مجله دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سال:1383 | دوره:22 | شماره:4 (ضمیمه) |تعداد مقالات:23

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه اثر ضدباکتریایی سه نوع سیلر اندودنتیک AH26 (با بیس رزینی)، Dorifill (با بیس ZOE) و Apexit (با بیس کلسیم هیدروکساید)، بر روی میکروارگانیسم بی هوازی اجباری Peptostreptococc بود. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی میکروارگانیسم Peptostreptococc anaerobius بر روی پلیت های حاوی محیط کشت Brucella Blood Agar، کشت داده شد. سیلرهای مورد بررسی طبق دستور کارخانه های تولیدی تهیه و تعداد 20 نمونه از هر سیلر (10 نمونه به صورت سیلر تازه تهیه شده و 10 نمونه سیلر Set شده) به حجم 0.1  سی سی بر روی محیط های کشت قرار داده شده و در شرایط بی هوازی و دمای 37 درجه سانتی گراد داخل انکوباتور قرار گرفتند. پس از گذشت فواصل زمانی 24 ساعت و 7 روز از زمان کشت میکروارگانیسم، قطر هاله عدم رشد باکتری، دور هر نمونه سیلر بر حسب میلی متر اندازه گرفته شد. یافته ها با استفاده از آزمون Paired T آنالیز شدند. یافته ها: دو سیلر AH26 و Dorifill خاصیت ضدباکتریایی قابل ملاحظه ای را نشان دادند و بین خواص ضدباکتریایی این دو سیلر از لحاظ آماری اختلاف معنی داری وجود نداشت. این در حالی است که سیلر Apexit خاصیت ضدباکتریایی بسیار جزیی از خود نشان داد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که اوژنول موجود در Dorifill و فرمالدئید آزاد شده از AH26، مسوول خاصیت ضدباکتریایی این دو سیلر باشند و احتمالا داشتن خواص ضدمیکروبی جزئی سیلر Apexit به دلیل آزادسازی ناچیز یون هیدروکسیل و حلالیت کم این یون در محیط کشت باکتری می باشد.

سابقه و هدف: شکستگی ریشه دندان یک مساله بالینی است که اغلب در کشف و تشخیص آن مشکلاتی وجود دارد. با توجه به اینکه تشخیص شکستگی ریشه دندان بر اساس دیده شدن خط شکستگی می باشد. بنابراین در تشخیص شکستگی ریشه، بررسی رادیوگرافی اهمیت زیادی دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه کارآیی تشخیصی رادیوگرافی معمولی با رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی دیجیتال با بهبود تصویر در کشف شکستگی های ریشه در Invitro  می باشد. مواد و روشها: این مطالعه از نوع تشخیصی (Diagnostic) می باشد. هشتاد و یک دندان تک ریشه کشیده شده که داخل کانال آنها آماده سازی شده بودند، به دو گروه تقسیم شدند. در 41 دندان توسط اینسترون شکستگی ایجاد شده و 41 دندان به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. هر دندان با استفاده از تکنیک موازی با سیستم دیجیتال CCD و فیلم رادیوگرافی با سرعت E مورد تصویربرداری قرار گرفت. تصاویر توسط سه نفر متخصص رادیولوژی دهان، فک و صورت مورد بررسی قرار گرفت بدون اینکه اطلاعی از توزیع شکستگی ریشه داشته باشند. سه دسته تصویر مورد ارزیابی قرار گرفت: تصاویر رادیوگرافی معمولی، رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی دیجیتال با بهبود حساسیت تصویر. ویژگی، درصد منفی و مثبت کاذب و صحت هر کدام از سه روش در مقایسه با استاندارد طلایی (مشاهده عینی شکستگی ها و موارد سالم) تعیین شد. میزان توافق بین هر کدام از روش ها با دو روش دیگر توسط محاسبه شاخص کاپا (Kappa) سنجیده شد. یافته ها: روش رادیوگرافی معمولی، حساسیت 73.2%، ویژگی 87.5% و صحت 80.2% دارد. در روش رادیوگرافی دیجیتال، حساسیت برابر با 78%، ویژگی 77.5% و صحت 77.8% و در روش دیجیتال با بهبود تصویر، حساسیت 82.9%، ویژگی 85% و صحت 84% بود . بیشترین حساسیت مربوط به روش رادیوگرافی دیجیتال با بهبود تصویر، بالاترین ویژگی مربوط به رادیوگرافی معمولی و در مجموع بالاترین صحت را روش رادیوگرافی دیجیتال با بهبود تصویر دارا بود. میزان توافق (Degree of agreement) بین روش رادیوگرافی معمولی با رادیوگرافی دیجیتال، نسبتا خوب (0.68=k)، بین روش رادیوگرافی دیجیتال همراه بهبود تصویر با روش رادیوگرافی معمولی، نسبتا خوب (0.73=k) و بین دو روش رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی دیجیتال با بهبود تصویر عالی (0.90=K) بود. نتیجه گیری: هر سه روش رادیوگرافی معمولی، رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی دیجیتال با بهبود تصویر، کارآیی خوبی در تشخیص شکستگی ریشه دارند و میزان توافق خوبی بین این روش ها برقرار است.

