زیست شناسی ایران
سال:1390 | دوره:24 | شماره:4 |تعداد مقالات:22

سلولهای کشنده طبیعی رحمی در محل تشکیل جفت، رسپتورهای شبه ایمونوگلبولینی سلول کشندهKIR) ) را بیان می کنند که می توانند به مولکولهای HLA-C موجود بر سطح سلولهای ترفوبلاست متصل شوند. این سیستمهای ژنی، بسیار پلی مورف هستند و میان کنش بین این مولکولها منجر به آزاد شدن سیتوکینها و کموکینهای گوناگونی می شود که ارتباط جفتی بین مادر و جنین را تنظیم می کنند. بنابراین تصور می شود میان کنش هر کدام از ترکیبات ژنوتیپی KIR مادری و HLA-C جنینی، تاثیر متفاوتی برموفقیت بارداری دارند. نود و دو زوج به علاوه هشت زن که حداقل سه بارداری ناموفق منجر به سقط داشته و ضمنا هیچ علتی برای عارضه آنها یافت نشده بود، مورد بررسی ژنتیکی قرار گرفتند و یکصد زن بارور نرمال نیز به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. از تمامی نمونه های خون،DNA  استخراج شده و با روش PCR-SSP برای گروههای HLA-C و ژنهای (KIR2DS1،KIR2DS2 KIR2DL1، KIR2DL2، KIR2DL3) KIR مورد مطالعه ژنوتیپی قرار گرفت. مطالعات آماری نتایج حاصل نشان داد که فراوانی گروه HLA-C2 در زنان مبتلا نسبت به زنان کنترل از نظر آماری افزایش معنی داری نشان می دهد. میزان فراوانی KIR های فعال کننده در شوهران زنان مبتلا مشابه گروه کنترل بود در صورتیکه فراوانی این رسپتورها در زنان مبتلا نسبت به زنان کنترل از نظر آماری کاهش غیر معنی داری نشان داد. یافته های این مطالعه این عقیده را تایید می کند که میان کنش بین KIR سلولهای کشنده طبیعی مادری و HLA-C والدینی بیان شده توسط سلولهای ترفوبلاست، بر تشکیل موفقیت آمیز جفت موثر می باشد.

تحقیق حاضر به منظور بررسی پلی مورفیسم ژن BMP15 و تاثیر آن بر میزان دوقلوزایی و صفات رشد از تولد تا 15 ماهگی در گوسفند نژاد سنجابی انجام گرفت. برای انجام این پژوهش از 100 راس گوسفند سنجابی (78 راس میش و 22 راس قوچ) ایستگاه اصلاح نژاد مهرگان کرمانشاه به طور تصادفی خون گیری انجام گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده در جایگاه80 BMP15  درصد حیوانات ژنوتیپ MM و 20 درصد نیز ژنوتیپ NN را نشان دادند. در این تحقیق نشان داده شد که ژن BMP15 دارای اثر معنی داری (Pvalue<0.05) روی دوقلوزایی بود. اثرات ثابت فصل و شکم زایش در این تحقیق روی دوقلوزایی معنی دار نبود. همچنین آنالیز آماری ژن BMP15 نشان داد که این ژن دارای اثر معنی داری (Pvalue<0.05) روی وزن تولد، 45 روزگی و سه ماهگی داشت. میانگین دوقلوزایی ژنوتیپ NN (1.1±0.007) بیشتر از ژنوتیپ(0.25±0.007) MM بود. همچنین ژنوتیپ NN از این ژن روی میانگین وزن تولد (0.05±4.69) اثر مهم تری را نسبت به ژنوتیپ (4.45±0.05) MMداشت. میانگین وزن 45 روزگی و 3 ماهگی برای ژنوتیپ MM به ترتیب 0.13±11.8 و 0.14±19.62 بود و نشان دهنده اثر بیشتر این ژنوتیپ نسبت به ژنوتیپ NN (±1610.68 و ±18.92) بود، در سایر صفات وزنی برای دو ژنوتیپ اختلافی مشاهده نشد.

