دست آوردهای روانشناختی
سال:1388 | دوره:16 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش هوش هیجانی بر اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی پرداخته است. جامعه آماری شامل دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شهید چمران بود که در سال تحصیلی 87-86 مشغول به تحصیل بودند. از میان این دانشجویان 120 نفر به طور تصادفی چند مرحله ای انتخاب و در چهار گروه 30 نفری (آزمایشی دختر و پسر و گواه دختر و پسر) گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: پرسش نامه خود - گزارشی هوش هیجانی براکت و همکاران، اضطراب اجتماعی ماتیک و کلارک و سازگاری اجتماعی مظاهری. طرح پژوهش از نوع آزمایش میدانی، با پیش آزمون - پس آزمون و پی گیری با گروه گواه است. گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش هوش هیجانی قرار گرفتند. پس از اعمال مداخله آزمایشی، بار دیگر میزان اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی گروه های آزمایش و گواه سنجیده شد. پس از 8 هفته از آزمودنی ها پی گیری به عمل آمد. نتایج تحلیل واریانس های چندمتغیری بیانگر تفاوت معنی دار بین اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و هوش هیجانی گروه ها است. در ضمن، بین دو جنس از لحاظ تاثیر آموزش هوش هیجانی بر متغیرهای وابسته تفاوت معنی داری مشاهده نشد. اثر درمان بعد از هشت هفته هم چنان ادامه داشت.

این پژوهش به منظور بررسی رابطه ساده و چندگانه خوداثربخشی، جایگاه مهار و تحمل ابهام با کارآفرینی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز طراحی شده است. حجم نمونه این پژوهش 600 نفر بود، 400 آزمودنی به عنوان نمونه اصلی و 200 آزمودنی به عنوان نمونه بررسی روایی بودند، که به روش نمونه گیری ساده انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های توصیفی میانگین و انحراف معیار، هم چنین از ضریب همبستگی ساده و رگرسیون چندگانه استفاده شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل آزمون های جهت گیری کارآفرینی، سنجش صفات کارآفرینی، خوداثربخشی، جایگاه مهار و تحمل ابهام است. کلیه آزمون های به کار برده شده در این پژوهش توسط پژوهشگران این پژوهش به فارسی برگردانده شد و ضرایب روایی و پایایی آن ها محاسبه گردید. این پژوهش 4 فرضیه اصلی دارد، که روابط ساده و چندگانه بین متغیرهای خوداثربخشی، جایگاه مهار و تحمل ابهام با کارآفرینی را در کل آزمودنی ها و آزمودنی های دختر و پسر به تفکیک مورد بررسی قرار می دهد. نتایج این پژوهش با یافته های پژوهش های انجام شده درخارج از کشور هماهنگ هستند.

در این پژوهش اثربخشی آموزش راه حل - محور به شیوه گروهی بر افزایش سازگاری زناشویی زوجین مراجعه کننده به شورای حل اختلاف شهر اهواز، مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری کلیه زوجین مراجعه کننده به شورای حل اختلاف در سال 1386 می باشد. نمونه شامل 30 زوج بود که به روش نمونه گیری تصادفی از میان 43 زوج داوطلب دریافت خدمات مشاوره ای انتخاب شده و در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر می باشد. طرح پژوهش از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است که پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایشی و گواه، مداخله آزمایشی (آموزش راه حل - محور) بر روی گروه آزمایشی به مدت هفت جلسه نود دقیقه ای و یک بار در هفته اجرا گردید و پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که روش آموزش راه حل - محور باعث افزایش سازگاری زناشویی زوجین گروه آزمایشی در مقایسه با گروه گواه شده است.

پژوهش حاضر جهت بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر بهبود مهارت های اجتماعی و مشکلات رفتاری دانش آموزان پسر هشت تا ده ساله مبتلا به اختلال رفتار مقابله ای و بی اعتنایی (ODD) شهرستان نهاوند انجام شده است. این مطالعه از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است. 35 دانش آموز که بر اساس فهرست رفتاری کودک (CBCL) و فرم گزارش معلم (TRF) مبتلا به ODD تشخیص داده شده بودند، انتخاب شد و سپس توسط فرم معلم مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت (1990)SSRS) ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت 30 نفر از دانش آموزان مذکور که نمره مهارت های اجتماعی آن ها در مقیاس SSRS پایین بوده و وجود مشکلات رفتاری آن ها در بخش مشکلات رفتاری SSRS نیز تایید شد، انتخاب شده و به شکل تصادفی به دو گروه آزمایش (n=15) و گواه (n=15) تقسیم شدند. سپس آموزش مهارت های زندگی به مدت 2.5 ماه در 10 جلسه آموزشی 120 دقیقه ای برای آزمودنی های گروه آزمایش اجرا شد. در پایان دوره آموزش، همه آزمودنی ها دوباره به کمک مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت ارزیابی شدند. تحلیل داده ها نشان داد که گروه آزمایشی در مقایسه با گروه گواه، پس از پایان جلسات آموزش مهارت های زندگی، بر اساس ارزیابی معلم، افزایش معنی داری در خرده مقیاس های همکاری (p<0.001)، ابراز وجود (p<0.05)، مهار خود (p<0.001) و نمره کلی مهارت های اجتماعی (p<0.001) و کاهش معنی دار در نمره مشکلات رفتاری (p<0.01) پیدا کرده است.

