این پژوهش در راستای اهمیت رابطه ریسک و بازده از نظر سرمایه گذاران صورت گرفته و در آن به مطالعه تاثیر اندازه سهم و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار بر مازاد بازده سهام نیز پرداخته شده است. در این تحقیق از متغیرهای SMB, HML, IMV جهت اندازه گیری و از روش پورتفولیو جهت کاهش همبستگی متغیرها، استفاده شد. الگوی سری زمانی در این پژوهش 2 سال کامل بوده و در نهایت نیز تحلیل این سری های زمانی بیان گر تاثیرگذار بودن رابطه مثبت بین نسبت عدم نقدشوندگی و مازاد بازده سهام بودند. همچنین از یک مدل ریاضی نیز جهت بررسی این تاثیرگذاری استفاده گردید. در پایان مقاله نیز به بحث و بررسی و ارائه نتایج حاصل از بررسی سهام شرکت های بورس اوراق بهادار تهران در این دوره 2 سال (1390-1389) پرداخته شد.