دنیای میکروب ها
سال:1397 | دوره:11 | شماره:4 (پیاپی 37) |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: بیماری سل به دلیل گسترش مقاومت، به یکی از جدی ترین بیماری ها تبدیل شده است. مطالعات اپیدمیولوژی مولکولی سل با تعیین تنوع ژنتیکی سویه های مورد گردش در جوامع به منظور برنامه های کنترلی این بیماری اهمیت دارد. این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی مولکولی سل مقاوم به دارو در بین بیماران دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان انجام گرفت. مواد و روش ها: جدایه های حاصل از بیماران مسلول شهر تبریز و کشور جمهوری آذربایجان به مدت یک سال مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی جدایه ها با روش های بیوشیمیایی به عنوان مجموعه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس تشخیص داده شدند و با روش نسبی برای داروهای ایزونیازید، ریفامپسین، استرپتومایسین و اتامبوتول تعیین حساسیت شدند. پس از استخراج DNA، لوکوس های MIRU تکثیر شدند و تعداد تکرارهایشان در مقایسه با سویه استاندارد H37Rv تعیین گردید. تعیین ژنوتیپ بر اساس الگوی تعداد تکرارهای مجموعه لوکوس های 15 گانه مورد مطالعه، با استفاده از سایت مرجع MIRU-VNTRplus انجام گرفت. یافته ها: از مجموع 119 جدایه مورد بررسی، مقاومت حداقل به یک دارو و مقاومت چند دارویی (MDR) به ترتیب در 27. 73 و 6. 72 درصد موارد شناسایی شد. همچنین خانواده های ژنوتیپی شناخته شده شامل Uganda I، Uganda II، LAM، TUR، Delhi/CAS، Bovis، Beijing، NEW-1 و Cameron بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که میزان و الگوی مقاومت دارویی و نیز خانواده های ژنوتیپی در بین مردم تبریز و کشور آذربایجان تفاوت دارند، اما این شاخص ها برای جمهوری آذربایجان نسبت به تبریز متنوع تربودند.

سابقه و هدف: ویروس هپاتیت C عامل اصلی هپاتیت مزمن کبدی است که سالیانه باعث مرگ هزاران نفر در دنیا می گردد. پروتئین NS5B، RNA پلی مراز وابسته به RNA است که توسط ژن NS5B کد می شود و در همانندسازی ویروس نقش دارد. از جمله داروهای موثر در درمان این عفونت های ناشی از این ویروس مهارکننده های پروتئین NS5B می باشند. ظهور سویه های مقاوم به این داروها یک مانع بزرگ در موفقیت درمان می باشد. هدف از این مطالعه بررسی جهش های احتمالی در ناحیه NS5B ژنوتیپ 1a ویروس هپاتیت C در استان گیلان است. مواد و روش ها: RNA ژنومی ویروس از پلاسمای 225 بیمار آنتیHCV مثبت استخراج و شناسایی مولکولی و تعیین سروتیپ آن به روشRT-PCR و تعیین توالی محصول انجام شد. پس از آن ژن NS5B در 10 سویه دارای ژنوتیپ 1a تکثیر و به منظور شناسایی جهش ها توالی یابی گردید. یافته ها: به ترتیب ژنوتیپ های 3a (53. 3 درصد) و 1a (36. 9 درصد) فراوان ترین ژنوتیپ های شناسایی شده در گیلان بودند. بر اساس نتایج توالی یابی، از میان 10 سویه دارای ژنوتیپ 1a مورد بررسی در 5 سویه، 7 نوع جهش بدمعنی در کدون های Q309، A327، S254، K304، N307، R250 و A334 شناسایی شد. نتیجه گیری: ژنوتیپ 1a از ژنوتیپ های شایع ویروس هپاتیت C در گیلان می باشد. شناسایی جهش ها یا پلی مورفیسم مرتبط با مقاومت در ویروس هپاتیت C می تواند در بهینه سازی درمان و تعیین کارایی داروها در درمان هپاتیت C مفید باشد.

