مطالعات مدیریت شهری
سال:1394 | دوره:7 | شماره:23 |تعداد مقالات:7

مقدمه و هدف پژوهش: مفهوم محوری در مطالعات مرتبط با کیفیت زندگی شهری سنجش میزان و کیفیت تحقق نیازهای مادی و معنوی شهروندان در دو بعد شاخص های ذهنی (کیفی) و عینی (کمی) در زمینه های مختلف (اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی) است. مطالعات در این خصوص از 1930 مورد توجه متخصصان مسائل شهری قرار گرفت. این موضوع ابتدا در کشورهای توسعه یافته و سپس جوامع در حال توسعه بسط پیدا کرد. هدف اصلی این مقاله بررسی ابعاد، عناصر و مدل های مختلف سنجش و همچنین مقایسه شاخص های عینی و ذهنی در یکی از مراکز استان در غرب ایران و شهر همدان است. با توجه به سابقه دیرینه شهری همدان و گزینش این شهر بعنوان پایتخت تاریخ و تمدن ایران، این شهر بعنوان جغرافیای تحقیق انتخاب شده است.روش پژوهش: روش این مقاله پیمایشی بوده است و نتایج نشانگر اهمیت توجه به هر دو بعد ذهنی و عینی کیفیت زندگی در برنامه ریزی شهری است. جامعه آماری خانوارهای ساکن در شهر همدان میباشند که در این میان 380 خانوار به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات ابتدا شهر همدان به صورت خوشه ای به محلات نسبتا همگون تقسیم، و سپس در مرحله بعد پس از تعیین خوشه ها و بلوک ها با استفاده از نمونه گیری تصادفی، نمونه نهایی برگزیده شد. سپس محلات از بین خوشههای چهارگانه انتخاب شدند.یافته ها و نتیجه گیری: برخلاف انتظار اولیه نتایج نشانگر عدم رابطه معناداری بین شاخص های عینی و ذهنی کیفیت زندگی در مناطق مختلف شهر با میزان رضایت مندی می باشد. هم چنین بعد ذهنی بر دیگر ابعاد کیفیت زندگی ارجحیت دارد.

امروزه با گسترش شهرنشینی و جمعیت شهر نشین، نیاز به جا به جایی و تقاضا برای سفر، روز به روز افزایش یافته، حجم زیاد این جا به جایی ها آثار و تبعاتی را به دنبال دارد از اینرو پیش بینی الگوی سفرها برای برنامه ریزی و مدیریت این جابه جایی ها از اهمیت ویزه ای برخوردار است. آنچه برای پژوهش فعلی اهمیت دارد مسئله الگوی جا به جایی ها است. به دلیل تنوع در ویژگی های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی افرادی که جا به جا می شوند می توان انتظار داشت که افراد در الگوی جا به جایی ها (سفرها) با یکدیگر تفاوت داشته باشند. تحقیق حاضر با هدف بررسی الگوی جا به جایی های روزانه درون شهری با الگوی مسافرتهای سالانه انجام شده است. فرضیه اصلی تحقیق عبارت است از: الگوی جا به جایی های روزانه با الگوی مسافرتهای سالانه شهروندان تهرانی رابطه دارد. روش تحقیق از نوع هم بستگی مبنی بر استفاده از پرسشنامه با 384 نمونه و روش نمونه گیری خوشه ای طبقه بندی شده می باشد. ابتدا الگوی سفرهای روزانه و مسافرتهای سالانه را با استفاده از متغیرهای مورد نظر در تعاریف بدست آورده ایم. به منظور آنالیز داده های تحقیق از روش های آماری در نرم افزار) SPSS20 آزمون کای اسکوئر) استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین الگوی جا به جایی های روزانه و الگوی مسافرتهای سالانه رابطه وجود دارد.

اگر بخواهیم در توسعه شهرهای امروزی، پاسخگوی احتیاجات امروزی باشیم و سهم نسل های آینده از منابع را در نظر بگیریم باید اداره خردمندانه شهرها را بر پایه شهرسازی مشارکتی و مشارکت آگاهانه شهروندان تعریف و برنامه ریزی کنیم. حضور شهروندان در عرصه تصمیم گیری و نزدیکی آنها با مسئولین و متخصصان و دستیابی هر چه سریع تر به خواسته ها و نیازهایشان مطابق با شرایط زندگی و ویژگی های اجتماعی و اقتصادی از طریق فرایند شهرسازی مشارکتی میسر می شود. در حال حاضر جایگاه مشارکت شهروندان در شهرهای ایرانی، در حد ظاهرفریبانه و حداکثر اطلاع دهی و مشورت کردن است. هدف کلی از این مقاله نقش شهروند مشارکت جو در مدیریت شهری، در شهر ایلام می باشد. روش جمع آوری اطلاعات بر مبنای اسنادی و نیز میدانی (پرسشنامه) و نوع تحقیق کاربردی-توسعه ای است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شده است. روش های آماری مورد استفاده در این تحقیق کندال، رگرسیون چند متغیره است. با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش میزان مشارکت بین شهروندان ایلامی در حد کم تا متوسط می باشد.

