تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک
سال:1395 | دوره:29 | شماره:4 (پیاپی 113) |تعداد مقالات:15

عفونت اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال (ORT) یک بیماری مسری باکتریایی پرندگان و به طور عمده در ماکیان و بوقلمون است که موجب اختلال تنفسی، تلفات و حذف کشتارگاهی شده و سالیانه خسارات سنگینی در سراسر دنیا به صنعت طیور وارد می نماید. علائم بیماری در عفونت های طبیعی و تجربی ORT، آلودگی های همزمان با سایر عوامل بیماری زای طیور، بیماری زایی و همچنین اهمیت بیماری از نظر اقتصادی و بهداشت عمومی مرور شده و مورد تحلیل قرار گرفته است. علائم تنفسی نظیر پنومونی، علائم عصبی، کاهش رشد، افت تولید تخم مرغ و آسیت از جمله علائم مشاهده شده در ایران است. وجود قالب چرکی در نای و نایژه ها و تلفات در عفونت طبیعی و تجربی ORT به همراه ویروس آنفلوانزای H9N2 در ایران دیده شده است. در صورتی که درآلوده سازی تجربی ویروس به تنهایی علائم بالینی شدید و تلفاتی دیده نشد. اورنیتوباکتریوز در نژادهای مختلف ماکیان ایران و همچنین در بوقلمون ها با شیوع بالایی گزارش شده است. بیماری زایی سویه های ORT متفاوت بوده و امکان بروز سویه های با حدت بالاتر، همواره بایستی مورد توجه قرار گیرد. مطالعات محدودی در خصوص عوامل حدت این باکتری نظیر مکانیزم غیر سیدروفوری کسب آهن، فعالیت آنزیم نورامینیداز و پروتئین شبه همولیزین انجام شده است. برای مقابله با بیماری، واکسیناسیون با واکسن اتوژن، درمان دارویی بر اساس آنتی بیوگرام و مدیریت استرس ها و عوامل بیماری زای همزمان، از جمله راه های موثر است. پایین آوردن سن کشتار در جوجه های گوشتی یکی دیگر از راه های مقابله با خسارت های ناشی از ORT است.

اورنیتو باکتریوم رینوتراکئال (ORT) یکی از عوامل ایجاد کننده بیماری های تنفسی طیور می باشد. در این تحقیق، حساسیت دارویی47 جدایه باکتری ORT، از گله های طیور صنعتی، که در سه مقطع زمانی سال های 1379، 1380 و 1386 به موسسه تحقیقاتی واکسن و سرم سازی رازی ارجاع داده شده بودند، با استفاده از روش انتشاری دیسک، نسبت به 35 آنتی بیوتیک آزمایش شدند. هیچ جدایه ای نسبت به تیامولین مقاوم نبود و کمترین مقاومت ها (کمتر از 50%) نسبت به آمپی سیلین، کلیندامایسین، آموکسی سیلین، ایمیپنم، داکسی سایکلین، سفالکسین، تایلوزین، کلرامفنیکل، فلورفنیکل، فورازولیدون، پنی سیلین، تیکارسیلین، دانوفلوکساسین، سیپروفلوکساسین، نورفلوکساسین و سفتیوفور مشاهده شد. مقاومت کامل تمامی جدایه ها نسبت به اریترو مایسین، جنتامایسین، کوتریموکسازول، سولتریم، لینکومایسین، نافسیلین، نئومایسین و کلیستین دیده شد. هر چند مقایسه نتایج سال های مختلف در این تحقیق با توجه به یکسان نبودن نوع ماکیان تجاری (گوشتی، تخمگذار یا مادر گوشتی) و استان های محل مرغد اری، قابل تعمیم نیست ولی افزایش مقاومت در برابر آنتی بیوتیک های استرپتو مایسین، فورازولیدون، تتراسیکلین، اکسی تتراسیکلین، کلرتتراسیکلین، پنی سیلین، تیکارسیلین، سفتیوفور، دانو فلوکساسین و لینکواسپکتین و کاهش مقاومت و یا عدم تغییر مقاومت در خصوص سایر آنتی بیوتیک ها مشاهده گردید. به دلیل مقاومت اکتسابی عامل بیماری نسبت به داروهای آنتی بیوتیکی و نتایج مختلف درمان آنتی بیوتیکی، شایسته است که به آزمون آنتی بیوگرام این باکتری توجه بیشتری مبذول گردد.

