Journal of Kerman University of Medical Sciences
Year:2013 | Volume:20 | Issue:4|Papers Count:9

مقدمه: با توجه به اهمیت درمان مناسب تهوع و استفراغ دوران بارداری و کاهش عوارض مادری و جنینی و اثر مفید اندانسترون در درمان تهوع و استفراغ مقایسه آن با داروی معمول پرومتازین انجام شد.روش: در یک کارآزمایی بالینی، 60 خانم با بارداری کمتر از 20 هفته و با تشخیص هیپرامزیس گراویداروم، به صورت تصادفی زوج و فرد در 2 گروه 30 نفره قرار گرفتند. موارد چند قلویی و حامگی غیر قابل حیات و وجود بیماری زمینه ای که خود موجب تهوع می شوند، حذف شدند.‍ بعد از گرفتن شرح حال و معاینه بالینی ابتدا پرسشنامه جهت بررسی شدت تهوع و استفراغ برای کلیه بیماران تکمیل شد و سپس به یک گروه اندانسترون 8 میلی گرم هر 8 ساعت و به گروه دیگر پرومتازین 25 میلی گرم هر 6 ساعت داده شد. پس از 48 ساعت میزان پاسخ به درمان و عوارض دارویی بررسی شد و میزان پاسخ به درمان و عوارض دو دارو با هم مقایسه گردید.یافته ها: در ابتدای ورود به مطالعه، دوگروه شدت تهوع و استفراغ یکسانی داشتند، ولی پس از گذشت 48 ساعت میزان بهبودی در تهوع و استفراغ در گروه اندانسترون بهتر از پرومتازین بود؛ اگر چه این نتایج از لحاظ آماری معنی دار نشد. 6 مورد عدم پاسخ درمانی به پرومتازین در مقابل 1 مورد عدم پاسخ به اندانسترون وجود داشت که نشانه پاسخ درمانی بسیار خوب به اندانسترون بود که این تفاوت معنی دار نبود. در مورد عوارض دارویی تنها عارضه مشخصی که در مورد پرومتازین واضح بود خواب آلودگی بود.نتیجه گیری: با توجه به پاسخ درمانی بسیار خوب به اندانسترون و با توجه به این که هیچ اثر سویی از این دارو در مطالعات انجام شده، روی جنین دیده نشده است و نیز با در نظر گرفتن این موضوع که عدم درمان به موقع و برطرف نمودن حملات تهوع و استفراغ، عوارض مادری و جنینی بسیاری را در پی دارد شاید بهتر باشد در موارد شدید هیپرامزیس گراویداروم از همان اول از اندانسترون در سیر بستری بیمارستانی استفاده نمود. با توجه به محدود بودن حجم نمونه، پیشنهاد می شود مطالعات بعدی جهت دستیابی به نتایج دقیق تر با حجم نمونه بیشتری انجام شوند.

