مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سال:1387 | دوره:26 | شماره:3 (پی در پی 77) |تعداد مقالات:19

سابقه و هدف: تعیین سن تقویمی افراد یکی از کلیدهای تحقیق در پزشکی قانونی است که بوسیله آن می توان سن افراد فاقد اسناد را تشخیص داد. هدف از این مطالعه، بررسی رادیوگرافیک وضعیت تکامل دندان مولر سوم بر اساس مرحله بندی Demirjian و ارتباط آن با سن تقویمی افراد بود.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی و تشخیصی بر روی 350 نفر در محدوده سنی 15 تا25  ساله مراجعه کننده به بخش رادیوگرافی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی تهران در سال 1383-84 انجام گرفت. روش جمع آوری اطلاعات از طریق شناسنامه و یا مدرک معتبر و بررسی رادیوگرافیک (پانورامیک) بود. کلیشه های رادیوگرافی توسط یک دستیار تخصصی پزشکی قانونی و یک متخصص رادیولوژی دهان و فک و صورت جهت تعیین مرحله تکاملی هر یک از دندان های مولر سوم در هر دو فک طبق روش Demirjian بررسی شدند. محاسبات آماری از طریق آزمون های Wilcoxon’s signed rank, Friedman, Mann-whitney, Levene, t و ضرایب همبستگی کندال (tau-b) انجام شدند.یافته ها: فراوانی مراحل تکامل مختلف در روش Demirjian با بالارفتن مرحله تکاملی بیشتر گردید. همچنین تنها در مورد دندان مولر سوم چپ پایین اختلاف آماری معنی داری بین پسران و دختران دیده شد (P<0.001) و دندان های پسران در مرحله تکاملی بالاتری قرار گرفتند. بر اساس سیستم پیشنهادی Calton، ارتباط روش Demirjian با سن در مورد دندان های مولر سوم فک بالا  متوسط و در مورد دندان های مولر سوم فک پایین قوی بود. دندان های مولر سوم فک بالا در مراحل تکاملی بالاتری نسبت به دندان های مولر سوم فک پایین قرار داشتند (آزمون (p<0.001, Friedman. برای پیشگویی سن تقویمی بر حسب ماه از میان چهار دندان مولر سوم در روش Demirjian و جنسیت تنها مرحله تکاملی دندان مولر سوم چپ پایین موثر تشخیص داده شد (P<0.0001, F=209.047, adjusted R2=0.507, R2=0.510, R=0.714).نتیجه گیری: تنها در مرحله تکاملی H که پایانه اپیکالی ریشه دیستال بسته شده، می توان با دقت 99 درصد افراد را 18 ساله یا بالاتر دانست.

سابقه و هدف: رفتار بیومکانیکی مولرهای اول و دوم فک بالا، در مطالعات مختلف بالینی توسط هدگیر مورد بررسی قرار گرفته ولی در بعضی از ابعاد فضایی تناقض هایی وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه وضعیت دندانهای مولر اول و دوم فک بالا در کاربرد Cervical headgear (HG) و (PEND) دستگاه پندولوم از طریق Finite Element Method بود.مواد و روشها: جهت مدل سازی رایانه ای از یکی کاملترین جمجمه های خشک، C.T. Scan با فواصل 1 میلی متر از ناحیه Dentition فک بالا تا 2 میلی متر آپیکالی تر از آپکس دندان های فک بالا تهیه شد که توسط دستگاه Scanner به رایانه منتقل و روند مدل سازی استخوان ها PDM و دندان انجام گردید. بعد از مدل سازی هندسی و تعریف خواص مکانیکی، المان بندی و مش بندی و بارگذاری نیروی هدگیر سرویکال به میزان 250 گرم در امتداد 20 درجه بالای پلن اکلوزال در تیوب هدگیر و موازی سطح اکلوزال مولر اول تعریف و نیروی پندولوم به همان میزان در امتداد Lingual sheath بند مولر اول تعریف شد. حرکات ارتودنتیک دندانها توسط نرم افزار Ansys 5.71 بررسی و آنالیز شد.یافته ها: میزان جابجایی نوک کاسپ های مولر اول در حضور مولر دوم در بعد باکولینگوال در HG و PEND نشان دهنده چرخش Distal in در هدگیر و چرخش Mesial in در پندلوم در مولر اول بالا به میزان بسیار کم بود. میزان جابجایی در بعد مزیودیستالی در HG نشان دهنده حرکت 4 کاسپ به سمت دیستال و در PEND نشان دهنده حرکت بیشتر کاسپ های پالاتالی بود. میزان جابجایی در بعد عمودی در HG نشان دهنده حرکات اکستروزیو در هدگیر و اینتروژن در کاسپ های دیستالی در پندولوم بود.نتیجه گیری: در هر دو دستگاه حضور مولر دوم بر کیفیت حرکت مولر اول اثر داشت و در هر دو به صورت دیستالی و اکستروژن و Buccal drift حرکت کرد. با توجه به عدم نیاز به همکاری بیمار در دستگاه پندولوم و مشابهت نسبی دو دستگاه در حرکت دیستالی مولر اول، استفاده از پندولوم به جای هدگیر سرویکال توصیه می شود.