سابقه و هدف: سلولز باکتریایی سنتز شده توسط برخی میکروارگانیسم ها از جمله استوباکتر زایلینیوم به دلیل ویژگی های خاص کاربرد زیادی در صنایع مختلف پیدا کرده است. هدف از این پروهش بهینه سازی شرایط کشت برای تولید سلولز میکروبی در محیط کشت جدید می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه به صورت تجربی منابع جدید کربن و نیتروژن به محیط هسترین-شرام مایع حاوی استوباکتر زایلینیوم اضافه و به مدت 7 روز گرماگذاری شدند. منابع کربن شامل: گلوکز، گالاکتوز، فروکتوز، لاکتوز، ساکاروز، مالتوز، اتانول، متانول، اینوزیتول، گلیسرول، زایلوز، مانیتول و منابع نیتروژن شامل آمونیوم سولفات، آمونیوم نیترات، سدیم نیترات (1-3-6-9) و پپتون و عصاره مخمر (5-10-15-20) گرم در هر لیتر محیط کشت HS بودند. از آلژینات سدیم و استات سدیم نیز به منظور بررسی تاثیر ویسکوزیته و تنظیم pH استفاده شد. برای تایید تولید سلولز از میکروسکوپ الکترونی نگاره، پراش اشعه ایکس و تکنیک طیف سنجی FTIR استفاده گردید. یافته ها: چهار منبع کربن گلیسرول (بدون افت محسوس در pH)، گلوکز، فروکتوز و اینوزیتول به ترتیب بیشترین مقدار تولید سلولز را داشتند. منابع نیتروژن آلی و به ویژه پپتون، بر خلاف منابع نیتروژن معدنی تاثیر زیادی بر تولید داشتتند. میزان بهینه استفاده از آلژینات سدیم به عنوان عامل ویسکوز کننده و استات سدیم به عنوان بافر به ترتیب 1. 2 و 3 گرم در هر لیتر محیط کشت به دست آمد. نتایج تفرق اشعه ایکس بیشترین اندیس کریستالینیتی را به ترتیب در محیط های گلوکز، فروکتوز، اینوزیتول و گلیسرول نشان داد. مقدار و شدت جذب فروسرخ حاصل از FTIR محصولات به دست آمده از دو محیط گلوکز و گلیسرول و مقایسه آن ها با سایر نمودارهای سلولزی مشابه تولید سلولز را تایید نمود. همچنین بررسی های انجام شده با میکروسکوپ الکترونی نگاره، ساختار نانوفیبریلی سلولزهای میکروبی در محیط کشت های با منابع برتر کربن را به وضوح نشان داد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که گلیسرول و پپتون بیشترین تاثیر را در تولید سلولز میکروبی دارند. همچنین مشخص شد که افزودن آلژینات سدیم به عنوان عامل ویسکوز کننده محیط کشت به میزان 1. 2 گرم در لیتر و کنترل pH در حین فرایند با افزودن 3 گرم در لیتر استات سدیم به محیط کشت می توانند نقش موثری در تولید سلولز داشته باشند.

سابقه و هدف: هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای یکی از مهمترین ترکیبات سمی موجود نفت خام و آلاینده های محیطی می باشند. هدف از انجام این پژوهش جداسازی مخمر های تحمل کننده نمک تجزیه کننده هیدروکربن پیرن بود. مواد و روش ها: ابتدا جداسازی مخمرها از خاک های آلوده و شور مناطق نفت خیز جنوب صورت گرفت. سپس غربالگری این مخمرها بر اساس توانایی رشد بر روی محیط نمکی و همچنین قابلیت حذف نفت انجام شد. پس از انتخاب و شناسایی مولکولی سویه توانمند، توانایی تحمل نمک و رشد در حضور آلاینده پیرن و همچنین توانایی تجزیه پیرن و سایر هیدروکربن های سبک مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این پژوهش، جدایه EBL-C16 با رشد در غلظت های 0 تا 15% نمک و حذف 75. 51 % نفت خام، به عنوان جدایه برتر انتخاب شد. شناسایی مولکولی این جدایه شباهت 100 درصدی به بازیدیوآسکوس پرسیکوس را نشان داد. بررسی رشد نشان داد که این مخمر در غلظت صفر تا 20% نمک قادر به رشد است. بررسی حذف در غلظت 500 میلی گرم در لیتر پیرن و 2. 5 درصد نمک نشان داد که این مخمر پس از 21 روز توانایی حذف 78. 57 % از پیرن را دارد و در این شرایط میزان رشد آن به 1. 4 گرم در لیتر وزن خشک و تولید CO2 آن نیز به 3. 1 میلی گرم رسید. همچنین بازیدیوآسکوس پرسیکوس توانایی تجزیه فنانترن و آنتراسن نیز داشت. نتیجه گیری: یافته های حاصل می تواند به منظور استفاده از مخمرهای تحمل کننده نمک برای پاکسازی زیستی مناطق شور آلوده به نفت به کار گرفته شود.

