دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی
سال:1390 | دوره:12 | شماره:3 (پیاپی 45) |تعداد مقالات:18

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش آرام سازی عضلانی و تنش زدایی تدریجی همراه با بازخورد زیستی بر اضطراب دانشجویان اجرا شد. پژوهش از نوع آزمایشی سه گروهی با پیش آزمون و پس آزمون و جامعه آماری شامل دانشجویان با اضطراب بالا بود که از بین آنها 60 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به سه گروه 20 نفری (دو گروه آزمایش، شامل گروه آرام سازی عضلانی و گروه تنش زدایی تدریجی همراه با بازخورد زیستی و گروه گواه) تقسیم شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه اضطراب کتل (کتل، 1958) و بازخورد زیستی پاسخ گالوانیک پوست (خدادادی، 1373) بود. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین دو گروه آزمایش و گواه از نظر کاهش اضطراب تفاوت معناداری (P<0.01) وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که آرام سازی عضلانی و تنش زدایی تدریجی همراه با بازخورد زیستی در تاثیر بر اضطراب با یکدیگر تفاوت معناداری ندارند.

هدف این پژوهش، بررسی ارتباط بین بخشش و سرسختی با امید در دانشجویان بود. در این پژوهش که توصیفی از نوع همبستگی است از میان 6400 دانشجوی دانشگاه محقق اردبیلی، 120 دانشجوی کارشناسی (60 پسر و 60 دختر) بر اساس نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و مقیاس امید اشنایدر (1991) با پایایی 0.79، مقیاس سرسختی اهواز (1377) با پایایی 0.77 و مقیاس بخشش والکر و گارسوخ (2002) با پایایی 0.71 را تکمیل کردند. داده های پژوهش با نرم افزار SPSS و روش های آماری همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش ورود تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین امید با سرسختی (r=0.51)، و امید با گذشت (r=0.53)، و سرسختی با گذشت (0.46)، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین سرسختی و گذشت هر دو توانستند تغییرات مربوط به امید را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی کنند (R2=%37، P<0.001). نتایج نشان داد که بخشش و سرسختی نقش مهمی در امید دانشجویان دارد. بنابراین در حضور متغیرهای سرسختی و بخشش احتمال افزایش امید در دانشجویان بیشتر می شود.

ﻫﺪف ﻋﻤﺪه این تحقیق، بررسی ساختار عاملی تاییدی و ویژگی های روان سنجی مقیاس فردگرایی-جمع گرایی اوکلند (AICS) در بین دانشجویان دانشگاه اصفهان بود. بدین منظور 274 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 1390 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور بررسی روایی سازه مقیاس فردگرایی-جمع گرایی اوکلند، از روش تحلیل عاملی اکتشافی (EFC) و تاییدی (CFA) استفاده شد. نتیجه تحلیل های صورت گرفته 5 عامل است که 67 درصد واریانس مشترک را تبیین می کند و معادله ساختاری مدل 5 عاملی، بهترین برازندگی را با داده ها نشان داد. همچنین ضریب پایایی عوامل مقیاس، به روش ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ دروﻧﯽ و آﻟﻔﺎی ﮐﺮوﻧﺒﺎخ، 0.83 تا 0.91 به دست آمد. همخوانی شاخص های روان سنجی به دست آمده در این پژوهش، با نتایج سایر پژوهش ها، گویای مناسب بودن مقیاس فردگرایی-جمع گرایی اوکلند، به منظور استفاده در پژوهش ها در جامعه ایران است.

هدف این پژوهش مقایسه باورهای غیرمنطقی در مصرف کنندگان شیشه و افراد عادی بود. به همین منظور ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس از میان مراجعه کنندگان به مرکز جامع اعصاب و روان اصفهان 36 بیمار مبتلا به سوء مصرف شیشه انتخاب شدند. گروه گواه شامل 36 نفر از دانشجویان و کارمندان دانشگاه پیام نور اصفهان نیز به روش تصادفی ساده و بر اساس ملاک های سن، جنس و تحصیلات با گروه بیمار همتاسازی شدند. پس از انتخاب آزمودنی ها، آزمون افکار غیرمنطقی جونز (IBT) در مورد هر دو گروه اجرا شد. نتایج با روش t گروههای مستقل تحلیل شد و مشخص گردید که گروه سوء مصرف کننده شیشه نسبت به گروه گواه باورهای غیرمنطقی بیشتری دارد. همچنین نمرات گروه بیمار نسبت به گروه گواه در خرده آزمون های نگرانی بیش از اندازه توام با اضطراب در مورد آینده (AO)، اجتناب از مشکلات (PA)، وابستگی (D) و درماندگی نسبت به تغییر (HC) بیشتر بود(P<0.05) .

هدف این پژوهش مقایسه عدالت سازمانی ادراک شده و میل به بروز خشونت بر پایه متغیرهای جمعیت شناختی است. پژوهش از نوع پس رویدادی و جامعه آماری، همه کارکنان مرد یک مجموعه صنعتی بودند که از میان آنها 289 نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب و به ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه عدالت سازمانی (گل پرور و همکاران، 1386) و پرسشنامه محقق ساخته میل به بروز خشونت در محیط کار پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون t گروههای مستقل تحلیل شد. یافته ها نشان داد که فقط در میزان عدالت رویه ای بین کارکنان مجرد و متاهل (P<0.05) و در عدالت توزیعی، رویه ای و ارتباطی در میان کارکنان کم سواد و باسواد تفاوت معنادار وجود دارد (P<0.01)، اما در میزان میل به بروز خشونت بر پایه وضعیت تاهل، تحصیلات و سن و عدالت توزیعی، رویه ای و ارتباطی در میان کارکنان جوان و بزرگسال تفاوت معناداری وجود ندارد(P>0.05) .

