دانش زیستی ایران
سال:1387 | دوره:3 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

هدف از این تحقیق، جداسازی و شناسایی باکتری های مصرف کننده نفت به عنوان منبع انرژی و کربن و تجزیه آن به مواد قابل بازیافت و شناسایی باکتری های مولد بیوسورفکتانت است. برای این منظور از خاک ها و آب های آلوده به ترکیبات نفتی سبک و سنگین نمونه گیری به عمل آمد. برای جداسازی باکتری ها از خاک و آب آلوده، نمونه ها پس از تهیه رقت، کشت داده و برای افزایش تعداد باکتری های جدا شده، نمونه ها در محیط کشت MS1، غنی سازی، و در محیط کشت آگار+ 1% نفت خام استریل کشت داده شدند. سپس از محیط آگار خون دار و محیط%1+ MSS  عصاره مخمر استفاده شد و با بررسی سمیت نفت خام، اندازه گیری تولید بیوسورفکتانت در غلظت های مختلف نمک و فعالیت امولسیفیه کنندگی، سویه ای که بالاترین نتایج مربوط به آن بود به عنوان بهترین سویه مولد بیوسورفکتانت انتخاب شد. در نهایت با استفاده از تعیین توالی 16SrRNA هویت باکتری منتخب تحت عنوان سودوموناس آئروژینوزا شناسایی شد.

به منظور بررسی تاثیر آزوسپیریلوم بر بذرهای حاصل از شرایط کم آبی ارقام آفتابگردان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. تیمارها عبارتند از عامل تنش کم آبی، (شامل بذرهای تولید شده در شرایط آبیاری گیاهان مادری پس از مقادیر 60 (آبیاری مطلوب)، 120 (تنش متوسط)، 180 (تنش شدید) میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A، عامل رقم (ارقام لاکومکا، مستر، فوریت، سور، آرماویروسکی) و عامل باکتری (تلقیح بذر با آزوسپیریلوم لیپوفروم و عدم تلقیح). نتایج نشان داد که تنش کم آبی، تعداد گیاهچه غیرعادی، بذر پوسیده، توانایی و وزن گیاهچه را کاهش داد. آزوسپیریلوم طول ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه را به ترتیب 5، 20 و 11 درصد و وزن تر ریشه، ساقه و گیاهچه را به ترتیب 25، 18 و 19 درصد نسبت به عدم تلقیح افزایش داد. بذرهای حاصل از شرایط کم آبی، 13 درصد قابلیت سبزشدن بیشتری نسبت به آبیاری مطلوب داشت. تلقیح با باکتری، قابلیت سبزشدن بذرهای حاصل از شرایط تنش شدید را افزایش داد. میزان بذر پوسیده گیاهان حاصل از شرایط کم آبی به میزان زیادی کاهش یافت. همچنین، تلقیح با آزوسپیریلوم، 63 درصد میزان آن را نسبت به عدم تلقیح کاهش داد. بنابراین، با توجه به تاثیر کم آبی، تلقیح بذرها با آزوسپیریلوم قابلیت سبزشدن، وزن، طول و بنیه گیاهچه را نسبت به عدم تلقیح افزایش داد.

جنس دم اسب (Equisetum L.) از تیره Equisetaceae، رده Sphenopsida و شاخه Sphenophyta است. تاکنون 25 گونه زنده از این جنس شناسایی شده است که در تمام بخش های کره زمین به جز استرالیا و نیوزیلند پراکنش یافته اند. هدف از این تحقیق، شناسایی و معرفی گونه های جدید و نقاط پراکنش جدید از جنس Equisetum L. است. تاکنون 5 گونه این جنس از ایران به نام های Ramosissimum Desf. , E. plustre L. Etelmateia Ehrh. E. fluviatile L., E. arvense L., hannov. Mag., E. گزارش شده است. در این تحقیق، 3 رکورد جدید از شمال کشور به نام های . E. & Mohr., E. variegatum Schleicher ex Weber ,E. pratense Ehrh , hyemale L.  برای اولین بار برای فلور ایران گزارش می شود. نمونه های گیاهی، از مناطق مرطوب و نیمه مرطوب استان های گلستان، گیلان، مازندران، اردبیل، قزوین و تهران گردآوری گردید. برای شناسایی هر یک از سه رکورد جدید معرفی شده، از صفات ریخت شناسی مانند طول ساقه، تعداد دندانه های غلاف ها، تعداد شیارهای ساقه و ... استفاده شد.

