پژوهنده
سال:1390 | دوره:16 | شماره:3 (پی در پی 81) |تعداد مقالات:9

سابقه و هدف: درمان گلیوم خوش خیم یکی از مشکلات جراحی اعصاب است. با توجه به گزارشاتی از موفقیت درمان چشمه های موقت I125 در بیماران (low grade glioma (LGG و عدم گزارش از تجربه آن در کشور، این تحقیق بر روی مراجعین به بیمارستان شهدا تجریش که به علت LGG قبلا تحت درمان جراحی یا رادیوتراپی قرار گرفته بودند و پاسخ به درمان های قبلی نداشتند انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه به روش case series روی کلیه بیمارانی که طی سال های 1382 لغایت 1389 به طور مستمر با تشخیص LGG برای جراحی استریوتاکتیک با چشمه پرتوزا I125 مراجعه نمودند، انجام گرفت. بیماران حداقل 6 ماه پیگیری شدند و نتایج درمانی با بقای بیماران و با استفاده از منحنی کاپلان - مایر ارایه گردید.یافته ها: طی مدت مطالعه 8 بیمار واجد شرایط وجود داشتند، 7 نفر مرد و یک نفر زن که در سنین 10.6±31.1 سال بودند. یک نفر به علت مشکلات قلبی تنفسی فوت گردید. بقای کلی بیماران 42% بود و 7 بیمار در آخرین پیگیری در قید حیات بودند.نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از چشمه های موقت پرتوزا I125 در درمان تومورهای LGG قابل قبول باشد. پیشنهاد می شود تاثیر این روش به عنوان درمان اولیه در بیماران تازه تشخیص داده شده LGG نسبت به بیمارانی که عدم پاسخ به درمان داشته اند، مقایسه شود.

سابقه و هدف: امروزه سبک های مختلف رهبری تعیین کننده میزان کارآیی و اثربخشی کارکنان سازمان در بخش ها و شرایط مختلف می باشد. این پژوهش با هدف سنجش رابطه سبک رهبری سرپرستاران با میزان تمایل پرستاران به ادامه فعالیت در بخش های تخصصی بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1388 انجام گردید.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی بود و برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد تمایل به ماندگاری و سبک رهبری مشارکتی - آمرانه استفاده گردید. داده های گردآوری شده بوسیله تکنیک های آماری استنباطی تحلیل گردید.یافته ها: یافته های پژوهش در مورد چهار سبک مورد مطالعه نشان داد که ضریب همبستگی بین سبک های مدیریت و تمایل به ادامه فعالیت پرستاران به ترتیب: سبک آمرانه (0.12)، سبک خیرخواهانه (0.21-)، سبک مشورتی (0.24) و سبک مشارکتی (0.998) بود. همچنین میانگین نمره میل به ادامه فعالیت در مجموع 2.4 بود.نتیجه گیری: با توجه به وجود همبستگی مثبت بین سبک رهبری مشارکتی سرپرستاران و تمایل به ادامه فعالیت پرستاران در مراکز مورد مطالعه، این شیوه می تواند راهکاری مناسب برای اداره هرچه بهتر بخش های تخصصی پرستاری در بیمارستان های کشور باشد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع و روند رو به افزایش اختلالات رفتاری، به نظر می رسد استرس در دوران بارداری با بروز اختلالات رفتاری در فرزندان مرتبط می باشد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تاثیر استرس صوتی در دوران بارداری بر میزان اضطراب فرزندان نر موش ها می باشد.مواد و روش ها: سه گروه از مادران باردار از روز 15 تا 21 حاملگی، روزانه به مدت 1، 2 و یا 4 ساعت در معرض استرس صوتی قرار گرفته و یک گروه دیگر دوره بارداری طبیعی را گذراندند. میزان اضطراب فرزندان نر 45 روزه آنها (10 سر در هر گروه)، به وسیله ماز صلیبی شکل مرتفع برآورد گردید. درصد تعداد ورود و مدت زمان سپری شده در بازوی ماز محاسبه شد. همچنین، سطح کورتیکوسترون در موش های باردار و در فرزندان اندازه گیری گردید و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: اعمال روزانه استرس صوتی به مدت 2 و یا 4 ساعت در هفته آخر بارداری، سبب افزایش میزان اضطراب در فرزندان گردید (p<0.05). همچنین میزان کورتیکوسترون سرم در آنها نسبت به حیوانات کنترل بالاتر بود. در مواجهه روزانه با استرس صوتی به مدت یک ساعت، میزان اضطراب و سطح کورتیکوسترون فرزندان مشابه با گروه کنترل بود.نتیجه گیری: مواجهه با استرس صوتی در موش های باردار، سبب افزایش بروز اضطراب و سطح کورتیکوسترون در فرزندان می شود، و میزان بروز این تغییرات به مدت زمان مواجهه با استرس صوتی بستگی دارد.

