دانش کشاورزی و تولید پایدار
سال:1391 | دوره:22 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

تقاضا برای میوه های ارگانیک به خاطر ارزش غذایی بالا، کیفیت بهتر و نگهداری مناسب آن ها به سرعت رو به افزایش است. در پژوهش حاضر، اثر روش های تولید ارگانیک و متداول بر عمر انبارمانی میوه های کیوی رقم «هایوارد» در دو سال متوالی ارزیابی شد. صفاتی مانند مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، نسبت TSS/TA، سفتی بافت، کاهش وزن، ویتامین C، فنل کل، فلاونوئید کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه ها در زمان برداشت، 30، 60 و 90 روز انبارداری در دمای 1±0.5 درجه سانتی گراد با رطوبت نسبی 90±5 درصد ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که درصد کاهش وزن میوه های ارگانیک در طی انبارداری به طور معنی داری کمتر از میوه های متداول بوده است و چنین میوه های سفتی بافت خود را در طی انبارداری بهتر حفظ کردند. همچنین، میزان ویتامین C، فنل کل، فلاونوئید کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه های ارگانیک در زمان برداشت و در طی انبارداری نسبت به میوه های متداول بالاتر بوده است. میزان TSS میوه ها در زمان برداشت و در پایان انبارداری هر دو سال در میوه های متداول بیشتر بوده است، اما میزان TA میوه های ارگانیک در زمان برداشت و طی انبارداری نسبت به میوه های متداول بیشتر بود. بدین ترتیب میوه هایی که به شیوه ارگانیک تولید شدند علاوه بر بالا بودن ارزش غذایی ماندگاری بیشتری را در طی نگهداری در سردخانه نشان دادند.

به منظور ارزیابی واکنش لاین های اینبرد نوترکیب گندم نان به تنش کم آبی، آزمایشی در سال 1389 در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز، به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل سه سطح آبیاری (80، 120 و 160 میلیمتر تبخیر از تشتک کلاس (A و فاکتور فرعی 23 لاین اینبرد نوترکیب به همراه والدین (رقم سوپرهد و رقم روشن) بود. در این بررسی پنج شاخص تحمل خشکی شامل شاخص حساسیت به تنش (SSI)، شاخص تحمل (TOL)، شاخص میانگین حسابی عملکرد (MP)، میانگین هندسی عملکرد (GMP) و شاخص تحمل به تنش (STI) بر اساس عملکرد دانه لاین ها در محیط تنش و بدون تنش محاسبه شدند. بیشترین میانگین حسابی عملکرد، میانگین هندسی عملکرد و شاخص تحمل به تنش در 120 و 160 میلیمتر تبخیر به طور مشترک به لاین های 212، 224، 255 و 277 و رقم روشن تعلق داشت. کمترین مقدارSSI  و TOL در 120 میلیمتر به لاین 244 و در 160 میلیمتر به لاین 241 متعلق بود. نتایج حاصل از مطالعه همبستگی بین شاخص ها و میانگین عملکرد دانه در شرایط تنش و بدون تنش نشان داد که مناسب ترین شاخص ها برای غربال کردن لاین ها در شرایط تنش و بدون تنش شاخص های میانگین حسابی عملکرد (MP)، میانگین هندسی عملکرد (GMP) و شاخص تحمل به تنش (STI) هستند. در تجزیه خوشه ای بر اساس شاخص های مقاومت به خشکی در سطح آبیاری 120 و 160 میلیمتر تبخیر، لاین های 224، 255، 277 و رقم روشن در گروه برتر قرار گرفتند.

سفیدبالک گلخانه (Trialeurodes vaporariorum Westwood, 1736) آفتی با انتشار جهانی می باشد که به شدت میزان تولید را بخصوص در گلخانه ها کاهش می دهد. در این مطالعه سمیت تنفسی اسانس گیاهان نعناع  (Mentha spicata)و زیره سبز (Cuminum cyminum) روی تخم، پوره سن یک و حشرات کامل سفیدبالک گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش ها در دمای 27±2 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 60±10 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و هشت ساعت تاریکی در پنج غلظت انجام شد. نتایج نشان داد که میزان حشره کشی اسانس نعناع بیشتر از زیره سبز بوده و میزان مرگ و میر تخم، پوره و حشره کامل در بالاترین غلظت برای اسانس نعناع به ترتیب 72، 86 و 83 درصد محاسبه گردید. همچنین نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پوره سن یک نسبت به تخم و حشره کامل حساسیت بیشتری به اسانسهای مورد بررسی دارد.

