پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران
سال:1398 | دوره:16 | شماره:2 (پیاپی 65) |تعداد مقالات:7

امروزه اسانس های گیاهی به عنوان جایگزین نگهدارنده های شیمیایی بیشتر مورد توجه مصرف کنندگان هستند، به علاوه تمایل مصرف کنندگان به مصرف محصولات پروبیوتیک رو به افزایش است، بنابراین تولید محصول پروبیوتیک که دارای باکتری پروبیوتیکی مقاوم و اسانس های گیاهی بوده حائز اهمیت است و سس کچاپ محصولی است که استفاده از آن بسیار رایج می باشد. حداقل غلظت بازدارندگی (Minimum Inhibitory Concentrate) اسانس های آویشن شیرازی و رزماری بر باکتری پروبیوتیکی باسیلوس کواگولانس به روش رقیق سازی بر روی آگار تعیین شد. نمونه های سس کچاپ حاوی باکتری و هر کدام از اسانس ها به طور مجزا و توام با هم تولید شد و نمونه فاقد اسانس و باکتری به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. فاکتورهای pH، اسیدیته و شمارش پروبیوتیک در فواصل زمانی 24 ساعت، 72 ساعت، یک هفته، دو هفته و یک ماه پس از تولید نمونه های در سس انجام شد و در انتها ارزیابی حسی با استفاده از آزمون هدونیک 5 امتیازی انجام گرفت. حداقل غلظت بازدارندگی اسانس آویشن شیرازی و رزماری به ترتیب، 03/0 و 3/0% حاصل شد. نتایج حاصل از آزمون های شیمیایی و میکروبی دارای همبستگی معناداری بودند. pH در اکثر نمونه ها رو به کاهش بود و شمارش میکروبی در تمام نمونه ها رو به کاهش و اسیدیته افزایش یافت. در ارزیابی حسی بهترین نمونه در شاخص پذیرش کلی نمونه شاهد (فاقد باکتری و اسانس) و پس از آن تیمار دارای باکتری و اسانس آویشن شیرازی گزارش شد. اثر ضد میکروبی اسانس آویشن شیرازی بیشتر از رزماری می باشد. باکتری باسیلوس کواگولانس یک باکتری پروبیوتیکی مقاوم است اما سس کچاپ در مقایسه با سایر محصولات غذایی مثل محصولات لبنی و فرآورده های حرارت داده شده حامل مناسبی برای باکتری های پروبیوتیکی نمی باشد.

مطالعه تأثیر آلاینده های زیستی با مولکول های پروتئینی از سال های گذشته مورد توجه بوده است. از جمله آلاینده هایی که اخیراً مورد توجه محققان علوم زیستی قرار گرفته استMTBE (متیل ترشیاری بوتیل اتر) می باشد. این ماده سبب افزایش کارایی بنزین می گردد. MTBE می تواند در طبیعت حضور داشته و به جریان خون وارد شود. با توجه به شباهت ساختاری هموگلوبین انسان و موش در این مطالعه تاثیر MTBE بر روی هموگلوبین موش به شکل invivo مورد بررسی قرار گرفته است. 3 غلظت از MTBE (200، 400 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) به موش های تحت تیمار به صورت خوراکی منتقل شد. مطالعات اسپکتروسکوپی UV در منطقه 280 نانومتر حاکی از فشردگی و پیچیده تر شدن بیشتر هموگلوبین های موش های تحت تیمار با MTBE نسبت به نمونه نرمال است. مطالعات اسپکتروسکوپی CD جهت بررسی ساختار دوم هموگلوبین تحت تاثیر MTBE انجام گردید. مطالعه حاضر تغییرات قابل ملاحظه ای در ساختار دوم را اثبات نمی کند. با توجه به بررسی های انجام شده میتوان فشردگی بیشتر ساختار هموگلوبین در حضور غلظت های مختلف MTBE را عنوان کرد.