کلی باسیلوز یک بیماری شایع در واحدهای پرورش مرغ های گوشتی بوده که بواسطه مقاومت باکتریائی و استفاده بی رویه از داروها طی سالیان متمادی تلفات و خسارات زیادی را به بار آورده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی وجود ژن های bla TEM،bla CTX-M  و bla SHV در نمونه های اشریشیا کلی جدا شده از طیور به روش Multiplex-PCR و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی این سویه ها می باشد. در مجموع تعداد 60 جدایه اشریشیا کلی از نمونه های مدفوعی طیور بدست آمد. تست حساسیت آنتی بیوتیکی بر طبق دستورالعمل CLSI و براساس روش انتشار در ژل تعیین شد. DNA سلولی با استفاده از کیت -DNA سیناژن (Cell culture، Tissues، (Gram negative Bacteria and CSF استخراج و PCR چندگانه به منظور شناسایی ژنهای CTX-M،SHV  و TEM انجام شد. نتایج تست حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد که، کمترین و بیشترین میزان مقاومت به ترتیب مربوط به ایمی پنم (0%) و آزترونام (77%) بود. 41 (68.3%) سویه دارای ژن CTX-M،28 (46.6%) سویه دارای ژن TEM بودند. هیچ کدام از نمونه ها دارای ژن SHV نبودند. 16 سویه (26%) به طور همزمان دارای ژن های TEM و CTX-M بودند. روش دیسک دیفیوژن برای تشخیص آزمایشگاهی حضور ESBLs، روشی بسیار کاربردی و مقرون به صرفه می باشدکه می تواند با توجه به اهمیت ارگانیسم های تولیدکننده ESBLs به آزمون های روتین اضافه گردد. در ضمن، برای تعیین ژنوتیپ می توان از آزمون PCR استفاده کرد.

اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال (ORT) یک باکتری گرم منفی بوده که باعث ایجاد اختلالات تنفسی، کاهش رشد و افزایش تلفات در مرغداری های تجاری می گردد. هدف از مطالعه حاضر جداسازی، تشخیص مولکولی اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال به روش واکنش زنجیره پلی مراز و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی بود. در این مطالعه از تعداد 50 گله گوشتی در سن کشتار از 9 کشتارگاه تعداد 513 نمونه (نای، ریه، سینوس زیرچشمی) جمع آوری شد. با استفاده از پرایمر اختصاصی در واکنش زنجیره پلی مراز، قطعه 784 جفت باز که بر روی ژن 16S rRNA قرار دارد در تعداد 29 گله (58 درصد) تکثیر و باند مشاهده شد. حساسیت باکتری نسبت به آنتی بیوتیک های رایج با استفاده از روش انتشار از دیسک مورد سنجش قرارگرفت. تمامی جدایه ها (100 درصد) به آنتی بیوتیک های فلورفنیکل، تیامولین، پنی سیلین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین، تایلوزین حساس و به آنتی بیوتیک های اریترومایسین، استرپتومایسین، سولفامتوکسازول تری- متوپریم، جنتامایسین، باسیتراسین، نئومایسین و کلیستین مقاوم بودند. نتایج نشان داد که میزان آلودگی عفونت ORT در گله های گوشتی استان گلستان بالا می باشد.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه باروری پروتکل هایی بر پایه استرادیول (استرادابل سینک و هیت سینک) در گاوهای تازه زا هلشتاین بود. شمار 191 راس گاو شیری با رحم طبیعی و تخمدان فعال (با تولید شیر بیشتر از 30 کیلوگرم در روز با نوبت زایش 1.1±3.2) به طور تصادفی انتخاب و وارد یکی از دو گروه آزمایشی شدند. گاوهای گروه اول (هیت سینک) در روز صفر هورمون آزاد کننده گونادوتروپین (GnRH) دریافت کردند سپس در روز هفتم PGF2a و در روز هشتم استرادیول بنزوات دریافت کردند و در نهایت 48 تا 56 ساعت پس از تزریق استرادیول تلقیح انجام شد. گاوهای گروه دوم (استرادابل سینک) در روز صفر PGF2 a دریافت کردند و از روز دوم پروتکل هیت سینک در آن ها آغاز شد. نتایج نشان داد درصد گیرایی پس از تلقیح تحت تاثیر پروتکل های همزمانی قرار گرفت (P<0.05) و در گروه استرادابل سینک (35.70 درصد) بیشتر از گروه هیت سینک (21.87 درصد) بود. درصد مرگ و میر جنینی در فاصله روزهای 32 تا 60 پس از تلقیح در گروه استرادابل سینک کمتر از گروه هیت سینک بود (8.82 درصد در مقابل 19.23 درصد). میانیگن قطر فولیکول تخمک ریزی کننده در پروتکل استرادابل سینک (0.19±17.1 میلی متر) در مقایسه با گروه هیت سینک (0.32±19.2 میلی متر) کمتر بود. به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد پروتکل استرادابل سینک در مقایسه با پروتکل هیت سینک سبب جوان تر شدن فولیکول تخمک ریزی کننده شد و همین امر می تواند یکی از دلایل درصد گیرایی بیشتر و مرگ و میر جنینی کمتر در این گروه باشد.

