فیزیولوژی و تکوین جانوری (علوم زیستی)
سال:1396 | دوره:10 | شماره:4 (پیاپی 39) |تعداد مقالات:12

زمینه وهدف: در میان اجزای جیره غذایی توجه به مواد معدنی از مهم ترین موضوعات تغذیه ماهی به حساب می آیند زیرا با وجود این که در جیره غذایی به میزان کم لحاظ می گردند ولی بر فیزیولوژی و متابولیسم عمومی بدن بسیار موثرند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر سطوح مختلف سولفات روی(ZnSO4) بر میزان هماتوکریت و فراسنجه های خونی ماهی قرمز(Carassius auratus) جهت ارزیابی اثرات این ماده معدنی بر سلامت ماهی میباشد. روش کار: غذاهای آزمایشی با چهار سطح(چهار تیمار و هر تیمار شامل سه تکرار) 0، 25، 75 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم تهیه شدند. ماهیان با میانگین وزنی 10/0 3/3 گرم و میانگین طول2/0 5/3 سانتی متر در تانک های 400 لیتری که دما 128، pH5/05/7 و سختی آب 2/1 286 بود، نگهداری و به مدت 60 روز با جیره های آزمایشی تغذیه شدند و در پایان دوره میزان هماتوکریت و فراسنجه های خون شناسی اندازه گیری شدند. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل پارامترهایخون شناسیماهی های تغذیهشدهباجیره هایحاویسطوحمختلفسولفات روی نشان داد که میزانگلبول-های سفید خون(WBC)، میانگینحجمگلبول(MCV)، میانگینهموگلوبینگلبول(MCH) و میانگین غلظتهموگلوبینگلبول(MCHC) درتیمارهای مختلفآزمایشیتفاوتمعنی داریرابایکدیگرنشان ندادند(0/05P) اما در تعداد گلبول های قرمز(RBC)، هماتوکریت (Ht) و هموگلوبین(Hb) اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت(0/05P) تعداد گلبول های قرمز خون، هماتوکریت و هموگلوبین در تیمارهای حاوی سولفات روی(تیمارهای 2، 3 و 4) از مقادیر بالاتری برخوردار بود و بالاترین این مقدار در تیمار 4(150 میلی گرم سولفات روی بر کیلوگرم) مشاهده شد که دارای اختلاف معنی داری با گروه شاهد و با تیمارهای 2 و 3 بود. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان می دهد که سولفات روی در جیره غذایی باعث تحریک سیستم فیزیولوژیک ماهی قرمز می شود و می تواند اثرات مثبتی بر سلامت و بهبود شاخص های خونی این ماهی داشته باشد.

زمینه و هدف: داروی ضدافسردگی سرترالین علی رغم کاربرد گسترده دارای اثرات جانبی بر اندام های مختلف است. در این تحقیق تاثیر سرترالین برمیزان هورمون های LHFSH، تستوسترون و دی هیدروتستوسترون واسپرماتوژنز مورد بررسی قرار گرفتروش کار: در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار به چهار گروه ده تایی تقسیم شد، گروه کنترل رژیم معمولی، گروه شاهد، آب مقطر و گروه های تجربی روزانه به ترتیب((mg/kg 50و10، داروی سرترالین به صورت خوراکی دریافت کردند. در پایان روز بیست و یکم نمونه های خونی تهیه و هورمون های LHFSH، تستوسترون و دی هیدروتستوسترون اندازه گیری شد. هم چنین از بافت بیضه مقاطع بافتی تهیه و تغییرات بافتی بین گروه های مختلف بررسی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری ANOVAو تست توکی تجزیه و تحلیل شد. یافته هامیزان هورمون های LHFSH، تستوسترون و دی هیدروتستوسترون درگروه های تجربی دریافت کننده(mg/kg) 5010 سرترالین کاهش معنی داری نسبت به گروه های کنترل وشاهد نشان داد( 5 0/ 0 P). بررسی بافت شناسی بیضه نشان داد تراکم سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید، سرتولی و لایدیگ درگروه های تجربی دریافت کننده سرترالین نسبت به گروه های کنترل و شاهدکاهش معنی داری نشان می دهد. نتیجه گیریداروی سرترالین با کاهش غلظت سرمی هورمون هایLHFSH، تستوسترون و دی هیدروتستوسترون و تغییرات بافتی بیضه می تواند اختلالات هورمونی و تولید مثلی ایجاد نماید.