سابقه و هدف: هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر لایه مصنوعی ایجاد شده توسط اگزالات پتاسیم بر نفوذپذیری عاج دندان انسان در مقایسه با لایه اسمیر تولید شده حین معالجه ریشه است. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی تعداد 70 دندان پرمولر فک پایین که دارای یک ریشه و یک کانال مستقیم بوده، فاقد هر گونه ترمیم، پوسیدگی یا بیماری پریودنتال پیشرفته بودند، انتخاب شدند. انتهای ریشه ها کاملاً بسته، ریشه ها بدون کلسیفیکاسیون بوده، هیچگونه شکستگی در آنها مشاهده نگردید. نمونه ها بصورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: دو گروه آزمون و دو گروه کنترل. گروههای آزمون شامل 30 نمونه و گروه های کنترل هر یک شامل 5 نمونه بودند. پس از آماده سازی گروهها به منظور بررسی میزان نفوذ رنگ از روش اتاقک انتشار استفاده شد و ارزیابی کمی میزان نفوذ بلودومتیلن 2% که از فضای کانال به خارج انتشار یافته بود بعد از 72 ساعت انجام شد. نمونه ها توسط دستگاه اسپکتروفوتومتری با طول موج A، 64 ارزیابی شدند. یافته ها: در گروه کنترل منفی هیچگونه نفوذپذیری مشاهده نشد. در سه گروه دیگر، تفاوت معنی داری در نفوذپذیری مشاهده نشد. بیشترین میزان نفوذپذیری در غیاب لایه اسمیر مشاهده شد. مرتبه دوم نفوذپذیری به حضور لایه اسمیر طبیعی مربوط بوده، کمترین میزان نفوذپذیری در حضور لایه اسمیر مصنوعی متعاقب کاربرد اگزالات پتاسیم مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق می توان چنین نتیجه گرفت که بکار بردن اگزالات پتاسیم در کانال های عفونی بدنبال حذف لایه اسمیر که مملو از میکروارگانیسم و محصولات سمی آنها می باشد جهت کاهش نفوذپذیری توبول های عاجی زمانی می تواند مفید واقع شود که تحقیقاتی در مورد سازگاری نسجی و عدم سمیت آن بصورت Invivo  انجام گیرد.

سابقه و هدف: جدا شدن براکت از دندانها بهنگام درمان ارتودنسی اتفاق غیرمعمولی نیست، که نیاز به تکرار مرحله باندینگ دارد. سوال این است که آیا می توان همان براکت اولیه مجددا بر روی دندان باند کرد و قدرت باند آن کافی خواهد بود؟ هدف از انجام این مطالعه مقایسه استحکام باند برشی دو سیستم متفاوت رزینی در باندینگ اولیه و مجدد براکت ها می باشد تا تفاوت میزان استحکام برشی باند اولیه از باندینگ مجدد را نشان دهد. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 30 عدد دندان پرمولر سالم که برای درمان ارتودنسی خارج شده بودند، جمع آوری، در آب مقطر نگهداری و در بلوک های رزینی قرار داده شدند. بر اساس دو ماده رزینی استفاده شده Namix (3 Munitek) و Two paste (Degufilla) دندانها به دو گروه تقسیم شدند. پس از اسید اچ، براکت های پرمولر American orthodontics توسط دو نوع رزین بر روی دندانها باند شدند. سیم 25×17 در Slot براکت های 22 هزارم اینچ قرار داده شد. توسط دستگاه اینسترون تا مرحله جدا شدن براکت ها، با سرعت یک میلی متر در دقیقه بر روی نمونه ها فشار وارد شد. نقطه اعمال فشار در تمامی نمونه ها، بین براکت و رزین بود. مقاومت نیروی برشی بر روی هر دندان مثبت شد. سپس تعداد رزین باقیمانده بر روی مینای دندانها با کمک فرز تنگستن کارباید برداشته شد. مقدار رزین باقیمانده بر روی براکت متر توسط Green stone بدون آسیب به Base براکت به حداقل رسانیده شد. دندانها بار دیگر اسید اچ شده، همان براکت های اولیه توسط دو نوع رزین بر روی دندانها باند شدند. میزان نیروی لازم برای جدا شدن براکت ها و محل شکست اتصال ثبت شد. با کمک آزمون های T و Paired t استحکام برشی براکت ها در دو نوبت ها در دو نوبت و با دو نوع رزین مقایسه شد. یافته ها: با هر دو ماده Namix و Two paste، تفاوتی آماری بین باند اولیه و باند مجدد وجود نداشت. نیروی باند اولیه و باند مجدد Namix با Two paste تفاوت آماری نشان نداد. محل جداشدگی باند در اکثر موارد بین براکت و رزین بود. نتیجه گیری: بنظر می رسد که استحکام باند برشی در باندینگ مجدد که در Invitro بدست آمده بتواند از شکست اتصال زودرس جلوگیری نماید، ولی چون محیط دهان با Invitro متفاوت است می بایست نتایج را محتاطانه به محیط انسان تعمیم داد.

سابقه و هدف: ضربه به دندانهای پیشین کودکان تجربه پراضطرابی را برای کودک و والدین او به همراه دارد. صدمات وارده به دندانها از جنبه های مختلفی می توانند مورد بررسی قرار گیرند. یکی از این زمینه های مهم بررسی آگاهی آموزگاران دبستانی در این مورد می باشد. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی آگاهی آموزگاران دبستانهای دولتی شهر تهران در مورد برخی صدمات دندانی کودکان دبستانی در سال 1382 انجام پذیرفت. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی 384 آموزگار دبستانهای دولتی شهر تهران مورد بررسی قرار گرفتند. شهر تهران به 5 منطقه تقسیم و در هر منطقه 8 دبستان بطور تصادفی انتخاب شدند. در هر دبستان 10 آموزگار بطور تصادفی انتخاب و پرسشنامه ای حاوی سئوالات مربوط به آگاهی از نحوه برخورد با Avulsion، شکستگی قسمتی از تاج دندان، انهدام کامل تاج، میزان تحصیلات، سنوات تدریس، گذراندن دوره کمکهای اولیه و سابقه مواجهه با بروز صدمات دندانی تهیه و به آموزگاران ارائه شد. داده های پرسشنامه توسط نرم افزار آماری SPSS10 آنالیز و رابطه بین متغیرها توسط آزمون Chi-square مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: 15% آموزگاران از نحوه برخورد با Avulsion، 42.7 % از شکستگی قسمتی از تاج دندان و 68.5% از انهدام کامل تاج آگاهی داشتند. بین آگاهی آموزگاران و سابقه مواجهه با تروما در بین دانش آموزان رابطه معنی دار وجود داشت (P<0.01). همچنین میزان آگاهی با افزایش سنوات تدریش آموزگاران افزایش می یابد اما آگاهی با میزان تحصیلات آموزگار و نیز گذراندن دوره کمکهای اولیه رابطه معنی داری نداشت. نتیجه گیری: میزان آگاهی آموزگاران در نحوه برخورد با صدمات دندانی خصوصا Avulsion کم است و لزوم اطلاع رسانی از طریق درج در کتابهای درسی و نیز رسانه های عمومی احساس می شود.

