فیزیولوژی و تکوین جانوری (علوم زیستی)
سال:1396 | دوره:10 | شماره:3 (پیاپی 38) |تعداد مقالات:10

زمینه وهدف: بررسی اثرات فیزیولوژیک فلزات سنگین بر آبزیان شاخص دریای خزر بسیار حائز اهمیت می باشد. از مهم ترین شاخص های فیزیولوژیک بررسی عوارض بافت شناسی بافت های حساس از جمله آبشش می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاْ ثیر فلزات سنگین آهن و روی بر ساختار بافت آبشش بچه ماهی سفید Rutilu skutumصورت گرفت. روش کار: در این راستا تعداد 120 عدد بچه ماهی سفید تهیه و پس از سازگاری ماهیان با شرایط آزمایشگاهی، آزمایش به مدت 30 روز در غلظت های(Fecl2mg l-15/19 وmg l-1 ZnCl29/3) انجام شده و نمونه گیری از بافت آبشش طی3 دوره 7، 15 و 30 روزه صورت پذیرفت. بررسی بافتی به روش بافت شناسی کلاسیک و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین صورت گرفت و عوارض بافتی وسیله میکروسکوپ نوری با بزرگنمایی 10 و 40 مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاکی از این بود که با پیشرفت مدت قرارگیری در معرض فلزات سنگین آسیب های وارده به بافت آبشش از قبیل پرخونی و خون ریزی، شکستگی و اتصال لاملاهای ثانویه و کوتاه شدن لاملاهای ثانویه، گرزی شدن تیغه های آبششی، متورم و پرسلولی شدن لاملاها شدیدتر شد. به طوری که در مدت 30 روز بیشترین جداشدگی در لاملای اولیه و ثانویه دیده شد. نتیجه گیری: میزان آسیب دیدگی بافت آبشش در غلظت های مختلف فلزات به ترتیب در روی نسبت به آهن به طور معنی داری کمتر و عوارض مشاهده شده در تیمار آهن بیشتر است. بیشترین عوارض مشاهد شده اتصال لاملاهای ثانویه و پرخونی آبشش بود.

زمینه و هدف: سرطان کولورکتال، سومین بیماری سرطان شایع در جهان و نیز درایران می باشد، متاسفانه تعداد بیماران این نوع سرطان در ایران در حال افزایش است. فعالیت های ورزشی احتمالاً یکی از مداخلات موثر در این زمینه می تواند باشد. بنابر این هدف از این پژوهش بررسی تاثیر یک برنامه تمرین ترکیبی بر توان هوازی و قدرت بیماران مبتلا به سرطان روده می باشد. روش کار: در این پژوهش 20 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال با میانگین سنی 21/4553/61 سال و میانگین وزنی9/3570/9 کیلوگرم به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 14هفته و هر هفته به مدت 5روز(3روز تمرینات استقامتی و 2روز تمرینات قدرتی) تمرین کردند. قدرت پایین تنه با استفاده ازفرمول1 RM و توان هوازی با استفاده از آزمون یک مایل دویدن سنجیده شد. برای آنالیز داده ها و مقایسه پیش آزمون و پس آزمون، از آزمونt وابسته و کوواریانس استفاده گردید. تمامی محاسبات در دامنه pصورت گرفتیافته ها: بر اساس نتایج حاصله اختلاف معناداری بین دو گروه تجربی و کنترل در متغیرتوان هوازی و قدرت پایین تنه در پس آزمون مشاهده شد(0/05pنتیجه گیری: برای پیشگیری از بازگشت بیماری سرطان یکی از مداخلات مثبت انجام تمرینات ورزشی است که در این زمینه و براساس نتایج حاصله روش تمرینات ترکیبی موثرتر بوده و می تواند به بهبودی در قابلیت های جسمانی جهت مقابله با بیماری موثر باشد.