زمینه و هدف: یکی از صفات بسیار مهم و اقتصادی در پرورش گوسفند چند قلوزایی است. مطالعات ژنتیکی مشخص نموده است که چند قلوزایی تحت تاثیر مجموعه ای از ژن ها معروف به ژن های باروری قرار دارد. از جمله این ژن ها، ژن GDF9است که بر روی کروموزوم شماره 5 گوسفند شناسایی گردید. پژوهش حاضر با هدف بررسی چند شکلی ژن GDF9و رابطه آن با صفت چندقلوزایی در گوسفند قره گل انجام گرفت. روش کار: برای این منظور از 100 راس گوسفند ماده قره گل در ایستگاه اصلاح نژاد قره گل سرخس به صورت تصادفی نمونه خون تهیه و اطلاعات زایش آن ها ثبت گردید. پس از استخراج DNAبا استفاده از یک جفت آغازگر اختصاصی یک قطعه 1503 جفت بازی از ژن GDF9تکثیر شد. قطعه تکثیر شده با استفاده از آنزیم Rsa Iهضم گردید. با استفاده از نرم افزار SAS 9. 1ارتباط بین ژنوتیپ های شناسایی شده و صفت چند قلوزایی بررسی شد. یافته ها: نتایج حاصل از هضم آنزیمی وجود جهش را در این جایگاه ژنی تایید نمود و رابطه معنی دار(05/0P) بین ژنوتیپ های مشاهده شده و صفت چند قلوزایی نشان داد، به طوری که حیوانات هتروزیگوت نسبت به هموزیگوت ها میزان چند قلوزایی بالاتری داشتند. نتیجه گیری: جهش ایجاد شده در ژن GDF9جهش مفیدی بوده و اقدام برای تثبیت این جهش در طی سال های آینده به احتمال زیاد موجب افزایش چند قلوزایی، افزایش راندمان تولید مثلی و در نهایت افزایش درآمد دامداران خواهد شد.

زمینه و هدف: در این مطالعه اثر 5 جیره آزمایشی پودر گوجه فرنگی بر روی میزان رشد، بقا و ذخیره کاروتنوئید در ماهی دالر نقره ای(Metynnis hypsauchen) مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: ماهیان با 5 تیمار غذایی مختلف و 3 تکرار در هر تیمار (15 واحد آزمایشی) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به مدت 8 هفته پرورش داده شدند. 5 جیره آزمایشی که شامل جیره شاهد منفی فاقد هر گونه مواد رنگدانه ای، شاهد مثبت حاوی 20 میلی گرم در کیلوگرم آستاگزانتین مصنوعی و سه تیمار غذایی یک، دو و سه به ترتیب مقدار 15، 20 و 25 میلی گرم در کیلوگرم کاروتنوئید کل معادل با لیکوپن طبیعی موجود در پودر گوجه فرنگی بود. طول کل و وزن کل ماهیان برای بررسی وضعیت رشد ماهیان و به منظور اندازه گیری تجمع کاروتنوئیدها در پوست و عضله از روش اسپکتروفتومتری استفاده شد. یافته ها: افزایش وزن تیمارهای آزمایشی در مقاطع مختلف آزمایشی و به ویژه در کل دوره ی آزمایشی نسبت به تیمارهای شاهد منفی و شاهد مثبت کمتر بود. هم چنین میزان کاروتنوئید در بافت های پوست و عضله ماهی دالر نقره ای در تمام تیمارها بیشتر از تیمار شاهد منفی مشاهده شد. در تیمارهای آزمایشی با افزایش میزان غلظت کاروتنوئید طبیعی در جیره-های غذایی میزان کاروتنوئید پوست و عضله افزایش یافت(05/0>Pنتیجه گیری: عملکرد پایین در بین شاخص های مختلف رشد در تیمارهای آزمایشی، نشان دهنده وجود عوامل محدود کننده رشد، میزان فیبر بالا و چربی خام پایین در پودر گوجه فرنگی موجود در تیمارهای آزمایشی می باشد. کاهش ذخیره کاروتنوئیدها نسبت به تیمار دارای آستاگزانتین و افزایش ذخیره کاروتنوئیدها نسبت به تیمار فاقد رنگدانه در پودرگوجه فرنگی نشان دهنده جذب و متابولیسم ناکافی و ناکارآمد کاروتنوئیدهای پودرگوجه فرنگی در ماهی می باشد.