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی استحکام چسبندگی Micro-shear دو نوع سمان رزینی آزاد کننده فلوراید با پنج نوع سیستم چسبنده به مینا و عاج می باشد.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی سطوح صاف شده مینایی و عاجی دندانهای ثنایای گاوی در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. استوانه های کوچکی از سمانهای رزینی Xeno Cem Plus (XCP) و Panavia Fluro Cement (PFC) به مینا و عاج باند شدند. PFC و XCP با روش توصیه شده کارخانه سازنده، قبل از استفاده از سیستمهای باندینگ خودشان، Xeno CF II + XCP، SE Bond + PFC و Clearfil Liner Bond II (CCIB) + PFC و بعد از 24 ساعت نگهداری در آب 37 درجه سانتی گراد تحت استحکام باند Micro-shear ارزیابی گردیدند.یافته ها: نتایج بدست آمده به شرح زیر می باشد: (مینا و عاج میانگین ± انحراف معیار برحسب Mpa)، (15.5±9.2 و 13.7±4.0) XCP و (15±7.3 و 23.7±10.6) PFC، (17.1±4 و 35.4±11.5) XCP+XCF II و (48.7±12 و 54.2±9.8)PFC+SE Bond. نتیجه گیری: سیستم های ادهزیو Light-cure موجب افزایش معنی دار در استحکام چسبندگی سمانها می گردند.

سابقه و هدف: تقارن کامل صورت بسیار نادر است در بیشتر صورت ها یک سمت اندکی بزرگتر از سمت مقابل است. عدم تقارنهایی که به اندازه کافی زیاد بوده و در کلینیک به راحتی تشخیص داده شوند، بدلیل مسائل فانکشنال و زیبائی از اهمیت زیادی برخوردارند. هدف از انجام این تحقیق تعیین شیوع عدم قرینگی دندانی، اسکلتال و فانکشنال در دانش آموزان دبیرستانی در سال 1383 بود. مواد و روشها: در این تحقیق توصیفی از مجموع 20000 دانش آموز دبیرستانی منطقه 3 آموزش و پرورش شهر تهران که در 90 دبیرستان مشغول تحصیل هستند، 14 دبیرستان بصورت تصادفی انتخاب شدند. از هر دبیرستان به نسبت جمعیت، تعدادی کلاس بطور تصادفی انتخاب و از هر کلاس تعدادی دانش آموز (مجموعا 420 پسر و 400 دختر) معاینه شدند. عدم تقارن اسکلتال بصورت انحراف بیش از 2 میلی متر چانه نسبت به خطی که از فاز بدن بر محور مردمک ها عمود می شود، انجام می شد و می بایست با رابطه متفاوت دندانهای کانین سمت راست و چپ و همچنین کراس بایت یک طرفه تائید می گردید. عدم تقارن دندانی بصورت عدم تطابق خط وسط قوس دندانی با خط وسط صورت که بایستی با Missing دندانی یا روز از دست دادن یک دندان همراهی می شد و عدم تقارن فانکشنالی با انحراف فک از حالت CR به حالت CO تشخیص داده می شد. یافته ها: 44.6% دخترها و 46.4% پسرها حداقل یکی از انواع آسیمتری ها را نشان دادند. شیوع آسیمتری های اسکلتی- دندانی و فانکشنالی در دخترها به ترتیب 20%، 21% و 10% بود. در حالی که در پسرها شیوع آسیمتری اسکلتی- دندانی و فانکشنالی به ترتیب 23.6%، 20.9% و 7.6% بود. در 62.5% مواردی که آسیمتری اسکلتال وجود داشت، چانه به سمت راست منحرف شده بود. همبستگی مثبتی بین سابقه تروما (39%=r) و جویدن یک طرفه (0.22=r) با آسیمتری اسکلتال وجود داشت. شیوع علائم و نشانه های TMD در دانش آموزان دارای آسیمتری اسکلتال بطور معنی داری بیشتر از سایر دانش آموزان بود.نتیجه گیری: آسیمتری ثلث تحتانی صورت از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است که تشخیص صحیح درمان بموقع می تواند از شدت مشکل بکاهد.

سابقه و هدف: سفید کردن دندانهای زنده، روشی محافظه کارانه برای روشن کردن دندانهای طبیعی است که امروزه مورد استقبال اکثر بیماران و دندانپزشکان می باشد. هدف از این تحقیق، ارزیابی تاثیر عامل بلیچینگ کارباماید پراکساید 16% بر خشونت سطحی مینا بود.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی بیست و پنج دندان اینسایزور گاوی انتخاب شدند. نمونه ها به مدت دو هفته و هشت ساعت در معرض کارباماید پراکساید 16% قرار گرفتند. ناحیه کنترل در هر دندان پوشانده و سیل شد. نمونه ها با میکروسکوپ الکترونی مشاهده شدند. نتایج با استفاده از آزمون آماری Fisher’s exact مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: عامل بلیچینگ به درجات متفاوتی از خفیف (33.4%) تا متوسط (38.9%) تغییراتی را در سطح دندان نشان داد. گروه کنترل و 16% از گروه آزمایشی تغییراتی را نشان ندادند. نتایج نشان داد که عامل سفیدکننده ارتباط معنی داری با مرفولوژی سطح مینای دندان دارد (P<0.05). نتیجه گیری: کارباماید پراکساید 16% می تواند باعث تغییراتی جزئی تا متوسط در سطح مینا شود هر چند تغییر شدید مشاهده نشد.