به منظور مقایسه ی شرایط سنتی موجود و استفاده از قرص آهسته رهش حاوی روی، سلنیوم و کبالت بر عملکرد میش های آبستن و بره های آنها، شش هفته قبل از زایمان 105 راس میش نژاد مهربان به سه گروه 35 راسی تقسیم شد: 1) تیمار شاهد، 2) تیمار دریافت کننده تزریق 10 سی سی سلنیوم بعلاوه ویتامین E، 3) تیمار دریافت کننده قرص آهسته رهش. جهت بررسی عملکرد بره ها از اطلاعات حاصل از تمام 35 راس میش در هر گروه استفاده شد، اما جهت بررسی فراسنجه های خون و شیر از هرگروه 6 راس میش و بره آنها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمونه گیری از خون میش ها در 10 روز قبل و 45 و 90 روز پس از زایمان و از شیر آنها در روز 45 شیردهی و خونگیری از بره های آنها در10، 45 و 90 روزگی انجام شد. بالاترین وزن تولد و ازشیرگیری و افزایش وزن روزانه مربوط به بره های تیمار قرص بود (P<0.05). بره های تیمار قرص درصد تلفات و علائم بیماری ماهیچه سفید کمتری داشتند. فعالیت آلکالین فسفاتاز، غلظت روی و ویتامین B12 پلاسمای میش های دریافت کننده قرص و بره های آنها نسبت به سایر تیمارها بالاتر بود (P<0.05). غلظت سلنیوم پلاسما و فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز میش های دریافت کننده قرص و تزریق نسبت به میش های شاهد در 10 روز قبل از زایمان بالاتر بود اما 45 روز پس از زایمان فقط میش های دریافت کننده قرص مقادیر بالاتری داشتند (P<0.05). فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز و غلظت سلنیوم پلاسمای بره های تیمار قرص نسبت به سایر تیمارها بالاتر بود. میش های دریافت کننده قرص غلظت روی، سلنیوم و ویتامین B12 شیر بالاتری نسبت به حیوانات در گروه های دیگر داشتند (P<0.05).

عوامل بیماری زای فرصت طلب قارچی (آسکوسفرا آپیس، آسپرژیلوس فلاووس، آسپرژیلوس فومیگاتوس) در زنبوران عسل، سبب زیان های اقتصادی و بهداشتی قابل توجهی می گردند. این مقاله به بررسی فراوانی این عوامل در کندوهای زنبور عسل استان مازندران می پردازد. برای این منظور، در سال 1380، درسطح استان، پنج منطقه (شهرستان های: نوشهر، نور، آمل، ساری و بهشهر) انتخاب گردید. نمونه گیری در سه فصل بهار، تابستان و پائیز انجام شد. در هر فصل از هر منطقه، 10 زنبورستان و ازهر زنبورستان، 4 کندو و از هر کندو نمونه های (زنبور، لارو، گرده و عسل) به صورت تصادفی انتخاب شده اند. درمجموع این تحقیق از 468 کندو در طی سه فصل نمونه گیری به عمل آمده است. در آزمایشگاه، کشت میکروبی برروی نمونه ها انجام شد. نتایج نشان می دهد که 36.5% از کل نمونه های مورد آزمایش آلوده به قارچ های بیماری زا (آسکوسفرا آپیس، آسپرژیلوس فلاووس، آسپرژیلوس فومیگاتوس) بوده اند، برحسب نوع نمونه (زنبور، لارو، گرده و عسل) میزان آلودگی به ترتیب 37.40%، %30.33، 37.10% و 36.70% می باشد که به لحاظ آماری معنی دار نمی باشد. همچنین بر حسب نوع قارچ های بیماری زا، میزان آلودگی نمونه ها به قارچ آسکوسفرا آپیس، 0.43%، قارچ های آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس فومیگاتوس، 36.07% تعیین گردیده است، که تفاوت به لحاظ آماری معنی دار می باشد. بنابر این در این تحقیق، در کندو های زنبور عسل استان مازندران، آلودگی به قارچ آسکوسفرا آپیس بسیار اندک بوده، درصورتی که آلودگی به قارچ های آسپرژیلوس فلاووس، آسپرژیلوس فومیگاتوس فراوان می باشد.