سابقه و هدف: بتاتالاسمی ماژور یکی از بیماری های موروثی خونی همراه با برخی مشکلات ارگانیک، اسکلتال، پریودنتال و افزایش میزان پوسیدگی دندانی است. هدف از این مطالعه تعیین میزان پوسیدگی دندان ها در کودکان تالاسمیک ماژور و مقایسه آن با کودکان سالم بود.مواد و روشها: در تحقیق توصیفی- تحلیلی حاضر، 60 کودک مبتلا به تالاسمی ماژور و 60 کودک سالم به صورت تصادفی به سه گروه سنی 1-5 ساله برای بررسی 5-12, dmft ساله برای بررسی DMFT و dmft و 12 سال به بالا برای بررسی DMFT تقسیم شدند. میانگین dmft و DMFT و تعداد دفعات استفاده از مسواک و نخ دندان در دو گروه سالم و تالاسمیک و در سه گروه سنی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل با استفاده از آزمون های ANOVA و T-test مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: در کودکان مبتلا به تالاسمی، میانگین تعداد دندان های پوسیده و از دست رفته (DM=5.67, dm=4, 0.22) نسبت به گروه کنترل (DM=1.8, 0.17, dm=2.74, 0.03) افزایش یافته و میانگین تعداد دندان های پرشده در کودکان سالم (FF=0.82, 0.45) بیشتر بود. میانگین دفعات استفاده از مسواک در جمعیت کنترل بیشتر و اختلاف آن با جمعیت تالاسمیک معنی دار بود (P<0.05)، ولی از نظر استفاده از نخ دندان در دو گروه اختلاف معنی داری  مشاهده نشد. در کل میزان تجزیه پوسیدگی در دندان های شیری (dmft=4) و دائمی (DMFT=6.5) در کودکان مبتلا به تالاسمی به طور معنی داری بالا بود (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان دادند که در کودکان مبتلا به تالاسمی شیوع بالای پوسیدگی مشاهده می شود. اگر چه عوامل متعددی در این امر دخیل هستند با این وجود عدم توجه به بهداشت دهان و دندان از دلایل بسیار مهم میزان بالای تجربه پوسیدگی دندان در این بیماران به شمار می رود.

سابقه و هدف: یکی از ناهنجاری های شایع در بیماران ارتودنسی ناهنجاری Cl II/I است. برای اصلاح آن از انواع دستگاه های فانکشنال استفاده می گردد. بنابراین، با توجه به تناقضات موجود در مورد اثر دستگاه پلن شیبدار بر تغییرات دنتواسکلتال، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر این دستگاه با دستگاه Modified FR II (MF) بر روی بیماران Cl II/I مراجعه کننده به یک کلینیک خصوصی از سال 78 تا 82 انجام گرفت.مواد و روشها: این تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی روی 30 بیمار با تشخیص قطعی ناهنجاری Cl II/I همراه با کاهش رشد مندیبل دارای اورجت بیش از 5 میلی متر و زاویه ANB بیشتر از 4 درجه و نیم رخ محدب در دو گروه 15 نفری انجام گرفت. گروه شامل 9 دختر و 6 پسر، با دستگاه فانکشنال پلن شیبدار و گروه دوم شامل 8 دختر و 7 پسر، که با دستگاه MF درمان شده و طول دوره درمان آنها حداقل 8 ماه بود. لترال سفالوگرام قبل و بعد از درمان آنها کاملا واضح و صحیح تهیه شده بود. تعدادی از شاخص های دندانی، استخوانی و قدامی خلفی و عمودی و طول فکین قبل و بعد از درمان در کلیه نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفته و در نهایت کلیه اطلاعات برای مقایسه دو گروه توسط آزمون Mann-Whitney U و نتایج قبل و بعد از درمان در هر گروه با آزمون Wilcoxon مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.یافته ها: به علت افزایش رشد مندیبل تغییرات قابل ملاحظه ای بعد از درمان با دو دستگاه مشاهده شد و تفاوت چندانی بین تغییرات دندانی و استخوانی دستگاه MF و پلن شیبدار وجود نداشت. فقط در بعضی از شاخص ها مثل Ar-Pog و Ar-B تفاوت معنی داری بین اثر این دو دستگاه مشاهده گردید (P<0.05).نتیجه گیری: با در نظر گرفتن مزایای استفاده پلن شیبدار نسبت به MF که از حجم کمتر و ساخت لابراتوار راحت تری برخوردار است، میزان قبل از جهش رشد از این دستگاه در درمان بیماران Cl II/I بهره جست.