دانش ما در مورد توسعه و رشدپرزهای قارچی جنین شتر یک کوهانه بسیار اندک می باشد. بنابراین در این مطالعه چگونگی توسعه ی پرزهای قارچی و همچنین جوانه های چشایی آن از منظر بافت شناسی مورد مطالعه قرار گرفت که در مجموع 25 جنین شتر از هر دو جنس بررسی شدند. جنین ها به پنج گروه با سنین تقریبی 7-6 هفته، 11 هفته، 13-12 هفته، 16-15 هفته و 18-17 هفته تقسیم بندی شدند. جهت بررسی های بافت شناسی جنین ها، پس از ثبوت و پاساژ توسط روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی شده و با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. شواهدی مبنی بر افزایش ضخامت اپیتلیوم به 4 تا 6 لایه در هفته 6-7 مشاهده گردید. در حدود هفته 11 الگوهای ابتدایی پرزهای قارچیو سلول های عضلانی پدیدار گردید. در جنین های 12-13 هفته ای وجود لامینا پروپریا و بافت همبند به همراه عروق خونی در زیر پرزها گواهی بر تمایز بیشتر آن ها بود. تمایز اپیتلیوم تا هفته 16-15 یعنی در زمانی که الگوهای ابتدایی جوانه های چشایی مشاهده گردید، ادامه یافت. در جنین 17-18 هفته ای جوانه های چشایی به خوبی توسعه یافته و سلول های چشایی نیز قابل تشخیص بودند. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که مراحل تمایز پرزهای قارچی شکل در جنین شتر یک کوهانه در یک دوره ی 6 تا 18 هفته ای و با ضخیم شدگی اپیتلیوم زبان آغاز شده و در ادامه بافت همبند و عروق خونی توسعه می یابد و در نهایت نیز تمایز سلول های جوانه های چشایی بر روی پرزهای قارچی صورت می گیرد.

جنس اشریشیا دارای شش گونه است که پنج گونه از آنها با بیماری هایی انسان در ارتباط است. از میان آنها 35% کل سپتی سمی ها و بیش از 70% عفونت های مجرای ادراری و اکثر عفونت های روده ای، آبسه، پنومونی و مننژیت را می توان نام برد. در این میان اشریشیاکلی از نظر بالینی اهمیت فراوان دارد در حالی که سایر گونه ها حدود 1% از موارد جدا شده بالینی را در جنس اشریشیا شامل می شوند. اشریشیا کلی از باکتری های مولد انتروباکتین است و خوشه ژن انتروباکتین ساکن بر روی کروموزوم در باکتری اشریشیاکلی است و در شرایط کمبود و فقر آهن، باکتری اشریشیاکلی 15-10 میلی گرم در لیتر انتروباکتین تولید می کند و با توجه به میل بالای اتصال انتروباکتین به Fe3+ آهن محیط را به دست می آورد. هدف از پژوهش بررسی ژن های سیدروفور مولد آنتروباکتین اشریشیاکلی جدا شده از گوشت طیور با روش Multiplex-PCR بوده است. در این مطالعه از مجموع 60 نمونه گوشت طیور جدا شده از کشتارگاه های صنعتی تهران در سال 1395، که آلوده به اشریشیاکلی با استفادهاز روش های تفریقی مرفولوژی، کشت و بیوشیمیایی تشخیص داده شدند، در مجموع در 43 نمونه، حداقل یکی از دو ژن سیدروفوری مورد ارزیابی، مثبت تشخیص داده شدند و از ین میان در مجموع 4 نمونه از 60 نمونه تنها دارای ژن FyuA (66/6%)، دو نمونه دارای هر دو ژن FyuA, FeoB (33/3%) و 37 نمونه تنها دارای ژن FeoB (66/61%) و 17 نمونه (33/28%) فاقد هریکاز ژن های مورد مطالعه تشخیص داده شدند.

در سال های اخیر تمایل به استفاده از فیلم ها و پوشش های خوراکی زیست تخریب پذیر در بسته بندی مواد غذایی رو به افزایش بوده است. این بسته بندی ها مزایای مختلفی مانند زیست تخریب پذیری و حمل افزودنی های غذایی مانند آنتی اکسیدان ها، ترکیبات ضد میکروبی، رنگ ها و مواد مغذی را دارند. هدف از این مطالعه بررسی اثر پوشش خوراکی بر پایه نشاسته همراه با عصاره چویر بر فعالیت ضد میکروبی و کیفیت فیزیکوشیمیایی فیله ماهی قزل آلای رنگین کمان در طول دوره نگهداری می باشد. عصاره چویر را در رقت های صفر، 1، 5/1، 2 و3 درصد به پوشش خوراکی نشاسته ای اضافه گردید. تکه های ماهی قزل آلای رنگین کمان را در رقت ها غوطه ور ساخته و در یخچال در دمای 0C4 نگهداری شد و طی روزهای صفر، 3، 6، 9 و 12 آزمون های میکروبی و سرمادوست، pH، هانترلب، اندیس پراکسید، روی نمونه ها انجام شد. شمارش کلی میکروبی و سرمادوست نیز انجام گرفت. تجزیه شیمیایی اسانس با استفاده از دستگاه GC/MS منجر به شناسایی 9 ترکیب با مجموع 85/96% شد که شامل اوسیمن، آلفا پینن، ترانس بتا اوسیمن و بورنیل استات بود. نتایج آزمون های انجام گرفته بر روی پوشش خوراکی نشان داد شمارش کلی میکروبی و شمارش کپک و مخمر در نمونه های دارای عصاره چویر منفی بوده است. بررسی ها نشان داد افزایش غلظت عصاره در پوشش خوراکی منجر به کاهش روند افزایشی شمارش کلی میکروبی و شمارش باکتری های سرمادوست، در نمونه فیله ماهی قزل آلای رنگین کمان شده است. نتایج بدست آمده بیانگر خصوصیات ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی عصاره چویر بوده که افزودن آن به بسته بندی بر پایه نشاسته باعث افزایش طول مدت نگهداری فیله ماهی قزل آلا با حفظ کیفیت میکروبی و فیزیکوشیمیایی می باشد بنابراین می توان از این گیاه به عنوان نگهدارنده و جایگزینی برای نگهدارنده های شیمیایی در مواد غذایی استفاده کرد.