هدف از این مطالعه، تعیین اثرات سطوح مختلف لاکتوفرین جیره بر روی فعالیت آنزیم های گوارشی، ترکیبات بیوشیمیایی لاشه و فلور باکتریایی روده بچه ماهی صبیتی (Sparidentex hasta) با میانگین وزنی 0.3±7.64 گرم بود. این مطالعه در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 3 تکرار در تانک های فایبرگلاس 300 لیتری انجام شد. ماهیان با جیره های حاوی 0، 400 و 800 میلی گرم لاکتوفرین در هر کیلوگرم غذا به مدت 42 روز تغذیه شدند. در پایان آزمایش نمونه های لاشه و روده جمع آوری شد. نتایج حاصل نشان داد که لاکتوفرین جیره فعالیت آنزیم های گوارشی شامل پروتئاز، آمیلاز و لیپاز ماهی صبیتی را تغییر نداد (p>0.05). در این آزمایش رابطه همبستگی ضعیف، مثبت و غیر معنی داری بین لاکتوفرین جیره و فعالیت آنزیم پروتئاز، آمیلاز و لیپاز مشاهده شد (P>0.05). نتایج این مطالعه نشان داد که سطوح مختلف لاکتوفرین تاثیری بر روی ترکیب بیوشیمیایی بدن شامل پروتئین، خاکستر و رطوبت و فلور باکتریایی روده ندارد (P>0.05)، اما میزان چربی لاشه در ماهیان تغذیه شده با 400 میلی گرم لاکتوفرین در هر کیلوگرم غذا به صورت معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (p<0.05). به طور کلی، این مطالعه نشان داد که فعالیت آنزیم های گوارشی به وسیله لاکتوفرین جیره تحت تاثیر قرار نمی گیرد. علاوه بر این، می توان نتیجه گیری کرد که تغذیه ماهی صبیتی با جیره حاوی 400 و 800 میلی گرم لاکتوفرین در هر کیلوگرم غذا برای یک دوره 6 هفته ای ترکیب بیوشیمیایی بدن و فلور باکتریایی روده را بهبود نمی بخشد.

هدف از این تحقیق، بررسی نحوه عملکرد عصاره های مورد و آنغوزه بر درصد تفریخ و بقاء لارو قزل آلای رنگین کمان در مراحل اولیه رشد و تکامل در مقایسه با مالاشیت گرین می باشد. این تحقیق، در کارگاه تکثیر و پرورش روستای دلخان سپیدان شیراز انجام گرفت. میزان تفریخ و نیز میزان بقاء لاروها بعد از جذب کیسه زرده، تحت تاثیر تیمارهای عصاره مورد با غلظت 400 میلی گرم بر لیتر و آنغوزه با غلظت 40 میلی گرم بر لیتر به مدت 30 دقیقه شستشوی روزانه با سه تکرار مورد سنجش قرار گرفت. گروه کنترل مثبت در معرض 2 میلی گرم بر لیتر مالاشیت گرین به مدت 20 دقیقه شستشوی روزانه قرار گرفت و گروه کنترل منفی (شاهد) بدون هرگونه مداخله دارویی به کار گرفته شد. نتایج حاصله نشان داد که در میزان تلفات تخم در مرحله تفریخ در گروه شاهد بطور معنی داری بیشتر از تیمارهای مورد آزمایش بود (P<0.05). به علاوه میزان تلفات در تیمار مورد بطور معنی دار کمتر از مالاشیت گرین و آنغوزه بود (P<0.05). همچنین میزان تلفات تخم بین تیمارهای آنغوزه و مالاشیت گرین تفاوت معنی داری را نشان نداد (P>0.05). نتایج تلفات لاروها بعد از جذب کیسه زرده نشان داد که میزان تلفات لاروها در گروه های تیمار آنغوزه و شاهد به طور معنی داری بیشتر از گروه های تیمار مورد و مالاشیت گرین بوده است (P<0.05). نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که استفاده از عصاره مورد به میزان 400 میلی گرم بر لیتر، موجب افزایش درصد تفریخ و بازماندگی لاروها بعد از جذب کیسه زرده گردید و قابل رقابت با مالاشیت گرین می باشد.