مقدمه و هدف پژوهش: شناسایی و تعیین محلات مسئله دار و فرودست شهری یکی از موضوعات مهم مدیریت شهری محسوب می گردد. مقاله حاضر، تلاشی است تا با استفاده از ابعاد کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در منطقه 17 شهر تهران به شناسایی محلات دارای فقر شهری و برنامه ریزی توسعه محله محور آن ها بپردازد.روش پژوهش: الگوی حاکم بر این پژوهش، تحلیلی-کاربردی می باشد، جهت شناسایی محلات دارای فقر شهری منطقه 17 شهر تهران با استفاده از مدل تاپسیس از بلوک آماری سال 1390 و نقشه کاربری اراضی منطقه 17 در محیط نرم افزار ArcGIS، SPSS و EXCEL استفاده و درنهایت با استفاده از تکنیک آیدا پروژه های راهبردی تولید شده است.یافته ها: با بهره گیری از مدل تاپسیس به سطح بندی محلات منطقه پرداخته و در نهایت محلات مقدم و آذری به عنوان محلات دارای فقر شهری و محلات اهداف برنامه ریزی انتخاب و با توجه به پتانسیل و مشکلات موجود در این محلات به ارائه راهبرد و سیاست هایی در جهت توسعه محله محور و درنهایت با استفاده از تکنیک تحلیل عرصه های تصمیم گیری مرتبط (آیدا)، به تولید پروژه های راهبردی در جهت به مطلوبیت رسیدن وضعیت زندگی در محلات هدف پرداخته است.نتیجه گیری: نتیجه پژوهش حاکی از آن است که بعد کالبدی محلات مسئله دار مقدم و آذری نسبت به سایر ابعاد شرایط نامساعدتری دارد به همین دلیل بخش اعظم برنامه ریزی ها بر روی این بعد صورت گرفته است.

پرداختن به مقوله نشاط و عوامل ایجادکننده آن در سازمان ها از آنجا ناشی می شود که شادی از یک طرف عواطف مثبت پرسنل را افزایش داده و از طرفی با کاهش عواطف منفی، باعث افزایش بهره وری خواهد شد.هدف این پژوهش بررسی میزان تاثیر برنامه های فرهنگی بر شادی و نشاط کارکنان و افزایش بهره وری سازمان درشهرداری شهرستان دامغان است.محیط کار امروز، محیطی رقابتی همراه با فعالیت های متنوع و پیچیده است. برای اینکه سازمان ها بتوانند در چنین محیطی فعالیت کنند و اهداف خود را تحقق بخشند، نیازمند استراتژی های مناسبی برای بخش های مختلف هستند. در حقیقت کارکنان سازمان ها با مسایل و مشکلات گوناگونی مواجه هستند که می تواند عملکرد آنها در محل کار و در خانواده را تحت تاثیر قرار دهد.هدف اصلی این تحقیق بررسی میزان تاثیر برنامه های فرهنگی بر شادی و افزایش بهره وری در این سازمان است می باشد. روش تحقیق پیمایش بوده است و تحلیل داده ها پرسشنامه در سطح تحلیل توصیفی با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس و آلفای کرونباخ، صورت گرفته است.ابزار مورد استفاده، پرسشنامه محقق ساخته است. جامعه آماری تحقیق شامل 513 نفر از کارکنان بودند که طبق فرمول کوکران 219 نفر و روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده است.نتیجه پژوهش نشان می دهد که باید شادی و نشاط از طریق اعمال برنامه های فرهنگی در محیط کار، پررنگتر اجرا شود تا قابلیت کارکنان در جهت تحقق اهداف سازمانی بالاتر رفته و موفقیت یک سازمان زودتر حاصل شود.

