پژوهش های کاربردی در شیمی
سال:1388 | دوره:3 | شماره:9 |تعداد مقالات:8

در این کار جذب گاز CO روی پایدارترین نانو قفس نیترید بوران B36N36 با تقارنTd ، با روش های محاسبه ایی نظریه تابع چگال بررسی شد. برای بهینه کردن هر یک از ساختارهای اولیه نانو قفس نیترید بوران و CO به طور مجزا، و نیز جهت بررسی جذب گاز CO، روش و مجموعه پایه B3LYP/6-31G به کار برده شد. پنج مکان جذبی برای بررسی بر هم کنش گاز با ساختار نانو در نظر گرفته شد و مولکول CO یک بار از سمت اکسیژن و یک بار از سمت کربن در جهتی که به مکان های جذبی فوق منتهی می شود، به نانو قفس نیترید بوران نزدیک شد. با مقایسه انرژی های اتصال که با در نظر گرفتن اثر انحراف ساختار محاسبه شده اند، مشاهده شد که پایدارترین حالت فراورده در صورتی که گاز CO از سمت های اکسیژن و کربن، به نانو قفس نیترید بوران نزدیک شود، به ترتیب عبارتند از: حالت هایی که در آن ها گاز روی حلقه شش تایی-که به وسیله پنج حلقه شش تایی و یک حلقه چهارتایی احاطه شده است، و حلقه چهارتایی قرار می گیرد. در حالت دوم بیشترین مقدار انرژی جذب از نوع فیزیکی آزاد می شود .(1.45 kcal/mol)

نانو کامپوزیت آهن-پلی آنیلین در محیط میکرو امولسیون حاصل از سورفاکتانت آنیونی (AOT) و همچنین بهره گیری از واکنش همزمان اکسایش-کاهش تهیه شده است. در این روش، بسپارش مونومرهای آنیلین با استفاده از نمک آهن (III) کلرید انجام شده که در این فن، به طور همزمان مونومرهای آنیلین اکسید شده و تولید پلی آنیلین (فرم امرالدین) کرده و یون های Fe3+ در این شرایط کاهش یافته و تولید نانو ذره های آهن میکنند. استفاده از محیط میکرو امولسیون باعث ایجاد محیط همگن شده و در تشکیل نانو ذره های آهن موثر است. نانو کامپوزیت حاصل با استفاده از فن FT-IR و میکروسکوپ میکرو الکترونی (SEM) مورد ارزیابی قرار گرفته است.

شربت تئوفیلین-جی ترکیب شده از تئوفیلین و گایافنزین، از رایج ترین دارو ها برای درمان و کنترل بیماری آسم است. در این پروژه، از تبدیل موجک پیوسته جهت آنالیز همزمان تئوفیلین و گایافنزین، که دارای همپوشانی طیفی گسترده ای هستند، در شربت تئوفیلین-جی استفاده شده و با روش اسپکتروفتومتری مشتقی مرتبه اول مقایسه شده است. در روش تبدیل موجک، ابتدا خانواده های موجک متفاوت و مقیاس های متفاوت جهت به دست آوردن دقت و درستی بیشتر در نتیجه ها، بررسی و ciof5) ciof5 از خانواده (Coiflet wavelet family با پارامتر مقیاس 300 انتخاب شد. منحنی های کالیبره کردن با اندازه گیری شدت سیگنال های تبدیل موجک در نقاط گره صفر (zero crossing point) رسم گردید. در تمام موارد انحراف استاندارد نسبی کمتر از 0.95 درصد به دست آمد و میانگین بازیابی برای تئوفیلین و گایافنزین به ترتیب 99.90 درصد و 101.2 درصد در روش تبدیل موجک و 96 و 98 درصد در روش اسپکتروفتومتری مشتقی است. هر دو روش با بررسی تکرار پذیری و صحت و خطی بودن معتبر سازی شدند. دو روش کم هزینه، دارای درصد خطای پایین و سرعت بالایی هستند که به عنوان یک وسیله قدرتمند، با درستی و حساسیت بالا می توانند جهت آنالیزهای روزمره در آزمایشگاه های کنترل کیفی مورد استفاده قرار بگیرند.

کادمیم به دو روش هیدرومتالوژی و پیرومتالوژی می تواند جدا سازی شود. در این پژوهش کیک ضایعاتی مرحله تصفیه سرد یکی از کارخانجات روی که کیک نیکل-کادمیم نام دارد در نظر گرفته شده، کادمیم آن به روش پیرومتالوژی جداسازی می شود. بدین ترتیب که این کیک با مقدار مناسب سولفور در کوره حرارت داده می شود و تولید کادمیم سولفات  (CdSO4)انحلال پذیر در آب می کند. مقدارهای بهینه در مصرف سولفور، دمای کوره و زمان ماند با استفاده از اندازه گیری مقدار بازیافت کادمیم در شرایط متفاوت تعیین می شود.