دراین بررسی تعداد 30 ماهی در سال 1393 از 4 گونه ماهی رودخانه شاپور شامل برگ بیدی، لوتک، گل چراغ و دشت ارژنی صید و پس از انتقال به آزمایشگاه انگل شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد کازرون از لحاظ انگل های داخلی و خارجی مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 12 گونه انگل شامل 5 گونه منوژنDactylogyrus carassobarbi Dactylogyrus holciki) ،Dactylogyrus alatus ،Dactylogyrus pulcher ،Dactylogyrus sp.  و (Gyrodactylus sp.، یک گونه دیژن (Allocreadium sp.)، دو گونه نماتود Rhabdochona sp.) و(Cucullanus sp.  یک گونه سخت پوست (Lamprolegna sp.)، یک گونه تک یاخته ((Ichthyophthrius multifillis، یک گونه میکسوزوآ (Myxobolus sp.) جداسازی و شناسایی گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که بیشترین درصد آلودگی انگلی مربوط به داکتیلوژیروس و کمترین آن مربوط به لامپروگلنا و کوکولانوس بود. همچنین ماهی برگ بیدی و دشت ارژنی به ترتیب بیشترین و کمترین درصد آلودگی انگلی را به خود اختصاص دادند. بر اساس نتایج حا صل از این مطالعه D. alatus برای اولین بار در ایران از ماهی گل چراغ گزارش گردید.

تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر عصاره جلبک پادینا (Padina astraulis) بر شاخص های رشد، تغذیه، ترکیب شیمیایی و اسیدهای چرب بدن ماهی کفال خاکستری به مدت 62 روز صورت گرفت. در این مطالعه، تعداد 360 قطعه لارو کفال ماهی با میانگین وزنی 0.2±0.82 گرم در یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 3 تکرار (با تعداد 30 قطعه در هر تکرار) که شامل تیمار آزمایشی شاهد (بدون استفاده از عصاره جلبک) و در تیمارهای آزمایشی 2، 3، 4 میزان استفاده از عصاره جلبک به ترتیب گرم در 5، 10، 15 کیلوگرم در غذا بود مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که در پایان آزمایش، بالاترین وزن نهایی 0.11±4.22 گرم، بیشترین میزان رشد روزانه 0.51±1.77 درصد، کمترین ضریب تبدیل غذا 0.05±0.95، بالاترین میزان غذای دریافتی 0.12±2.81 درصد، بالاترین راندمان مصرف پروتئین 0.78±2.91، بالاترین راندمان مصرف چربی 0.54±3.66 بیشترین میزان پروتئین لاشه 0.98±23.51 درصد، بیشترین میزان چربی لاشه 0.08±18.95 درصد و بیشترین سطوح اسیدهای چرب غیر اشباع چند زنجیره ای (PUFA) شامل اسید لینولئیک 0.04±6.51 درصد، اسید لینولنیک (0.09±4.81 درصد) و ایکوزا پنتانوئیک اسید (0.10±5.21 درصد) در تیمار حاوی گرم در 15 کیلوگرم عصاره جلبک مشاهده شد. که با تیمار شاهد دارای تفاوت معنی دار بود (P<0.05). در مجموع بر اساس نتایج این تحقیق، افزودن گرم در 15 کیلوگرم عصاره جلبک پادینا به جیره غذایی ماهی کفال خاکستری به منظور بهبود شاخص های رشد، تغذیه، کیفیت لاشه و افزایش اسید های چرب چند زنجیره ای در این ماهی پیشنهاد می شود.

