مقدمه: به نظر می رسد که امدادگران حاضر در پایگاه های بین جاده ای جمعیت هلال احمر، به واسطه تجربه مداوم و گاهی طولانی حضور در صحنه های دلخراش جاده ای، بیشتر از نمونه غیرفعال در معرض پیامدهای روان شناختی ناشی از سوانح باشند. اما مطالعات انجام شده در این زمینه بسیار اندک است. هدف عمده این مطالعه، مقایسه وضعیت روان شناختی دو گروه از امدادگران فعال و غیرفعال (عادی) در پایگاه های بین جاده ای شهرستان داراب است.روش ها: دراین مطالعه مقایسه ای و گذشته نگر به روش نمونه گیری هدفمند، 28 نفر از امدادگران مشغول در 3 ماه پایانی سال 1388 در پایگاه های امداد جاده ای شهرستان داراب به طورمتناوب انتخاب شدند. 33 نفر از امدادگران غیرفعال نیز به شیوه تصادفی وارد مطالعه شدند و چک لیست علایم بیماری های روانی (SCL-90) را تکمیل نمودند. داده های پژوهش با استفاده از بسته نرم افزار آماری SPSS ویراست 16 با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: گروه امدادی فعال، در عامل کلی SCL-90و مولفه های (علایم جسمانی، وسواس، پرخاشگری، فوبیا و روان پریشی) نسبت به گروه عادی نمرات بیشتری کسب کردند و این تفاوت در سطح آلفای 0.05 و 0.001 معنادار بود. اما این تفاوت در مولفه های (حساسیت بین فردی، افسردگی و سوالات اضافه) معنادار نبود.نتیجه گیری: آسیب پذیری روانی امدادگران فعال در سوانح جاده ای، لزوم برنامه ریزی جهت حمایت های فردی و سازمانی از این اعضا را مطرح می کند.