مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1397 | دوره:25 | شماره:1 (مسلسل 87) |تعداد مقالات:14

مشاهده متن سابقه و هدف: زگیل پرولیفراسیون خوش خیم یا تومور پوستی مخاطی بر اثر گونه های مختلف ویروس پاپیلومای انسانی (HPV: Human Papilloma Viruses) ایجاد می شود و می تواند در نواحی مختلف پوست و مخاط ایجاد بیماری کند. برخی از زگیل ها خود به خود و بدون درمان موثر بهبود می یابند، اما برخی اوقات به دلیل ایجاد درد و سایر مشکلات به ویژه مشکلات زیبایی نیاز به درمان دارند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر درمانی محلول سالیسیلیک اسید و کرایوتراپی در درمان زگیل های پوستی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده در ارتباط با بیمارانی که با تشخیص Wart به درمانگاه و بخش پوست بیمارستان فرشچیان همدان مراجعه کرده بودند، صورت گرفت. در صورت داشتن معیارهای ورود به مطالعه و پس از اخذ رضایت نامه کتبی و آگاهانه، یک تا سه زگیل در هر بیمار به طور تصادفی به روش کرایوتراپی و یک تا سه عدد دیگر با اسید سالیسیلیک 40 درصد درمان شدند. پس از پایان دوره درمان، میزان بهبود و عوارض در هر دو گروه بررسی گردید. در ادامه، داده های گردآوری شده وارد نرم افزار SPSS 16 گردید و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در این مطالعه در مجموع 160 زگیل مورد بررسی قرار گرفت. 80 زگیل به روش کرایوتراپی درمان شدند و در ارتباط با درمان 80 مورد دیگر از محلول اسید سالیسیلیک 40 درصد استفاده شد. از نظر اثربخشی درمان، عدم بهبودی، رنگ طبیعی پوست، خطوط طبیعی و رنگ و خطوط طبیعی پوست در گروه درمانی کرایوتراپی به ترتیب معادل 6.2، 27.6 و 66.2 درصد و در گروه اسید سالیسیلیک 40 درصد به ترتیب برابر با 16.2، 38.8 و 42.0 درصد بود (p=0.016). از سوی دیگر، میزان بروز عوارض درد و تاول به طور معناداری در گروه کرایوتراپی بیشتر از گروه محلول سالیسیلیک اسید 40 درصد بود (p<0.001). شایان ذکر است که بین اثربخشی درمان با سن، جنس و نوع زگیل تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: درمان زگیل های پوستی به شیوه کرایوتراپی نسبت به محلول اسید سالیسیلیک 40 درصد موفق تر بوده و عوارض خارش و هیپرپیگمانتاسیون کمتری دارد، اگرچه عوارض درد و تاول به دنبال کرایوتراپی به طور معناداری بیشتر از درمان با اسید سالیسیلیک 40 درصد بود.

سابقه و هدف: خونریزی داخل مغزی (ICH: Intra Cerebral Hemorrhage) در نتیجه خونریزی داخل پارانشیم مغز و تشکیل هماتوم منطقه ای ایجاد می شود. در این راستا مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر انفوزیون نیتروگلیسرین و لابتالول در کنترل فشار خون افزایش یافته شریانی در بیماران با خونریزی داخل مغزی بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام ارومیه انجام شد.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 54 بیمار طی شش ماه (نیمسال اول 1396) وارد مطالعه شدند که 20 بیمار با استفاده از لابتالول (درمان برگزیده) و 34 بیمار توسط سرم TNG تحت درمان قرار گرفتند. پس از ثبت مشخصات دموگرافیک بیماران، شدت بیماری توسط ICH Score، APACHE II Score (Physiologic Assessment and Chronic Health Evaluation Acute) و GCS Glasgow Coma Scale))، سایز اولیه هماتوم (به وسیله تصویربرداری سی تی اسکن)، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک هر یک ساعت به مدت 24 ساعت اندازه گیری شدند. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS 20 و با استفاده از آزمون های آماری مناسب آنالیز گردیدند.یافته ها: متوسط GCS در گروه لابتالول 10.45±4.11 و در گروه 10.17±4.44 TNG بود (p=0.82). میانگین میزان هماتوم در زمان تشخیص گروه لابتالول 60.15±24.2 سی سی و در گروه 63.16±28.1 TNG سی سی به دست آمد (p=0.66). همچنین میانگین کاهش میزان هماتوم پس از 24 ساعت گروه لابتالول 41.3±16 سی سی و برای گروه 45±17.4 TNG سی سی بود (p=0.95). هیپوتنشن نیز در بیماران گروه لابتالول 10 درصد و در گروه 17.4 TNG درصد به دست آمد (p=0.01). شایان ذکر است که تغییرات میانگین و انحراف معیار فشار خون سیستولی و دیاستولی در طول 24 ساعت تفاوت معناداری در دو گروه مورد مطالعه نداشت (p=0.83, p=0.99). نتیجه گیری: بر مبنای نتایج مشخص شد که هر دو دارو در کاهش فشار خون موثر هستند، اما تفاوت معناداری بین کاهش فشار خون توسط این دو دارو مشاهده نگردید.

