زیست شناسی ایران
سال:1392 | دوره:26 | شماره:1 |تعداد مقالات:18

در این پژوهش ساختار الکترونی جفت نوکلئوتیدهای کومه شده AT و GC در دو ایزوفرم B-DNA و Z-DNA با استفاده از روش تابع نمای دانسیته (Density functional theory) مورد بررسی قرار گرفته است. پایه تابع نمای (Density functional theory) B3PW91 همراه با مجموعه پایه 6-31G** (basis set) جهت مطالعه توزیع اربیتال های مولکولی و سطوح انرژی دی نوکلئوتید های کومه شده در B-DNA و Z-DNA به کار گرفته شده است. مشخص شد که توزیع اربیتال های مولکولی در دی نوکلئوتید GC در فرم B در مقایسه با فرم Z متفاوت می باشد. در حالی که بالاترین اربیتال مولکولی اشغال شده (HOMO) درB-DNA  بر روی باز گوانین قرار گرفته، این اربیتال در Z-DNA از باز دور شده و بر روی ستون پراکنده شده است. علاوه بر این سطوح انرژی اربیتال ها نیز با هم متفاوت می باشند. در مورد دی نوکلئوتیدهای کومه شدهAT ، مشخص گردید که HOMO در B-DNA بر روی ستون قند فسفات قرار گرفته، در حالی که در Z-DNA بر روی باز تیمین قرار گرفته است. در کل نیز مشخص گردید که سطح انرژی اربیتال های مولکولی که بر روی ستون DNA قرار گرفته اند در حدود 0.8 الکترون ولت کمتر از سطح انرژی HOMO می باشد که این امر بیانگر مشارکت فعال ستون قند فسفات فرم های B و Z در برهمکنش های شیمیایی می باشد.

بیماری پژمردگی فوزاریومی ناشی از قارچ Fusarium oxysporum f.sp melonis متداول ترین و گسترده ترین بیماری در خربزه است که در چند کشور جهان و از جمله ایران گزارش شده است. این تحقیق به منظور تعیین تنوع ژنتیکی بیمارگر در استان خراسان رضوی انجام گردید. برای این تحقیق از 52 مزرعه در مناطق عمده خربزه کاری استان نمونه برداری شده، پس از خالص سازی و شناسایی قارچ، آزمون مولکولی انجام شد. از مجموعه جدایه های شناسایی شده، بر اساس پراکنش جغرافیایی و شدت بیماریزایی 35 جدایه برای تحقیقات مولکولی انتخاب شدند. پس از استخراج DNA بررسی تنوع ژنتیکی این جدایه ها با استفاده از نشانگر مولکولی AFLP، روی ژل الکتروفورز پلی اکریل آمید 6.5 درصد و با کمک نرم افزار NTSYS صورت پذیرفت. بر اساس نتایج به دست آمده در سطح ضریب شباهت 63 درصد جدایه های بررسی شده در 6 گروه اصلی A، B، C، D، E و F و دو گروه تک جدایه ای جای گرفتند. این نتایج نشان داد که تنوع ژنتیکی قابل ملاحظه ای در بین جدایه های قارچ عامل پژمردگی فوزاریومی خربزه در استان خراسان رضوی وجود دارد. از طرف دیگر با توجه به آنالیز کلاستر و دندروگرام ترسیم شده چنین نتیجه گیری شد که به جز موارد محدود بین پراکنش جغرافیایی و گروه های ژنتیکی AFLP ارتباط مشخصی وجود نداشته و همچنین بین گروه های بیماری زایی و منطقه جداسازی قارچ از گیاه با گروه های AFLP ارتباط معینی موجود نبود.