فسفر یکی از عناصر مهم و ضروری برای رشد و بقا گیاهان است. کمبود فسفر در میزان رشد و باردهی گیاهان به شدت موثر است. برای تامین فسفر مورد نیاز گیاهان از کودهای فسفره استفاده می شود که در شرایط خاک مقدار زیادی از آن به صورت نامحلول در آمده و از دسترس گیاه خارج می شود. استفاده از کودهای زیستی حاوی میکروارگانیسمهای حل کننده فسفات باعث حل شدن فسفر نامحلول و کاهش مصرف کودهای شیمیایی می گردد. تولید مطلوب و مقرون به صرفه کودهای زیستی مستلزم تولید انبوه میکروارگانیسمهای تشکیل دهنده آن با استفاده از محیط کشت و فرآیند فرمانتاسیون مناسب است. در این تحقیق محیط کشتهای مختلف از نظر رشد و تکثیر دو باکتری حل کننده فسفات تشکیل دهنده کود زیستی بارور 2 به نامهای Pantoea agglomerans strain P5 وPseudomonas putida strain P13  مورد بررسی قرار گرفت و نشان داده شد که این باکتریها روی محیطهای پیچیده و نیمه معین به خوبی رشد می کنند. از روش آماری تاگوچی برای طراحی محیط کشت و بهینه سازی آن استفاده شد. آزمایشهای در فلاسک و فرمانتور نشان داد که باکتری P5 بر روی محیط نیمه معین به تراکم سلولی بالا (جذب نوری کشت 25، 17.5 گرم بر لیتر وزن خشک سلولی) و باکتری P13 روی محیط پیچیده به تراکم سلولی نسبتا بالا (جذب نوری کشت 18.6، 14.5 گرم بر لیتر وزن خشک سلولی) در زمان کشت کوتاه 8.5 ساعت می رسند. همزمانی رشد دو باکتری در فرمانتور از دیدگاه صنعتی و فرآیند تولید کود زیستی حائز اهمیت است.

مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر ارگوسان بر روی رشد، بقا و مقاومت در برابر استرس حرارتی در لارو تاسماهی ایرانی از طریق غنی سازی آرتمیا ارومیانا (Artemia urmiana) انجام شد. این آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب 3 گروه تیمار و یک گروه شاهد و با سه تکرار صورت پذیرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: آرتمیا ارومیانا غنی شده با ارگوسان به نسبتهای 0.1، 0.2 و 0.3 (به ترتیبD, C, B ) گرم به ازای هر لیتر در سوسپانسیون محیط غنی سازی مورد استفاده قرار گرفت و گروه شاهد (A) با ناپلی آرتمیا غنی نشده تغذیه شد. ناپلیهای آرتمیا هر روز با ارگوسان به مدت 12 ساعت در هر یک از غلظتهای یاد شده غنی سازی شده و به لاروهای تاسماهی ایرانی در تیمارهای آزمایشی در مدت زمان 20 روز خورانده شد. لاروها به تعداد 6 بار در روز به فاصله زمانی 4 ساعت با ناپلیهای غنی شده تغذیه شدند. در روز بیستم برای ارزیابی مقاومت استرس (دمایی) لاروهای مذکور تحت دماهای  30و  34درجه سانتی گراد قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ارگوسان بر طبق غلظتهای استفاده شده در سوسپانسیونهای غنی سازی روی پارامترهای رشد (وزن نهایی، نرخ رشد ویژه، درصد رشد روزانه و میزان بقا) تاثیرات مثبت و معنی دار داشته (P<0.05)، فاکتور وضعیت در تیمارهای مورد مطالعه اختلاف معنی دار نداشت ( .(P>0.05 میزان مرگ و میر در استرسهای دمایی بعد از 2 ساعت در تیمارهای غنی سازی شده نسبت به تیمار شاهد پایین تر بود (0.05>)P. آزمایش نشان داد که توانایی ارگوسان در تاثیرگذاری بر ارتقا عملکرد رشد، بقا و مقاومت در برابر استرس حرارتی در لاروهای تاسماهی ایرانی نسبتا بالا می باشد.