سابقه و هدف: در هیدروسفالی مادرزادی تجمع بیش از حد مایع مغزی نخاعی در مغز باعث تغییر منفی در هومئوستاز آب می گردد. Aquaporin ((AQP خانواده ای از پروتئین های کانالی آبی عرض غشایی می باشند که نقش مهمی را در تکوین مغز ایفا می کنند و احتمالا در ایجاد هیدروسفالی مادرزادی نیز نقش دارند.مواد و روش ها: در این مطالعه میزان بیان پروتئین AQP-1 در رت نژاد (Hydrocephalus Texas (H-Tx توسط روش های ایمونوهیستوشیمی، وسترن بلات و الایزا بررسی گردید. هیدروسفالی در این حیوانات در نتیجه انسداد قنات مغزی در روز 18 جنینی رخ می دهد که این شرایط در هفته های 5-4 کشنده است. میزان بیان پروتئین AQP-1 در رت های H-Tx غیرمبتلا و مبتلا و رت های کنترل Wistar در روزهای جنینی 17 و 19 و همچنین در سنین بعد از تولد P3 و P10 ارزیابی گردید.یافته ها: سطح بیان AQP-1 در رت های H-Tx مادرزادی و مبتلا در مقایسه با رت های کنترل Wistar کاهش یافت. این کاهش در E17 یعنی یک روز قبل از انسداد Aqueduct در این حیوان مدل رخ داد که در رت های تازه متولد شده این کاهش بیان بیشتر در نمونه های P10 مشاهده گردید. این مطلب پیشنهاد می کند که شکل گیری این بیماری می تواند پدیده ای با اثر طولانی باشد.نتیجه گیری: AQP-1 نقش مهمی را در تولید CSF طی مراحل اولیه دوره حاملگی در هیدروسفالی مادرزادی ایفا می کند. بر اساس شواهد مولکولی طی مراحل رشد و نمو در این حیوانات مدل، نقص در تنظیم بیان پروتئین AQP-1 می تواند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد. مکانیسم عمل مستقیم پروتئین AQP-1 در مسیر جریان CSF و یا اثر غیر مستقیم آن بر تکوین مغز هنوز شناخته شده نیست و نیازمند مطالعات بیشتر می باشد.

سابقه و هدف: بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه در خطر بالای پیشرفت بیماری عروق کرونر قرار دارند و مرگ و میر ناشی از بیماری های قلب و عروق در این گروه 15-10 برابر بیشتر از جمعیت عمومی است. نشان داده شده است که پیوند کلیه سبب بهبود کیفیت زندگی و پیش آگهی در گیرندگان پیوند می شود. با توجه به افزایش تعداد بیماران در انتظار پیوند، تلاش های زیادی جهت غربالگری دقیق بیمارانی که کاندیدای مناسب پیوند باشند انجام می شود که بررسی قلبی بخشی اساسی از این غربالگری می باشد.مواد و روش ها: در مدت یک سال، 75 بیمار دیالیزی مبتلا به نارسایی مزمن کلیه و کاندید پیوند که ریسک عوارض قلبی عروقی آنها (بر اساس سن بالای 50 سال، سابقه دیابت، علائم بالینی و تغییرات نوار قلب) بالا بود وارد مطالعه شدند. پس از انجام آنژیوگرافی عروق کرونر، یافته های بیماری عروق کرونر در این بیماران با استفاده از ضریب همبستگی اسپرمن بررسی گردید.یافته ها: در این پژوهش 75 بیمار با میانگین سنی 52 سال مورد مطالعه قرار گرفتند که 44 نفر آنها (58%) مذکر بودند. از میان بیماران، 50 نفر (66.6%) مبتلا به CAD و 25 نفر (33.3%) دارای عروق کرونر نرمال یا Mild CAD بودند. 33 بیمار مبتلا به دیابت بودند که 29 نفر آنها (90.5%) مبتلا به CAD و 4 نفر (9.5%) دارای عروق کرونر نرمال یا Mild CAD بودند. بیماران غیر دیابتی در این مطالعه 42 نفر بودند که 21 نفر (50%) مبتلا به CAD و 21 نفر (50%) نیز دارای عروق کرونر نرمال بودند.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای CAD در بیماران دیابتی کاندید پیوند کلیه، توصیه می شود که این بیماران قبل از پیوند، جهت تعیین ریسک CAD تحت آنژیوگرافی عروق کرونر قرار گیرند و به نظر می رسد این روش مقرون به صرفه باشد. اما نتیجه گیری در مورد بیماران غیر دیابتی دشوار است و با توجه به محدود بودن نمونه ها در این پژوهش نیاز به بررسی بیشتری در این زمینه می باشد.