پیروپلاسموزیس یک بیماری تک یاخته ای است که قابلیت ایجاد التهاب حاد در اسب را دارد. این بیماری توسط کنه ها منتقل شده و انتشار جهانی دارد. اندازه گیری پروتئین های فاز حاد التهابی در تشخیص التهاب حاصل از بیماری حائز اهمیت می باشد. این مطالعه به منظور بررسی سطوح سرمی آمیلوئید A و هاپتوگلوبین در اسب های مبتلا به پیروپلاسموزیس و مقایسه آن با اسب های سالم انجام گرفت. 19 راس اسب مبتلا به پیروپلاسموزیس (12 راس نر و 7راس ماده) در اسب داری های اطراف تبریز و اردبیل در فصل تابستان شناسایی شد. از دام ها بعد از اخذ تاریخچه، نمونه خون از ورید وداج اخذ و سرم جداسازی شد. همچنین از 18 راس اسب سالم (نمونه خون منفی) نیز با شرایط سنی و تغذیه ای و مدیریتی یکسان به عنوان گروه سالم نمونه برداری شدند. در هر نمونه خونی تهیه شده پس از جداسازی سرم مقادیر آمیلوئید A و هاپتوگلوبین سرم به روش ایمونواسی و کیت اختصاصی هر یک اندازه گیری شد. میانگین سطح سرمی آمیلوئید A در اسب های مبتلا به پیروپلاسموزیس بطور غیر معنی داری بیشتر از اسب های سالم بود (164/0 p=). میانگین هاپتوگلوبین سرم در گروه بیمار افزایش معنی داری نشان داد (014/0 p=). در گروه بیمار جنس و سن تاثیر معنی داری در تغییرات سطوح سرمی این دو پارامتر نداشت. نتیجه نهایی اینکه در بیماری پیروپلاسموزیس در اسب مقادیر سرمی آمیلوئید A و هاپتوگلوبین افزایش مییابد و اندازهگیری آن در تشخیص و تفسیر روند التهابی این بیماری مفید خواهد بود.

یکی از شایع ترین عفونت های قارچی در انسان و حیوانات درماتوفیتوزیس می باشد. امروزه در برخی موارد بیماری، مقاومت های دارویی و درمانی در برابر داروهای رایج مشاهده شده است لذا طراحی و استفاده از داروهای ضد قارچی جدید جهت درمان این بیماری ضروری به نظر میرسد. در این مطالعه فرم نانوفلوکونازول دارو طراحی و تست های حساسیت دارویی برای گونه های ی درماتوفیتی انجام شد. از بیماران مشکوک به درماتوفیتوزیس آزمایش مستقیم و کشت به عمل آمد و درماتوفیت های جدا شده توسط تعیین توالی ژنومی ناحیه ی ITS1-5. 8S-ITS2 تعیین هویت شدند. تست حساسیت دارویی برای ایزوله های درماتوفیتی با پروتکل استاندارد CLSI M38-A2 انجام گردید و MIC50 و MIC90برای هر گونه محاسبه شد. 47 مورد کلنی درماتوفیت شناسایی شد که شامل 23 مورد ترایکوفایتون منتاگروفیتس، 12 مورد ترایکوفیتون وروکوزوم و 12 مورد میکروسپوروم کنیس بود. نتایج MIC50 برای ترایکوفایتون منتاگروفیتس، ترایکوفیتون وروکوزوم و میکروسپوروم کنیس به ترتیب برابر با 32، 32 و 8 میکروگرم بر میلی لیتر برای فلوکونازول و 8، 16 و 4 میکروگرم بر میلی لیتر برای نانوفلوکونازول و همچنین MIC90 برای این سه گونه به ترتیب 64، 64 و 16 میکروگرم بر میلی لیتر برای فلوکونازول و 16، 32 و 8 میکروگرم بر میلی لیتر برای نانوفلوکونازول بدست آمد. نتیجه گیری: فرم نانوفلوکونازول در مقایسه با فرم معمول فلوکونازول دارای مقادیر MIC پایین تری در برابر گونه های حیوان گرای درماتوفیت می باشد و در غلظت های پایین تری از دارو باعث مهار رشد درماتوفیت ها شد.