کلزا به عنوان یکی از محصولات مهم زراعی نسبت به بسیاری از قارچ های بیماری زا حساس می باشد. یکی از روش های ممانعت از نفوذ قارچ های بیماری زا به درون گیاهان، استفاده از آنزیم های هیدرولازی نظیر گلوکانازها می باشد که باعث تجزیه دیواره این قارچ ها شده و قادرند از کلونیزه شدن آنها در گیاه جلوگیری نمایند. در این تحقیق جهت ایجاد مقاومت به قارچ Sclerotinia sclerotiorum در گیاه کلزا، ژن bgnI (کد کننده آنزیم بتا 1 و 3 گلوکاناز) به این گیاه منتقل گردیده و میزان مقاومت آن مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا ژن bgnI با منشا قارچ Trichoderma virens در وکتور بیانی -pBI121GUS تحت پروموتر CaMV 35S کلون و با استفاده از الگوی PCR و هضم آنزیمی مورد تایید قرار گرفت. جهت انتقال ژن کلون شده از Agrobacterium tumefaciens سویه LBA4404 و ریز نمونه های کوتیلدونی استفاده گردید. جهت تشخیص گیاهان تراریخت به دست آمده از الگوی PCR با استفاده از آغازگرهای اختصاصی، و نیز Souther dot blot استفاده گردید. ارزیابی مقاومت گیاهان تراریخت در برابر قارچ S. sclerotiorum به روش radial diffusion assay انجام گرفت. آنالیز نتایج به دست آمده نشان داد که گیاهان تراریخت، نسبت به گیاه شاهد (کلزای غیر تراریخت) در برابر قارچ S. sclerotiorum از مقاومت بیشتری برخوردار می باشند.

در گیاه اطلسی خود ناسازگاری توسط گلیکوپروتئینهای خامه ای کنترل میشود. این گلیکوپروتئین ها دارای فعالیت ریبونوکلئازی می باشند. در این مطالعه، پس از گردعه افشانی مادگی رقم زراعی خود ناسازگار Bravo purple star و رقم زراعی خود سازگار Bravo cool water mix اطلسی با گرده های خودی و غیر خودی، فعالیت ریبونوکلئازهای خامه به روش اسپکتروفتومتری و ایزوآنزیمهای ریبونوکلئازهای خامه به روش PAGE مورد بررسی قرار گرفت. همچنین میزان بیان ژن ریبونوکلئاز S در خامه خود و دگر تلقیح این رقمها بررسی شد. به دلیل اهمیت نوع آلل S در بروز برهمکنشهای ناسازگار، آلل S هر رقم نیز مورد شناسایی قرار گرفت. فعالیت ریبونوکلئازهای کل در خامه خودتلقیح رقم Bravo purple star در مقایسه با سایر نمونه ها بیشتر بود. الگوی الکتروفورزی ریبونوکلئازها در خامه های دو رقم مورد مطالعه تفاوت نشان داد. فعالیت باند ریبونوکلئاز RNase 3، تنها در خامه خود تلقیح و با شدت کمتر در خامه دگرتلقیح رقم Bravo purple star، مشاهده شد. نتایج نشان داد که ژن S-RNase، در خامه های خود و دگر تلقیح هر دو رقم زراعی خود ناسازگار و خود سازگار و با شدت بیشتر در خامه خود تلقیح رقم خود ناسازگار بیان می شود. مقایسه توالی به دست آمده با سایر توالی های موجود، نشان دهنده 100 درصد شباهت بین قطعه تکثیر شده در رقم Bravo purple star با آلل S3-RNase گیاه Petunia hybrida زیرگونه inflata بود. همچنین، بین توالی بازهای قطعه تکثیر شده رقم Bravo cool water mix با آلل S1-RNase گیاه 100 Petunia haybrida درصد شباهت وجود داشت.

رگزایی فرآیند ایجاد رگهای جدید از رگهای موجود است. رگ های جدید نیازهای متابولیک سلولها را تامین می نمایند. رگزایی در بسیاری از پدیده های فیزیولوژیک و پاتولوژیک اهمیت فراوانی دارد. طی فرآیند رگزایی پروتئینازها به ویژه پلاسمین، ماتریکس خارج سلولی را تخریب می کند و سبب فعال شدن و آزادسازی فاکتورهای رشد موجود در آن می شود. این فرایندها با فعال شدن موضعی پلاسمینوژن در سطح سلول ها انجام می شوند. بررسی های پیشین در ارتباط با همین تحقیق نشانگر توانایی یک آنتی بادی مونوکلونال ضد پلاسمینوژن در مهار فرآیند رگزایی در یک مدل رگزایی می باشد. به دلیل اهمیت این آنتی بادی، scFv آن همسانه سازی شد و در Escherichia coli بیان گردید. نتایج حاصل از SDS-PAGE و ایمونوبلاتینگ و آزمون ELISA نشانگر صحت تولید scFv و قابلیت اتصال آن به پلاسمینوژن می باشد.