در مطالعه حاضر پارامترهای وزنی رشد ماهیان تمام ماده تریپلوئید قزل آلای رنگین کمان شامل میزان وزن نهایی، میزان افزایش وزن، ضریب رشد ویژه روزانه و میانگین رشد روزانه در یک دوره 365 روزه در سال دوم پرورش در مقایسه با جمعیتهای تمام ماده دیپلوئید و مخلوط نر و ماده تریپلوئید و دیپلوئید قزل آلای رنگین کمان مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. نتایج پرورش و بررسی بیش از 4500 نمونه ماهی موید آن بود که پارامترهای رشد ماهیان تمام ماده تریپلوئید قزل آلای رنگین کمان در سال دوم پرورش در مقایسه با سایر تیمارها برتری معنی داری (P<0.05) داشت و با نزدیک شدن به انتهای دوره، این برتری رشد بیشتر آشکار می شد؛ به نحوی که در پایان دوره پرورش، تیمار تمام ماده تریپلوئید با میانگین وزن نهایی 624.28 گرم و پس از آن تیمار مخلوط نر و ماده تریپلوئید با میانگین وزن نهایی 569.4 گرم دارای بیشترین وزن نهایی بودند در حالی که در تیمارهای تمام ماده دیپلوئید، میانگین وزن نهایی 537.5 گرم و در مخلوط نر و ماده دیپلوئید نیز میانگین وزن نهایی 520.8 گرم بود. در نتیجه گیری کلی، از آنجا که افزایش رشد ماهیان تمام ماده تریپلوئید قزل آلای رنگین کمان در سال دوم پرورش با توجه به عدم وقوع بلوغ جنسی محسوس بود، برای پرورش دهندگانی که قصد ادامه پرورش این ماهی در وزنهای بالاتر از 300-400 گرم و عرضه ماهیان بزرگتر به بازار را دارند، پرورش ماهیان تمام ماده تریپلوئید با توجه به اقتصادی تر بودن هزینه های تولید و تغذیه این ماهیان قابل توصیه می باشد.

جهت مقایسه و اندازه گیری اسیدهای چرب امگا 3 (5, 8, 11, 14, 17 -Eicosapentaenoic acid معروف به EPA و  4, 7, 10, 13, 16, 19 -Docosahexaenoic acid معروف به DHA) و امگا 6 با هدف اندازه گیری این اسیدهای مفید در سه نمونه ماهی پرورشی قزل آلا، کپور و فیتوفاک، نمونه ها در طول دی و بهمن سال 84 از بازار شهر رشت بطور اتفاقی خریداری شد و سپس با توجه به روشهای نمونه برداری، مقداری از آنها انتخاب و تحت فرآیند روغن کشی قرار گرفت. پس از هیدرولیز روغنها و جداسازی اسیدهای چرب، فرآیند متیله کردن اسیدها انجام شد. نمونه های استری شده پس از خالص سازی با استفاده از دستگاه GC-MS تحت اندازه گیری کیفی و کمی قرار گرفتند. به عنوان استاندارد جهت مقایسه های کمی از استانداردهای EPA و DHA و آراشیدونیک اسید استفاده شد. نتایج حاصله بیان کننده این مطلب است که ماهی قزل آلا در میان انواع ماهیان پرورشی انتخاب شده، از بیشترین مقدار EPA و DHA برخوردار است (0.728 و 0.627 درصد در روغن ماهی) و ماهی کپور، کمترین مقدار آن را نسبت به سایر ماهیان مورد آزمایش دارا می باشد.