سابقه و هدف: ضایعه ناحیه پری اپیکال دندان یک مساله بالینی است که اغلب در کشف و تشخیص آن مشکلاتی وجود دارد. با توجه به اینکه تشخیص ضایعه پری اپیکال بر اساس مشاهده ناحیه رادیولوسنسی در ناحیه پری اپیکال دندان می باشد، بنابراین در تشخیص ضایعه پری اپیکال، بررسی رادیوگرافی از اهمیت بسیاری برخوردار است. هدف از این مطالعه، تعیین ارزش تشخیصی رادیوگرافی معمولی و رادیوگرافی دیجیتال سابترکشن در تشخیص ضایعات پری اپیکال دندان در شرایط invitro بود.موارد و روشها: در این مطالعه تشخیصی، 15 عدد دندان فاقد ضایعه پری اپیکال از 7 نمونه مندیبل انسانی تهیه شدند. پس از برداشتن کورتکس باکال، ضایعه پری اپیکال، در اطراف آپکس هر دندان ایجاد شد. از هر نمونه در 4 مرحله، قبل از ایجاد ضایعه و بعد از ایجاد ضایعه در استخوان اسفنجی با استفاده از فرزهای شماره 2 و 6 و 10 رادیوگرافی معمولی و دیجیتال تهیه شد. سپس هر یک از تصاویر دیجیتال تهیه شده در مرحله دوم و سوم و چهارم از رادیوگرافی اولیه، سابترکت شدند. میزان توافق بین دو روش توسط شاخص کاپا سنجیده شد.یافته ها: متوسط حساسیت مشاهده گرها در رادیوگرافی معمولی در ضایعات ایجاد شده با فرز شماره10, 6, 2 به ترتیب %54.7, %34.5 و %92.9 بود که با رادیوگرافی دیجیتال سابترکشن به %95.2, %71.4 و %100 افزایش پیدا کرد.نتیجه گیری: به نظر می رسد تکنیک دیجیتال سابترکشن به طور محسوسی حساسیت تشخیصی را در ضایعات پری اپیکال کم عمق و متوسط افزایش می دهد و علاوه بر این با افزایش پایایی مشاهده گر نیز همراه است.

سابقه و هدف: ترمیم مناسب دندان های درمان ریشه شده موضوعی است که بسیار مورد تردید است. یکی از نکات مهم در این ترمیم ها حفاظت ساختمان باقی مانده دندان و جلوگیری از شکست دندان می باشد، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر نوع پست بر توزیع تنش در دندان سانترال ماگزیلا با کانال تضعیف شده به روش اجزا محدود صورت پذیرفت.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی، برای تحلیل تنش از روش اجزای محدود (Finite element) سه بعدی استفاده شد. دندان سانترال فک بالا به چهار صورت مدل سازی شد. -1 دارای پست فایبر گلاس و کور کامپوزیتی و روکش تمام سرامیک (IPS Impress2)، -2 دارای پست فایبر گلاس به همراه 8 پست فرعی فایبر گلاس (Accessory fiber glass) و کور کامپوزیتی و  روکش تمام سرامیکی (IPS Impress2)، -3 پست فلزی (Prefabricated metal stainless steel) و کور کامپوزیتی و روکش تمام سرامیک (IPS Impress2) و -4 دندان سانترال طبیعی. در تمام گروه ها پست ها با سمان Panavia F2 سمان شدند. نمونه ها تحت نیروی 100N با زاویه 45 درجه قرار گرفتند و نتایج به صورت تنش های Von Mises نشان داده شدند.یافته ها: میزان تنش Von Mises در تمام گروه های مورد بررسی از ناحیه اپیکال به سمت CEJ به تدریج افزایش و از CEJ به سمت انسیزال به تدریج کاهش یافت. میزان تنش Von Mises در CEJ در گروه پست های فرعی در مقایسه با دیگر گروه ها بیشترین میزان را از خود نشان داد (پست فایبر گلاس: 13.68، پست فلزی 13.60، دندان زنده 13.40 و پین های فرعی (20.08 Mpa. میزان تنش در گروه های پست فلزی، فایبر گلاس و دندان زنده در CEJ تفاوت مختصری نشان داد.نتیجه گیری: در تمام گروه ها بیشترین تنش Von Mises در ناحیه سرویکال دندان ایجاد شده بود. به نظر می رسد تجویز پست های فایبرگلاس در دندان های ضعیف شده قدامی، بر پست های فرعی فایبر ارجح باشد.