سابقه و هدف: برخی از مطالعات نشان داده اند که مصرف سیتی کولین توسط بیماران استروک نتایج سودمندی را به همراه داشته است، با این حال هنوز اختلاف نظر در این زمینه وجود دارد. در این ارتباط، هدف از انجام مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی سیتی کولین با دارونما در بیماران سکته مغزی حاد می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی- تصادفی 160 بیمار با تشخیص استروک هموراژیک و ایسکمیک حاد به طور تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. گروه مداخله علاوه بر درمان استاندارد، یک گرم سیتی کولین تزریقی روزانه را به مدت 10 روز دریافت کردند. شدت بیماری در زمان شروع با استفاده از روش NIHSS (National Institutes of Health Stroke Scale) و پیامد بیماری از طریق روش های mRS (Modified Rankin Scale) و BI (Barthel Index) در روزهای اول، دهم و نودم ارزیابی گردیدند. در نهایت، نتایج با استفاده از نرم افزار stata تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: هر دو گروه از نظر جنسیت، میانگین سنی، افزایش فشار خون، ابتلا به دیابت، مصرف سیگار، هایپرلیپیدیمی و میزان مرگ و میر پس از سکته اختلاف معناداری نداشتند (p>0.05). صرف نظر از نوع استروک، شدت بیماری با گذشت زمان در هر دو گروه کاهش پیدا کرد، اما در پایان مطالعه (در روز نودم) گروه مداخله شدت بیماری کمتری داشت (p<0.05). لازم به ذکر است که در بیماران استروک ایسکمیک در روز نودم شدت بیماری با اختلاف معناداری در گروه مداخله کمتر بود (p<0.05).نتیجه گیری: با وجود اینکه مصرف سیتی کولین در کوتاه مدت اثرات قابل توجهی در سیر بیماری نداشته است، اما در درازمدت اثرات سودمندی در بهبود بیماران و افزایش کارایی آن ها به ویژه در بیماران استروک ایسکمیک را نشان می دهد.

سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا رایج ترین پاتوژن مرتبط با عفونت های بیمارستانی است که دارای فاکتورهای بیماری زایی نظیر آلژینات، اگزوآنزیم S، اگزوتوکسین A و الاستاز که در تهاجم و سمیت باکتری مشارکت دارند می باشد. در این ارتباط، هدف از مطالعه حاضر شناسایی شیوع ژن های algD، exoS، toxA و lasB در سویه های سودوموناس آئروژینوزای جداشده از بیماران با روش ملکولی Multiplex PCR (Multiplex Polymerase Chain Reaction) می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 60 نمونه بالینی سودوموناس آئروژینوزا از بیمارستان های دی و مطهری تهران جمع آوری گردید. پس از تایید ایزوله ها با روش های بیوشیمیایی، آزمون آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن (Disk Diffusion) با آنتی بیوتیک های مختلف انجام شد. علاوه براین، واکنش Multiplex PCR جهت شناسایی ژن های مورد نظر به کار رفت.یافته ها: از 60 نمونه جمع آوری شده، 37 بیمار مرد (61.66 درصد) و 23 بیمار زن (38.34 درصد) دارای عفونت سودوموناس آئروژینوزا بودند. بیشترین سطح مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های سودوموناس آئروژینوزا علیه سفتریاکسون (93.33 درصد) مشاهده شد. میزان شیوع ژن های بیماری زا در ایزوله ها نیز عبارت بود از: lasB (61.7درصد)، toxA (60درصد)، algD (43.3درصد) و exoS (5درصد).نتیجه گیری: الاستاز، اگزوتوکسین A و آلژینات فاکتورهای مهم بیماری زای سودوموناس آئروژینوزا هستند و نقش اصلی را در ایجاد بیماری ها و آسیب های بافتی و پوستی ایفا می کنند.