در مطالعه حاضر، تاثیر سطوح مختلف شوری (0، 2، 4، 7 و 10 گرم در لیتر) روی رشد، بازماندگی، غذا گیری و پارامترهای خونی بچه ماهیان سفید (Rutilus frisii kutum kamensky, 1901) با میانگین وزنی 0.02±0.22 گرم به مدت 60 روز مورد بررسی قرار گرفت. وزن اکتسابی (WG) و نرخ رشد روزانه (DGR) بچه ماهیان به طور معنی داری تحت تاثیر شوری قرار گرفت (0.05>P) ولیکن نرخ رشد ویژه (SGR)، ضریب تبدیل غذایی (FCR)، شاخص وضعیت (CF) و درصد افزایش وزن بدن (%BWG) بچه ماهیان در پایان دوره آزمایش در بین تیمارها اختلاف معنی داری نداشتند (0.05<P). نتایج نشان دادند که بالاترین وزن اکتسابی (WG)، نرخ رشد روزانه (DGR) و درصد افزایش وزن بچه ماهیان در شوری 4 گرم در لیتر و پایین ترین مقادیر آنها در شوری 10 گرم در لیتر به دست آمد. بیشترین میزان نرخ رشد ویژه (SGR) و شاخص وضعیت (CF) بچه ماهیان در شوری 2 گرم در لیتر و کمترین مقدار پارامترهای مذکور در شوری 10 گرم در لیتر گزارش گردید. بهترین ضریب تبدیل غذایی (FCR) در شوری 2 گرم در لیتر مشاهده شد. بچه ماهیانی که در شوری 10 گرم در لیتر پرورش یافتند، رشد کندتر و میزان جذب غذای نسبتا پایین تری را نشان دادند. همچنین در این تحقیق برخی پارامترهای بیوشیمیایی خون بچه ماهیان (هماتوکریت، گلوکز، کلسترول، پروتئین کل، کلسیم، منیزیم، سدیم و پتاسیم) در پایان دوره آزمایش مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج حاصل از آنالیز پارامترهای بیوشیمیایی خون حاکی از عدم وجود اختلاف معنی دار بین تیمارهای مختلف بود (0.05<P). در مجموع، این تحقیق پیشنهاد می کند بچه ماهیان سفید در آبهایی که شوری آنها تا 7 گرم در لیتر می باشد، به خوبی پرورش می یابند.

در این مطالعه Microcyclops varicans از آبهای شیرین اطراف زاینده رود جمع آوری گردید و پس از شناسایی، خالص سازی شده و مورد انبوه سازی در شرایط آزمایشگاهی قرار گرفت. رشد و تولید در جمعیت M. varicans بر اساس سه نوع جیره غذایی شامل پارامسی، مخمر نان و کنسانتره ماهی بررسی گردید. شرایط کشت شامل درجه حرارت آب 25 درجه سانتی گراد،pH  آب 7.8-7.5، آب شیرین فیلتر شده و اتوکلاوه شده، دوره روشنایی و تاریکی 12:12 ساعت بود. آزمایش برای یک دوره 20 روزه تنظیم گردید. آنالیز واریانس داده های حاصل از آزمایشها نشان داد که اختلاف معنی داری در بین تعداد ناپلیوس، کپه پودید، زمان دو برابر شدن جمعیت، و میزان رشد ویژه در سه نوع جیره غذایی وجود دارد (P <0.05). میزان رشد ویژه در M. varicans تغذیه شده با پارامسی، مخمر نان و کنسانتره ماهی به ترتیب 0.064، 0.135 و 0.085 درصد در روز به دست آمد. کل تولید در این گونه (شامل ناپلیوس+کپه پودید+بالغین) 11.0±1.2 (میانگین±خطای استاندارد)، 46.7±10.2 و 17.3±4.3 فرد به ازا هر فرد ماده تغذیه شده با پارامسی، مخمر نانوایی و کنسانتره ماهی بود. نتایج حاصل از مطالعه نشان می دهد که M. varicans را می توان با غذاهای غیرجلبکی پرورش داد. این گونه را می توان به عنوان غذای زنده، موجود زنده مناسب در آزمایشات سمیت، و همچنین تاثیرات کیفیت آب بر رشد و تولید پاروپایان مورد استفاده قرار داد.

تغییرات فصلی جمعیت گاماروس آکی کودا Gammarus aequicauda در خلیج میانکاله واقع در حاشیه جنوب شرقی دریای خزر طی یک سال مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این تحقیق، بررسی نوسانات فصلی ساختار جمعیت و بیولوژی در گونه G.aequicauda بود. از چهار ایستگاه گلوگاه، آشوراده، بندرگز، خواجه نفس نمونه برداری شد که گونه مزبور در هر چهار ایستگاه مشاهده شد. میزان تراکم افراد هر ایستگاه در فصول مختلف تفاوت معنی داری را نشان نداد.(P≤0.05)  مقایسه میزان تراکم در بین ایستگاهها نشان داد که بین ایستگاهها از لحاظ تراکم تفاوت معنی داری وجود دارد(P≤0.05) . این تفاوت بین ایستگاه گلوگاه با سایر ایستگاهها بسیار قابل توجه بود. بالاترین میزان تراکم در ایستگاه گلوگاه و در فصل تابستان مشاهده شد (1263 فرد در متر مربع). میانگین نسبت جنسی 0.9 بود. افراد نابالغ در سرتاسر سال وجود داشتند. افراد ماده دارای تخم نیز در تمام فصول مشاهده شد. نسبت افراد نابالغ به بالغ در تابستان به حداکثر می رسد (1.02 درصد). میزان فعالیت تولیدمثلی که با تخمین درصد ماده های دارای تخم به کل ماده ها ارزیابی می شود در زمستان کمترین 27 درصد و در بهار بالاترین مقدار 59 درصد بود. بین تعداد تخمهای موجود در کیسه تخمی هر جانور ماده با اندازه بدن ارتباط معنی داری وجود داشت. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق و با توجه به اینکه این گونه در سرتاسر سال دارای فعالیت تولیدمثلی می باشد، می تواند گونه مطلوبی جهت تکثیر و پرورش در نظر گرفته شود.