مقدمه: ایمپلنت های دندانی در طول سال های اخیر موفقیت روزافزون داشته اند. برای پی ریزی یک طرح درمان دقیق در قرار دادن ایمپلنت و همچنین تعیین پیش آگهی درمان، نیاز به تصویربرداری دقیق از ناحیه می باشد. توموگرافی خطی به دلیل توانایی ارائه اطلاعات از بعد باکولینگوالی (علاوه بر ارتفاع))، دوز اشعه بسیار پایین تر نسبت به توموگرافی کامپیوتری معمولی، هزینه کمتر و در دسترس بودن در مقایسه با توموگرافی کامپیوتری اشعه مخروطی (Cone beam computed tomography یا CBCT) می تواند، در موارد قرار دادن تعداد محدودی ایمپلنت، تکنیک تصویربرداری انتخابی باشد. البته این روش باید دقت قابل قبولی داشته باشد. در این مطالعه سعی دقت این تکنیک در تعیین کمیت استخوان فک بالا بررسی شد. روش: این مطالعه از نوع بررسی روایی روش های تشخیصی بود. 4 جمجمه خشک انسان انتخاب شد و بر روی هر فک بالا مکان دندان های 1357 7531 انتخاب و با نشانگر اپک مشخص گردید (32 عدد). در هر مکان مشخص شده 3 گویچه فلزی با ابعاد 3 میلی متر بر روی لبه کرست آلوئول- کورتکس استخوانی باکال و کورتکس لینگوال، در فواصل متفاوت از لبه کرست قرار داده شد. از این نواحی تصاویر توموگرافی خطی توسط دستگاه تصویربرداری Promax (Planmeca) تهیه گردید. سپس فواصل مرتفع ترین نقاط گویچه های موجود بر کرست آلوئول تا نقاط مشابه بر روی گویچه های باکالی و لینگوالی و همچنین فواصل مرتفع ترین نقاط بر روی گویچه های باکالی تا گویچه های لینگوالی اندازه گیری شد. فواصل ذکر شده به طور مستقیم بر روی استخوان های فک بالا به طریقه مشابه محاسبه گردید. مقادیر حاصل از اندازه گیری های مستقیم و اندازه گیری بر روی توموگرام ها توسط آزمون آماری Wilcoxon آنالیز شد. یافته ها: بر اساس آزمون آماری Wilcoxon در 3 مورد ارتفاع باکالی، ارتفاع لینگوالی و ضخامت داده های حاصل از توموگرافی به طور معنی دار کمتر از اندازه های حقیقی بود. در 81.3 درصد اندازه گیری ها، فواصل بر روی توموگرام ها کمتر تخمین زده شدند، البته در تمام موارد محاسبه شده تفاوت ها در مقادیر اندازه گیری شده در محدوده 1± میلی متر بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از توموگرافی خطی در تعیین کمیت استخوان فک بالا، با استفاده از این تکنیک اندازه های حاصل کمتر از مقادیر حقیقی می باشد. اما با توجه به میانگین تفاوت ها، در طرح ریزی درمان ایمپلنت، به خصوص در موارد قرار دادن تعداد محدود ایمپلنت، در صورتی که امکان استفاده از تکنیک CBCT وجود نداشته باشد، توموگرافی خطی قابل استفاده می باشد.

مقدمه: سرطان مثانه در کشورهای غربی در بین مردان چهارمین و در بین زنان هشتمین سرطان شایع می باشد و همانند سایر سرطان ها میزان بروز آن طی سال های اخیر روند افزایشی داشته است. این مطالعه با هدف بررسی میزان بروز سرطان مثانه بین سال های 1382 تا 1387 در استان فارس انجام شد. روش: در این مطالعه اپیدمیولوژیک که در آن از داده های ثبت سرطان استان فارس استفاده شده است، میزان های بروز خام در هر 100 هزار نفر محاسبه شده و میزان بروز استاندارد شده سنی نیز از روش استانداردسازی مستقیم و با استفاده از جمعیت استاندارد جهان محاسبه شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 16 و نرم افزار MS Excel 2007 انجام گرفت.یافته ها: در طول 6 سال مطالعه (87-1382)، 1828 مورد جدید سرطان مثانه در ساکنین استان فارس گزارش شده است. میزان بروز سرطان مثانه در بین مردان و گروه سنی بالای 70 سال بیشتر از سایر افراد می باشد. همچنین میزان بروز استاندارد شده سنی در این بیماری در سال های 1382 تا 1387 به ترتیب برابر با 6.9، 6.5، 11.1، 10.02، 12.6 و 10.3 مورد در هر صد هزار نفر به دست آمد که نشان دهنده افزایشی بودن روند میزان بروز این سرطان در استان فارس می باشد.نتیجه گیری: میزان بروز سرطان مثانه در استان فارس علی رغم روند افزایشی آن در مقایسه با کشورهای غربی پایین تر می باشد.