سابقه و هدف: زانو یکی از بزرگ ترین مفاصل بدن است که با توجه به موقعیت خاص آن در معرض ضربات مستقیم و کندگی رباط متقاطع خلفی قرار دارد. با توجه به اهمیت این ضایعه، مطالعه حاضر با هدف تعیین نتایج ثابت کردن کندگی رباط متقاطع خلفی به دنبال تروما در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بعثت شهر همدان طی سال های 1392 تا 1394 صورت گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 15 بیمار با علائم آسیب حاد زانو که تحت ثابت کردن PCL (Posterior Cruciate Ligament) بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. تمام بیماران توسط یک جراح عمل شدند. موارد بررسی شده شامل: اطلاعات دموگرافیک، سمت زانوی آسیب دیده، درد زانو، لنگش، تورم، وجود ناپایداری خلفی، قفل شدگی، تغییرات استئوآرتریت و میانگین Lysholm Score بود.یافته ها: در این مطالعه 13 مرد (87 درصد) و 2 زن (13 درصد) با میانگین سنی به ترتیب 27.2±4.3 و 24.5±0.5 سال شرکت نمودند (p=0.526) 47 درصد از آسیب ها در زانوی راست و 53 درصد در زانوی چپ بود. پس از یک سال از عمل درد زانو در 3 نفر (20 درصد)، لنگش در 5 نفر (33 درصد)، تورم در 3 نفر (20 درصد) و ناپایداری خلفی در 10 نفر (67 درصد) مشاهده شد، اما قفل شدن در هیچ بیماری مشاهده نگردید. 5 نفر از بیماران (33 درصد) تا مدت ها از عصا استفاده می کردند. میانگین Lysholm Score بیماران 87.5 بود که بازده در شش نفر عالی، در چهار نفر خوب و در پنج نفر متوسط بود.نتیجه گیری: به جز ناپایداری خلفی مختصر، عملکرد زانو یک سال پس از عمل ثابت کردن کندگی رباط متقاطع خلفی به دنبال تروما متوسط تا عالی بود.

سابقه و هدف: درمان تجربی عفونت های اکتسابی از جامعه و بیمارستان با آنتی بیوتیک ها بدون آگاهی از علل شایع و الگوی مقاومت آن ها باعث افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی می شود. در این راستا مطالعه حاضر با هدف تعیین علل شایع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در عفونت های بیمارستانی و اکتسابی از جامعه انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر طی سال های 95-1392 در دو بیمارستان شهر همدان انجام شد. تمامی بیماران بستری با کشت میکروبی مثبت در دو گروه اکتسابی از جامعه و بیمارستان پس از انطباق با تظاهرات بالینی بیمار وارد مطالعه شدند. علاوه بر پاتوژن های شایع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، نوع مداخلات و بیماری های زمینه ای نیز بررسی گردیدند. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 20 و آزمون های آماری لازم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از 818 نمونه مثبت به دست آمده، 13.2 درصد عفونت ها اکتسابی از جامعه و 86.8 درصد اکتسابی از بیمارستان بودند. بیشترین کشت مثبت به ترتیب از تراشه (62.7 درصد)، ادرار (23.7 درصد) و خون (9 درصد) به دست آمد و بیشترین مداخلات پزشکی به ترتیب کاتتر محیطی (71.9)، ساکشن (64.3 درصد)، ونتیلاتور (59.6 درصد) و کاتتر ادراری (16.5درصد) بود. شایع ترین عامل عفونت بیمارستانی اشریشیا کلی (19.3 درصد)، سودوموناس آئروژینوزا (18.9 درصد) و آسینتو باکتر بومانی (16.6 درصد) و در عفونت اکتسابی از جامعه اشریشیا کلی (19.4 درصد)، استافیلوکوک کواگولاز منفی (18.5 درصد) و سودوموناس آئروژینوزا (14.8 درصد) بودند. علاوه براین، بالاترین مقاومت در عفونت های بیمارستانی نسبت به آنتی بیوتیک های اگزاسیلین و سیپروفلوکساسین و در عفونت های اکتسابی از جامعه به وانکومایسین و سیپروفلوکساسین به دست آمد.نتیجه گیری: در هر دو گروه عفونت های اکتسابی از جامعه و بیمارستان، باکتری های گرم منفی شایع تر هستند و مقاومت های آنتی بیوتیکی نسبت به گذشته افزایش یافته است.