ماهیگیری الکتریکی یکی از روش های مورد استفاده جهت نمونه برداری های تحقیقاتی از گونه های آبزیان در محیط های آب شیرین و رودخانه ای می باشد. همچنین در محیط های دریایی استفاده از میدان های الکتریکی جهت کاهش صید ضمنی و افزایش هدفمند فعالیت های صیادی بخصوص گونه های کفزیان متداول می باشد. شدت جریان الکتریکی و عوامل محیطی مثل غلظت شوری می تواند اثرات متفاوتی بر ماهی ها داشته باشد. بنابراین بررسی تغییرات رفتاری و اثرات فیزیکی احتمالی استفاده از جریان های الکتریسیته بر روی گونه های ماهیان هم از نظر زیست شناسی گونه ها و هم از جنبه تغییرات پراکنش جمعیت گونه های صید اهمیت زیادی دارد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تغییرات رفتار ی ماهی کپور معمولی پرورشی (Cyprinus carpio) در استخرهای آزمایشی و ایجاد میدان الکتریکی با ولتاژهای متغیر در میزان شوری آب متفاوت، در مقابل تله ماهیگیری انجام شد. با توجه به قدرت و نوع میدان در آب با رسانایی و درجه شوری متفاوت واکنش های رفتاری ماهی کپور از جمله فاصله گرفتن از منبع جریان الکتریکی، واکنش ترس، تشنج و در نهایت مرگ و میر ماهی ها زمانی که در محیط آزمایشی بودند بررسی شد. تیمارهای الکتریکی در این تحقیق ولتاژهای 240، 225، 210، 195، 180، 165، 150،135، 120، 105و90 ولت در چهار غلظت شوری (0، 2، 4 و 8 گرم در لیتر) بود. نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش میزان شوری از (8-0) گرم در لیتر تاثیری در میزان فاصله ی ماهی کپور از منبع جریان نداشته است در حالی که با افزایش میزان ولتاژ تاثیر معنی داری روی فاصله ماهی از منبع جریان مشاهده شده است. همچنین در تمام میزان شوری های مورد بررسی حداکثر میزان تشنج در ماهی کپوردر ولتاژهای بالاتر از 150 ولت مشاهده شد. مرگ ومیر در ولتاژهای بالا بویژه 225 به بالا قابل مشاهده بوده. مطالعات بیشتر تکمیلی رفتارشناسی و بررسی اثرات احتمالی آلاینده های محیطی حاصل از فعالیت های انسانی شامل میدان الکتریکی حاصل از مکانیزاسیون استخرهای پرورش ماهی و فعالیت های صید و صیادی بر روی تغییرات رفتار، فعالیت ها و عکس العمل ماهیان در محیط های پرورشی و همچنین در برابر تله های ماهیگیری صید صنعتی پیشنهاد می شود. همچنین بررسی اثرات احتمالی آلاینده های زیستی در سطوح جمعیتی مختلف و بازخوردهای اکولوژیکی آلاینده ها نیازمند مطالعات آزمایشگاهی و میدانی بیشتر بر روی گونه های مختلف ماهی می باشد.