گونه کاروان کش تبریزی(Polygonaceae) Atraphaxis suaedifolia Jaub. & Spach  بومی استان آذربایجان شرقی بوده و در اطراف تبریز می روید. مشاهدات سابق مولفین نشان داده است که بقای این گونه در معرض خطر جدی بوده و حوزه انتشار آن به شدت در حال محدود شدن است، به طوری که تنها سه منطقه در استان دارای پایه هایی از این گیاه می باشند. به منظور بررسی دلایل محدود شدن جمعیت این گونه، عوامل موثر بر زادآوری این گیاه اعم از عوامل با منشا بیرونی و درونی مطالعه گردید. نتایج نشان داد که درصد مرگ و میر در دانه های گرده بالاست (47 درصد) و نسبت بالایی از دانه ها (71-53 درصد) پوچ می باشند. بررسی دقیق ریخت شناسی دانه ها نشان داد که چهار نوع دانه از نظر ابعاد و رنگ تولید می شود از جمله تعداد زیادی دانه کوچک و قهوه ای که فاقد قدرت جوانه زنی می باشند. بیشترین درصد جوانه زنی در دانه های سیاه و درشت مشاهده شد که حداکثر 29 درصد بود و نشان داده شد که این دانه ها به صورت انتخابی مورد تغذیه حشرات دانه خوار قرار می گیرند. این گونه دارای توانایی تکثیر با ریزوم نیز می باشد ولی عمق کم خاک در برخی زیستگاههای این گونه مانع مهمی در تکثیر با ریزوم و جبران کاهش سهم تکثیر با دانه در این گیاه می باشد. در این بررسی فرضیه تاثیر اجبار به خود لقاحی در جمعیتهای کوچک این گونه که به دلیل ایجاد حالت هوموزیگوتی و ساختار ژنتیکی نامناسب می تواند باعث افزایش تولید دانه هایی با قدرت جوانه زنی کم و ذخائر اندک شود، مورد آزمون قرار گرفت و مشخص گردید که تولید چندین نوع دانه با قدرت جوانه زنی متفاوت در هر دو بوته های خود لقاح و دگر لقاح یکسان است. وجود مجموعه ای از عوامل با منشا درونی (نسبت بالای مرگ و میر دانه های گرده، نسبت بالای دانه های پوچ و نیازهای اختصاصی دانه برای جوانه زنی که در رویشگاه طبیعی معمولا تامین نمی شود) و با منشا بیرونی (شامل تغذیه انتخابی دانه های پر و درشت توسط حشرات، شرایط اکولوژیک نامناسب برای جوانه زنی دانه و استقرار دانه رستها و عدم امکان تکثیر با ریزوم بدلیل کم عمق بودن خاک در برخی رویشگاهها) از دلایل کاهش زادآوری و محدود شدن پایه های این گیاه می باشند. لذا اتخاذ تدابیری چون حفاظت از تمام مناطق پراکنش گونه در استان، مبارزه با آفات این گونه و نیز حفاظت برون سیبه ای برای جلوگیری از حذف این گونه از عرصه های طبیعی ضروری است.