گرمادوستها موجوداتی هستند که در دمای بالاتر از 45 درجه رشد می کنند و از نظر احتیاجات حیاتی به ترکیبات گوگردی احیا و محیط های گرم نیاز دارند. اکثر ارگانیزم های گرما دوست از خاک ها و آب های حاوی عنصر گوگردی جداسازی شده اند که در اثر فعالیت های طبیعی زمین گرم هستند. این ارگانیزم ها دارای آنزیم ها و مسیرهای متابولیکی خاصی هستند که کاربرد وسیعی در بیوتکنولوژی دارند، بنابراین مطالعه بر روی چگونگی زندگی این موجودات ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه با استفاده از روش پروتئومیکس محتوای پروتئین های باکتری ترموس GH5 (جداسازی شده از چشمه های آب گرم زیست بوم ایران (اردبیل در شمال غربی ایران) در شرایط طبیعی (رشد در دمای 75 درجه سانتی گراد) و شوک سرمایی (رشد در دمای 45 درجه سانتی گراد) مورد مقایسه قرار گرفت. با توجه به افزایش بیان پروتئین های آنتی اکسیدانت و درگیر در سم زدایی اکسیداتیو، پدیدار شدن شرایط اکسیداتیو حدود 8 ساعت پس از شوک سرمایی مشخص گردید. با توجه به کاربرد آنزیم های آنتی-اکسیدانت به عنوان نشانگرهای درمانی و مارکر پروتئین های و پایداری پروتئین های ارگانیزم های ترموفیل، شناسایی و استخراج پروتئین های شناسایی شده در این مطالعه ضروری به نظر می رسد.

در گذشته آزمایشات متعددی برای ایجاد اکتومیکوریز و مشخص کردن اثرات مفید آن روی رشد و جذب برخی از مواد غذایی توسط گیاهان مختلف انجام شده است. جهت مطالعه اثر اکتومیکوریز در مقاومت به زیادی منیزیم در گیاهان میکوریزی و غیر میکوریزی پسته رقم فندقی، نهالهای میکوریزی با قارچ Agaricus bisporus در شرایط استریل تهیه و نیز نهالهای غیر میکوریزی به صورت آزمایش فاکتوریل در چهار چوب طرح کاملا تصادفی در ارلنهای 500 میلی لیتری در شرایط استریل با میزان متفاوت منیزیم تیمار شدند. شدت میکوریزی شدن ریشه های میکوریزی و همچنین میزان عناصر موجود در اندام هوایی و ریشه اندازه گیری و با هم مقایسه شد. نتایج نشان داد که آغشتگی ریشه به قارچ با افزایش غلظت منیزیم افزایش یافت. غلظت عناصر غذای Ca ,P ,K ,Fe ,Na ,Mn ,Zn ,Cu در گیاهان میکوریزی نسبت به غیر میکوریزی افزایش یافت اما زیادی منیزیم باعث کاهش غلظت Ca ,P ,K ,Fe ,Na ,Mn ,Zn ,Cu گردید. نتایج در ارتباط با نقش اکتومیکوریز در تغذیه گیاه مورد بحث قرار گرفته اند.

در این مطالعه اثر ABA روی مقدار کلروفیل، کاروتنوئید، آنتوسیانین و فلاونوئیدهای گیاهان نر و ماده شاهدانه بررسی گردید. گیاهان با محلولهای ABA (1 mg/L و10 ) و آب مقطر به عنوان شاهد محلول پاشی شدند. نتایج نشان داد که مقدار کلروفیلb ،a و کل در گیاهان ماده تیمار شده با 1 mg/L و ABA 10 کاهش یافت. گیاهان نر فقط در ABA 10 mg/L کاهش مقدار کلروفیل را نشان دادند. تیمار ABA تاثیری در مقدار کاروتنوئیدها در گیاه نر نداشت ولی در گیاه ماده باعث کاهش غلظت کاروتنوئیدها شد. غلظت آنتوسیانین در گیاهان نر در ABA 10 mg/L کاهش یافت در حالی که مقدار آنتوسیانین گیاهان ماده در هر دو سطح ABA افزایش یافت. در هر دو جنس نر و ماده، فلاونوئیدها با ماکزیمم جذب 270 nm در تیمار ABA 1 mg/L افزایش نشان دادند و فلاونوئیدها با ماکزیمم جذب 330nm بدون تغییر بودند. فلاونوئیدهای با ماکزیمم جذب300nm  در گیاهان نر در ABA 10 mg/L و در گیاهان ماده در تیمار ABA 10 mg/L افزایش نشان داد. مقدار دلتا 9-تتراهیدروکانابینول در گیاهان تیمار شده با ABA افزایش یافت. این مطالعه نشان داد گیاه نر و ماده شاهدانه به صورت متفاوتی به ABA پاسخ می دهند. ABA می تواند متابولیتهای ثانویه ای مانند آنتوسیانین، فلاونوئیدها و تتراهیدروکانابینول (THC) را افزایش دهد و باعث کاهش متابولیتهای اولیه مانند کلروفیل و کاروتنوئیدها در گیاه شاهدانه شود.