امروزه با توجه به رشد سریع و افزایش روز افزون کاربرد نانو ذرات، احتمال ورود این مواد به محیط های آبی و بروز مسمومیت در آبزیان وجود دارد. در مطالعه حاضر 135 قطعه بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان با وزن متوسط 30 گرم میان 3 تیمار، در قالب یک طرح کاملا تصادفی دو مرحله ای، توزیع شدند. طی 21 روز نخست (مرحله اول) ماهیان در معرض غلظت های مختلف نانوذره مس شامل گروه شاهد (بدون نانوذره)،25ppb  و 50ppb قرار گرفتند. در نهایت با هدف بررسی توانایی بازسازی آسیب های احتمالی، ماهیان مزبور به مدت 21 روز دیگر در محیط فاقد نانوذره مس نگهداری شدند. در پایان روزهای 21 و 42 به منظور بررسی آسیب های بافت کبد و فاکتورهای خونی و بیوشیمیایی در گروه های مختلف آزمایشی، نمونه برداری انجام شد. نتایج بافت شناسی کبد در مرحله اول نشان داد که هر دو تیمار حاوی نانو ذره باعث ایجاد آسیب هایی همچون پرخونی شدید در ساختار کبد و تخریب سیتوپلاسم شده است. همچنین دژنراسیون سیتوپلاسمی و واکوئلی هپاتوسیت های نزدیک به سینوزوئیدها در تیمار دوم رویت گردید. در تیمار سوم نیز نکروز کبدی، التهاب، تورم شدید در ناحیه مجاری صفراوی، کپسول ها و ترشحات ناشی از التهاب قابل ملاحظه بود. در مرحله دوم مطالعه نیزآسیب های بافتی به میزان کمتری قابل مشاهده بود. نتایج حاکی از وجود تفاوت معنی دار (P<0.05). در میزان فعالیت آنزیم GGT بود. تعداد گلبول های سفید خون بین تیمارهای 1 و 3 به طور معنی داری متفاوت بود (P<0.05). در مرحله دوم مطالعه نیز تعداد گلبول های قرمز و هماتوکریت، اختلاف معنی داری نشان ندادند (P>0.05). جمع بندی نتایج نشان می دهد نانو ذره مس سبب آسیب به بافت کبد بچه ماهیان می گردد که در غلظت های بالا، شدت این آسیب ها افزایش می یابد، به نحوی که برخی از این آسیب ها حتی پس از اتمام مرحله مواجهه نیز در بافت های هدف قابل مشاهده است. پژوهش های بیشتر در زمینه سمیت نانومواد می تواند در استفاده و دفع هوشیارانه این ترکیبات جهت کاهش و در برخی موارد بازیابی آثار زیان بار این ترکیبات در بوم سازگان های آبی در دستیابی به یک توسعه پایدار موثر باشد.

مخمرهای تک سلولی بخشی از فلور روده آبزیان می باشند. تعدادی از این تک سلولی ها مفید و برخی مضر بوده و عامل تعدادی بیماری شناخته شده و ناشناخته می باشند. تاکنون هیچ مطالعه جامعی در خصوص شناسایی تنوع فلور مخمری روده ماهیان قزل آلا در ایران انجام نشده است. نظر به اهمیت شناسایی و بررسی امکان استفاده از آن ها به عنوان پروبیوتیک های بومی، ایزوله سازی و بررسی تنوع مخمرهای فلور روده ماهیان قزل آلای شهرستان ارومیه با استفاده از محیط های کشت اختصاصی و افتراقی به همراه روش های مولکولی صورت گرفت. نمونه برداری از 6 سایت مختلف پرورش ماهیان قزل آلا انجام شد. کشت فلور روده با استفاده از محیط های کشت عمومی و اختصاصی SDA، SCC،CHA  و CMA تا حد شناسایی جنس و گونه مخمرها ادامه یافت. شناسایی قطعی برخی از مخمرها، زمانی که محیط های کشت قادر به تفکیک برخی گونه ها نشدند، با PCR قطعه کوچکی از ناحیه ITS1 و تعیین توالی محصول PCR صورت پذیرفت. این تحقیق ضمن ارائه مسیر شناسایی فلور مخمری ماهیان قزل آلا توانست گونه هایی شامل Candida guilliermondii، Saccharomyces cerevisiae strain LN، Saccharomyces cerevisiae 1-strain YG3،Saccharomyces cerevisiae  و همچنین سویه هایی از Rhodotorula را شناسایی نماید.

تکنولوژی DNA نوترکیب یک تکنیک مولکولی in vitro جهت جداسازی و دستکاری قطعات DNA می باشد. با استفاده از این تکنیک ساخت مولکول های کایمریک به نام مولکول DNA نوترکیب، سپس واردکردن این مولکول نوترکیب به سلول های زنده، همانندسازی و تکثیر آنها در سلول امکان پذیر شد. امروزه تکنولوژی فیوژن پروتئین یک استراتژی برای دسترسی سریع، ارزان و پربازده بیان پروتئین هاست. توالی نوکلئوتیدی ژن اپسیلون کلستریدیوم پرفرینجنز تیپ (etxD) D و ژن آلفای کلستریدیوم سپتیکوم (csa) از GenBank به دست آمد. سپس جهت تولید فیوژن پروتئین کایمریک، فیوژن ژن اپسیلون- آلفا طراحی گردید. ساختارهای دوم وسوم و ویژگی های فیوژن پروتئین حاصل به وسیله نرم افزارهای آنلاین تعیین شد.نتایج نشان داد ساختار فیوژن ژن طراحی شده برای بیان فیوژن پروتئین کایمریک مناسب است.