این مطالعه به منظور بررسی زادآوری طبیعی بلوط ایرانی در بین گروههای بوم شناختی در منطقه حفاظت شده مله گون شهر ایلام با مساحت 160 هکتار انجام شد. برای این منظور 67 قطعه نمونه به ابعاد 20×20 متر به صورت تصادفی-سیستماتیک در منطقه مشخص شدند. برخی مشخصات فیزیکیوشیمیایی خاک و عوامل توپوگرافی، نوع گونه، تعداد و درصد پوشش درختان و درختچه ها با اندازه گیری قطر کوچک و بزرگ تاج آنها در داخل هر قطعه نمونه برداشت شد. به منظور برداشت داده های علفی از روش قطعات نمونه حلزونی ویتاکر استفاده شد و حداقل سطح 81 مترمربع به دست آمد. درصد پوشش علفی و تعداد زادآوری بلوط در قطعات نمونه 81 متر مربعی در مرکز هر قطعه نمونه اصلی ثبت شد. از روشهای آنالیز تطبیقی متعارف(CCA) ، آنالیز مولفه های اصلی (PCA) و آنالیز دو طرفه گونه های شاخص (TWINSPAN) برای طبقه بندی رویشگاه، تبیین روابط بین ترکیب گونه ای و عوامل محیطی استفاده شد. نتایج نشان داد که سه گروه بوم شناختی در منطقه وجود دارند. نتایج همچنین نشان داد که زادآوری دانه زاد و شاخه زاد بلوط در بین گروههای بوم شناختی تفاوت معنی داری دارند، به طوری که زادآوری دانه زاد و زادآوری شاخه به ترتیب در گروه بوم شناختی دوم و سوم از سایر گروهها بیشتر بود. نتایج همبستگی اسپیرمن نیز نشان داد که زادآوری دانه زاد بلوط با ماده آلی، ازت کل، جهت دامنه، ارتفاع از سطح دریا و درصد رطوبت اشباع همبستگی مثبت داشته، در حالی که زادآوری شاخه زاد با ازت کل، ارتفاع از سطح دریا، درصد تاج پوشش اشکوب فوقانی و درصد رطوبت اشباع همبستگی منفی و با سیلت، وزن مخصوص ظاهری و جهت جغرافیایی همبستگی مثبت داشت.

اندازه حفرات جنگلی و شرایط به وجود آمده در درون حفرات از مسائلی است که در روند تنوع زیستی جوامع گیاهی کف جنگل از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بدین منظور برای شناخت بهتر تغییرات تنوع زیستی در حفرات جنگل خانیکان چالوس از شاخصهای تنوع زیستی سیمپسون، شانون-وینر، منهینیک، مارگالف، پیت و هیل استفاده شده است. آماربرداری از حفرات به روش ترانسکت خطی صورت گرفت و فراوانی پوشش گیاهی نیز یادداشت شد. حفرات جنگلی در چهار کلاسه سطح (کمتر از 200 متر مربع، 200 تا 500 متر مربع، 500 تا 1000 متر مربع و بیشتر از 1000 متر مربع) قرار داده شد. در مجموع 34 حفره جنگلی در مسیر ترانسکتها ثبت و 43 گونه گیاهی در 25 خانواده در کل حفرات شناسایی شد. نتایج همبستگی و تجزیه واریانس نشان داد مقادیر شاخصهای تنوع و غنای گونه ای با افزایش اندازه حفره افزایش معنی داری پیدا کرده و بیشترین میزان این شاخصها در حفرات بزرگتر از 1000 متر مربع مشاهده شد. همچنین مقادیر یکنواختی با افزایش اندازه حفره کاهش معنی داری پیدا کرده است و حفرات دو کلاسه اول سطح بیشترین میزان یکنواختی را به خود اختصاص دادند.