سابقه و هدف: ترومبوآمبولی وریدی یکی از شایعترین مشکلاتی است که در بخش مراقبت های ویژه می تواند وضعیت عمومی بیمار را پیچیده تر نماید. هدف از این مطالعه تعیین میزان بروز این عارضه در بیماران بستری در ICU بیمارستان امام حسین بود.مواد و روش ها: این تحقیق به روش مقطعی روی کلیه بیماران بستری در ICU بیمارستان امام حسین در محدوده زمانی 86-1385 انجام گرفت. سن، جنس، بیماری زمینه ای و روش درمانی آنها مشخص و ثبت گردید. تشخیص ترومبوآمبولی با شک بالینی و با تایید سونوگرافی داپلر بود. بیماران پرخطر مطابق معیار WELL's تعیین شده و داروی پروفیلاکسی دریافت نموده و ارتباط آن با بروز آمبولی تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. میزان بروز آمبولی و مرگ و میر در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن برآورد گردید.یافته ها: از 339 بیمار، 14 نفر (4.1%) ترومبوز وریدی پیدا کردند. 5 نفر (35.7%) از آنها دچار آمبولی ریه شدند که 3 نفرشان (21.4%) فوت کردند (2 نفر از سرویس جراحی عمومی و 1 نفر از سرویس جراحی اعصاب)، مرگ و میر ناشی ازآمبولی در کل بیماران 0.89% بود. از بین این 14 نفر فقط 5 نفر (35.7%) داروی پروفیلاکسی دریافت کرده بودند و هیچکدام از 3 بیمار فوت شده پروفیلاکسی دریافت نکرده بودند. بر اساس بیماری زمینه ای، 4 نفر در سرویس جراحی عمومی، 6 نفر در سرویس جراحی اعصاب، 3 نفر در سرویس ارتوپدی، و 1 نفر در سرویس داخلی بستری بودند. روش پروفیلاکسی در تمام موارد هپارین و انوکساپارین بود، یک مورد هم فیلترگذاری در ورید اجوف تحتانی انجام شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد بروز ترومبوآمبولی وریدی و مرگ و میر ناشی از آن در ICU قابل پیش بینی بوده و نیز به نظر می رسد که انجام پروفیلاکسی در بیماران پرخطر احتمالا می تواند از آمبولی ریوی گسترده و مرگ و میر ناشی از آن جلوگیری کند.

سابقه و هدف: استرپتوکوک گروه B از سال 1970 به عنوان یک عامل پاتوژن شناخته شده است. این میکروب می تواند در طی حاملگی و پس از زایمان عوارض نامطلوبی را در مادر و نوزاد ایجاد کند. شیوع استرپ B در واژن و رکتوم خانم ها در جوامع خارجی حدودا 30-20 درصد است. شیوع کلونیزاسیون استرپ B در مراکز مختلف ایران متفاوت است. با توجه به اینکه شناسایی و درمان این عفونت می تواند سبب کاهش عوارض و مرگ و میر مادری و نوزادی شود، این مطالعه با هدف تعیین شیوع کلونیزاسیون استرپ B در خانم های حامله مراجعه کننده به درمانگاه مهدیه در سال 1387 و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی آن انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی روی 246 خانم حامله 37-35 هفته مراجعه کننده به بیمارستان مهدیه بین شهریور تا آبان 1387 انجام شد. نمونه سواب از واژن و رکتوم تهیه و سپس کشت داده می شد. پس از رنگ آمیزی گرم در صورت مثبت بودن از تست اختصاصی جهت تشخیص استرپتوکوک گروه B استفاده می شد. در ضمن آنتی بیوگرام نیز انجام و حساسیت باکتری به پنی سیلین G، آمپی سیلین، سفازولین، اریترومایسین، کلنیدامایسین و وانکومایسین سنجیده می شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان شیوع استرپتوکوک گروه B در زمان انجام تحقیق 5.3% بود. هیچ ارتباط معنی داری بین سن، ملیت، سطح سواد، تعداد زایمان، وضعیت کیسه آب، و یا وضعیت تب مادر در هنگام بستری با کشت مثبت و منفی پیدا نشد. نهایتا میزان حساسیت به پنی سیلین 61.5%، آمپی سیلین 84.6% و نسبت به اریترومایسین، سفازولین، کلیندامایسین و ونکومایسین نزدیک به 100% بود.نتیجه گیری: میزان شیوع استرپ B در مطالعه ما نسبت به مطالعات مشابه در کشور کمتر بوده است و میزان حساسیت استرپ B به پنی سیلین در مقایسه با سایر آنتی بیوتیک ها کمتر است.

نوروپاتی هیپومیلنیزان مادرزادی یک پلی نوروپاتی شدید دوران شیرخواری است که با هیپوتونی، آرفلکسی و ضعف شدید عضلانی تظاهر کرده و معمولا منجر به مرگ زودرس و یا ناتوانی شدید می شود. در این مقاله یک مورد از این بیماری که در بدو تولد با هیپوتونی شدید و تنفس های ضعیف و وابستگی به ونتیلاتور تظاهر کرده بود، گزارش می شود. برررسی الکترودیاگنوستیک، کاهش شدید هدایت عصبی و بیوپسی عصب سورال باندل های عصبی فاقد میلین را نشان داد. این یافته ها مطابق با بیماری نوروپاتی هیپومیلینیزان مادرزادی می باشد. در تشخیص افتراقی هیپوتونی شدید نوزادی، نوروپاتی هیپومیلینیزان مادرزادی نیز باید مد نظر باشد.