پژوهش های بالینی دام های بزرگ (دامپزشکی)
سال:1388 | دوره:3 | شماره:7 |تعداد مقالات:13

ویروس آنفلوانزا موجب آسیب های هیستوپاتولوژیک در حیوانات و انسان می گردد. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی آسیب شناسی بافتی دستگاه تنفسی جوجه های عفونی شده با ویروس آنفلوانزای تحت تیپ H9N2 ((A/chicken/ Iran/ 772/ 2000 طیور می باشد. برای انجام این مطالعه، تعداد 20 قطعه جوجه SPF4 نر با سن 3 هفته به طور تصادفی در دو گروه مساوی توزیع گردیدند. گروه تیمار توسط ویروس آنفلوانزا با دوز 107.5EID50 و گروه شاهد توسط سرم نمکی نرمال با حجمی برابر و به روش قطره بینی هم زمان مورد تلقیح قرار گرفتند. 72 ساعت پس از چالش جوجه ها با ویروس آنفلوانزا، از بافت نای و ریه آ ن ها نمونه برداری و در محلول فرمالین بافری 10 درصد پایدار گردیدند. از نمونه های پایدار شده در فرمالین، طبق روش های معمول تهیه مقاطع آسیب شناسی، برش هایی با ضخامت 5 میکرون تهیه و با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. در مقایسه با گروه شاهد، تغییرات پاتولوژیک ایجاد شده در گروه تیمار در اثر ویروس آنفلوانزای تحت تیپ H9N2 معنی دار بود (P<0.005). این مطالعه نشان داد که ویروس آنفلوانزای تحت تیپ H9N2 توانایی القا آسیب های شدید بافتی در دستگاه تنفسی جوجه ها را دارا می باشد.

هدف از این پژوهش شناسایی بخشی از ساختمان بدن اسبچه خزر بعنوان یک نژاد بومی ایران است. در این مطالعه غدد ضمیمه جنسی پنج راس اسبچه خزر بـالغ در زمینه کالبدشناسی و بافت شناسی مورد مطالعه قرار گرفته شد. از نـظر کالبـدشناسی غده ضمیمه جنسی دارای ساختمان و موقعیت مشابه اسب بوده، ولی اندازه آن در مقایسه با اسب کوچک تر است. از نظر بافت شناسی ساختمان این غدد مشابه اسب بوده ولی تـراکم واحدهای ترشحی نسبت به اسب کمتر است. تفاوت در اندازه غدد و کم بودن ساختارهای ترشحی آن ها می تواند میزان کمتر منی را در این حیوان در مقایسه با اسب توجیه نماید.

کریپتوسپوریدیوز یکی از مهمترین بیماریهای زئونوز و تک یاخته ای است که باعث اسهال در گوساله ها می شود. در میان گونه های مختلف کریپتوسپوریدیوم، کریپتوسپوریدیوم پارووم (C.Parvum) در گوساله های تازه بدنیا آمده اهمیت زیادی داشته و در سرتاسر دنیا یافت میشود. در این بررسی مدفوع 80 راس گوساله زیر یک ماه، مبتلا به اسهال، جهت حضور اووسیستهای کریپتوسپوریدیوم به روش رنگ آمیزی زیل - نیلسن تغییر یافته مورد آزمایش قرار گرفتند که 37 مورد (46.25%) مثبت بودند. درصد آلودگی در میان سه نژاد اصیل، دورگ و بومی بترتیب 48.8%، 44.1% و 33.3% و درصد آلودگی در گوساله های زیر 10 روز (60%)، گوساله های 19-10 روز (53.8%) و گوساله های 30-20 (43.5%) تعیین گردید.

در این تحقیق به بررسی تاثیر فلز مس بر ماهی کپور معمولی (Cyprinus Carpio) در شرایط آزمایشگاهی پرداخته شد. ابتدا میزان Lc50-96h مس بر روی ماهیان انگشت قد و بالغ محاسبه گردید که به ترتیب معادل 0.27 و 2.3 میلی گرم در لیتر تعیین گردیدند، سپس به بررسی بروز ضایعات احتمالی ریزبینی، بافتهای عضله، گناد و کبد ماهی کپور معمولی که در مجاورت با فلز مس در دامنه غلظت های 2 الی 6.5 میلی گرم در لیتر قرار داشتند، پرداخته شد. مقاطع میکروسکوپی تهیه شده از نقطه نظر هیستوپاتولوژی مورد مطالعه میکروسکوپیک قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که در کبد پس از قرارگیری در مجاورت فلز مس، پدیده هایی نظیر دژنرسانس چربی، پرخونی، خونریزی و در غلظت های بالاتر نکروز و هجوم لنفوسیت ها و التهاب کپسول کبدی مشاهده گردید. در تخمدان دژنره شدن تخمک ها و در بیضه نفوذ سلولهای آماسی و رسوب هموسیدرین در داخل بافت بیضه و افزایش بافت همبندی قابل مشاهده بود. در عضلات ضایعه ای مشاهده نگردید. همچنین میزان تجمع زیستی فلز مس در سه بافت عضله، گناد و کبد در سه غلظت زیر کشنده مس (0.1، 0.5 و 1 میلی گرم در لیتر) به کمک روش جذب اتمی تعیین گردید. نتایج تحلیل شده بیانگر حداقل میزان تجمع مس در عضلات و حداکثر میزان تجمع مس در کبد ماهی کپور معمولی می باشد.