این پژوهش با هدف تعیین سهم خودمتمایزسازی، اعتماد، شرم و گناه در پیش بینی سازگاری زناشویی اجرا شد. پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی و جامعه آماری آن، زنان معلم، متاهل و شاغل در آموزش و پرورش شهر نورآباد بودند. از میان آنها 150 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و با پرسشنامه های خودمتمایزسازی (اسکورن و فراید لندر، 1999)، مقیاس اعتماد (رمپل و هولمز، 1986)، آزمون عاطفه خودآگاه (تانگنی واگنر و گرمزو، 1992) و مقیاس سازگاری زن و شوهر (اسپانیر، 1976) مورد آزمون قرار گرفتند. داده ها از طریق آمار توصیفی (فراوانی، شاخص های مرکزی، شاخص های پراکندگی و محاسبه ضریب همبستگی) و آمار استنباطی (رگرسیون چندمتغیره به شیوه گام به گام) تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که خودمتمایزسازی، اعتماد و شرم با سازگاری زناشویی رابطه معنادار دارند (P<0.01) و قادر به پیش بینی سازگاری زناشویی هستند. این سه متغیر با هم 35 درصد از تغییرات سازگاری زناشویی را تبیین می کنند. همچنین نتایج نشان داد که گناه با سازگاری زناشویی رابطه معنادار ندارد (P<0.01) و قادر به پیش بینی سازگاری زناشویی نیست و از معادله رگرسیون خارج شده است.

این پژوهش با هدف مقایسه ابعاد نظریه ذهن در کودکان اوتیسم و عادی 5 تا 10 سال شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و از نوع علی ـ مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش کودکان پسر مبتلا به اوتیسم (5 تا 10 سال) شهر اصفهان بود که از بین آنها با روش نمونه گیری در دسترس 15 کودک پسر مبتلا به اوتیسم که توانایی کلامی مناسبی داشتند، انتخاب گردیدند. 15 کودک عادی نیز از همان ناحیه که از نظر متغیرهای جمعیت شناختی با کودکان مبتلا به اوتیسم همگن بودند، به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون نظریه ذهن موریس و همکاران (1999) که روایی و اعتبار آن در حد مطلوبی گزارش شده است، استفاده گردید. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که کودکان مبتلا به اوتیسم در کل آزمون و همچنین سطوح خرده آزمون های نظریه ذهن نمرات پایین تری را نسبت به کودکان عادی کسب کردند و تفاوت معناداری بین دو گروه (001/0P<) وجود داشت. بنابراین می توان گفت که کودکان مبتلا به اوتیسم محرک های پیرامون را به گونه هایی متفاوت از کودکان عادی مورد توجه و تفسیر قرار می دهند.

این پژوهش با هدف بررسی مهارت های ادراک بینایی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. روش پژوهش علی-مقایسه ای و جامعه آماری همه کودکان عقب مانده ذهنی شهر تهران در سال 1389 بود که به روش نمونه گیری در دسترس 60 کودک آموزش پذیر شامل 30 کودک (15 دختر و 15 پسر) مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی و 30 کودک غیرمبتلا (15دختر و 15 پسر) به عنوان نمونه پژوهش، انتخاب شدند. آزمودنی ها با استفاده از نسخه تجدیدنظر شده آزمون سنجش مهارت های ادراک بینایی غیروابسته به حرکت (TVPS-R) ارزیابی شدند و داده ها از طریق آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه تحلیل شد. نتایج نشان داد که تفاوت میانگین نمرات مهارت های ادراک بینایی در دو گروه معنادار است (P<0.05). همچنین نتایج نشان داد که کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در هر یک از اجزای مهارت های ادراک بینایی به غیر از اکمال بینایی، ضعیف تر از کودکان غیرمبتلا بوده و این ضعف در گروه پسران مبتلا بیشتر است. نتایج این بررسی لزوم در نظر گرفتن وی‍‍ژگی های ادراک بینایی کودکان مبتلا به اختلال رشدی در هنگام طراحی یا توسعه مداخلات درمانی و آموزشی را متذکر می شود.

هدف این پژوهش بررسی نقش پیش بینی کنندگی هوش هیجانی در اعتیاد به اینترنت در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان بود. این پژوهش از نوع همبستگی چندمتغیری است. جامعه آماری شامل همه دانشجویان دانشگاه اصفهان و نمونه آماری 71 دانشجو (36 دختر و 35 پسر) بودند که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش عبارت اند از: پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ (1998) و آزمون هوش هیجانی پترایدز ـ فارنهایم (2001). داده های گردآوری شده به روش های آماری توصیفی و استنباطی رگرسیون تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها نشان داد که بین اعتیاد به اینترنت و هوش هیجانی (r=-0.54) رابطه وجود دارد (P<0.001) و هوش هیجانی 29 درصد اعتیاد به اینترنت را پیش بینی می کند (P<0.001).