سابقه و هدف: تصادفات رانندگی دومین عامل مرگ و میر در ایران می باشد. برای رانندگی بی خطر لازم است رانندگان از حداقل دید قابل قبول برخوردار باشند. در حال حاضر در کشور ما اساس معاینات بینایی چارت اسنلن است. با توجه به اینکه این آزمون برای ارزیابی بینایی در محیط واقعی و طبیعی مناسب نمی باشد، استفاده از یک آزمون غربالگری که حساسیت و جنبه اختصاصی بودن بالایی داشته باشد ضروری به نظر می رسد. برای این منظور مطالعه حاضر با هدف تعیین ارزش افزودن آزمون حساسیت کنتراست و ارزیابی آن به عنوان یک آزمون غربالگری در کشور انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در ارتباط با 200 راننده مراجعه کننده به درمانگاه چشم پزشکی بیمارستان فرشچیان همدان در سال 95-1393 صورت گرفت. نمونه ها با استفاده از روش سرشماری وارد مطالعه شدند. در این مطالعه معاینات کامل چشمی، اندازه گیری حدت بینایی و آزمون حساسیت کنتراست انجام شد. اطلاعات حاصل از معاینه بیماران وارد چک لیست گردید و اطلاعات چک لیست توسط شاخص های آماری توصیفی و نرم افزار SPSS آنالیز شد.یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 39.6 سال بود. بیماران به دو گروه با دید اصلاح نشده نرمال و دید اصلاح شده نرمال (Log MAR 0.0) تقسیم شدند. شایع ترین عیوب انکساری در هر دو چشم، نزدیک بینی و آستیگماتیسم بود. درصد اختلال حساسیت کنتراست در چشم راست و چپ با حدت بینایی نرمال و شرایط نوری مطلوب به ترتیب افزایش فرکانس (0، 8.3، 8.13 و 2.22) و (0، 8.10، 21.16 و 91.18) و در شرایط نوری کاهش یافته (0، 8.13، 38.26، 3.33، 3.33 و 6.41) و (0، 62.21، 62.21، 02.27 و 02.27) بود. درصد اختلال حساسیت کنتراست در چشم راست و چپ با حدت بینایی غیر نرمال و شرایط نوری مطلوب نیز به ترتیب افزایش فرکانس (0، 28.14، 71.35، 28.64 و 28.64) و (0، 69.7، 15.46، 84.53 و 61.84) و در شرایط نوری کاهش یافته (0، 50، 71.85، 85.92 و 85.92) و (0، 53.61، 92.76، 92.76 و 61.84) به دست آمد.نتیجه گیری: آزمون حساسیت کنتراست در مقایسه با حدت بینایی، فاکتور پیش بینی کننده مناسب تری جهت ارزیابی دید افراد می باشد، از این رو توصیه می شود که به آزمون های چشمی رانندگان در زمان اخذ گواهینامه رانندگی اضافه شود.