مگس های میوه متعلق به قبیله Terelliini (Diptera: Tephritidae) با تغذیه از دانه علف های هرز خانواده آفتابگردان، موجب کاهش دانه در این گیاهان و کنترل تدریجی و پایدار آنها می شوند. به منظور جمع آوری و شناسایی مگس های میوه متعلق به این قبیله در شهرستان عجب شیر طی سال های 1389 تا 1390، نمونه برداری ها هفته ای یک تا دو بار با تور حشره گیری در فصل های بهار و تابستان انجام گردید. در این مطالعه، سیزده گونه از چهار جنس متعلق به این قبیله جمع آوری و شناسایی گردید. تمامی گونه ها برای منطقه مورد بررسی جدید بودند و در بین آنها، گونه Chaetorellia jaceae Robineau- Desvoidy, 1830 برای اولین بار از ایران گزارش می شود. همچنین برای جنس ها و گونه های شناسایی شده، کلیدهای شناسایی ارایه گردید. گونه های شناسایی شده در تحقیق حاظر بعنوان عوامل بیوکنترل علف های هرز خانواده آفتابگردان مطرح هستند.

به منظور بررسی رابطه بین تراکم بوته و عملکرد دانه دو رقم لوبیای بومی استان گیلان در چهار تاریخ کاشت مختلف، یک آزمایش اسپلیت پلات فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال 89- 1388 در دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا گردید. دو رقم لوبیای بومی استان گیلان (رگه مشکی و رگه قرمز) در چهار تاریخ کاشت مختلف (29 مرداد، 8 شهریور، 18 شهریور، 28 شهریور) و سه تراکم (15، 25، 35 بوته در مترمربع) کاشته شدند. تعداد دانه در غلاف، ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، وزن غلاف و عملکرد دانه به طور معنی داری تحت تاثیر تاریخ کاشت و تراکم بوته قرار گرفتند. برهمکنش تاریخ کاشت با رقم برای طول غلاف، تعداد غلاف در بوته و وزن غلاف معنی دار بود. ولی اثرات متقابل تاریخ کشت و تراکم بوته فقط در مورد صفات تعداد غلاف در بوته و عملکرد دانه معنی دار به دست آمد. همچنین، با تاخیر در کاشت همه این صفات کاهش یافتند. با افزایش تراکم بوته، تعداد شاخه فرعی، تعداد گره در شاخه فرعی، تعداد غلاف در بوته کاهش، ولی وزن غلاف و عملکرد دانه در واحد سطح افزایش یافتند. با توجه به نتایج بدست آمده کاشت های تاخیری، عملکرد دانه را در تراکم های پایین بیشتر از تراکم های بالا کاهش می دهند. در نتیجه، تراکم مطلوب اقتصادی برآورده شده برای کاشت های دیرهنگام بیشتر از کاشت های زودهنگام بود. بنابراین، ضرورت دارد تراکم بوته در کاشت های تاخیری افزایش یابد تا از افت عملکرد جلوگیری و یا آن را کاهش دهد.