خشکی یکی از مهم ترین تنش های محیطی است که رشد گیاه و تولید محصول را به طور نامطلوبی تحت تاثیر قرار می دهد. در این آزمایش اثر تنش اسمزی بر میزان پرولین و قندهای محلول در دو رقم کلزا (Brassica napus L.) و Hyola 308 (به ترتیب متحمل و حساس به خشکی) ارزیابی شد. برای ایجاد تنش کمبود آب، گیاهچه های 12 روزه کلزا به مدت 24 ساعت در محلول 1.2 هوگلند حاوی غلظتهای مختلف PEG 6000 (0، 5، 10 و 15 درصد (w/v)) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تنش خشکی موجب افزایش غلظت پرولین برگها و ریشه های ارقام مورد مطالعه شد؛ اما در شرایط تنش، مقدار پرولین در رقم SLM046 بیشتر از رقم Hyola 308 بود. از طرف دیگر، خشکی سبب افزایش میزان گلوکز، مانوز و رامنوز در بافت های ارقام کلزا شد، اما غلظت این قندهای محلول در رقم SLM046 به صورت معنی داری بالاتر از رقم Hyola 308 بود.

شیوه کشت درون شیشه ای علاوه بر اینکه روش مناسبی برای تکثیر رقم های تجاری گل سرخ با یکنواختی بسیار بالا و در مدت زمان کم می باشد، امروزه به عنوان راه گشای مطلوبی در جهت اصلاح از طریق دست ورزی ژنتیکی به شمار می رود. جوانه های کشت بافتی سه رقم گل سرخ شاخه بریده تجاری به منظور تکثیر و پرآوری در ترکیب با چهار تنظیم کننده رشد BA (0-1.59-4.44 میکرومولار)، NAA (0-0.21-0.27-0.54 میکرومولار)، IBA (0-0.14 میکرومولار) و GA3 (0-0.29 میکرومولار) ارزیابی شدند. محیط کشت پایه MS حاوی کلات آهن FeEDTA یا FeEDDHA بود. برای القای ریشه در رقم های مورد مطالعه، تیمار ترکیبی شامل 9.9 میکرو مولار IBA و 5.7 میکرو مولار IAA اعمال شد. نرخ پرآوری در ترکیب های تیماری بسته به رقم متغیر بود. تیمار 1.59 میکرو مولار BA و 0.14 میکرو مولار IBA در همه رقم ها از بیشترین درصد پرآوری و رشد برخوردار بود. درصد ریشه زایی، میانگین تعداد ریشه و طول ریشه بسته به نوع رقم تفاوت معنی داری نشان داد. نوع کلات آهن بر میانگین شاخساره تولیدی موثر بوده ولی از نظر سایر صفات مورد بررسی در تیمار های پرآوری و ریشه زایی تاثیر قابل ملاحظه ای نداشت.

