از 150 سال پیش تا کنون میزان کربن اتمسفر در حدود0 3 درصد افزایش یافته است. عامل های زیادی گرم شدن کره زمین را تحت تاثیر قرار می دهند که مهم ترین آنها گازهای گلخانه ای است. در بین گازهای گلخانه ای Co2 اهمیت بیشتری دارد. افزایش گاز دی اکسید کربن در جامعه های مختلف زیست محیطی مورد توجه قرار گرفته است که از جمله آنها می توان به پروتکل زیست محیطی کیوتو اشاره کرد. در این جامعه ها راه های جلوگیری از افزایش انتشار گاز Co2 مورد توجه و بررسی قرار گرفته است. به منظور کاهش گاز دی اکسید کربن در اتمسفر، مهم ترین راه پس از کاهش مصرف سوختهای فسیلی، ذخیره کربن در اکوسیستم های زمینی و خشکی است. به لحاظ چرخه کربن و ذخیره کربن، جنگل یکی از مهم ترین اکوسیستم های خشکی است. علاوه بر آن خاک ها 75 درصد از منبع کربن خشکی را در بردارند. بنابراین اثر گوناگونی گونه ای بر میزان ذخیره کربن در لایه های آلی ومعدنی در توده های جنگل های آمیخته و خالص راش با یکدیگر مقایسه شدند.در این بررسی سه افق (L, F, H) در قسمت آلی خاک و سه لایه (0-10) cm, (10-30) cm, (30-50 cm برای قسمت معدنی خاک در نظر گرفته شد و میزان درصد تراکم کربن و قابلیت ذخیره کربن در آنها اندازه گیری شد. میزان ذخیره کربن در لایه های آلی و معدنی درون یک توده و هم چنین بین دو توده مورد بررسی متفاوت بودند. اگر چه میزان کربن موجود در لایه های آلی توده آمیخته راش (8.36 تن/هکتار) و توده خالص راش (8.5 تن/هکتار) تفاوت معناداری نشان ندادند اما میزان کربن موجود در لایه های معدنی توده آمیخته راش (287.54 تن/هکتار) و توده خالص راش (332.69 تن/هکتار) تفاوت معناداری داشتند. در کل میزان کربن در هر دو بخش آلی و معدنی خاک در توده خالص راش (341.20 تن /هکتار) بیشتر از میزان کربن موجود در خاک توده آمیخته راش (295.91 تن/هکتار) بود. نتایج این بررسی ممکن است برای دخالت در توده های جنگلی برای مدیریت بهتر چند منظوره و پایدارجنگل مفید واقع شود.