سابقه و هدف: تالاسمی یک اختلال ژنتیکی با منشا قومی و نژادی می باشد که در کشورهای خاورمیانه بیشتر دیده می شود، ولی اکنون مشخص شده است که در سراسر جهان گسترش یافته است. بتاتالاسمی ماژور دارای تظاهرات مختلفی می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تظاهرات دهانی این بیماران که یکی از معضلات بیماران می باشد انجام پذیرفت. مواد و روشها: در این تحقیق توصیفی تعداد 100 بیمار، از بیمارانی که جهت تزریق خون به بخشهای خون مراکز درمانی امام حسین (ع)، مفید، شهدا تجریش و مدرس مراجعه کرده بودند به صورت نمونه گیری تصادفی- خوشه ای انتخاب شدند. تغییرات دهانی بیماران شامل حجیم شدن فک فوقانی، رنگ پریدگی مخاط، شلوغی دندانی، بالازدگی لب بالا، اکلوژن Cl I, II بوده و تغییرات سر و صورت، برجستگی گونه، فرو رفتگی بینی، جمجمه برجی شکل و مغولی شدن صورت بود. فاکتورهای بیان شده مورد بررسی قرار گرفته و داده ها ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون Chi-square آنالیز شدند. یافته ها: درمان تالاسمی با تزریق خون مخصوصا اگر از بدو تولد شروع شود، می تواند از اختلال استخوانهای جمجمه و دهانی- دندانی جلوگیری کند.نتیجه گیری: زمان تزریق خون مناسب در بیماران در سنین پایین از اهمیت خاصی برخوردار است. البته این تزریقات در نهایت به افزایش آهن منجر می شود که در صورت عدم استفاده از داروهای دفع آهن (دسفرال) بیماران به عوارض متعددی دچار می شوند. زمان مناسب جهت شروع درمان با دسفرال در کودکان زیر 3 سال یا از 3 سالگی می باشد البته در بیمارانی که تزریق خون منظم داشته باشند.

سابقه و هدف: پوسیدگی دندانی یکی از شایعترین و پرخرج ترین بیماریهای مزمن جهان بوده و در مطالعات انجام شده، وضعیت اجتماعی- اقتصادی یکی از عوامل مهم زمینه ساز پوسیدگی دندانی گزارش شده است. این مطالعه جهت بررسی تاثیر وضعیت اجتماعی- اقتصادی بعنوان یک عامل چند بعدی بر شیوع پوسیدگی دندانی در دانش آموزان 8 ساله شهر تهران در سال 1379 انجام شده است. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی تعداد 1024 دانش آموز بطور تصادفی ساده از 99 مدرسه ابتدایی در تهران بزرگ انتخاب شدند. جهت بررسی شیوع پوسیدگی دندانی از دو ایندکس DMFT و dmft استفاده شد. وضعیت اجتماعی- اقتصادی بر اساس عواملی چون تحصیلات والدین، شغل پدر، بعد خانوار و غیره ارزیابی شده و در نهایت اطلاعات جمع آوری شده توسط تستهای Chi-square، One-qay ANOVA و با استفاده از آنالیز رگرسیون استخراج گردیدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که میانگین شیوع پوسیدگی دندانی در دندانهای شیری (d) دانش آموزان در دو گروه با بالاترین و پایین ترین سطح وضعیت اجتماعی- اقتصادی والدین به ترتیب 4.2 ± 4.2 و 3.2 ± 6.4 بوده، بدین ترتیب این مقدار در دو گروه مادران به ترتیب با تحصیلات دانشگاهی و بی سواد 4.2 ± 1.2و 3.2 ± 5.4 بوده است. همچنین یافته های مشابهی در مورد تاثیر سایر عوامل تعیین کننده وضعیت اجتماعی- اقتصادی والدین بر روی شیوع پوسیدگی دندانی دانش آموزان دیده شد. با مقایسه این عوامل با هم توسط آزمون رگرسیون نشان داده شد که تحصیلات مادر به اندازه سایر عوامل (مانند تحصیلات پدر) در تعیین وضعیت اجتماعی- اقتصادی خانواده موثر است. همچنین این عامل نسبت به سایر عوامل بررسی شده، موثرترین عامل در شیوع پوسیدگی دندانی دانش آموزان می باشد (0.01=P). نتیجه گیری: وضعیت اجتماعی- اقتصادی یک عامل مهم در شیوع پوسیدگی دندانی است و تحصیلات مادر بعنوان یکی از عوامل مهم تعیین کننده وضعیت اجتماعی- اقتصادی، بیشترین تاثیر را بر روی شیوع پوسیدگی دندانی در کودکان دارد.