زمینه و هدف: دریای خزر اکوسیستم بسته ای است که گونه های ارزشمندی از آبزیان را در خود جای داده است. این دریا امروزه به شدت تحت تاثیر آلاینده ها و عوامل محیطی مختلفی است که حیات گونه های ساکن در آن را در خطر قرار داده اند. به منظور مطالعه ی ساختار و بافت شناسی غدد ضمیمه ی دستگاه گوارش در لارو تازه تفریخ یافته ی ماهی سفید دریای خزر، Rutilus frisii kutum، لاروهای تازه تفریخ یافته ی این ماهی مورد بررسی قرار گرفتند. روش کار: لاروها ابتدا در محلول بوئن فیکس شده و پس از طی مراحل متداول بافت شناسی از آن ها برش هایی به ضخامت 6 میکرومتر تهیه گردید، سپس با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی شده و در نهایت توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه و عکسبرداری قرار گرفتند. یافته ها: غدد ضمیمه ی دستگاه گوارش شامل: کبد، هپاتوپانکراس، کیسه صفرا و کیسه ی زرده بود. کیسه ی زرده ساختاری بزرگ در بخش تحتانی بدن متشکل از سلول های زرده ای بود. بافت کبد، متشکل از هپاتوسیت های چند وجهی بود که در اطراف سینوزوئیدهای کبدی قرار داشتند. مجاری صفراوی در بافت کبد شکل گرفته و به کیسه ی صفرا منتهی می شدند. در بخش انتهایی بافت کبد، ساختار هپاتوپانکراس قابل مشاهده بود که از سلول های ائوزینوفیل اگزوکرین شکل گرفته بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که غدد ضمیمه ی دستگاه گوارش در لارو تازه تفریخ یافته ی ماهی سفید بصورت کامل شکل گرفته و در نتیجه به مجرد باز شدن دهان می توانند وظایف ترشحی خود را به انجام برسانند.

زمینه و هدف: گالاکتو اولیگوساکارید(GOS)، پربیوتیکی است که از واکنش آنزیمی لاکتوز حاصل شده و عمدتاً از مولکول های گلوکز و گالاکتوز تشکیل شده است. هدف از این پژوهش، بررسی اثرات سطوح مختلف گالاکتوالیگوساکارید جیره، بر سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در ماهی زبرا(Danio rerio) به عنوان مدل آزمایشگاهی می باشد. روش کار: تعداد 420 قطعه ماهی 1/045 میلی گرم به طور کاملاً تصادفی در چهار تیمار با سه تکرار در آکواریوم های 60 لیتری توزیع و با چهار جیره آزمایشی حاوی صفر، 5/0، 1 و 2 درصد پربیوتیک به مدت 8 هفته غذا دهی شدند. در پایان دوره آزمایش فعالیت آنتی اکسیدان کل ماهی ها و نیز بیان ژن های مرتبط با دفاع آنتی اکسیدانی کاتالاز(CAT) و سوپراکسید دیسموتاز(SOD) بررسی گردید. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از سطوح مختلف گالاکتو اولیگوساکارید اثر معنی داری بر فعالیت آنتی اکسیدانی کل نداشت(05/0P). هم چنین بررسی بیان ژن های مورد نظر نیز نشان دهنده کاهش سطح بیان ژن CAT در گروه های تغذیه شده با سطوح 5/0 و 2 درصد نسبت به گروه شاهد بود(05/0>P). در حالی که بین سطح 1 درصد و گروه شاهد اختلاف معنی داری وجود ندارد(05/0P). بررسی میزان بیان نسبی ژن SOD نیز نشان دهنده کاهش معنادار بیان این ژن در گروه های تغذیه شده با سه سطح 5/0، 1 و 2 درصد نسبت به گروه شاهد بود(05/0>P). در حالی که بین این سه سطح با یکدیگر اختلاف معناداری مشاهده نشد(05/0Pنتیجه گیری: با توجه به این نتایج به نظر می رسد که استفاده از گالاکتو-الیگوساکارید در جیره ماهی زبرا سبب کاهش بیان ژن های مرتبط با دفاع آنتی اکسیدانی ماهی زبرا می شود ولی بر فعالیت آنتی اکسیدانی کل اثری ندارد.

