا آنتی بادی آسپرژیلوس در سرم بیمار است. هدف از این گزارش توجه بیشتر به این بیماری در بیماران با سابقه سل ریوی است که مجددا با شکایات ریوی مراجعه نموده اند.معرفی بیمار: بیمار زنی 23 ساله که با سرفه، هموپتیزی، تب و لرز، تعریق شبانه و سابقه دو سال قبل سل ریوی درمان شده در بخش عفونی بیمارستان فرشچیان سینا همدان در فروردین ماه 95 بستری شد. نمونه خلط و نمونه تهیه شده از لاواژ آلوئول های بیمار از نظر باسیل سل و سیتولوژی منفی اما کشت آن ها از نظر آسپرژیلوس نیجر مثبت شد. در سی تی اسکن ریه یک فونگوس بال داخل کاویته لوب فوقانی ریه راست با وضعیت dependent مشاهده شد. وجود توده قارچی پس از انجام جراحی لوب مبتلا در نمونه پاتولوژی تایید شد.نتیجه گیری: در بیماران با سابقه سل ریوی کاویته دار که با سرفه و هموپتیزی مراجعه می کنند، در کنار تشخیص هایی چون پنومونی، سل و بدخیمی ها، از نظر احتمال عفونت های قارچی نیز دقت شود.