این مقاله وضعیتی را مطالعه می کند که متورم بودن ترازنامه، استفاده از اقلام تعهدی اختیاری به منظور مدیریت سود افزایشی را با محدودیت مواجه می سازد. ترازنامه متورم به واسطه استفاده از اقلام تعهدی اختیاری در دوره های گذشته و انباشت این اقلام در خالص دارایی های عملیاتی شرکت ها بروز می کند. در چنین شرایطی پیش بینی می شود، شرکت ها به منظور اجتناب از گزارش سود غیرمنتظره منفی (عدم تحقق پیش بینی های سود)، مدیریت سود واقعی و مدیریت پیش بینی های سود را در دستور کار خود قرار می دهند. به منظور آزمون این پیش بینی از داده های 243 شرکت، مشتمل بر 2,233 مشاهده شرکت سال در طی دوره زمانی1380-91 و رگرسیون لوجستیک با اثرات ثابت استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد، در زمانی که خالص دارایی های عملیاتی شرکت ها به واسطه استفاده از اقلام تعهدی اختیاری بیش از واقع گزارش شده اند، احتمال استفاده مدیران از مدیریت سود واقعی افزایشی برای تحقق سود پیش بینی شده و همچنین مدیریت کاهشی پیش بینی های سود به منظور کاستن انتظارات سرمایه گذاران، افزایش می یابد تا به این وسیله شرکت ها از گزارش سود غیرمنتظره منفی اجتناب کنند.