مقدمه و هدف پژوهش: مدیریت شهری یکی از مسایل رفتاری بسیار مهم در حوزه مدیریت بوده که خود تعیین کننده بسیاری از دیگر متغیرهای سازمانی است. در آستانه هزاره سوم مدیریت دانش به عنوان یک نیاز استراتژیک برای موسسات، سازمانها و نهادهای خدماتی مطرح است. مدیریت دانش تضمین کننده برتری های بلندمدت برای سازمان ها و جوامع و میزان بهره گیری آن ها از سرمایه های انسانی، فکری و اطلاعاتی است. با توجه به اهمیت و کاربردی بودن موضوع مورد مطالعه، این سوال مهم مطرح است که در سازمان مهم و تاثیرگذار و تصمیم گیرنده ای چون شهرداری تهران به کارگیری مقوله مدیریت دانش و مولفه های تشکیل دهنده آن شامل تکنولوژی (فناوری اطلاعات)، مقوله رهبری، مقوله فرهنگ سازمانی، مقوله منالع انسانی، مقوله مکانیسم و فرآیند، ساختار سازمانی به افزایش و بهبود مدیریت شهری اثر بخش است و این مساله تا چه میزان می تواند موجب بهبود شرایط در مدیریت شهری سازمان شهرداری خصوصا شهرداری منطقه یک شهر تهران شود؟هدف پژوهش: مطالعه «اثربخشی مدیریت دانش و مولفه های آن بر مدیریت شهری از نظر مدیران شهرداری منطقه یک شهر تهران»روش پژوهش: این پژوهش بر اساس طبقه بندی بر مبنای هدف در زمره تحقیقات کاربردی است و از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش گردآوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی است.یافته ها:در رابطه با خرده مقیاس های های تکنولوژی، رهبری، فرهنگ سازمانی، منابع انسانی، مکانیسم و فرایند، ساختار سازمانی رهبری،؛ در سطح اطمینان 0.99 مشخص شد؛ به عقیده مدیران شهرداری منطقه یک شهر تهران کلیه مولفه های مدیریت دانش با مدیریت شهری رابطه دارد.معادله پیش بینی مدل مدیریت شهری با توجه به مدیریت دانش و مولفه های آن عبارت است از:مدیریت شهری =8.594 تکنولوژی + 0.567 رهبری+ 0.195 ساختار سازمانی + 0.276 فرهنگ سازمانی + 2.836 منابع انسانی+ 0.562 مکانیسم و فرایندنتیجه گیری: در رابطه با مولفه های تکنولوژی، رهبری، فرهنگ سازمانی، منابع انسانی، مکانیسم و فرایند، ساختار سازمانی، در سطح اطمینان 0.99 مشخص شد؛ به کارگیری این مولفه ها با مدیریت شهری رابطه دارند.

مقدمه و هدف پژوهش: جهان امروز با توجه به گسترش روزافزون شهرنشینی، توسعه فیزیکی و پیچیدگی ساختار فضایی - کالبدی شهرها، تعمیق و گسترش تقسیم کار اجتماعی، اقتصادی و بروز انواع آلودگیها و بیماریهای مرتبط با موارد مذکور، بیش از هر دوره دیگری وابسته به خدمات مختلف در راستای عدالت فضایی میباشد. در این میان خدمات بهداشتی درمانی با توجه به نقش مهم خود در ارتقای سلامت جامعه و افزایش کیفیت زندگی از اهمیت خاصی برخوردار است. مهم ترین هدف پژوهش تحلیل عدالت فضایی شهرستانهای استان اردبیل در بخش شاخصهای بهداشتی- درمانی می باشد.روش پژوهش: روش پژوهش در این مقاله مبتنی بر روش توصیفی تحلیلی است. گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای بوده است. در تحلیل داده ها، ابتدا به کمک روش بی مقیاس سازی معمولی، داده های تحقیق نرمالایز و همسان سازی شده، سپس با استفاده از ضریب آنتروپی شانون، به وزن دهی شاخص ها اقدام گردیده و نهایتا با بهره گیری از مدل Vikor، به رتبه بندی شهرستان های استان پرداخته شده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج و رتبه بندی مختلف شهرستانهای استان اردبیل در هریک از شاخص ها، می توان گفت که شاخص های سیمای خدمات بهداشت و درمان مورد بررسی در این پژوهش به صورت مناسب و عادلانه در بین شهرستانهای استان اردبیل توزیع نشده اند. به نوعی بی نظمی در پراکنش مراکز خدمات رسانی بهداشتی درمانی در سطح شهرستانهای استان اردبیل به چشم می خورد. نتایج محاسبات مدل ویکور نشان می دهد که استان اردبیل و پارس آباد به عنوان استان نسبتا برخوردار و کوثر، نیر و سرعین به عنوان شهرستان های محروم شناخته شدند.