تحقیق حاضر، به منظور تدوین هنجار VO2max دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین بود. همچنین، نمونه آماری تحقیق، 500 دانشجوی دختر با میانگین قد 160±2.4 سانتی متر و وزن 58±3.7 کیلوگرم از رشته های مختلف تحصیلی در مقاطع کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد بودند. به منظور برآورد VO2max با استفاده از آزمون بدون فعالیت، ابتدا متغیرهای قد و وزن آزمودنی ها اندازه گیری شد و با توجه به میزان فعالیت جسمانی آن ها در طول هفته، نمره مناسب فعالیت بدنی به آن ها تعلق گرفت. سپس، میزان درصد چربی بدن (BF%) آزمودنی ها از طریق تعیین ضخامت چربی زیر پوستی با استفاده از دستگاه کالیپر اندازه گیری شد. پس از آن، اطلاعات مربوط به درصد چربی بدن، سن و نمره میزان فعالیت بدنی آزمودنی ها در معادله رگرسیون راس و جکسون (r=0.85) قرار گرفت و  VO2max محاسبه شد. بر اساس یافته های پژوهش، برای آزمودنی های مورد مطالعه، میانگین VO2 maxمعادل 35.24 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه به دست آمد. در این تحقیق بیشترین مقدار VO2max، برابر با 45.54 و کمترین آن معادل 24.55 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه به دست آمد. تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد هنجار VO2max که به عنوان یکی از مهمترین شاخص های مرتبط با آمادگی جسمانی و تندرستی مطرح است، در بین دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین، در مقایسه با نمونه های خارجی در سطح قابل قبولی قرار دارد.

میزان بیان پروتئین های نوترکیب در باکتری اشرشیا کلی تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار می گیرد، یکی از مهم ترین عوامل، وجود کدون های نادر است. دیده شده است که جایگزینی کدون ها در ناحیه شروع ترجمه ژن به شدت بر میزان بیان پروتئین های خارجی درباکتری اشرشیا کلی تاثیر می گذارد. هدف از این تحقیق ارزیابی تاثیر جایگزینی کدون های نادر ناحیه شروع ترجمه ژن فاکتور رشد فیبروبلاستی بازی انسانی (hbfgf) با کدون های بهینه، بر میزان بیان این فاکتور درباکتری اشرشیا کلی است .بدین منظور 5 کدون از کدون های نادر ناحیه شروع ترجمه با کدون هایی با فراوانی بیشتر جایگزین شدند. ژن تغییر یافته در پلاسمید بیانی ساب کلون شد و ساختار حاصل به داخل سه سویه از باکتری اشرشیاکلی ترنسفورم شد . سویه های حامل پلاسمید نوترکیب جهت بیان پروتئین مورد نظر القا شدند. در پایان میزان بیان این فاکتور با استفاده از تکنیک های مختلف اندازه گیری و با میزان بیان سویه های حامل پلاسمید دارای ژن وحشی مقایسه شد. تفاوت قابل توجهی در میزان بیان ژن موتانت در مقایسه با ژن وحشی مشاهده شد. این اختلاف فاحش مشاهده شده در میزان بیان ژن موتانت و وحشی موید تاثیر تغییرات ناحیه شروع ترجمه بر میزان بیان این پروتئین نوترکیب درباکتری اشرشیا کلی بود به گونه ای که حتی یک تغییر جزیی در تعداد کمی از کدون ها منجر به یک تغییر شدید در میزان بیان فاکتور رشد فیبروبلاستی بازی انسانی نوترکیب گردید. در مجموع نتایج حاصل بیانگر نقش کلیدی توالی نوکلئوتیدی انتهای N – ترمینال ژن hbfgf از طریق تاثیر مستقیم آن بر ساختار دوم mRNA  در ناحیه شروع ترجمه بود، بطوریکه تغییرات اعمال شده در این توالی منجر به ایجاد ساختارهای ثانویه پایدار درناحیه شروع ترجمه mRNA و در نتیجه کاهش کارایی ترجمه این پروتئین نوترکیب گردید.