سابقه و هدف: هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر سه روش ایجاد Post space. (استفاده از Gates Glidden Drills, GPX Drills و Hot Plugger) بر روی سیل اپیکالی انتهای کانال ریشه بود. مواد و روشها: این تحقیق تجربی بر روی 66 دندان سانترال فک بالا انجام گرفت. پس از قطع تاج دندانها از ناحیه CEJ و انجام مراحل پاکسازی و شکل دهی، کانالهای ریشه 60 دندان خشک و با روش تراکم جانبی و کاربرد سیلر (AH26)+ گوتاپرکا پر شدند. 6 دندان باقیمانده به دو گروه شاهد مثبت و شاهد منفی تقسیم شدند که طبعا هر گروه سه دندان را شامل شدند. 60 دندانی که کانالهای ریشه آنها پر شدند به سه گروه آزمون که هر گروه 20 دندان را شامل می شدند، تقسیم گردیدند و در هر یک ازگروه های سه گانه فوق فضای قرار گرفتن Post با یکی از روشهای مورد مطالعه ایجاد گردید. بطوریکه پس از ایجاد این فضا حدودا 5 میلی متر گوتاپرکا در داخل کانال ریشه باقی می ماند. پس از انجام مراحل لابراتوری لازم جهت اندازه گیری میزان Dye-Leakage، نمونه های مورد بررسی در محلول (متیلن بلو 2%) به مدت 48 ساعت غوطه ور گردیدند، سپس نمونه ها با آب جاری شستشو داده شده، لاک ناخن و موم چسب از روی دندانها برداشته شده و توسط دیسک برشهای طولی در دندانها ایجاد و میزان نفوذ محلول رنگی توسط استریومیکروسکوپ اندازه گیری و بعد از ثبت اندازه ها آنالیز آماری توسط ANOVA test بعمل آمد. یافته ها: در میان گروههای مورد بررسی حداقل مقدار متوسط ریزنشت محلول رنگی مربوط به گروه Hot Plugger و حداکثر مربوط به گروهی بود که در آن Post Space توسط فرزهای Gates Glidden ایجاد شده بود. اختلاف آماری موجود میان گروههای مورد بررسی معنی دار بود (0.005=P). نتیجه گیری: از تحقیق حاضر چنین نتیجه گیری می شود که GPX Drills که از جمله اینسترومنت های روتاری فاقد Cutting Edge بوده باعث تراش Dentin نمی شوند و در مقایسه با فرزهای Gates Gidden سیل اپیکالی انتهای کانال ریشه را کمتر تحت تاثیر خود قرار می دهند.

سابقه و هدف: در درمان عفونت های پریودنتیت از آنتی بیوتیک های متفاوتی استفاده می شود. یکی از این آنتی بیوتیک ها مترونیدازول است که در ایران بیشتر به صورت سیستمیک و گاهی به شکل موضعی تجویز می شود در سالهای اخیر چندین گزارش در خصوص افزایش مقاومت پورفیروموناس ژنژیوالیس به مترونیدازول گزارش شده است. از آنجا که پورفیروموناس ژنژیوالیس مهمترین عامل میکروبی ایجاد پریودنتیت بالغین است این مسئله موجب نگرانی شده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان حساسیت نمونه های بالینی این باکتری به مترونیدازول می باشد. مواد و روشها: این مطالعه به صورت تجربی بر روی نمونه های گرفته شده از 62 بیمار مبتلا به پریودنتیت بالغین صورت گرفت. نمونه ها بوسیله سوزن کاغذی از عمق پاکت پریودنتال گرفته می شد و بعد از انتقال به آزمایشگاه بر روی محیط بروسلا آگار غنی شده تلقیح می گردید. باکتری مورد نظر به روشهای معمول میکروب شناسی جدا شده و تشخیص داده می شد. به منظور تعیین حساسیت باکتری های جدا شده به مترونیدازول مقدار MIC به روش استاندارد NCCLS (M11-A5) به صورت رقت در آگار تعیین گردید. دامنه غلظت نهایی آنتی بیوتیک 0.0625 تا 16 میکروگرم در میلی لیتر بود. نتایج به صورت توصیفی در فاصله های برآوردی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از 62 بیمار مورد مطالعه 36 سویه پورفیروموناس ژنژیوالیس جدا شد. مقدار MIC در 16.7% از سویه ها برابر 1 میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. همچنین مقدار MIC در 55.5% و 27.8% از سویه ها نیز به ترتیب برابر 0.5 و 0.25 میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. با توجه به اینکه مقدار MIC برابر و کمتر از 8 میکروگرم در میلی لیتر حساس گزارش می شود لذا همه سویه های جدا شده حساس می باشند. نتیجه گیری: این مطالعه اولین مورد بررسی میزان حساسیت آزمایشگاهی پورفیروموناس ژنژیوالیس به مترونیدازول در ایران می باشد. خوشبختانه همه سویه ها یه مترونیدازول حساس بودند و می توان همچنان استفاده از این آنتی بیوتیک را پیشنهاد کرد اما بررسی مداوم حساسیت این باکتری به آنتی بیوتیک های متداول توصیه می گردد تا از ایجاد و گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی جلوگیری کرد.

سابقه و هدف: در درمان عفونت های پریودنتیت از آنتی بیوتیک های متفاوتی استفاده می شود. یکی از این آنتی بیوتیک ها مترونیدازول است که در ایران بیشتر به صورت سیستمیک و گاهی به شکل موضعی تجویز می شود در سالهای اخیر چندین گزارش در خصوص افزایش مقاومت پورفیروموناس ژنژیوالیس به مترونیدازول گزارش شده است. از آنجا که پورفیروموناس ژنژیوالیس مهمترین عامل میکروبی ایجاد پریودنتیت بالغین است این مساله موجب نگرانی شده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان حساسیت نمونه های بالینی این باکتری به مترونیدازول می باشد. مواد و روشها: این مطالعه به صورت تجربی بر روی نمونه های گرفته شده از 62 بیمار مبتلا به پریودنتیت بالغین صورت گرفت. نمونه ها بوسیله سوزن کاغذی از عمق پاکت پریودنتال گرفته می شد و بعد از انتقال به آزمایشگاه بر روی محیط بروسلا آگار غنی شده تلقیح می گردید. باکتری مورد نظر به روشهای معمول میکروب شناسی جدا شده و تشخیص داده می شد. به منظور تعیین حساسیت باکتری های جدا شده به مترونیدازول مقدار MIC به روش استاندارد NCCLS (M11-A5) به صورت رقت در آگار تعیین گردید. دامنه غلظت نهایی آنتی بیوتیک 0.0625 تا 16 میکروگرم در میلی لیتر بود. نتایج به صورت توصیفی در فاصله های برآوردی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از 62 بیمار مورد مطالعه 36 سویه پورفیروموناس ژنژیوالیس جدا شد. مقدار MIC در 16.7% از سویه ها برابر 1 میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. همچنین مقدار MIC در 55.5% و 27.8% از سویه ها نیز به ترتیب برابر 0.5 و 0.25 میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. با توجه به اینکه مقدار MIC برابر و کمتر از 8 میکروگرم در میلی لیتر حساس گزارش می شود لذا همه سویه های جدا شده حساس می باشند. نتیجه گیری: این مطالعه اولین مورد بررسی میزان حساسیت آزمایشگاهی پورفیروموناس ژنژیوالیس به مترونیدازول در ایران می باشد. خوشبختانه همه سویه ها یه مترونیدازول حساس بودند و می توان همچنان استفاده از این آنتی بیوتیک را پیشنهاد کرد اما بررسی مداوم حساسیت این باکتری به آنتی بیوتیک های متداول توصیه می گردد تا از ایجاد و گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی جلوگیری کرد.