سابقه و هدف: نتایج بسیاری از مطالعات از افزایش وزن و پوسیدگی دندان ها در اثر مصرف زیاد قندها و نوشابه های گازدار حکایت دارند. در عین حال برخی از مطالعات نیز نقش مصرف مواد فوق را در افزایش وزن و پوسیدگی دندان ها مورد تردید قرار داده اند. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر مصرف قندها و نوشابه های گازدار بر شاخص های تن سنجی و dmft است.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1383، بر روی 788 نفر از کودکان سالم 7 ساله تهران که از طریق نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده بودند، صورت گرفت. پس از اخذ اطلاعات شخصی دانش آموزان، پرسشنامه استاندارد نوع و تکرار مصرف غذاها توسط کارشناس تغذیه از طریق مصاحبه با والدین تکمیل و سپس به وسیله ترازوی Seca نسبت به اندازه گیری قد و وزن کودکان اقدام شد. آنگاه شاخص dmft طبق روش استاندارد WHO اندازه گیری گردید. اطلاعات به دست آمده از طریق نرم افزار SPSS پردازش گردیده و نتایج با استفاده از آزمون های آماری Mann-whitney, Kruskal-wallis, Spearman و Chi-square استخراج شدند.یافته ها: ضریب همبستگی Spearman رابطه خطی معنی داری را بین dmft و مصرف مواد قندی و نوشابه های گازدار نشان نداد. همچنین مصرف مواد قندی در کودکانی که دچار کم وزنی بودند به طور معنی داری بالاتر بود (P=0.002). در کودکانی که کوتاه قد بودند اختلاف آماری معنی داری نشان داده نشد.نتیجه گیری: مصرف مواد قندی و نوشابه های گازدار در کودکانی که دچار کم وزنی هستند بیشتر است و رابطه معنی داری میان مصرف مواد قندی و dmft وجود نداشت.

سابقه و هدف: هیدروکسید کلسیم ماده ای با اثر ضدمیکروبی مشخص بر روی اغلب گونه های میکروبی موجود در کانال ریشه است که امروزه استفاده از آن به عنوان یک داروی داخل کانال رایج می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر ضدمیکروبی مخلوط های مختلف هیدروکسید کلسیم با سالین نرمال، لیدوکایین %2، کلرهگزیدین %2 و %0.2، یدین پتاسیم یدید %2 و گلیسیرین بر روی میکروب Entrococcus Faecalis با روش تماس مستقیم بود.مواد و روشها: جهت انجام این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، ابتدا تعداد 375 عدد مخروط کاغذی استریل شماره 50 به مدت 5 دقیقه در محلول میکروبی E-Faecalis غوطه ور شدند. سپس مخروط های کاغذی آلوده به میکروب در ظروف استریل قرار گرفته و روی آنها با مخلوط خمیری شکل تهیه شده از هیدروکسید کلسیم با مواد مورد بررسی پوشانده شد. در زمان های 7, 3, 1 روز مخروط های کاغذی از ظروف خارج شده و به صورت جداگانه در لوله های آزمایش حاوی محیط کشت میکروبی BHI قرار داده شدند. آثار رشد میکروبی با بررسی ایجاد کدورت (Turbidity) در محیط های کشت مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: طبق نتایج بدست آمده تمامی مواد مورد بررسی پس از یک هفته اثر ضدمیکروبی کامل از خود نشان دادند ولی پس از 24 ساعت، تنها در مورد مخلوط هیدروکسید کلسیم با کلرهگزیدین %2 و %0.2 اثر ضدمیکروبی کامل و عدم رشد میکروب در تمامی نمونه ها دیده شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که نوع ماده حامل هیدروکسید کلسیم تاثیر چندانی در فعالیت ضدمیکروبی آن ندارد هر چند که برای بررسی تاثیر مواد ناقل بر روی خواص شیمیایی هیدروکسید کلسیم از قبیل قدرت انتشار آن نیاز به انجام مطالعاتی با شرایط مشابه کانال ریشه می باشد.