این آزمایش در سال 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به منظور بررسی تاثیر برخی گیاهان علوفه ای و دارویی بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت رقم سینگل کراس 504 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورها شامل نوع گیاه علوفه ای و دارویی در چهار سطح (شبدر قرمز، ماشک گل خوشه ای، ریحان و شوید) و زمان کاشت این گیاهان در دو سطح (کاشت همزمان با ذرت و کاشت 15 روز بعد از کاشت ذرت) بودند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که تیمار ذرت همراه با وجین دارای بیشترین عملکرد (5716.01 کیلوگرم در هکتار) و اجزای عملکرد بود. همچنین بررسی ها نشان داد که در بین گیاهان علوفه ای و دارویی، کشت همزمان ذرت با شبدر دارای بیشترین میانگین عملکرد و اجزای عملکرد بود. فاکتور زمان نیز اثر معنی داری روی عملکرد و اجزای عملکرد ذرت داشت، به طوری که کشت همزمان گیاهان علوفه ای و دارویی با ذرت نسبت به زمان تاخیر 15 روزه، به دلیل کنترل بهتر علف های هرز در مراحل اولیه رشدی گیاه تاثیر معنی داری روی عملکرد داشت. استفاده از ریحان و شوید به عنوان گیاه همراه هر چند در مقایسه با گیاهان علوفه ای مرسوم (شبدر و ماشک گل خوشه ای) تاثیر کمتری داشت، ولی توانست به ترتیب 40 و 36 درصد عملکرد ذرت را در مقایسه با تیمار عدم وجین علف های هرز افزایش دهد. به نظر می رسد که با انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه بتوان در مورد امکان استفاده از برخی گیاهان دارویی به عنوان گیاه همراه با اطمینان بیشتر اظهارنظر کرد.

به منظور بررسی مصرف گوگرد عنصری و کود دامی بر درصد روغن، پروتئین و برخی اجزای عملکرد گیاه کلزا (رقم Hayola 401) در دو خاک آهکی، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی بصورت گلدانی با چهار تکرار در سال زراعی 89- 1388 اجرا گردید. تیمارها شامل، دو نوع خاک، لوم و لوم رسی، سه سطح کود گوسفندی، صفر، 25 و 50 تن در هکتار و چهار سطح گوگرد عنصری، صفر، 1500، 3000 و 4500 کیلوگرم در هکتار همراه با 2 درصد مایه تلقیح تیوباسیلوس بوده است. نتایج نشان داد که بافت خاک و کود دامی تاثیر معنی داری بر میزان روغن، پروتئین، ماده خشک کل، تعداد غلاف و دانه در غلاف و وزن هزار دانه داشته، ولی تاثیر بافت خاک بر تعداد دانه در غلاف معنی دار نبوده است. بیشترین میزان پروتئین دانه در تیمار مصرف 50 تن کود دامی در هکتار بدست آمد ولی سطوح مختلف گوگرد بر میزان پروتئین دانه تاثیر معنی داری نداشته است. همچنین مصرف توام کود دامی و گوگرد نیز موجب افزایش ماده خشک کل گیاه شده و بیشترین ماده خشک کل در تیمار 3000 کیلوگرم گوگرد عنصری همراه با تیوباسیلوس + 50 تن کود دامی در هکتار بدست آمد. اثرات متقابل بافت خاک ´ کود دامی ´ گوگرد نیز بر میزان روغن دانه و تعداد غلاف تاثیر معنی داری داشته و تیمار خاک لوم + 4500 کیلوگرم گوگرد عنصری همراه با تیوباسیلوس + 50 تن کود دامی در هکتار حداکثر میزان روغن دانه و تعداد غلاف را به خود اختصاص داد.