سابقه و هدف: تبدیل دندانها از زمان انتهای دندانداری مختلط به هنگام ابتدای دندانداری دائمی باعث ایجاد تغییراتی در محیط و طول قوس فکی و عمق و عرض قوس دندانی می گردد. بررسی این تغییرات و پیش بینی آنها در طراحی طرح درمانهای ارتودنسی از اهمیت بسزایی برخوردار است، بخصوص که این تغییرات در بین دو جنس متفاوتند. این مطالعه با هدف بررسی تفاوتها و تغییرات ابعاد و سطح قوس دندانی در بین دختران و پسران ایرانی (ساکن شهر قزوین) با اکلوژن نرمال در طول چهار سال پیگیری در شهر قزوین در طی سالهای 1379 تا 1382 طراحی گردید.مواد و روشها: این یک مطالعه توصیفی طولی بر روی 26 نوجوان دارای اکلوژن نرمال با سن 12±1 سال در ابتدا و 16±1 سال در انتهای مطالعه (12 دختر و 14 پسر) بود. نمونه ها بر اساس تعریف Moyers دارای اکلوژن نرمال بودند. از نمونه ها در سالهای 1379 و 1382 کست مطالعه تهیه شد. کستها بر اساس روش Proffit تراشیده شدند. دو فتوگرافی از سطح اکلوزال آنها در فاصله 20 سانتی متری نسبت به خط وسط کست تهیه گردید. پس از سوپرایمپوزیشن دو قوس دندانی بر روی خط وسط کست و ثبت بر اساس بهترین تطابق لبه های اینسایزال و کاسپ مزیوباکال مولر اول، تغییرات عرض و طول ناحیه دندان نیش و آسیای اول دائمی بر اساس جنسیت بیمار محاسبه شد. تغییرات در شکل و سطح قوس دندانی نیز مطالعه شد. میانگین، انحراف معیار و فاصله اطمینان نقاط شاخص تحت بررسی در هر جنس محاسبه گردید و با استفاده از آزمون t تفاوت آنها محاسبه شد. یافته ها: در تمامی موارد اندازه و سطح قوس دندانی در پسران بزرگتر بود که تفاوتها با افزایش سن افزایش یافت. در هر دو فک عرض ناحیه آسیای اول در پسران افزایش و در دختران کاهش نشان داد. در فک بالا کاهش عمق در ناحیه دندان نیش تنها در پسران مشاهده شد. نتیجه گیری: تفاوت معنی داری بین ابعاد و سطح قوس دندانی مزیال بین دختران و پسران وجود دارد که هنگام طراحی درمانهای ارتودنسی باید در نظر گرفته شوند.

سابقه و هدف: روش های داخل دهانی متفاوتی به منظور تسهیل و حرکت دیستالی دندان های مولر فک بالا ارائه شده که در اکثر آنها حرکت ناخواسته واحد انکوریج از اصلی ترین معایب آنها به شمار می رود. این پژوهش به منظور ارزیابی تاثیر طرح جدیدی از دستگاه دیستاله کننده مولر با استفاده از انکوریج کامی در میزان از دست رفتن انکوریج دندانی انجام شده است.مواد و روشها: این پژوهش تجربی بر روی 10 بیمار با میانگین سنی 14.5 سال انجام گردید. دستگاه داخل دهانی از نوع ثابت به منظور دیستاله کردن دندان مولر طراحی و بکار گرفته شد. دستگاه شامل دو قسمت بود: واحد انکوریج دستگاه، شامل یک دکمه گسترده نانس با دو کروشه آدامز بر روی دندانهای پرمولر و واحد فعال آن از یک کویل باز فنری Niti بر روی سیم استیل 0.018” استفاده می کرد. بیماران به مدت شش هفته و هر دو هفته یکبار معاینه می شدند. آنالیز نگاره های سفالوگرامی جانبی، مدل های مطالعه و تصاویر قالب های فک بالا قبل و بعد از انجام پژوهش از طریق سوپرایمپوزیشن نگاره ها و تصاویر انجام گرفت. آزمون آماری T جهت ارزیابی و مقایسه تغییرات بوجود آمده متعاقب حرکت دیستالی دندان مولر مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: میانگین حرکت دیستالی دندانهای مولر در این پژوهش 1.75 میلی متر بدون اکستروژن و میانگین انحراف دیستالی این دندانها معادل 4.35 درجه ثبت گردید. دندانهای پرمولر و ثنایا به ترتیب 0.7 و 0.67 میلی متر حرکت مزیالی داشته و میانگین میزان اکستروژن و انحراف محوری دندان های پرمولر به ترتیب 0.58 میلی متر و 6.7 درجه بدست آمد. در حالی که چرخش مزیالی (Mesial out rotation) دندان های پرمولر از نظر آماری معنی دار نبود، چرخش دیستالی (Distal out rotation) دندان های مولر به میزان 3.4 درجه ثبت گردید. فاصله عرضی دندان های مولر به میزان 2.26 میلی متر افزایش و این فاصله در ناحیه دندان های پرمولر 1.58 میلی متر کاهش نشان داد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که دستگاه طراحی شده به منظور دیستاله کردن دندان مولر می تواند به عنوان یکی از دستگاههای Non compliant مدنظر و مورد توجه قرار گیرد. از مزایای این دستگاه عدم نیاز به همکاری بیمار و قبول آن به دلیل آشکار نبودن دستگاه به عنوان یک دستگاه خارج دهانی و اعمال نیروی ملایم و پیوسته بوده و می تواند مورد توجه قرار گیرد.