مقدمه: مواجهه دست دوم با دود سیگار بر سلامت مادران و شیرخواران تاثیرگذار است. تاکنون در ایران مطالعه ای با هدف بررسی تاثیر مواجهه دست دوم با دود بر کوتینین (بیومارکر سمی) شیر مادر و ادرار شیرخوار انجام نشده است. روش: این مطالعه از نوع هم گروهی آینده نگر بود. افراد مورد مطالعه شامل 51 جفت مادر شیرده و شیرخوار در گروه مواجهه یافته و 51 جفت مادر شیرده و شیرخوار در گروه مواجهه نیافته بودند. در دو دوره 7-5 روز پس از زایمان و 4 ماه پس از زایمان نمونه شیر مادران و ادرار شیرخواران جمع آوری شد. میزان کوتینین در شیر و ادرار اندازه گیری گردید. وضعیت تغذیه مادران از طریق پرسشنامه یادآمد 24 ساعته ارزیابی شد. تمامی داده ها در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین کوتینین شیر مادران و ادرار شیرخواران در بدو ورود به مطالعه در گروه مواجهه یافته به لحاظ آماری اختلاف معنی داری نسبت به گروه مواجهه نیافته داشت. در 4 ماه پس از زایمان نیز این اختلاف معنی دار بود (p<0.001). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد مواجهه مداوم دست دوم با دود سیگار در دوران شیردهی باعث افزایش کوتینین شیر مادر و ادرار شیرخوار در 4 ماهه اول شیردهی می شود.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش ایمن سازی در مقابل استرس (Stress Inoculation Training: SIT) بر نگرش های ناکارآمد و بهبود بیماران مبتلا به فشار خون اولیه بود.روش: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه مورد مطالعه شامل 60 نفر از بیماران مبتلا به فشار خون اساسی (32 زن و 28 مرد) مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر اهواز بود. برای انتخاب این افراد از روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس و همتاسازی استفاده شد. از میان افراد مراجعه کننده، آن هایی که بر اساس پرسشنامه نگرش های ناکارآمد Beck و Wizeman، مصاحبه بالینی و آزمایشات پاراکلینیکی طبی مبتلا به فشار خون و نگرش های ناکارآمد بوده و از لحاظ متغیرهای مورد نظر در پژوهش مانند سن، وضعیت اجتماعی اقتصادی و عدم ابتلا به بیماری های دیگر کاملا همتاسازی شده بودند، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مشارکت کنندگان گروه آزمایش به مدت هشت جلسه دو ساعته تحت درمان آموزش ایمن سازی در مقابل استرس قرار گرفتند اما افراد گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. نگرش های ناکارآمد و فشار خون هر دو گروه پس از خاتمه جلسات درمانی و دوره پیگیری سه ماهه مجددا ارزیابی شدند. یافته ها: میان دو گروه آزمایش و کنترل از لحاظ نگرش های ناکارآمد و فشار خون پس از خاتمه درمان و در پیگیری سه ماهه تفاوت معنی داری وجود داشت (p<0.001). میزان فشار خون و نگرش های ناکارآمد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون و پیگیری و نسبت به پیش آزمون کاهش معنی داری نشان داد. طول مدت بیماری در تفاوت حاصله در نگرش های ناکارآمد گروه ها تاثیر نداشت.نتیجه گیری: با توجه به تاثیر آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر کاهش نگرش های ناکارآمد و فشار خون، به کارگیری فنون شناختی- رفتاری در کنار درمان های پزشکی این بیماران توصیه می گردد.

مقدمه: Pseudoainhum یک بیماری نادر اکتسابی یا مادرزادی به صورت پیشرفت باندهای فیبروتیک در انگشت پنجم می باشدکه منجر به آمپوتاسیون انگشت می شود. علل احتمالی مطرح شده برای بیماری شامل عفونت (مایکوزیس، مایکوباکتر)، تروما (Plants) و مشکلات عروقی (Andysplasia)، نورولوژیک (Polyneuritis) و ژنتیک می باشد. شیوع بیماری در افراد سیاه پوست ساکن غرب آفریقا، جنوب آمریکا و هند است.معرفی بیمار: دختری 12 ساله ساکن کهنوج روستای چاه ریگان حریرآباد که از والدین غیرمنسوب با وضعیت اقتصادی و بهداشتی ضعیف بود، به کلینیک مراجعه نمود. وی در یک سالگی دچار شکاف عمیق در قاعده انگشت پنجم پای راست بود که به مرور پیشرفت کرده و دچار قطع انگشت مبتلا شده بود. این فرایند هر 1 تا 2 سال برای انگشتان 2، 3 و 4 پای راست بیمار تکرار شده بود که در بیمار دردی نداشت. نبض شریان تیبیالیس خلفی بسیار ضعیف بود و نبض دورسالیس پدیس لمس نمی شد. انگشتان پای چپ طبیعی بودند. کیفواسکولیوز به سمت چپ داشت. آزمایشات طبیعی بود، ولی در سونوگرافی داپلر تری فازیک کاهش سرعت جریان خون در دیستال تیبیالیس جانبی گزارش شد.نتیجه گیری: با توجه به نادر بودن بیماری و عوامل ژنتیک به عنوان مهم ترین عامل زمینه ای مطرح شده، بررسی ژنتیک بیمار و خانواده و پیگیری و معاینات معمول بیمار و سایر اعضای خانواده جهت غربالگری پیشنهاد می شود. با ارتقای سطح بهداشت و آموزش بهداشت پا در روستا می توان احتمال تروما و عفونت را که به عنوان علل احتمالی مطرح هستند، کاهش داد.