زمینه و هدف: یکی از روش های بررسی خصوصیات فیزیولوژیک ماهیان، تعیین فاکتورهای خونی است که نسبت به روش های دیگر، ساده تر و کم هزینه تر می باشد. در این تحقیق، بررسی مقایسه ای برخی فاکتورهای بیوشیمیایی و آنزیمی سرم خون ماهی قزل آلای رنگین کمان در اثر تغذیه با جیره غذایی دستی و تجاری انجام پذیرفت. روش کار: آزمایشبا تعداد 60 قطعه ماهی در دو گروه ماهیان تغذیه شده با جیره غذایی دستی و تجاری و با نمونه گیری از 10 قطعه ماهی از هر گروه به مدت 8 هفته انجام پذیرفت. خون گیری از ماهیان با استفاده از قطع ورید ساقه دمی انجام و برای اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی و آنزیمی، ابتدا نمونه های خون گرفته شده از ماهیان در دستگاه سانتریفیوژ با 5000 دور در مدت 5 دقیقه قرار گرفته و سرم جداسازی گردیده و در ادامه برای تعیین مقادیر هر کدام از فاکتورها در دستگاه اتوآنالیزر قرار داده شدند. یافته ها: نتایج حاصل از این بررسی در مورد فاکتورهای خونی نشان داد که از لحاظ گلبول سفید، گلبول قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت در ماهیان قزل آلای تغذیه شده با جیره غذایی دستی و تجاری اختلاف معنی دار آماری(05/0pو در میزان حجم متوسط گلبولی، هموگلوبین داخل گلبولی، نوتروفیل، لنفوسیت و ائوزینوفیل هیچ گونه اختلافی مشاهده نگردید(05/0p). از لحاظ فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون مشخص شد که در میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، کراتینین، فسفر، کلراید، آهن و آلبومین اختلاف معنی دار(05/0p) بود ولی در مقدار کلسیم، پتاسیم، سدیم، اوره و پروتئین کل اختلاف معنی دار آماری نبود (05/0pضمن این که از لحاظ میزان آسپارات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز اختلاف معنی دار آماری در بین دو گروه وجود داشت(05/0pاما از لحاظ میزان لاکتات دهیدروژناز و آلکالین فسفاتاز هیچ گونه اختلاف معنی داری در دو گروه مورد بررسی مشاهده نشد(05/0pنتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که نوع رژیم غذایی می تواند بر شاخص های بیوشیمیایی و آنزیمی خونی ماهی تاثیرگذار باشد.

زمینه و هدف: روش های مختلفی برای درمان سرطانسینه وجود دارد که بعضی از آن ها استاندارد و رایج بوده و برخی در مرحله ی آزمایش های بالینی است. فوتوترمال تراپی روشی است که در آن از انرژی نور لیزر به طور انتخابی جهت ایجاد گرمای کافی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. در تحقیق حاضر اثر درمانی نانومیله های طلا به روش نورگرمادرمانی پلاسمونی و به عنوان یک روش غیر تهاجمی بر روی سلول های سرطانی سینه بررسی گردید. روش کار: نانومیله های طلا با پیک جذبی 808 نانومتر به روش Seed-mediated growthسنتز و با پلی اتیلن گلیکول تیوله پوشش دار گردیده و مشخصات آن با استفاده از تصویر میکروسکوپ الکترونی گذاره(TEM) و اسپکتروفوتومتر مرئی-فرابنفش(UV-vis) تایید شد. پایداری و زیست پذیری آن ها به روش تست MTT بررسی گردید. سپس با استفاده از لیزر مادون قرمز نزدیک(NIR) با طول موج nm808، توان mW80 و بصورت پیوسته به مدت 3 دقیقه، اثر درمانی این کمپلکس بر روی سلول های سرطانی سینه(رده سلولی SK-BR-3) به صورت برون تنی مورد مطالعه قرار گرفت. هم چنین توزیع بافتی کمپلکس در بدن موشBALB/c سالم بررسی شد. یافته ها: تصاویر میکروگراف نشان داد که نانومیله ها به طور میانگین دارای طول 537 و عرض312 نانومتر بوده و هم چنین وجود دو پیک جذبی 804 و 520 نانومتر به دست آمده از طیف جذبی UV-vis میله ای بودن و اندازه نانوذرات را تایید کرد. در طی مطالعات فوتوترمال تراپی برون تنی، کمپلکس GNR-PEG به همراه تابش نور لیزر باعث مرگ 32% از سلول های سرطانی سینه(SK-Br-3) نسبت به گروه کنترل گردید. نتایج توزیع بافتی نشان داد که کمپلکس سنتز شده، توزیع غیر طبیعی در بدن ندارد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بیان گر توانایی درمان بافت سرطانی سینه با استفاده از نانومیله های طلای پوشش دار شده به روش فوتوترمال تراپی در مدل موشی می باشد. می توان با نشان دار کردن نانومیله های طلا(از قبیل آنتی بادی) راندمان درمان را بالا برد و درمان را اختصاصی نمود تا از آسیب به سلول های سالم جلوگیری شود.