سابقه و هدف: فرموکرزول شایعترین دارویی است که در پالپوتومی دندان های شیری استفاده می شود ولی عوارض بالقوه ای مانند توکسیسیتی و موتاژنیسیتی و حتی کارسینوژنیسیتی دارد. هدف از این تحقیق مقایسه موفقیت کلینیکی و رادیوگرافیکی کاربرد فرموکرزول (شاهد) و Mineral Trioxide Aggregate: MTA (مورد) در پالپوتومی دندان های شیری بود.مواد و روشها: در این تحقیق بالینی تعداد 17 کودک با میانگین سنی 9-4 سال از مراجعین به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی انتخاب شدند. در هر کودک حداقل دو دندان شیری قرینه یکی به عنوان شاهد و دیگری به عنوان مورد انتخاب شد. رادیوگرافی (PA یا BW) بلافاصله قبل و بعد از درمان همراه با ارزیابی کلینیکی پس از 6 ماه برای تمام کودکان انجام گرفت. مقایسه اطلاعات حاصل با استفاده از آزمون آماری مک نمار انجام شد.یافته ها: در این مطالعه از 40 دندان شیری (22 دندان مولر دوم شیری و 18 دندان مولر اول شیری) بودند استفاده گردید. در مقایسه بین دو گروه اختلاف معنی داری بین مشاهدات کلینیکی و رادیوگرافیکی در زمان 6 ماه کنترل مشاهده نشد. در کنترل 6 ماهه، اختلاف قابل توجه و معنی داری در وجود ضایعه فورکیشن بین دو گروه دیده شد که در گروه شاهد (فرموکرزول) این ضایعات بیشتر از گروه مورد بود (047/0=P).نتیجه گیری: به نظر می رسد موفقیت کلینیکی و رادیوگرافیکی استفاده از MTA در پالپوتومی دندانهای شیری به اندازه فرموکروزل باشد

سابقه و هدف: لایه اسمیر، ترکیبی از ذرات آلی و معدنی است که حین درمان ریشه بر دیواره های کانال ایجاد می گردد. مطالعات نشان داده اند که با برداشت لایه اسمیر سیل در طول کانال به میزان بیشتری برقرار می گردد. هدف از این تحقیق مقایسه مقدار برداشت لایه اسمیر توسط اسید سیتریک %30 به تنهایی و -%17 EDTA هیپوکلریت سدیم %5.25 به صورت متوالی بود.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی از پیست دندان تک کاناله استفاده شد. پس از قطع تاج، آماده سازی کانال انجام گرفته و دندان ها به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول کانال با 10 میلی لیتر اسید سیتریک %30، در گروه دوم با 10 سی سی %17 EDTA و 10 سی سی هیپوکلریت سدیم %5.25 شسته شدند. در نمونه های کنترل، شستشو با سالین انجام گرفت. سپس ریشه ها نصف شده و جهت بررسی SEM آماده شدند. تصاویر تهیه شده توسط میکروسکوپ الکترونی به دو روش X (درصدی) و Y (رتبه ای) ارزیابی شدند. از نمونه های کنترل مثبت و منفی جهت صحت انجام آزمایش استفاده گردید. از آزمون های Kolmogorov-Smirnov برای نرمال بودن داده ها Leven’s برای همگونی واریانس و از T-student و Mann-Whitney U برای آنالیز نهایی استفاده شد.یافته ها: میانگین برداشت لایه اسمیر در نمونه های اسید سیتریک در روش X (درصدی) %70 و در کانال های شستشو داده شده با -%17 EDTA هیپوکلریت سدیم %83 بود. در هر دو روش (درصدی و رتبه ای)، کانال شستشو داده شده با اسید سیتریک لایه اسمیر به میزان بیشتری نسبت به کانال های آماده شده با –EDTA هیپوکلریت سدیم وجود داشت ولی این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود. در گروه کنترل مثبت دیواره کانال پوشیده از لایه اسمیر بود در حالی که در گروه کنترل منفی مدخل توبول عاجی عاری از لایه اسمیر بود.نتیجه گیری: هر دو شیوه شستشو در برداشت لایه اسمیر موثر بوده اما ترکیب -%17 EDTA هیپوکلریت سدیم در برداشت لایه اسمیر بهتر از محلول اسید سیتریک عمل نمود.