یکی از راه های پیشگیری و کنترل بیماری نیوکاسل واکسیناسیون به موقع می باشد. ارزش هر واکسن در میزان تیتر آنتی بادی تولیدی بعد از واکسیناسیون است. به نظر می رسد داروی لوامیزول هیدروکلراید روی سیستم ایمنی بدن اثر تقویت کنندگی داشته. در این راستا 225 قطعه جوجه یکروزه نژاد گوشتی سویه تجاری راس به 5 گروه و در سه تکرار تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شاهد (بدون مصرف دارو). گروه دوم لوامیزول هیدروکلراید را از یک روزگی به صورت تزریق زیر جلدی با دز 2mg/kg یک بار در هفته تا هفته ششم، گروه سوم لوامیزول هیدروکلراید را از یک روزگی تا هفته 6 با دز 10mg/kg به صورت آشامیدنی روزانه دریافت کرد. گروه چهارم لوامیزول هیدروکلراید را همزمان با واکسن نیوکاسل با دز 2mg/kg به صورت یکبار تزریق زیرجلدی دریافت کرد. گروه پنجم لوامیزول هیدروکلراید را با دز 10mg/kg همزمان با واکسن نیوکاسل به صورت آشامیدنی به مدت 24 ساعت دریافت کرد. نمونه گیری 11 روز بعد از هر واکسیناسیون انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که میانگین عیار پادتن ضد ویروس نیوکاسل (HI) و تعداد لنفوسیت ها پس از واکسیناسیون مرحله اول و دوم علیه بیماری نیوکاسل با واکسنهای (سویه B1 و Lasota) بین گروه شاهد با سایر گروه ها تفاوت معنی داری وجود دارد (P<0.01). ولی در آزمایش نمونه ها پس از مرحله سوم واکسیناسیون با واکسن (Lasota) بین گروه شاهد با سایر گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. تجویز این دارو روی ضریب تبدیل غذایی و میانگین وزن جوجه ها در هفته های مختلف تاثیری نشان نداد. با این وجود استفاده از این ترکیب می تواند موجب تقویت اثر واکسیناسیون در سنین اولیه گردد.

یکی از اعضا بسیار مهم سیستم عضلانی - اسکلتی وتر ها می باشند که کار بسیار مهم جابجایی استخوان ها و عضلات را بر عهده دارند. یکی از این وترهای مهم، وتر خم کننده سطحی دست در اسب می باشد که بررسی ساختاری و طبیعی بودن این وتر در معاینات کلینیکی ضروری می باشد. امکان بروز آسیب در این وتر وجود دارد که مهمترین علامت آن تورم وتر می باشد که منجر به ایجاد منظره کمانی شکل در ناحیه می شود. یکی از شایعترین محل بروز آسیب در قسمت میانی متاکارپ یعنی ناحیه B است. اولتراسوند یک وسیله بسیار با ارزش در تشخیص ساختار الگوهای طبیعی و بیماری های وترها می باشد. در این مطالعه، بررسی اولتراسونوگرافیکی وتر فوق و اندازه گیری آن در ناحیه مزبور انجام یافت و با انجام اولتراسونوگرافی ناحیه B متاکارپ اسب های دو خون عرب میانگین اندازه گیری ها در نمای عرضی 0.4215±0.020 سانتی متر و در نمای طولی 0.4300±0.022 سانتی متر بدست آمد که با مطالعه کوستا و همکارانش که ضخامت وتر خم کننده سطحی انگشت دست را بیشتر از 9 میلی متر ندانسته اند، همخوانی دارد.

در سال 1386 در بخش انگل شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد شهرکرد سه لاشه پرنده آبزی آردلا آلبا اگرتا ازنظر آلودگی انگلی مورد بررسی قرار گرفت. در هر سه نمونه تحت بررسی ندولهای به اندازه چند میلی متر در زیر پوست نواحی گردن، سینه، پشت بدن، اطراف بالها و ران مشاهده شد. با هدف تشخیص قطعی، کیست های جدا شده به مدت چند ساعت در محلول لاکتوفنل نگهداری شد و نهایتا با استفاده از میکروسکوپ نوری مورد مشاهده قرار گرفت. نتایج بررسی انجام شده آلودگی پرندگان مذکور را به مایت لامینوسیوپتس سیستی کولا نشان داد.