جنس Enterobacter از اعضای خانواده Enterobacteriaceae باکتری های گرم منفی، بدون اسپور و کپسول داری هستند که برای افراد سالم غیربیماری زا هستند. دو گونه این جنس E. cloacae) و (E. aerogenes از عوامل ایجادکننده عفونت های ادراری هستند. در این پژوهش مقاومت 40 سویه بالینی Enterobacter نسبت به آنتی بیوتیک های وسیع الطیفی از خانواده آمینوگلیکوزیدها (جنتامیسین و آمیکاسین) و فلوروکینولون ها (سیپروفلوکساسین و افلوکساسین) مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایش های تاییدی بیوشیمیایی و بررسی میکروسکوپی روی سویه ها انجام شد. الگوی مقاومت سویه ها به روش انتشار در آگار (Disk Diffusion) در مولر هینتون آگار (MHA) تعیین شد. سپس (Minimum Inhibitory Concentration) به روش تهیه رقت در محیط مایع  (Serial Broth Dilution) و  (Minimum Bactericidal  Concentration) MBCهر آنتی بیوتیک برای هر سویه مشخص گردید. نتایج به دست آمده هماهنگی بین مقادیرMIC  و قطر هاله های عدم رشد را نشان دادند. هرآنتی بیوتیکی که قطر هاله عدم رشد آن برای سویه موردنظر بزرگتر بود، مقدار MIC آن کمتر شد. در غلظت 128 میکروگرم بر میلی لیتر در چهار آنتی بیوتیک مورد آزمایش، رشد همه سویه ها متوقف شد. میانگین غلظت لازم برای توقف رشد کلیه سویه ها برای سیپروفلوکساسین 0.9250 میکروگرم بر میلی لیتر، افلوکساسین 4.1626 میکروگرم بر میلی لیتر، جنتامیسین 7.5781 میکروگرم بر میلی لیتر و آمیکاسین 7.5375 میکروگرم بر میلی لیتر و مقدار MBC در کلیه آنتی بیوتیک های ذکر شده حداکثر 16 برابر MIC بود. میزان مقاومت سویه ها به آنتی بیوتیک های مورد آزمایش کم و سیپروفلوکساسین با کمترین درصد سویه های مقاوم موثرترین آنتی بیوتیک بود.

تشکیل سنگ های ادراری یک مشکل جهانی است و به هیچ گروه نژادی، جغرافیایی و فرهنگی منحصر نمی شود. سنگ های کلیوی از کریستال های آلی و غیرآلی ترکیب شده با پروتئین ها تشکیل شده اند. کریستالیزاسیون و پس از آن، تشکیل سنگ می تواند توسط مواد حل شده در ادرار رخ دهد. انواع متعددی از سنگ های ادراری بر اساس ترکیب شیمیایی وجود دارند. سنگ های آهکی معمول ترین سنگ های کلیه هستند که بیش از 80 درصد سنگ ها را تشکیل می دهند. سنگ های اگزالات کلسیم معمول ترند. اکثرا ایدیوپاتیک هستند، یعنی دلایل کلینیکی قابل تشخیص ندارند. در طب سنتی ایران، از گیاهان دارویی بسیاری برای درمان سنگ های کلیوی استفاده می شود. در پژوهش حاضر، اثر کاکل ذرت (Zea mays) بر جلوگیری از کریستالیزاسیون اگزالات کلسیم در شرایط in vitro مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا عصاره الکلی گیاه در غلظت های 0.25، 0.5، 1، 2 و 4 میلی گرم بر میلی لیتر تهیه شد. کریستالیزاسیون اگزالات کلسیم توسط اضافه کردن اگزالات سدیم به نمونه های ادرار 6 مرد القا شد. کریستالیزاسیون اگزالات کلسیم در حضور یا غیاب عصاره گیاه، مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد عصاره الکلی کاکل ذرت موجب افزایش تعداد کریستال ها در مقایسه با نمونه کنترل می شود. از طرف دیگر، عصاره الکلی موجب افزایش کریستال های کوچک و کاهش کریستال های بزرگ می گردد. همچنین، تعداد کریستال های مونوهیدرات اگزالات کلسیم را در مقایسه با دی هیدرات اگزالات کلسیم افزایش می دهد. بنابراین، تحقیق حاضر، کاربرد سنتی کاکل ذرت را برای جلوگیری از تشکیل سنگ های کلیوی تایید کرده و آن را ماده مناسبی برای درمان این بیماری معرفی می نماید.