برای بررسی تغییرات عملکرد و شاخص برداشت بابونه آلمانی در رژیم های مختلف آبیاری (آبیاری پس از 50، 100، 150 و 200 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاسA ) و مقادیر سوپر جاذب (صفر، 60، 120، 180، 240 و 300 کیلوگرم در هکتار)، یک آزمایش مزرعه ای در سال 1387 به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در دانشگاه ارومیه انجام شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر آبیاری روی عملکرد کاپیتول، عملکرد اسانس با چهار ساعت اسانس گیری و اثر سوپر جاذب روی عملکرد اسانس با دو ساعت اسانس گیری و اثر متقابل بین آبیاری و پلیمر سوپر جاذب روی عملکرد بیوماس کل (کل بخش هوایی)، شاخص برداشت کاپیتول و شاخص برداشت اسانس با دو ساعت اسانس گیری و شاخص برداشت اسانس با چهار ساعت اسانس گیری معنی دار بود. بیشترین مقدار عملکرد بیوماس کل (1216 کیلوگرم در هکتار) از تیمار آبیاری پس از 50 میلی متر تبخیر از تشتک و بدون کاربرد پلیمر سوپر جاذب و کمترین مقدار آن (164 کیلوگرم در هکتار) از تیمار آبیاری پس از 200 میلی متر تبخیر و کاربرد 120 کیلوگرم در هکتار پلیمر سوپر جاذب به دست آمد. بیشترین عملکرد کاپیتول (117 کیلوگرم در هکتار) از تیمار آبیاری پس از 50 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر به دست آمد، ولی با افزایش فواصل آبیاری و شدت تنش خشکی در تیمار آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کاهش معنی داری (76 کیلوگرم در هکتار) نشان داد. بیشترین (2.19 کیلوگرم در هکتار) و کمترین (1.06 کیلوگرم در هکتار) عملکرد اسانس در اسانس گیری با استاندارد دو ساعت، به ترتیب با کاربرد 180 و 60 کیلوگرم در هکتار پلیمر سوپر جاذب به دست آمدند. بیشترین (2.06 کیلوگرم در هکتار) و کمترین (1.35 کیلوگرم در هکتار) عملکرد اسانس در اسانس گیری با استاندارد چهار ساعت، به ترتیب مربوط به تیمارهای آبیاری پس از 50 و 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر بود. بالاترین شاخص برداشت کاپیتول و اسانس در اسانس گیری با دو و چهار ساعت اسانس گیری (39، 0.45 و 0.77 درصد) مربوط به تیمار آبیاری پس از 200 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A و کاربرد 120 کیلوگرم در هکتار پلیمر سوپر جاذب بود. به طورکلی، افزایش فاصله آبیاری به بیش از 100 میلی متر تبخیر از تشتک باعث کاهش در عملکرد آنیسون گردید، که در آن کاربرد پلیمر سوپر جاذب تا 180 کیلوگرم در هکتار سبب بهبود عملکرد شد.

کنترل علف های هرز یکی از دلایل سودمندی عملکرد در کشت مخلوط گیاهان است که کاربرد آن می تواند استفاده از علف کش ها را در کشاورزی کاهش دهد. به منظور ارزیابی کشت مخلوط نخود (Cicer arietinum) و جو (Hordeum vulgare) آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال 1389 اجرا گردید. کنترل علف هرز به عنوان عامل اصلی در دو سطح (آلوده به علف هرز (WI) و عاری از علف هرز(WF) ) و الگوهای مختلف کاشت در 5 سطح (کشت خالص نخود (C100)، کشت خالص جو (B100)، کشت مخلوط جایگزینی 25 درصد نخود + 75 درصد جو (C25B75)، کشت مخلوط جایگزینی 50 درصد نخود + 50 درصد جو (C50B50)، کشت مخلوط جایگزینی 75 درصد نخود + 25 درصد جو(C75B25) ) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. ویژگی های مربوط به علف های هرز در تیمارهای عدم کنترل با طرح بلوک کامل تصادفی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تعداد و وزن خشک علف های هرز در سطح احتمال 1 درصد تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. حالت های مختلف کشت مخلوط توانستند علف های هرز را نسبت به تک کشتی نخود، به خوبی کاهش دهند، به نحویکه بیشترین (60.67 بوته در مترمربع) و کمترین (33.66 بوته در مترمربع) تعداد علف هرز و نیز بیشترین (152.03 گرم در مترمربع) و کمترین (60.50 گرم در مترمربع) وزن خشک علف هرز به ترتیب در تیمارهای WIC100 و WIC50B50 به دست آمد. بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه نخود به ترتیب 260.07 و 119.47 گرم در مترمربع، نیز به تیمار WFC75B25 تعلق گرفت. همچنین بیشترین میزان عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه جو به ترتیب 1112.20 و 522.93 گرم در مترمربع، در تیمار WFC25B75 به دست آمد. بر اساس شاخص نسبت برابری زمین، تمامی تیمارهای مخلوط نسبت به تک کشتی برتری داشتند و بیشترین میزان نسبت برابری زمین (1.56) در تیمار WIC75B25 به دست آمد.