سابقه و هدف: ترکیبات سولفیدی فاضلاب سرامیک موجب آلودگی آب ها و از بین رفتن گیاهان و آبزیان می شوند. هدف از این پژوهش، ارزیابی حذف ترکیبات سولفیدی از فاضلاب صنایع سرامیک سازی با استفاده از باکتری بومی جداشده از پساپ و تیوباسیلوس تیوپاروس بود. مواد و روش ها: غنی سازی باکتری های بومی در اسیدیته 7، دمای 25 درجه سلیسیوس و سرعت همزن 200 دور در دقیقه با هوادهی 100 میلی لیتر در دقیقه در بیوراکتور دو لیتری برای 15 سیکل متوالی انجام شد. عملکرد باکتری های بومی و همچنین تیوباسیلوس تیوپاروس در حذف ترکیبات سولفیدی و تاثیر عواملی مانند اسیدیته و غلظت اولیه سولفید ارزیابی گردید. یافته ها: نرخ حذف تیوسولفات توسط باکتری های غنی شده، 250 میلی گرم سولفید در لیتر در ساعت، درصد تبدیل تیوسولفات، 100% و زمان اکسیداسیون تیوسولفات پس از 8 سیکل متوالی، 44 دقیقه به دست آمد. نرخ حذف سولفید توسط باکتری تیوباسیلوس تیوپاروس، 246. 5 و توسط باکتری های بومی فاضلاب سرامیک، 276. 5 میلی گرم در لیتر در ساعت بود. نرخ حذف سولفید توسط باکتری های غنی شده از 250 در اسیدیته 7 به 230 و 180 میلی گرم در لیتر در ساعت در اسیدیته های 8 و 9 کاهش یافت. این باکتری ها در غلظت سولفید 3000 میلی گرم در لیتر نیز عملکرد قابل قبولی داشتند. قابلیت باکتری تیوباسیلوس تیوپاروس در حذف سولفید در اسیدیته های 9 و 10 به ترتیب 2. 5 و 4 برابر نسبت به اسیدیته 7 کاهش یافت. این باکتری تحمل غلظت های بالای سولفید را نداشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که باکتری های جداسازی شده از فاضلاب کارخانه سرامیک قابلیت بالاتری در حذف ترکیبات سولفیدی نسبت به باکتری تیوباسیلوس تیوپاروس دارند.

سابقه و هدف: بر اساس گزارش سازمان فائو سالیانه 10 درصد از محصولات غذایی تولید شده در دنیا توسط سموم قارچی آلوده می شوند که در این آلودگی آفلاتوکسین ها سهم بیشتری نسبت به سایر سموم دارند. این پژوهش با هدف ارزیابی توانایی اتصال آفلاتوکسین به لاکتوباسیلوس رامنوسوس زیرگونهGG در محیط شبیه سازی دستگاه گوارش انسان حاوی شیراستریلیزه به منظور کاهش سمیت آفلاتوکسینB1 انجام شد. مواد و روش ها: تعداد باکتری cfu/ml 1010×1 و غلظت آفلاتوکسین 5 میکروگرم بر میلی لیتر در نظر گرفته شد که در محیط شبیه سازی شده ترشحات مصنوعی دستگاه گوارش انسان تلقیح گردید. در این مطالعه 6 گروه تیمار در حضور و غیاب باکتری، شیراستریلیزه، سوسپانسیون شیره دستگاه گوارش مورد بررسی قرار گرفت. غلظت آفلاتوکسین باقیمانده توسط کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) و تخلیص با ستون ایمونوافینیتی تعیین گردید. یافته ها: کاهش آفلاتوکسین B1 در تمام تیمارها با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا با حد تشخیص 0. 25 میکروگرم بر میلی لیتر و حد تعیین کمی 0. 75 میکروگرم بر میلی لیتر اندازه گیری شد. مقادیر بازیافت مایکوتوکسین AFB1 بین 89 تا 94 درصد بود. منحنی درجه بندی آفلاتوکسین B1 با ضریب همبستگی 0. 995 در گستره غلظتی 1 تا 10 نانوگرم بر میلی لیتر خطی بود. بیشترین و کمترین میانگین درصد حذف آفلاتوکسین B1 به ترتیب مربوط به تیمار5 و 1 ( 0. 018 ± 58. 8 و 0. 017± 13. 86) بود که تفاوت معنی داری در بین شش گروه وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که علاوه بر باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس زیر گونه GG، شیره معده و روده کوچک نیز در کاهش یا حذف آفلاتوکسین B1 موثر می باشند.