سابقه و هدف: نشانگان تغذیه مجدد (RFS: Re-feeding Syndrome) شامل: اختلال الکترولیتی شدید و ناهنجاری های متابولیکی پس از شروع تغذیه مجدد در افرادی است که یک دوره طولانی را بدون غذا گذرانده اند.مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر طی نیمسال اول سال 1396 سطح سرمی فسفر، منیزیم و پتاسیم بیماران بالای 18 سالی که به مدت بیش از 48 ساعت در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های طالقانی و امام ارومیه بستری شده و NPO (Nil per Os) بودند و تحت حمایت تغذیه ای قرار گرفتند در روز اول، سوم و هفتم بستری اندازه گیری و ثبت شد و در نهایت فراوانی نشانگان تغذیه مجدد و هیپوفسفاتمی، هیپومنیزیمی و هیپوکالمی و پیامد کوتاه مدت بیماران مورد مقایسه قرار گرفت. بیماران با نارسایی حاد و مزمن کلیه، سرطان، مشکلات قبلی گوارشی، کبدی و اختلالات الکترولیتی به هنگام پذیرش از مطالعه کنار گذاشته شدند.یافته ها: میانگین طول مدت بستری بیماران درICU (Intensive Care Unit) 35 روز و میانگین طول مدت تهویه مکانیکی 28.5 روز به دست آمد. فراوانی مرگ و میر بیماران نیز 36.96 درصد (95 نفر) بود. همچنین فراوانی نشانگان تغذیه مجدد 13.23 درصد، هیپوفسفاتمی 25.7 درصد، هیپوکالمی 21.4 درصد و هیپومنیزیمی 37.7 درصد به دست آمد. شایان ذکر است که بین شاخص توده بدنی، طول مدت تهویه مکانیکی و بستری در بخش مراقبت های ویژه و مرگ و میر بیماران با نشانگان تغذیه مجدد و بدون آن تفاوت آماری معناداری وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: فراوانی به دست آمده برای اختلالات الکترولیتی در دوره شروع تغذیه مجدد در مقایسه با مطالعات مشابه با وجود تفاوت های موجود و پیامدهای ناشی از RFS در بازه قابل قبولی قرار داشت.

سابقه: ایست قلبی در حین بیهوشی پدیده ای بالقوه کشنده و نادر است که امروزه علیرغم وجود داروها، تجهیزات و مانیتورینگ های پیشرفته هنوز به عنوان یک مساله مهم برای متخصصان بیهوشی مطرح می باشد.معرفی بیمار: بیمار مردی 38 ساله، گچ کار و معتاد به مواد مخدر بود که برای انجام جراحی لامینکتومی بستری شده بود. در شرح حال بیمار سابقه هیچ گونه بیماری و مصرف دارو ثبت نگشته بود. اینداکشن بیهوشی با تجویز وریدی 2 میلی گرم میدازولام، 10 میکروگرم سوفنتانیل و 300 میلی گرم تیوپنتال سدیم همراه با 30 میلی گرم آتراکوریوم به صورت آهسته انجام شد. پس از اینداکشن، بیمار به طور ناگهانی دچار تنگی نفس، برادیکاردی شدید و ایست قلبی گردید. در ادامه، بلافاصله عملیات احیای قلبی- ریوی آغاز گشت و بیمار اینتوبه شد. سرانجام، بیمار ثبات همودینامیک یافت و به طور کامل بیدار و هوشیار گردید. لوله تراشه بیمار در اتاق عمل خارج گشت و بیمار به CCU منتقل شد. شایان ذکر است که تمام آزمایشات بیمار پس از ایست قلبی نرمال بود، از این رو با حال عمومی خوب مرخص شد. با توجه به اعتیاد و تجویز داروهای آتراکوریم و تیوپنتال سدیم به نظر می رسد که محتمل ترین علت ایست قلبی در حین بیهوشی ناشی از واکنش های آلرژیک (آنافیلاکسی) بوده باشد.نتیجه گیری: گزارش حاضر بر این نکته تاکید دارد که همیشه متخصصان بیهوشی باید از مانیتورینگ مداوم بیمار و دردسترس بودن داروها و تجهیزات احیای قلبی- ریوی اطمینان حاصل نموده و آمادگی لازم برای تشخیص و برخورد مناسب با ایست قلبی ناگهانی حین بیهوشی را داشته باشند.

سابقه: چرخش شدید تک دندانی یکی از انواع مالپوزیشن های دندانی است که سبب ایجاد ظاهری نازیبا و گاهی همراه با تداخلات اکلوزالی می شود.معرفی بیمار: دختر 13 ساله ای با چرخش شدید 90 درجه ای ثنایای میانی سمت راست فک بالا و کمبود فضا به دانشکده دندانپزشکی همدان ارجاع داده شده بود. ابتدا از یک فنر جهت ایجاد فضای کافی بین ثنایای میانی چپ و ثنایای کناری راست استفاده شد. سپس به کمک دستگاه ارتودنسی ثابت، چرخش دندان اصلاح گردید.نتیجه گیری: ترکیبی از فنر طراحی شده و دستگاه ارتودنسی ثابت می تواند به طور موفقیت آمیزی در درمان دندان های چرخیده استفاده گردد.