سابقه و هدف: اگر چه ارتودنتیست ها مدتهاست بر این باورند که Extraction دندان های پرمولر اغلب با ایجاد تغییراتی در نیمرخ بافت نرم همراه است اما تحقیقات بر این دلالت دارند که بافت نرم همواره به رترکشن بافت سخت به طور مطلوب پاسخ نمی دهد. این مطالعه با هدف تعیین رابطه بین درمان های Non Extraction (Non-Ext) و Extraction (Ext) دندان های پرمولر با تغییرات عمق انحنای لب ها در بیماران ارتودنتیک Borderline صورت گرفت.مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی از 89 بیمار 41 borderline بیمار به روش 16, Non-Ext بیمار به روش های 18, 5.5 Ext بیمار 4.4 و 14 بیمار 4.5 درمان شده بودند. سفالوگرام های لترال قبل و بعد از درمان بیماران توسط یک شخص (محقق) به صورت دستی trace و آنالیز شدند. به منظور سنجش تغییرات درمانی بافت نرم، عمق انحنای لب بالا و پایین نسبت به خط مرجع PM و خط مرجع قدامی بافت نرم محاسبه گردید.یافته ها: در هر چهار متغیر وابسته بین دو گروه Ext و Non-Ext اختلاف معنی دار آماری دیده شد (P<0.01). به طوری که گروه Non-Ext در عمق انحنای لب بالا و پایین افزایش و گروه Ext کاهش را نشان داد. همچنین در هر چهار متغیر وابسته بین سه توالی مختلف (4.5, 4.4, 5.5) Ext اختلاف معنی دار آماری دیده نشد.نتیجه گیری: پس از درمان در هر دو گروه درمانی تغییرات لب های بالا و پایین از نظر آماری معنی دار بودند به طوری که در گروه درمانی Ext لب ها رتروزیوتر و در گروه درمانی Non-Ext لب ها پروتروزیوتر شده بودند. تفاوت معنی داری از نظر آماری در انحنای لب های بالا و پایین در توالی های مختلف Ext پس از درمان دیده نشد.

سابقه و هدف: بی حس نشدن کامل دندان هایی که پالپ آماسی دارند از مشکلاتی است که دندانپزشکان با آن مواجه هستند. هدف از این مطالعه تعیین پاسخ عصب تحتانی دندانی به اثر کمکی مورفین به لیدوکایین برای تکمیل بی حسی در این دندانها بود.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 30 دندان کانین فک پایین در 15 گربه انتخاب و آماسی گردیدند. در مرحله بعد، پس از تراش استخوان فک پایین، الکترود های ثبات را بر روی عصب آلوئرلر تحتانی قرار داده و الکترود های محرک در حفره تهیه شده در دندان قرار گرفته، بوسیله دستگاه نوروگرام و با ایجاد تحریکات در ولتاژهای مختلف، پاسخ های عصبی ثبت گردیدند. در مواردی که لیدوکایین قادر به ایجاد بی حسی کامل نبود با اضافه نمودن مورفین مجدد، آزمایش تکرار شد. داده ها توسط آزمون آماری t بررسی شدند.یافته ها: در شرایط آماسی لیدوکایین و مورفین هر دو اثرات برجسته ای در بی حس نمودن داشتند. تاثیر هر دو بر الیاف C سریع تر و قوی تر و به یک میزان بود. تاثیر لیدوکایین بر روی الیاف A دلتا بیش از تاثیر مورفین بود. تزریق کمکی مورفین در مواردی که تزریق لیدوکایین باعث بلاک کامل نمی شد، باعث افزایش آستانه تحریک گروه اول و کاهش دامنه موج و سرعت گروه اول شد.نتیجه گیری: رسپتورهای مورفینوژنیک در پالپ های آماسی می توانند باعث مقاومت پالپ به بی حسی با لیدوکایین شوند که با تزریق کمکی مورفین می توان به بی حسی کامل رسید.

سابقه و هدف: نوجوانان به علت عدم آگاهی به راحتی در معرض خطر ابتلا به ایدز قرار می گیرند. هدف از انجام این تحقیق تعیین میزان آگاهی و نگرش دانش آموزان دبیرستان های مناطق 6 و 11 شهر تهران در سال تحصیلی 1384 بود.مواد و روشها: روش تحقیق توصیفی مقطعی بود و جمعیت مورد مطالعه 990 دانش آموز دبیرستانی مناطق 6 و 11 شهر تهران بودند که به روش تصادفی چند مرحله ای گزینش شده بودند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه NCHS وابسته به مرکز CDC بود که شامل 22 سوال در مورد آگاهی و مابقی سوالات در مورد نگرش بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های رگرسیون چند متغیری Stepwise و آزمون های t-Student و Mann-whitney استفاده شد.یافته ها: 538 پسر و 452 دختر در این تحقیق شرکت داشتند. %22.5 از دانش آموزان به 5 سوال از 7 سوال مربوط به راه های عدم انتقال بیماری پاسخ درست داده بودند. پایین ترین آگاهی دانش آموزان از راه های عدم انتقال بیماری مربوط به امکان انتقال ویروس از طریق نیش حشرات و آگاهی از وجود داروهایی برای افزایش طول عمر بیماران بود. %53.5 افراد انجام تست ایدز را همراه با تست های معمول، لازم می دانستند. %77 ابراز داشتند توانایی محافظت شخصی در برابر بیماری را دارند. %66.6 دانش آموزان از ابتلا به ایدز می ترسیدند. بیشترین منبع انتخاب شده برای دریافت اطلاعات، تلویزیون و کمترین آن رادیو بود.نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد آگاهی دانش آموزان مناطق 6 و 11 تهران در مورد عفونت HIV مناسب است. همچنین به نظر می رسد گذار از کلاس اول دبیرستان به کلاس بالاتر با افزایش سطح آگاهی همراه است.