گاستروآنتریت سالمونلایی معمولا به دنبال بلع آب و غذای آلوده اتفاق می افتد و در بعضی از کشورها مثل ایالت متحده آمریکا در حدود 15 درصد از عفونت های غذازاد را به خود اختصاص می دهد. در انتقال این بیماری، مواد غذایی خام با منشا دامی بویژه گوشت و تخم مرغ حایز اهمیت فراوانی هستند. با توجه به اهمیت تخم مرغ در انتقال سالمونلوزیس و مصرف بالای تخم مرغ های محلی و غیر صنعتی در منطقه، همچنین پی بردن به میزان آلودگی سالمونلایی، تعداد 100 نمونه تخم مرغ محلی از دست فروشی های سطح شهرستان ارومیه تهیه و در آزمایشگاه میکروب شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه مورد بررسی قرار گرفتند. جداسازی سالمونلا منحصرا از زرده تخم مرغ ها و با استفاده از روش های مندرج در رفرانس های هاریگان و BAM انجام شد. از 100 تخم مرغ مورد بررسی، تعداد 6 نمونه (6 درصد) آلوده به سالمونلا تشخیص داده شدند. سپس نمونه های آلوده، با استفاده از آنتی سرم پلی والان گروه بندی سرمی شدند و در نهایت مشخص شد که همه سالمونلا های جدا شده، متحرک و متعلق به گروه سرمی D (سالمونلا آنتریتیدیس) می باشند. با توجه به آلودگی بالای تخم مرغ های محلی به سالمونلا و امکان ایجاد بیماری در صورت مصرف، لزوم اطلاع رسانی و اجتناب از مصرف مواد غذایی غیر پاستوریزه با منشا دامی پیشنهاد می گردد.

آلودگی به انگل دیپلوستوموم اسپاتاسئو مدر 120 عدد ماهی (فیتوفاگ، کپور معمولی و کاراس) سد حسنلوی استان آذربایجان غربی از بهار تا زمستان سال 1387 مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده 70 درصد ماهیان (84 عدد ماهی) به این انگل آلوده بودند که نشان دهنده در صد بالای آلودگی به این ترماتود در ماهیان این منبع آبی می باشد. در مقایسه فصول مختلف بیشترین آلودگی در فصل تابستان با 96.7 درصد و کمترین میزان آلودگی در فصل زمستان با 46.7 درصد مشاهده گردید. دامنه تعداد انگل در ماهیان آلوده بین 1 تا 259 عدد و میانگین تعداد انگل در هر ماهی 28.63 عدد با انحراف معیار 4.98 بود بر اساس بررسیهای آماری انجام گرفته تفاوتهایی از لحاظ سن و وزن مشاهده گردید بطوریکه با افزایش سن و وزن ماهی درصد آلودگی نیز افزایش یافته است.

عوامل مختلفی از جمله فراهم بودن منبع انرژی، تامین نیتروژن، pH شکمبه، نرخ عبور از شکمبه، حذف تک یاخته ها از شکمبه و مواد معدنی بر میزان سنتز پروتئین میکروبی اثر می گذارند. به طور طبیعی تامین انرژی، اولین عامل محدود کننده در سنتز پروتئین میکروبی در شکمبه به شمار می رود. هدف از این تحقیق بررسی میزان تاثیر سطوح مختلف کنسانتره بر مقدار سنتز پروتئین میکروبی با استفاده از روش دفع مشتقات پورینی در ادرار می باشد. اثر 4 جیره غذایی شامل: جیره تمام علوفه ای، جیره حاوی %15، %30 و %45 کنسانتره در قالب طرح مربع لاتین روی 4 راس گاومیش نر بومی مازندران با متوسط وزنی 140±10 کیلوگرم انجام گرفت. میزان مشتقات پورینی دفع شده برای جیره های تمام علوفه ای، حاوی 15%، 30% و 45% کنسانتره به ترتیب 14.54، 18.11، 21.59، 24.55 (میلی مول در روز) و میزان نیتروژن میکروبی تولید شده برای جیره های فوق به ترتیب 38.76، 60.44، 81.48، 99.43 (گرم در روز) بود. میزان پروتئین میکروبی سنتز شده نیز برای این جیره ها به ترتیب 242.28، 377.74، 509.23 و 621.42 گرم در روز بود. با افزایش سطح کنسانتره در جیره غذایی، میزان مشتقات پورینی دفع شده در ادرار و نیتروژن یا پروتئین میکروبی سنتز شده در شکمبه به طور معنی داری افزایش یافت (p<0.01).