زمینه و هدف: انقباض شدید عضلانی و برون گرا موجب ایجاد آسیب هایی در سطح سلولی مولکولی می شود. این آسیب ها موثر بر عملکرد ورزشی ورزشکاران می باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر سه ماه مصرف مکمل اسیدهای آمینه شاخه دار و تمرین پلایومتریک بر عملکرد پرش عمقی کشتی گیران است. روش کار: 22 کشتی گیر مرد طی نمونه گیری هدف مند از بین کشتی گیران زنجان(سن 3/52 21/54 سال، وزن 3/76 66/18 کیلوگرم، قد 2/41 168/36سانتی متر و شاخص توده بدن 1/97 ± 23/34 کیلوگرم بر متر مربع) انتخاب و به طور تصادفی ساده به دو گروه پلاسیبو و مکمل تقسیم شدند. هر دو گروه ساعت 07: 00 صبح صبحانه و ساعت 9 صبح نیز تمرینات پرش عمقی را در 6 دور پیاپی تا سر حد خستگی، با فاصله 5 دقیقه در بین ست ها انجام دادند و مکمل خود را به صورت دوسوکور قبل و بعد از پرش های عمقی دریافت نمودند. گروه اسیدآمینه شاخه دار 45 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن از هر یک از آمینو اسیدهای(والین، لوسین و ایزولوسین) را به صورت محلول دریافت نمودند که حجم محلول 4 میلی مول به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن بود. گروه پلاسیبو نیز(4 میلی مول به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) پلاسیبو مصرف نمودند. از روش آماری تی زوجی و تی مستقل برای بررسی میزان تغییرات عملکرد درون گروهی و بین گروهی استفاده و سطح معنی داری 0/05P≤ در نظر گرفته شد. یافته ها: عملکرد گروه اسیدآمینه شاخه دار نسبت به گروه پلاسیبو به طور معناداری بالاتر بوده(0/05P) و در مقایسه درون گروهی نیز، عملکرد هر دو گروه پس از سه ماه تمرینات پلایومتریک افزایش معناداری داشت(0/05Pنتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق هر دو عامل تغذیه و تمرین به مدت سه ماه بر عملکرد پرش عمقی تاثیرگذار می باشد و این تاثیرگذاری بر عملکرد در گروهی که از مکمل اسیدآمینه شاخه دار استفاده کرده بودند بیشتر از گروه دارونما است.

زمینه و هدف: سیستم اپیوئیدرژیک نقش مهمی در تنظیم مرکزی اخذ غذا در پستانداران و پرندگان ایفا می کنند. این مطالعه جهت بررسی نقش سیستم اپیوئیدرژیک بر رفتار تغذیه ای القا شده با اپیوئیدها در جوجه های نوزاد نژاد تخم گذاری که 3 ساعت از غذا محروم شده اند، است. روش کار: 144 جوجه در 3 آزمایش که هر کدام شامل 4 گروه بود، تقسیم شدند. در آزمایش اول پرنده ها با D-Alfa-NME-Phe4-Gly15-EnkephalinDAMGOآگونیست گیرنده µ اپیوئیدی)(500، 250، 125 پیکومول) تزریق داخل بطن مغزی شدند. در آزمایش دوم جوجه ها با تزریق داخل بطن مغزی D-Pen-Enkephalin &Dpen-D-Pen-EnkephalinDPDPEآگونیست گیرنده دلتا اپیوئید)(20، 40 و 80 پیکومول) مورد بررسی قرار گرفتند. در آزمایش سوم تاثیر تزریق داخل بطن مغزی U-50488Hکه آگونیست گیرنده کاپا اپیوئیدی می باشد با دوزهای 10، 20 و 30 نانومول در جوجه ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. اخذ غذای حجمی 3 ساعت پس از تزریقات ثبت شد. یافته هاتزریق داخل بطن مغزی آگونیست گیرنده µ اپیوئید به طور معنی داری باعث کاهش اخذ غذا شد(0/05Pهم چنین تزریق آگونیست گیرنده های دلتا و کاپا اپیوئید به صورت معناداری اخذ غذا را افزایش دادند(0/05Pنتیجه گیریاین نتایج پیشنهاد می کند که سیستم اپیوئیدرژیک مرکزی نقش مهمی بر رفتار تغذیه ای دارد.