ترکیبات شیمیایی پلاسمای سمینال روی کیفیت یا توانایی لقاح اسپرم من جمله توان حرکت و نفوذ به تخمک در ماهیان موثر می باشند. طی این بررسی نسبت های یونی پلاسمای سمینال مولدین ماهی سفید در مکان های مختلف مهاجرت تولید مثلی مورد بررسی قرار گرفتند. برای این کار در فصل مهاجرت (نیمه دوم فروردین) مولدین ماهی سفید از سه رودخانه شیرود، تجن و گرگان رود از هر رودخانه 10 نمونه با سن و اندازه یکسان به روش تصادفی صید شدند. نمونه های سمن (مایع منی) بلافاصله داخل فلاسک یخ قرار گرفت و سریعا به آزمایشگاه مرکزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انتقال یافت. یونهای سدیم و پتاسیم توسط دستگاه فلیم فتومتر و یونهای کلسیم و منیزیم توسط دستگاه اسپکتروفتومتر اندازه گیری شدند. بین نسبت یونی سدیم به پتاسیم پلاسمای اسپرمی در مکان های مختلف مهاجرت تولید مثلی اختلاف معنی داری (P<0.05) وجود داشت. بین نسبت یونی سدیم به منیزیم، پتاسیم به کلسیم و پتاسیم به منیزیم پلاسمای اسپرمی در مکانهای مختلف مهاجرت تولید مثلی اختلاف معنی دار (P<0.01) وجود داشت. بین نسبت یونی سدیم به کلسیم و کلسیم به منیزیم پلاسمای اسپرمی در مکانهای مختلف مهاجرت تولید مثلی مولدین اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>0.05). همچنین نسبت یونی سدیم به پتاسیم پتاسیم به کلسیم در مولدین مهاجر به شیرود بیشتر از گرگان رود و تجن بود. نسبت یونی سدیم به منیزیم و پتاسیم به منیزیم در مولدین مهاجر به گرگان رود بیشتر از تجن و شیرود بود. در نتیجه مولدین مهاجر به شیرود از کیفیت منی بالاتری نسبت به دو رودخانه دیگر برخوردار بودند.

به منظور تعیین ساختار ژنتیکی جمعیت آرتمیای دریاچه اینچه در استان گلستان، نمونه برداری از آرتمیای پارتنوژنتیک سه منطقه (شمالی، میانی و جنوبی) با تهیه 66 نمونه از دریاچه انجام گردید، سپس استخراج DNA به روش فنل –کلروفرم صورت گرفته و تنوع ژنتیکی آرتمیا در مناطق یاد شده با استفاده از قطعه ای از ژن COI میتوکندری مورد بررسی قرار گرفت. ژن فوق با استفاده از پرایمر های طراحی شده بر اساس توالی قطعاتی از ژن COI میتوکندری به وسیله دستگاه ترموسایکلر تکثیر و سپس محصول PCR با اندازه 720 جفت باز توسط 10 آنزیم محدودگر AluI, EcoRI, Eco471, HaeIII, HindIII, HinfI, MboI, MspI, RsaI, TaqI هضم گردید. از این میان سه آنزیم برشگر AIUI، Rsal و HaeIII تنوع چند شکلی را نشان دادند. آنالیز RFLP محصول تکثیر شده ژن COI، در مجموع 9 هاپلوتیپ متفاوت در بین آرتمیای مناطق مختلف را مشخص نمود. میزان تنوع هاپلوتیپی درون جمعیتی مناطق شمالی،میانی و جنوبی دریاچه اینچه به ترتیب 0.580±0.0110 و 0.588±0.114 و 0.571±0.105 بود. تنوع نوکلئوتیدی در درون جمعیت مناطق شمالی، میانی و جنوبی دریاچه اینچه به ترتیب 0.024 و 0.025 و 0.015 (میانگین 0.021±0.0000111) محاسبه گردید. همچنین میزان تنوع نوکلئوتیدی بین این سه جمعیت 0.0233 و اختلاف نوکلئوتیدی بین سه جمعیت 0.0016 محاسبه شد. میزان X2 ( فراوانی هاپلوتیپ ها) در میان مناطق مختلف دریاچه اینچه X2=23.75 بوده و آنالیز آماری شبیه سازی شده Monte Carlo با هزار بار تکرار محاسبه، برابر با X2=0.057±0.007 به دست آمد که اختلاف معنی داری را در فراوانی هاپلوتیپ های این سه منطقه مورد بررسی نشان نداد. در نتیجه جمعیت های موجود در مناطق مختلف این دریاچه همگی یک جمعیت واحد می باشند.