سابقه و هدف: پیکنودیزوستوزیس یک ناهنجاری خاص از دسته ناهنجاری های استخوانی اسکلروزان می باشد که دارای علت ژنتیکی است. ویژگی های این سندرم، قد کوتاه، براکی سفالی، انگشتان کوتاه و ضخیم، بسته نشدن فونتانل ها و سوچورهای کرانیال، هیپوپلازی زاویه مندیبل، دیس پلازی ترقوه و استئواسکلروزیس منتشر می باشند. همچنین شکستگی های متعدد استخوان های دراز و استئومیلیت فک از عوارض شایع این بیماری است. در این مقاله، موردی که ویژگی های رادیولوژیک و دهانی این سندرم را نشان می دهد، همراه با مروری اجمالی بر مقالات مربوطه ارایه می شود.نتیجه گیری: با توجه به اینکه علایم دهانی و خصوصیات ظاهری این بیماری نشانه های قابل اعتمادی جهت بررسی های کاملتر آن می باشند، شناخت و توجه به این علایم می تواند به تشخیص بیماری کمک کرده، پیش آگهی آن را ارتقا بخشد، بنابراین دندانپزشک می تواند اولین کسی باشد که با اطلاع از خصوصیات ظاهری و علایم دهانی این بیماری بررسی های لازم جهت تشخیص بیماری را دنبال کند.

سابقه و هدف: ضخامت لایه ای مناسب یکی از خصوصیات مهم در سیلرهای اندودنتیک است که می تواند بر قابلیت سیل کنندگی سیلرها تاثیرگذار باشد. با توجه به اهمیت موضوع و وجود انواع مختلفی از سیلرها، هدف تحقیق حاضر، مقایسه ضخامت لایه ای 5 سیلر AH26, 2Seal, Topseal, RSA و Acroseal در شرایط آزمایشگاهی، در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی و در سال 85-1384 بود.مواد و روشها: این مطالعه تجربی آزمایشگاهی بر روی 50 نمونه انجام شد. مقدار کمی از سیلرها بر روی قطعه شیشه ای قرار داده شده، قطعه شیشه دومی بر روی آن قرار گرفت. نمونه ها در زیر یک وزنه 200 گرمی به مدت 10 دقیقه تحت فشار قرار گرفتند. پس از سخت شدن کامل سیلرها اندازه گیری ضخامت لایه ای توسط کولیس دیجیتالی با دقت 0.01 میلی متر انجام گرفت. این عمل 10 بار برای هر گروه سیلر تکرار شد. یافته های بدست آمده توسط آزمون آماری One-way ANOVA مورد مقایسه آماری قرار گرفته، مقایسه دو به دو سیلرها با کمک آزمون آماری Tukey HSD صورت گرفت.یافته ها: میانگین ضخامت لایه ای این سیلرها بر حسب میلی متر به شرح زیر بود: AH26= 0.36±0.020, Acroseal= 0.37±0.019, Topseal= .41±0.014, 2Seal= 0.38±0.014, RSA= 0.40±0.018 سیلرهای 2Seal, Acroseal و AH26 کمترین میزان ضخامت لایه ای را نشان دادند ولی اختلاف آماری معنی داری بین این سیلرها وجود نداشت. سیلرهای RSA و Topseal ضخامت لایه ای بیشتری را نشان دادند و اختلاف آنها با سایر سیلرها از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05). هر چند که اختلاف معنی داری بین این دو سیلر از لحاظ آماری وجود نداشت.نتیجه گیری: کلیه سیلرهای مورد مطالعه ضخامت لایه ای قابل قبولی را دارا بودند ولی سیلر AH26 در مقایسه با سایر سیلرها کمترین ضخامت لایه ای را نشان داد.