زمینه و هدف: بره موم ماده ای است با خواص دارویی که جهت درمان انواع بیماری های انسانی و دامی استفاده می گردد. بره موم دارای خواص ضدمیکروبی، ضدقارچی و آنتی اکسیدانی بوده که سبب تقویت سیستم ایمنی گونه های متفاوت حیوانی می شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات عصاره بره موم بر عملکرد رشدی، فراسنجه های خونی و وضعیت آنتی اکسیدانی گوساله های شیرخوار هلشتاین می باشد. روش کار: برای انجام این مطالعه تعداد 24 راس گوساله هلشتاین با میانگین سنی 10 1 و میانگین وزنی 238 کیلوگرم در یک قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 70 روز استفاده گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه بدون بره موم، 2) جیره پایه +500 قسمت در میلیون مکمل بره موم، 3) جیره پایه + 1000 قسمت در میلیون مکمل بره موم بودند. گوساله ها هر دو هفته یک بار وزن کشی شده و جهت اندازه گیری متابولیت های خونی و فعالیت آنتی اکسیدانی در روزهای 30 و 60 روز پس از تیمار، از آن ها خون گیری صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که استفاده از سطوح عصاره بره موم تاثیر معنی داری بر مصرف خوارک در طی ماه های اول، دوم و کل دوره آزمایشی نداشت. مکمل کردن بره موم در شیر گوساله های شیرخوار تاثیری بر افزایش وزن در طی ماه های اول و دوم نشان نداد. در صورتی که اضافه کردن 500 قسمت در میلیون عصاره بره موم در کل دوره آزمایشی افزایش معنی داری بر وزن روزانه داشت. اختلاف معنی داری بین غلظت متابولیت های خونی(گلوکز، کلسترول، تری گلیسیرید، آلبومین، اوره، هموگلوبین و گلوبولین) در گروه ها نسبت به شاهد مشاهده نشد. نتایج به دست آمده نشان داد که افزودن عصاره بره موم بر فعالیت آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز و گلوتاتیون پراکسیداز خون تاثیر معنی داری نداشت. اما مکمل کردن شیر با عصاره بره موم تاثیر معنی داری بر غلظت ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و فعالیت سوپراکسید دسموتاز را نشان داد. نتیجه گیری: به طور کلی می توان نتیجه گرفت که استفاده از عصاره بره موم اثری بر عملکرد، فراسنجه های خونی به جز سوپراکسید دسموتاز و فعالیت آنتی اکسیدانی کل ندارد. بنابراین افزودن عصاره بره موم در شیر گوساله های هلشتاین به طوری موثری در پیشگیری از استرس می تواند مفید باشد.

زمینه و هدف: آب انار با داشتن انواعی از ترکیبات شیمیایی دارای خواص متعددی از جمله ضد چاقی، دیابت، ضد سرطان، ضد مسمومیت کبدی، کاهش دهنده قند و کلسترول خون می باشد، لذا این پژوهش با هدف بررسی اثرآب انار بر غلظت پلاسمایی هورمون های محور هیپوفیز تیروئید در موش های صحرایی نر بالغ انجام گرفت. روش کار: برای این منظور تعداد 50 سر موش صحرایی نر بالغ با وزن تقریبی 210 تا 200 گرم به پنج گروه 8 تایی شامل کنترل(فاقد تیمار)، شاهد(تیمار با آب مقطر) وگروه های تجربی دریافت کننده روزانه 3، 6 و 9 میلی لیتر آب انار تقسیم شدند. کلیه تیمار ها به صورت گاواژ و به مدت 10 روز صورت گرفت. در پایان دوره بعد از اندازه گیری وزن حیوانات ضمن خون گیری و تهیه پلاسما میزان پلاسمایی هورمون های TSH, T4, T3با روش الیزا اندازه گیری و نتایج با آزمون های آماری تجزیه واریانس یک طرفه و tتست تحلیل و معناداری اختلاف داده ها در سطح 0/05Pدر نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد که آب انار تاثیر معناداری بر وزن بدن ندارد، اما در گروه دریافت کننده دوز 3 میلی لیتر غلضت TSHافزایش معنادار و در گروه دریافت کننده دوز 9 میلی لیتر غلظت T3و در تمام گروه ها میزان T4کاهش معناداری در سطح 0/05>Pمشاهده گردید. نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که آب انار تاثیر ی بر میزان وزن موش های صحرایی نداشته اما به صورت وابسته به دوز باعث افزایش میزان پلاسمایی هورمون TSHو کاهش هورمون های T3وT4می گردد.