سابقه و هدف: در تکنیک قالب گیری دو مرحله ای پوتی- واش بعد از تهیه پوتی و واش گاهی نقایصی در قالب وجود دارد که با واش مجدد اصلاح می گردد. تناقضات و نظریات متفاوتی در رابطه با دقت این روش وجود دارد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر واش مجدد در تکنیک قالبگیری پوتی- واش می باشد. مواد و روشها: این تحقیق با روش نیمه تجربی و بر روی مدل آزمایشگاهی انجام شد. از مدل آزمایشگاهی 10 بار با تکنیک روتین پوتی و یک مرحله واش به عنوان گروه شاهد و 10 بار با تکنیک واش مجدد قالب تهیه شد. سپس با گچ دای ریخته و 20 مدل گچی بدست آمد. ابعاد مدل های گچی با مدل آزمایشگاهی مقایسه و توسط T-test آزمون گردید. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که تکنیک قالب گیری واش مجدد سبب کاهش قطر دای می گردد. در ضمن هنگامی که در زیر خط خاتمه تراش اندرکات وجود داشته باشد با انجام واش مجدد قطر دای بطور چشمگیری کاهش می یابد. نتیجه گیری: استفاده از تکنیک واش مجدد به علت کاهش قطر دندان سئوال برانگیز است و استفاده از آن توصیه می گردد.  

سابقه و هدف: اخیرا استفاده از کامپوزیت تقویت شده با فایبرگلاس (Glass fiber) جهت ساخت بریج های زیبای باندشونده رزینی توسعه یافته است. هدف از این مطالعه آزمایشگاهی اندازه گیری و مقایسه استحکام پیوند پروتزهای رزینی قدامی فک بالا ساخته شده با کامپوزیت تقویت شده با فایبرگلاس و فلز بعنوان اسکلت پروتز بود. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی 20 بریج رزینی با کامپوزیت تقویت شده، 10 عدد با فایبرگلاس و 10 عدد با فلز ساخته شدند. نمونه ها به مدت دو هفته در آب مقطر و در دمای 37±1 درجه سانتی گراد نگهداری شدند و در دمای 5-55 درجه سانتی گراد و 2500 بار تحت سیکل حرارتی قرار گرفتند. ماشین آزمایش Instron برای اندازه گیری استحکام پیوند نمونه ها استفاده شد. یک مخروط فلزی که قطر نوک آن 1 میلی متر بود بصورت عمودی به سطح لبی پونتیک با سرعت 1 میلی متر در دقیقه وارد شد. نیرو بر حسب نیوتن در 2 گروه به هنگام جدا شدن پروتز از دندان های پایه ثبت گردید. یافته ها با استفاده از تست Anova و Paired t آنالیز شدند. یافته ها: میانگین و انحراف استاندارد استحکام پیوند بریج ها با اسکلت کامپوزیتی فایبرگلاس45 ± 113 و با اسکلت فلزی 32 ± 43  نیوتن بدست آمد. آزمون آماری نشان داد که استحکام پیوند بین دو گروه معنی دار است (P<0.0009).نتیجه گیری: اگر چه مطالعات کلینیکی بیشتری مورد نیاز است ولی مواد کمپوزیتی تقویت شده با فایبرگلاس را می توان جهت ساخت پروتزهای بدون اسکلت فلزی همراه با کیفیت زیبائی عالی بکار برد.

سابقه و هدف: با توجه به تاثیر متقابل موقعیت فکین، ساختار اسکلتال سر و صورت و موقعیت دندانها و نتایج متفاوتی که تحقیقات قبلی در زمینه بررسی رابطه این بخشها با یکدیگر، بدست آورده اند، این تحقیق با هدف بررسی میزان همبستگی بین اکلوژن و ساختار اسکلتال کرانیوفاشیال صورت گرفت.مواد و روشها: این مطالعه به روش توصیفی مقطعی (Cross-sectional) صورت گرفت. در این مطالعه، 13 شاخص اسکلتال زاویه ای و 14 شاخص اسکلتال خطی جهت بررسی وضعیت کرانیال بیس، طول و موقعیت عمودی و افقی ماگزیلا و مندیبل، 6 شاخص دندانی جهت بررسی موقعیت انسیزورهای ماگزیلا و مندیبل و 7 شاخص اکلوزال شامل اورجت، اوربایت، رابطه مولر، کراودینگ ماگزیلا و مندیبل، کراس بایت قدامی و خلفی بر روی 60 بیمار 16-11 ساله مبتلا به مال اکلوژن های مختلف، مورد بررسی قرار گرفت و همبستگی بین اکلوژن و ساختار اسکلتال کرانیوفاشیال با استفاده از روشهای آماری یک و چند متغیره ارزیابی گردید. یافته ها: در بررسی همبستگی خطی بین هر یک از شاخص های اسکلتال با تک تک شاخص های اکلوزال، بالاترین میزان همبستگی بین اوربایت و زاویه Pal-GoMe (0.451- =r) بدست آمد که در سطح0.01 P≤ معنی دار بود. در آنالیز رگرسیون چندگانه، حداکثر میزان همبستگی را مدل رگرسیون مربوط به رابطه اورجت با متغیرهای اسکلتال داشت (0.654=Multiple r) که نشان می دهد حداکثر 43% از تغییرات اورجت را می توان با استفاده از مدل رگرسیون بدست آمده، توجیه و بیش بینی نمود. نتیجه گیری: شاخص های اسکلتال به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر، همبستگی ضعیفی با هر یک از متغیرهای اکلوزال (اورجت، اوربایت، کراودینگ ماگزیلا، کراودینگ مندیبل) دارد به طوری که حداکثر 43% از تغییرات یک متغیر اکلوزال را می توان با استفاده از تغییرات متغیرهای اسکلتالی، توجیه نمود.