در این بررسی، فعالیت آنزیم آلفا- آمیلاز روده میانی لاروهای سن پنجم نر و ماده شب پره مدیترانه ای آرد در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. برای سنجش فعالیت آنزیم از کیت تجاری و دستگاه اتوآنالایزر استفاده شد. فعالیت ویژه آنزیم بر حسب واحد بر میلی گرم پروتئین (IU/mg protein) محاسبه گردید. در این بررسی برخی ویژگی های آنزیم آلفا- آمیلاز مانند دما و pH بهینه فعالیت آنزیم، فعالیت آنزیم در طول ساعات مختلف شبانه روز در لاروهای سن پنجم، فعالیت آنزیم در مراحل مختلف نشوونمایی، تاثیر مدت زمان گرسنگی و تاثیر شرایط نگه داری آنزیم در مدت زمان مشخص در دو دمای مختلف (چهار و 20- درجه سانتیگراد) در لاروهای سن پنجم مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان دادند که اثر دما روی فعالیت آنزیم در لاروهای سن پنجم نر و ماده معنی دار بود و دمای بهینه فعالیت آنزیم آلفا- آمیلاز در لاروهای سن پنجم نر و ماده، 40°C به دست آمد. فعالیت آنزیم آلفا- آمیلاز شب پره مدیترانه ای آرد در هر دو جنس درpH های مختلف اختلاف معنی داری را نشان داد و بیشترین میزان فعالیت آنزیم در نر و ماده در pH =5 مشاهده گردید. اثر غلظت آنزیم روی فعالیت آنزیم آلفا- آمیلاز در هر دو جنس معنی دار بود و با افزایش غلظت آنزیم، فعالیت آن افزایش پیدا کرد. اثر تازگی محلول های آنزیمی روی فعالیت آنزیم در نگه داری آن در دمای -20 °C در نر و ماده و در دمای 4 °C در جنس ماده فاقد اختلاف معنی دار با شاهد ولی در جنس نر در سطح احتمال 5 درصد دارای اختلاف معنی دار بود. فعالیت آنزیم در ساعات مختلف شبانه روز در نر و ماده دارای اختلاف معنی دار بود. اوج فعالیت آنزیم در هر دو جنس در ساعت 12 مشاهده شد و کمترین میزان فعالیت آنزیمی در ساعت 24 ثبت گردید. فعالیت آنزیم در مراحل مختلف زیستی شب پره مدیترانه ای آرد متفاوت بود و بیشترین فعالیت آنزیمی به ترتیب در لاروهای سن پنجم ماده، لاروهای سن پنجم نر، لاروهای سن چهارم، پیش شفیره های ماده، پیش شفیره های نر، حشرات کامل ماده و حشرات کامل نر مشاهده شد ولی در شفیره های نر و ماده هیچ فعالیت آنزیمی مشاهده نگردید. فعالیت آنزیم در لاروهای سن پنجم نر و ماده با یکدیگر متفاوت و دارای اختلاف معنی دار بود. اثر گرسنگی روی فعالیت آنزیم در لاروهای سن پنجم نر و ماده اختلاف معنی داری را نشان داد و بیشترین میزان فعالیت آنزیمی پس از دو روز گرسنگی و کمترین میزان فعالیت، پس از چهار روز گرسنگی مشاهده شد.