سابقه و هدف: مطالعات محدودی در مورد تاثیرات رادیوتراپی و شیمی درمانی در سطح سلولی صورت گرفته اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تغییرات سلولی مخاط نرمال دهان متاثر از رادیوتراپی و شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان سرو گردن انجام گرفت.مواد و روشها: این مطالعه نیمه تجربی، بر روی 70 بیمار جهت ارزیابی اثرات رادیوتراپی و شیمی درمانی بر سلول های نرمال مخاط دهان آنها که در محدوده فیلد درمانی قرار داشت، انجام شد. دو لام یکی از مخاط کراتینیزه و دیگری از مخاط غیرکراتینیزه دهان در ابتدا و انتهای درمان تهیه و با استفاده از میکروسکوپ نوری به صورت blind بررسی و با یکدیگر مقایسه شدند. برای مقایسه های آماری از آزمون های Marginal Homogeneity, Mc Nemar و Wilcoxon استفاده شد.یافته ها: مقایسه لام های سیتولوژی نشان دهنده تغییرات هسته، سیتوپلاسم، نسبت N/C ratio، پیدایش اشکال بیزار، اینورمالیتی سلولی، واکوئله شدن هسته و سیتوپلاسم در سلول های متاثر از درمان بود که تفاوت معنی داری با قبل از درمان داشت (P<0.001). همچنین کراتین سازی در سلول های طبقات پایین مخاط دهان در لام های سیتولوژی بعد از درمان مشهود بود (P<0.01). تعداد سلول های التهابی در زمینه این لام ها به طور معنی داری افزایش یافته بود (P<0.001). ازدیاد آپوپتوز سلولی، سلول های گرانولر فراوان با گرانول های خیلی بزرگ، مشاهده سلول های چند هسته ای با هستک های واضح، رویت کلنی باکتری و کاندیدا در زمینه لام های مورد مطالعه بعد از درمان از دیگر یافته های بدست آمده بود.نتیجه گیری: رادیوتراپی و شیمی درمانی موجب غیرنرمال شدن هسته و سیتوپلاسم، تغییر N/C ratio، ابنورمالیتی سلولی، واکوئلیزاسیون سلول، پیدایش سلول هایی با اشکال عصب می شود.

سابقه و هدف: روش معمول استفاده از MTA تامین رطوبت از طریق کن کاغذی مرطوب برای حداقل 4 ساعت می باشد. با توجه به اشاره بعضی مطالعات به کافی بودن رطوبت حاصل از بافت های پری اپیکال برای ست شدن MTA، این مطالعه با هدف مقایسه درمان یک جلسه ای و دو جلسه ای اپکسیفیکاسیون با استفاده از پلاگ MTA انجام گردید.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، تعداد 70 دندان تک کاناله کشیده شده انسان مورد بررسی قرار گرفت. تاج دندانها و 2 میلیمتر آپکس آنها قطع شد. پس از آماده سازی کانال ها تا شماره 100 در ناحیه آپیکال، دندان ها به طور تصادفی به دو گروه 25 تایی و دو گروه 10 تایی کنترل مثبت و منفی تقسیم شدند. 3 میلی متر پلاگ MTA در انتهای کانال ها قرار داده شد. در گروه اول کانال ها بلافاصله پرشدند و در گروه دوم قبل از پرکردن یک کن کاغذی مرطوب برای 24 ساعت داخل کانال قرار داده شد. سطح ریشه ها به جز 2 میلی متر آپیکال با دو لایه لاک ناخن پوشانده شدند. تمام دندان ها به ظروفی حاوی محلول محیط کشت (Brain Heart Broth) BHI استریل منتقل شده، محلول حاوی انتروکوک فکالیس 3 روز یک بار به سیستم تزریق گردید. زمان وقوع کدورت در مورد هر نمونه تا 90 روز ثبت گردید. توسط روش Kaplan-Meier احتمال بقای تجمعی در هر گروه تعیین و با کمک آزمون آماری Lag Rank مقایسه بین گروه ها انجام شد.یافته ها: میانگین زمان بقا در گروه یک جلسه ای 12.77 (0-25.69) روز و در گروه دو جلسه ای (1.3-7.01) 4.16 روز بود. منحنی بقا در دو گروه از نظر آماری اختلافی نشان نداد.نتیجه گیری: اپکسیفیکاسیون با استفاده از پلاگ MTA یک جلسه ای می تواند جایگزین پلاگ MTA دو جلسه ای باشد.