واکنش های تشکیل کمپلکس بین یونهای Pb2+ و Cd2+ و لیگاند های 1،-10  فنانترولین (phen)، 2،-2  بای پیریدین (Bipy) و -8 هیدروکسی کینولین (Oxine) با استفاده از یک روش پلاروگرافی پالس دیفرانسیلی (DPP) در آب خالص، متانول و DMF مطالعه شدند. این روش بر اساس پلاروگرام های یون فلزی و کمپلکس های حاصل است. مطابق رابطه لیگان، جابجایی منفی ایجاد شده در کاهش کمپلکس در مقایسه با یون های فلزی مبنایی برای مطالعه ثابت پایداری و استوکیومتری کمپلکس خواهد بود. با توجه به نتیجه های به دست آمده ثابت پایداری فلزهای سنگین برای لیگاند های،Bipy ،Phen  و Oxine به ترتیب Pb2+<Cd2+ تغییر میکند. برای هر فلز نیز ثابتهای پایداری به ترتیب Oxine<Bipy<Phen کاهش می یابد. همچنین رابطه ای بین ثابت پایداری کمپلکس ها و قابلیت حلال پوشی حلال ها وجود دارد. در نهایت تعیین مقدار غلظت کم فلزهای مذکور در پساب های صنعتی بحث شده است.

واکنش هیدروژن دار کردن بنزن این تفکر را ایجاد کرد که می توان با استفاده از این واکنش در برج های تقطیر واکنشی اقدام به حذف بنزن از بنزین نمود، از این رو با تبدیل بنزن موجود در بنزین به سیکلوهگزان می توان بنزن را از جریان خروجی از رفرمرها حذف کرد. در این مقاله برجی مورد شبیه سازی قرار می گیرد که با ورود دو خوراک مجزای هیدروژن و جریان پالایش شده که حاصل از خروجی رفرمر است، شروع به کار می کند و با استفاده از سه جریان خروجی اقدام به جداسازی ترکیب های هیدروژن، سیکلوهگزان و بنزین می کند، فراوردهی مورد نظر بنزینی می باشد که بدلیل وجود تولوئن کافی عدد اکتان مناسبی دارد و نیز دارای مقدار بنزنی می باشد که قوانین آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) را برآورده می سازد.

بهبود کیفیت زیر دست در منسوجات، یکی از فرایند های مهم در تکمیل کالای نساجی است. نرم کننده های الیاف از مهم ترین ترکیب های مورد استفاده در فرایند تکمیل بوده و با پوشش دهی روی منسوج، باعث نرم تر شدن و کاهش الکتریسیته ساکن و انتشار بوی مطبوع می شوند. افزون بر این نرم کننده ها ویژگی های دیگری شامل الاستیسیته، آب دوستی و قرارگیری لکه روی منسوج را تغییر می دهند. این ترکیب ها بر اساس ساختار یونی خود طبقه بندی می شوند که مهم ترین آنها شامل نرم کننده های آنیونی، کاتیونی، غیر یونی، خنثی، فعال و سیلیکونی هستند. امولسیون های سیلیکونی در اندازه های مولکولی ماکرو و میکرو به طور معمول برای مرحله تکمیل استفاده می شوند ولی امولسیون سیلیکونی نانو در سال های اخیر در صنعت نساجی مطرح شده است. در این پژوهش هدف مقایسه نرم کننده سیلیکونی با ابعاد نانو و میکرو بر ویژگی های متفاوت الیاف پلی استر است. بدین منظور پارچه های پلی استر در ابتدا با شوینده غیر یونی شستشو شده و سپس با مقدار های 10، 20 و 30 g/lit از نرم کننده امولسیونی نانو و میکرو سیلیکون پوشش داده شده اند. مقدار طول خمشی در نمونه پوشش داده شده با محلول 10 g/lit کاهش پیدا کرده است و با افزایش غلظت کاهش بیشتری مشاهده می شود. تغییر های رنگی پارچه های آزمایش شده با استفاده از دستگاه اسپکتروفوتومتر اندازه گیری شده است. امولسیون های نانو سیلیکونی بازتاب نوری سطح پارچه های پلی استری را به میزان نا چیزی در مقایسه با نرم کن میکرو تغییر می دهند. افزایش در وزن در تمام نمونه های آغشته شده مشاهده شد که نشان دهنده میزان پوشش ترکیب های سیلیکونی روی منسوج است. نمونه های پوشش داده شده با نرم کننده امولسیونی نانو نتیجه های مناسب تری را روی نمونه های آغشته شده در مقایسه با نرم کننده امولسسیون میکرو نشان می دهند.

ترکیب جدیدی از -7 پیپرازین کینولون ها که در آن گروه -2 (-2تیوفن-2-ایل) اتیل به حلقه پیپرازین متصل می شود، سنتز شده و اثر ضد میکروبی آن روی یک سری از باکتری های گرم مثبت و گرم منفی با استفاده از روش agar dilution procedure بررسی شده است. نتیجه نشان می دهد این ترکیب با نام سیکلوپروپیل-6-فلورو-1،-4  دی هیدرو، -8متوکسی-7- (-4 (-2 (-2تینیل)-2- ایل) -2-هیدروکسی ایمینواتیل) -3-متیل پیپرازین-1-ایل) -4-اکسو-3-کینولون کربوکسیلیک اسید، فعالیت ضد میکروبی بهتری نسبت به ترکیب گتی فلوکساسین دارد.