به منظور بررسی اثرات بسترهای مختلف کشت شامل ورمی کمپوست، پیت و پوست نارگیل بر رشد و گلدهی میخک، آزمایشی به صورت طرح کاملا تصادفی با 10 تیمار و 8 تکرار در گلخانه شهرداری سرعین در سال 1389 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح 20، 40 و 60 درصد از هر یک از بسترهای پیت، ورمی کمپوست و کوکوپیت به همراه شاهد بود. صفات مورد مطالعه شامل تعداد برگ، ارتفاع گیاه، قطر ساقه و قطر گل بودند. با توجه به از بین رفتن بوته ها در تیمار 60 درصد ورمی کمپوست، از داده های این تیمار در تجزیه های آماری صرف نظر شد. نتایج نشان داد که غلظت های مورد استفاده ورمی کمپوست روی شاخص های مورد مطالعه اثرات منفی دارد بطوریکه در تمام روزهای اندازه گیری، تیمارهای 20 و 40 درصد ورمی کمپوست باعث کاهش تعداد برگ، ارتفاع گیاه، قطر ساقه و قطر گل گردیدند و اختلاف معنی داری را در سطح احتمال 5 درصد با شاهد نشان داد. تیمار 20 درصد کوکوپیت بر خلاف تیمارهای 40 و 60 درصد کوکوپیت، در روی صفات تعداد برگ و ارتفاع گیاه تاثیر مثبتی از خود نشان داد. در مقایسه با شاهد، تیمار 60 درصد کوکوپیت روی قطر ساقه و گل نیز تاثیر منفی نشان داد. در حالی که تیمار 20 درصد کوکوپیت، قطر ساقه و قطر گل را نسبت به شاهد بطور معنی داری افزایش داد. تیمارهای مربوط به پیت باعث افزایش تعداد برگ شدند به طوری که تعداد برگ نهایی در تمام تیمارهای مربوط به پیت بیشتر یا مساوی شاهد بود ولی اختلاف معنی داری بین این تیمارها و شاهد وجود نداشت. در بین تیمارهای مربوط به پیت تیمار 60 درصد پیت نسبت به 20 و 40 درصد روی ساقه گل تاثیر بیشتری داشته و قطر ساقه را نسبت به شاهد افزایش داد ولی اختلاف معنی داری از لحاظ آماری بین آنها مشاهده نشد. تیمار 20 درصد پیت قطر گل را در اوایل گلدهی افزایش داد به طوریکه بزرگترین گل ها را به خود اختصاص داده بود ولی قطر نهایی گل در تیمار 40 درصد پیت بیشتر بود. در مجموع تیمارهای کوکوپیت 20 درصد و پیت 20 درصد در این آزمایش روی رشد و نمو میخک تاثیر مثبتی را نسبت به سایر تیمارها از خود نشان دادند.

به منظور بررسی اثرات کشت مخلوط ذرت با لگوم بر عملکرد و کیفیت علوفه، آزمایشی در دو سال زراعی 85 -1384 و 86 -1385 به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز اجرا شد. تیمارها کشت خالص شبدر برسیم، ماشک گل خوشه ای، لوبیا، گاودانه و دو هیبرید ذرت (سینگل کراس 704 و 301) در تراکم مطلوب و همچنین کشت مخلوط هیبرید ذرت 704 و 301 با هر یک از این لگوم ها به صورت افزایشی کامل را شامل می شد. نتایج حاصل از تجزیه داده ها نشان داد که عملکرد خشک علوفه ذرت در کشت مخلوط با لگوم ها بویژه ماشک گل خوشه ای و گاودانه کاهش می یابد. میزان کاهش عملکرد علوفه خشک ذرت در مقایسه با کشت خالص ذرت 15.80 درصد بود. بررسی شاخص های کیفی علوفه نشان داد که درصد خاکستر و میزان پروتئین خام ذرت در کشت مخلوط به دلیل مکمل بودن اجزای کشت مخلوط در جذب عناصر غذایی افزایش می یابد. به طوری که، بر اساس میانگین دو سال بالاترین میزان ASH (خاکستر) و CP (پروتئین خام) ذرت در کشت مخلوط هیبریدهای ذرت با شبدر برسیم و لوبیا مشاهده شد. میزان افزایش ASH و CP هیبریدهای 704 و 301 ذرت در کشت های مخلوط نسبت به کشت خالص آن ها به ترتیب 9.43، 11.02 و 14.52، 18.42 درصد بود. بنابراین، ذرت در کشت مخلوط با لوبیا و شبدر برسیم دارای CP بالاتر و در نتیجه عملکرد پروتئین خام بالاتر نسبت به کشت خالص آن بود. دلیل این امر می تواند انتقال بیشتر نیتروژن از این لگوم ها به ذرت و همچنین کاهش کمتر عملکرد ذرت در کشت مخلوط با این لگوم ها در مقایسه با ماشک گل خوشه ای و گاودانه باشد.