سابقه و هدف: لیکن پلان یک بیماری شایع پوستی و مخاطی است که پوست، مخاط و یا هر دو را درگیر می کند. هدف از انجام این تحقیق، بررسی میزان همراهی ضایعات پوستی و دهانی لیکن پلان در بیماران مراجعه کننده به کلینیک پوست مرکز آموزشی و درمانی رازی تهران در تابستان 1380 بود.مواد و روشها: در این تحقیق که به صورت توصیفی انجام شد، تعداد 103 نفر که بر اساس تشخیص کلینیکی اساتید مرکز دارای هر یک از ضایعات پوستی یا مخاطی لیکن پلان بودند از بیماران مراجعه کننده به کلینیک پوست این مرکز انتخاب شده و مورد مصاحبه و معاینه بالینی قرار گرفتند. در موارد مشکوک تایید هیستوپاتولوژیک ضایعات از آزمایشگاه دریافت شد. پس از گرفتن شرح حال کامل و انجام معاینات بالینی فرم پرسشنامه اطلاعاتی برای آنان تکمیل گردید و داده ها با استفاده از آزمون Chi-square آنالیز شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که در 34% از 103 بیمار مورد مطالعه همراهی ضایعات پوستی و دهانی وجود دارد. 61.1% از بیماران تنها دارای ضایعات پوستی و 4.9% تنها دارای ضایعات دهانی بودند. شیوع ضایعات دهانی لیکن پلان در میان زنان با اختلاف کمی بیش از مردان بود (40.4 در مقابل 37.3%). بیست درصد از بیمارانی که لیکن پلان دهانی بدون تظاهرات پوستی داشتند سیگاری بودند در حالیکه هیچ یک از بیماران سابقه کشیدن پیپ، قلیان و یا تنباکوی غیر تدخینی را ذکر نکردند. اکثر بیماران مبتلا به نوع پوستی لیکن پلان بین یک تا شش ماه از بروز ضایعه پوستی آنها می گذشت در حالی که اکثر افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی از زمان شروع ضایعه دهانی خود اطلاع دقیق نداشتند. شایعترین علامتی که بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی از آن شکایت داشتند سوزش دهان و شایعترین محل ابتلا، مخاط گونه و شایعترین فرم ضایعه، رتیکولر بود. ارتباط معنی داری بین عامل دخانیات و آمالگام بعنوان عوامل موضعی موثر در بروز لیکن پلان دهانی مشاهده نشد. همچنین بین بیماریهای سیستمیک شامل بیماریهای کبدی، بافت همبتد، فشار خون، دیابت ملیتوس، پیوند مغز استخوان و مصرف داروهای مداخله گر با این بیماری نیز ارتباط موثری مشاهده نگردید. نتیجه گیری: درصد بالای همراهی ضایعات دهانی و پوستی لیکن پلان ضرورت توجه به معاینات سیستمیک کامل را بیش از پیش گوشزد می نماید. ولیکن با توجه به اینکه این تحقیق توصیفی بوده، بنظر می رسد تحقیقات تکمیلی دیگری به منظور تعیین رابطه بیماری لیکن پلان با دیگر عوامل سیستمیک یا موضعی مورد نیاز باشد.

سابقه و هدف: بیش از مصرف گلاس- آینومرها به عنوان مواد ترمیمی و سمان Luting و Base می گذرد و علی رغم حساسیت به رطوبت و خشک شدن در مراحل اولیه Setting و خواص فیزیکی ضعیف، به علت کاربرد نسبتا آسان برقراری باند شیمیایی با ساختار دندان، آزادسازی طولانی مدت یون فلوراید، ضریب انبساط حرارتی پایین و کیفیت قابل قبول از لحاظ زیبایی، این مواد مکررا برای ترمیم دندانهای شیری- قدامی و خلفی، ضایعات سرویکال و پوسیدگی ریشه دندانهای دائمی توصیه می شود. هدف از انجام این تحقیق، تعیین میزان استحکام برشی باند سمان گلاس آیونومر ایرانی آریادنت به عاج مولر شیری در مقایسه با گلاس آیونومر خارجی Fuji II و تعیین کیفیت شکستگی باند این دو سمان می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی تعداد 30 دندان مولر شیری کشیده شده که فاقد هر گونه پوسیدگی، شکستگی، ترک، تغییر رنگ و اختلاف ساختاری بودند. پس از ضدعفونی شدن به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. سطح باکال این دندانها توسط دستگاه میکروتوم تراشیده شد تا عاج آن نمایان شود. سپس به کمک محلول اسید پلی آکریلیک 10% به مدت 20 ثانیه Condition شدند. بعد از شست و شو توسط پوآرآب و خشک کردن، گلاس- آینومر آماده شده (طبق دستور کارخانه) داخل مولدهای پلاستیکی روی عاج قرار داده شدند. پس از 24 ساعت، استحکام برشی باند سمان گلاس- آینومر به عاج توسط دستگاه اینسترون (مدل 195) اندازه گیری شد و کیفیت شکستگی باند (Failure mode) توسط استریومیکروسکوپ تعیین شد. سپس اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS تحلیل شدند.یافته ها: میانگین استحکام باند گلاس- آینومر آریادنت 4.2±1.9Mpa و در مورد گلاس- آینومر 7.4±1.5Mpa Fuji II محاسبه شد (0.000=P). کیفیت شکستگی در هر دو نوع سمان یکسان بود (P=ns)، و در هر دو مورد شکستگی Cohesive با لایه متصل نسبتا نازک و هموژن، شایعترین کیفیت شکستگی بود. به نظر می رسد میزان استحکام برشی باند سمان آریادنت نسبت به نمونه پذیرفته شده Fuji II بسیار کمتر است.نتیجه گیری: به نظر می رسد میزان استحکام برشی باند سمان گلاس- آینومر آریادنت نسبت به نمونه پذیرفته شده Fuji II بسیار کمتر است.