تحقیق حاضر به منظور تعیین بهترین زمان کاشت بذر سرو نقره ای و آگاهی از تاثیر تناوب آبیاری و وجین روی رشد و زنده مانی نهالهای این گونه در نهالستان زاغه خرم آباد استان لرستان صورت گرفت. از طرح تصادفی با آزمایش فاکتوریل، در سه تیمار زمان کاشت بذر در دو سطح (در ماههای آذر و بهمن)، تناوب آبیاری در دو سطح (هر 2 روز یک بار و هر 4 روز یک بار) و وجین در دو سطح (هر هفته یک بار و هر دو هفته یک بار) با 4 تکرار و شامل 15 گلدان در هر تکرار استفاده شد. پس از پایان اولین فصل رویش: رشد ارتفاعی و قطری، طول ریشه و درصد زنده مانی اندازه گیری شد. بر اساس نتایج اثر تاریخ کاشت بر رشد ارتفاعی و درصد زنده مانی نهالها در پایان اولین فصل رویش معنی دار نبوده اما بر رویش قطری یقه و طول ریشه اثر معنی داری نشان داد. بیشترین میانگین قطر یقه و طول ریشه نهالها در تیمار کاشت زمستانه حاصل شد. دوره های مختلف آبیاری روی فاکتورهای اندازه گیری شده، اثر معنی داری نداشته است. همچنین اثر عملیات وجین روی رشد قطری یقه، درصد زنده مانی و طول ریشه نهالهای حاصل معنی دار نبوده اما اثر آن بر رشد ارتفاعی نهالها در پایان یک فصل رویش معنی دار بوده به طوری که بیشترین میزان رشد ارتفاعی در تیمار وجین با تناوب 14 روز یک بار بوده است. به منظور کاهش هزینه های تولید نهال در نهالستان می توان دوره وجین و آبیاری این گونه را در دوره زمانی طولانی تری انجام داد. با توجه به کمبود نیروی کارگری, زمان کاشت بذر را باید از پاییز به زمستان تغییر داد.

این تحقیق با هدف مقایسه فراوانی زادآوری طبیعی و تنوع گونه های گیاهی در دو توده همجوار جنگل کاری گونه های صنوبر دلتوییدس (Populus deltoides Marsh.) و پلت(Acer velutinum Boiss.)  در قطعه 3 سری دلاک خیل حوزه جنگلهای چوب و کاغذ مازندران انجام گرفت. بدین منظور، در هر یک از قطعات جنگل کاری با استفاده از روش تصادفی - سیستماتیک، تعداد 15 قطعه نمونه مربعی شکل به ابعاد 20×20 متر برداشت شد. نوع و تعداد گونه های چوبی و درصد پوشش گونه های علفی مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تحلیل پارامترهای تنوع، غنا و یکنواختی در هر یک از جنگل کاریها، از شاخصهای تنوع شانون وینر، غنای مارگالف و منهنیک و یکنواختی هیل استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که فراوانی زادآوری طبیعی گونه های چوبی در توده های صنوبر و پلت تفاوت آماری معنی داری دارد. از میان شاخصهای تنوع زیستی برای گونه های چوبی و علفی، تنوع و غنا بین دو توده تفاوت آماری معنی داری را نشان داد، اما برای شاخص یکنواختی تفاوت آماری معنی داری بین آنها مشاهده نشد.

در این تحقیق شاخصهای زیستی زئوپلانکتونی در منطقه ساحلی بندر انزلی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری از اعماق 10-0، 20-10، 30-20، 40-30 و 50-40 متر به وسیله تور پلانکتون گیری عمودی کمرشکن (با قطر 36 سانتیمتر و چشمه 110 میکرون) و در فاصله های زمانی 3.5-2.5 ساعته در طول 3 شبانه روز در تابستان 1386 انجام گرفت. نتایج نشان داد که شاخص تنوع شانون - وینر در تمام اعماق و در طی ساعات مختلف کمتر از یک و نشانگر استرس شدید در محیط است. چنین شاخص و نشانگر می تواند به معنای چرای پلانکتونها توسط شانه دار  (Mnemiopsis leidyi)باشد و نهایتا به معنای فروپاشی تدریجی اکوسیستم خزر تلقی می گردد. اندازه گیری شاخص غالبیت سیمپسون نیز نشان دهنده غالبیت بالای دو گونه Acartia sp. و حضور M. leidyi در محیط و به نحوی دیگر تایید کننده واقعیت فروپاشی مذکور است. تعیین شاخص یکنواختی پایلو هم از عدم یکنواختی در محیط حکایت دارد و بالاخره پایین بودن مقادیر غنای گونه ای مارگالف نیز تایید نهایی بر وجود استرس در محیط به دلیل حضور شانه دار می باشد. بنابراین، به نظر می رسد، کنترل شانه دار یکی از مهمترین اقداماتی است که در راستای حفظ تنوع زیستی دریای خزر می بایست صورت پذیرد تا ذخایر با ارزش دریای خزر محفوظ بماند.