مقاله حاضر بر کیفیت خوانش رمان های عاشقانه عامه پسند توسط زنان تمرکز دارد. رمان های عاشقانه عامه پسند، امروزه پرفروش ترین بخش ادبیات داستانی در ایران هستند و نویسندگان، مخاطبان و موضوعات آنان اکثرا زنانه است. ادبیات رایج در جامعه شناسی ادبیات، به این ژانر ادبی توجهی نداشته و بر آن برچسب تخدیری و آگاهی کاذب زده است. اما گستردگی این نوع از رمان و تاثیرات عمده ای که بر مخاطبان زن می گذارد، ایجاب می کند که به آن توجه شود. در این مقاله، که با توجه به تحقیق جنیس ردوی در انگلستان بر روی خوانندگان زن رمان های عاشقانه صورت گرفته است، نحوه آشنایی خوانندگان زن با این رمان ها و چگونگی امر خوانش در بین آن ها مورد بررسی قرار گرفته و تلاش شده است تا کیفیت خوانش بر اساس نحوه اشتغال و سن خوانندگان دسته بندی شود. جامعه نمونه پژوهش، خریداران رمان های عاشقانه در شهر کتاب بوده و روش جمع آوری داده ها مصاحبه است.