هدف پژوهش حاضر مطالعه تاثیر روش درمانی مواجهه با یاد مرگ (مرگ آگاهی) بر نیرومندی باور، اجتناب و افسردگیِ مبتلایان به اختلال وسواس - اجبار بود. بدین منظور 40 آزمودنی مبتلا به این اختلال با روش نمونه گیری تصادفی ساده از جامعه ای در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایشی و گواه قرار داده شدند. تمامی آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، مقیاس وسواس – اجبار ییل براون را تکمیل نمودند. تحلیل داده ها با روش تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) در سطح معنی داری p<0.05 نشان داد که مرگ آگاهی در کاهش نیرومندی باور، اجتناب و افسردگی افراد وسواسی تاثیر مثبت دارد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان استفاده از روش مرگ آگاهی را به عنوان درمان انتخابی برای اختلال وسواس - اجبار به همه روان درمان گران توصیه کرد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه هیجان خواهی، عزت نفس، جو عاطفی خانواده و وضعیت اجتماعی - اقتصادی در نوجوانان پسر بزهکار و عادی شهر اهواز انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه نوجوانان پسر بزهکار مستقر در کانون اصلاح و تربیت بود که از این جامعه نمونه ای به تعداد 92 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب گردید. به علاوه، تعداد 94 نفر نوجوان غیر بزهکار برای مقایسه با نوجوانان بزهکار از نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر اهواز به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای تحقیق از آزمون های هیجان خواهی، عزت نفس، جو عاطفی خانواده و وضعیت اجتماعی – اقتصادی با روایی و پایایی قابل قبول استفاده شد. به منظور مقایسه دو گروه نمونه در متغیرهای مذکور از تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین دو گروه از لحاظ هیجان خواهی، عزت نفس، جو عاطفی خانواده و وضعیت اجتماعی - اقتصادی تفاوت معنی داری وجود دارد. هم چنین، نتایج نشان داد که دو گروه از لحاظ پنج خرده مقیاس از هشت خرده مقیاس جو عاطفی (تایید کردن، تشویق، محبت، امنیت و اعتماد) تفاوت معنی دار دارند.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه دانشجویان پسر دانشگاه شهید چمران اهواز دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ ویژگی های شخصیتی، انگیزه پیشرفت و عملکرد تحصیلی می باشد. روش پژوهش به کار رفته در این پژوهش از نوع علی پس از وقوع می باشد. نمونه تحقیق شامل 300 نفر از دانشجویان پسر ورودی سال تحصیلی 1382-1381 بودند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای استفاده شد. برای سنجش متغیرهای مورد نظر از پرسش نامه های سبک های یادگیری (LSI)، آزمون شخصیتی نئو (NEO) و پرسش نامه انگیزه پیشرفت هرمانز (AMQ) استفاده شد. در این پژوهش معدل دانشجویان به عنوان ملاک عملکرد تحصیلی در نظر گرفته شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که، بین دانشجویان دارای سبک های یادگیری مختلف از لحاظ ویژگی های شخصیتی، انگیزه پیشرفت و عملکرد تحصیلی در سطح 0.05 تفاوت معنی دار وجود دارد. هم چنین، بین دانشجویان دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ ویژگی های شخصیتی برون گرایی، باز بودن به تجربه، توافق و وجدانی بودن تفاوت معنی دار وجود دارد، ولی بین دانشجویان دارای سبک های یادگیری متفاوت از لحاظ ویژگی شخصیتی روان نژندخویی تفاوت معنی دار مشاهده نشد. هم چنین، نتایج این پژوهش نشان داد که دانشجویان دارای سبک یادگیری انطباق یابنده بیش تر دارای ویژگی شخصیتی برون گرایی و وجدانی بودن، دانشجویان دارای سبک یادگیری واگرا بیش تر دارای ویژگی شخصیتی باز بودن به تجربه، دانشجویان دارای سبک یادگیری جذب کننده بیش تر دارای ویژگی شخصیتی توافق و وجدانی بودن می باشند. بالاخره، دانشجویان دارای سبک یادگیری هم گرا از انگیزه پیشرفت و عملکرد تحصیلی بالاتری برخوردار بودند.