نوسی استاتین یک پیتید هفده اسید آمینه ای است که در مغز پستانداران از شکسته شدن پروتئین پیش ساز نوسی سپتین حاصل می شود و همانند نوسی سپتین برگیرنده های شبه اوپیوئیدی شماره 1 تاثیر دارد اما اثرات آن متضاد با اثرات نوسی سپتین است. لذا این پیتید را به عنوان آنتاگونیست طبیعی و اندوژن نوسی سپتین می شناسند. در یک بررسی جدید نشان داده شده است که تزریق داخل مغزی نوسی استاتین سبب مهار دریافت غذا در موش صحرایی می شود. بنابراین هدف این مطالعه بررسی همین اثر و نیز اثرات آن بر رفتارهای حرکتی مرغان گوشتی به عنوان یک گونه از پرندگان می باشد. در این تحقیق دزهای متفاوت نوسی استاتین (5، 10 و 20 میکروگرم) و محلول 0.9 درصد کلرور سدیم (به عنوان گروه شاهد) به بطن های جانبی خروس های نژاد راس تزریق شد و مقدار مصرف غذا و تغییر در رفتارهای حرکتی در فواصل زمانی متعدد اندازه گیری گردید. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون توکی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که هیچ کدام از دزهای به کار رفته نوسی استاتین بر میزان اخذ غذا در مرغان گوشتی تاثیر نداشت که این نتایج با تحقیق مشابه انجام گرفته در موش صحرایی متفاوت است. هیچکدام از دزهای به کار رفته نوسی استاتین بر رفتارهای حرکتی تیماردهی و بالا و پایین آوردن پاها تاثیر معنی داری نداشت اما دفعات بال زدن به صورت معنی دار در دز 10 میکروگرم افزایش یافت (P<0.05).

نقش عناصر کم مقدار و اهمیت آنها در فرآیندهای بیولوژیکی به طور گسترده مورد بررسی و تایید قرار گرفته است. در این پژوهش مقدار عناصر کم مقدار آهن، روی، مس، کروم و کبالت در ناخن دانش آموزان پسر دبستانی و دبیرستانی اندازه گیری و رابطه آنها با نمایه توده بدنی (BMI) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 45 دانش آموز پسر مقطع ابتدایی با میانگین سنی 10 سال و 49 دانش آموز پسر مقطع دبیرستان با میانگین سنی 17 سال به طور تصادفی انتخاب و نمونه های ناخن آنها جمع آوری شد. پس از شستشو، خشک کردن و وزن کردن، خاکستر ناخن تهیه و میزان 5 عنصر فوق توسط روش اسپکتروسکوپی جذب اتمی مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج حاصل حاکی از آن است که تعداد دانش آموزان ابتدایی با BMI پایین به طور معنی داری بیشتر از دانش آموزان دبیرستانی است و اگرچه در دانش آموزان دبیرستانی میزان آهن، مس کمتر و میزان کروم بیشتر از دانش آموزان ابتدایی است ولی تنها در میزان مس بین دانش آموزان با BMI پایین با دانش آموزان با BMI نرمال تفاوت معنی دار وجود دارد. در نتیجه گیری چنین به نظر می رسد که کاهش وزن در افراد با BMI پایین احتمالا با کمبود مس در ارتباط است. همچنین تغییرات آهن، روی، مس و کروم ممکن است بر میزان رشد سریع در دوره های قبل و بعد از بلوغ جنسی اثر گذار باشند.

دیابت یک ناهنجاری متابولیکی است که با هیپرگلیسمی ناشی از نقص در ترشح انسولین، عمل انسولین و یا هر دو مشخص می گردد. گلرنگ در طب سنتی ایران برای درمان دیابت کاربرد داشته است. در این مطالعه اثر کاهندگی قند خون توسط عصاره هیدروالکلی گل گلرنگ در موش های صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق 18 موش صحرایی نر سفید با وزن متوسط 220–180 گرم به طور تصادفی در سه گروه شش تایی تقسیم شدند: گروه اول ،کنترل غیر دیابتی، گروه دوم، کنترل دیابتی، گروه سوم، گروه پیشگیری. برای دیابتی کردن، از آلوکسان با دز 120 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت تزریق درون صفاقی استفاده شد. در شروع، و پایان هفته های دوم و ششم دوره آزمایش، رتها برای 16 ساعت ناشتا بوده و سپس نمونه خون ناشتا در لوله های هپارینه برای تعیین میزان قند و سایر فاکتورها جمع آوری شد. خون از طریق سینوس اوربیتال جمع آوری گردید. نتایج حاکی از کاهش معنی دار میزان قند خون در گروه تیمار شده با عصاره هیدروالکلی گل گلرنگ بود (P<0.05). مطالعات بافت شناسی انجام گرفته روی پانکراس این حیوانات، این نتایج را تایید می نماید. این نتایج نشان می دهند که عصاره هیدروالکلی گل گلرنگ در پیشگیری از دیابت موثر است. تاثیر این عصاره می تواند به دلیل وجود فلاونوئیدها و خواص آنتی اکسیدانی آنها باشد.