زمینه و هدف: با وجود افزایش کاربرد نانو ذرات نقره در صنعت و محصولات مصرفی، در مورد سمیت آن به ویژه برای موجودات آبزی شناخت اندکی وجود دارد. با توجه به توسعه سریع فناوری نانو و کاربردهای گوناگون آن، داشتن اطلاعات کافی درباره عوارض جانبی احتمالی در اندام های بدن آبزیان بسیار حائز اهمیت است. بنابراین، در این تحقیق به بررسی تعیین غلظت کشنده میانی(LC50) و تاثیر این ذرات بر آنزیم های کبدی ماهی کپور پرداخته شد. روش کار: 84 عدد ماهی کپور به مدت 96 ساعت در معرض غلظت های 0، 0/1، 0/5، 1، 2/5، 5 و 10 میلی گرم بر لیتر نانو ذرات نقره قرار گرفتند و تلفات روزانه ثبت گردید. نتایج توسط نرم افزار Probit Analysesبررسی و غلظت کشنده میانی(LC50) محاسبه شد. سپس براساس LC50به دست آمده 84 عدد ماهی در 4 تیمار( 0، 0/02، 0/04، 0/11 میلی گرم بر لیتر) در 3 تکرار قرار گرفت. بعد از طی 14 روز، 2 عدد ماهی از هر تکرار پس از بیهوشی با پودر گل میخک و خون گیری از کبد آن ها، تغییرات سطح آنزیم هایAST, ALP, ALTاندازه گیری شد. یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که LC50در این ماهی 0/23 میلی گرم بر لیتر به دست آمد ه و غلظت های بررسی شده نانوذرات نقره با افزایش غلظت، در سطح آنزیم های کبدی افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل از خود نشان دادند (0/05>Pنتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، نانو ذرات نقره دارای اثرات سمی بر آبزیان بوده و جلوگیری از رهایش عمدی یا تصادفی آن ها به زیست بوم های آبی باید مورد توجه بیشتر قرار گیرد.

زمینه و هدف: سرطان معده دومین علت مرگ ناشی از سرطان است. نتایج مطالعات ارتباطی میان ژن HER2و یکی از علل ایجاد سرطان معده را به اثبات رسانده است. فعالیت کاتچین های گیاه چای سبز با خاصیت ضد سرطانی موجب مهار سلول های سرطانی می شود. با در نظر گرفتن این سه فاکتور، تغییرات میزان بیان ژن HER2پس از تیمار سلول های سرطانی معده با عصاره چای سبز بررسی گردیدروش کار: غلظت های 800، 1200 و 2000 μ g/mlاز عصاره چای سبز در 2 گروه 48 و 72 ساعت بر سلول های AGSتیمار گردید. استخراج RNA، سنتز cDNAو بررسی میزان بیان ژن ها توسط Real time PCRانجام شده و تغییرات بیان ژن مذکور با کمک آنالیز های آماری انجام گردید. یافته ها: نتایج آنالیز داده ها نشان دهنده افزایش میزان بیان ژن HER2در غلظت 800 و کاهش میزان بیان در غلظت 1200 و 2000 μ g/mlبوده و این کاهش متاثر از افزایش غلظت و افزایش زمان می باشد. در گروه 72 ساعت و غلظت 2000 μ g/mlعصاره چای سبز حداکثر کاهش میزان بیان ژن HER2مشاهده شده است. نتیجه گیری: عصاره چای سبز در غلظت های بالا(2000 μ g/ml)، موجب کاهش میزان بیان ژن HER2شده که این عامل می تواند موجب جلوگیری از رشد و پیشروی سلول های سرطانی معده شود.