سابقه و هدف: بیماری پژمردگی فوزاریومی بادنجان از عوامل مهم کاهش این محصول در سراسر دنیا می باشد. توانایی بقا‍ ء این بیمارگر به مدت چند سال متوالی در درون خاک، حتی در شرایط نبودن میزبان، کنترل این بیمارگر را با مشکل مواجه کرده است. مؤثرترین و سازگارترین روش برای کنترل این بیماری، تولید و استفاده از ارقام مقاوم می باشد. این مطالعه به منظور شناسایی ارقام مقاوم بادنجان نسبت به بیماری پژمردگی فوزاریومی انجام شد. مواد و روش ها: ابتدا نمونه های برگی ارقام بومی و هیبرید منتخب بادمجان از 28 استان کشور جمع آوری شد. استخراج DNA با استفاده از روش CTAB از برگ های جوان این ارقام انجام گردید. از چهار نشانگر CAPS، RAPD، SRAP و SCAR به منظور تعیین ارقام مقاوم استفاده شد. سپس به منظور تایید نتایج، مقاومت و حساسیت این ژنوتیپ ها در شرایط گلخانه ای نیز بررسی شد. یافته ها: در این مطالعه از 20 ژنوتیپ مورد بررسی در 13 مورد نشانگرهای مولکولی CAPS، RAPD و SRAP باندهای شاخص مقاومت را تولید کردند. اما نشانگر SCAR قادر به تفکیک ارقام مقاوم از حساس نبود. نتایج ارزیابی فنوتیپی مقاومت ارقام بومی و هیبریدهای بادنجان در گلخانه نیز تایید کننده نتایج حاصل از بررسی مولکولی بود. نتیجه گیری: در مجموع استفاده از ارقام مقاوم به دست آمده در این مطالعه با استفاده از نشانگرهای مولکولی، برای کاشت در مناطق دارای بیماری پژمردگی فوزاریومی توصیه می گردد.

سابقه و هدف: پوسیدگی نرم از مهمترین بیماری های باکتریایی سیب زمینی در ایران و جهان است. هدف از این مطالعه بررسی تنوع فنوتیپی و ژنوتیپی جدایه های موثر در ایجاد بیماری پوسیدگی نرم در مناطق مهم سیب زمینی کاری ایران بود. مواد و روش ها: غدد مشکوک به پوسیدگی نرم، در طی عملیات برداشت جمع آوری و مطالعه فنوتیپی جدایه ها بر اساس روش های متداول انجام شد. گوناگونی ژنتیکی نیز توسط روش انگشت نگاری ژنتیکی صورت گرفت. آنالیز کلاستر و بررسی ساختار جمعیت جدایه ها با نرم افزارهای SplitsTree 4. 11. 3، STRUCTURE 2. 3. 4 وArlequin 3. 11 انجام شد. یافته ها: مطالعه انجام شده بیانگر تنوع قابل توجه در میان جدایه ها بود. به طوری که برخی از آنها ویژگی های فنوتیپی متفاوتی نسبت به جدایه های معرفی شده در مطالعات قبلی داشتند. جدایه ها در دو گروه فنوتیپی مرتبط با پکتوباکتریوم واسابیئی و پکتوباکتریوم کاروتووروم زیرگونه کاروتووروم قرار گرفتند. انگشت نگاری ژنومی نشان داد که جدایه ها از نظر ژنتیکی ناهمگن هستند و به سه جمعیت ژنتیکی قابل تقسیم بندی می باشند. پنجاه درصد جدایه های گروه فنوتیپی 1 و 77/3 درصد جدایه های گروه فنوتیپی 2 به ترتیب به جمعیت ژنتیکی 1 و 3 تعلق داشتند. همبستگی بین پروفایل انگشت نگاری ژنومی، مناطق جغرافیایی و ارقام سیب زمینی مشاهده نشد. اما فاصله ژنتیکی و کمینه و بیشینه جریان ژنی با فاصله جغرافیایی همبستگی نشان داد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که تجارت غدد بذری یکی از دلایل توسعه بیماری پوسیدگی نرم سیب زمینی به مناطق جغرافیایی هم جوار محسوب می شود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.