مطابق با تئوری های مالی و پولی، نقش اصلی بانک ها در اقتصاد برای خلق نقدینگی به وسیله سپرده های نقد و ارائه آنها به صورت وام می باشد. بانک ها ارائه وام به خانوارها را از طریق سپرده های خود انجام می دهند. بانک ها در حقیقت استخر نقدینگی هستند. بنابراین، از طریق تغییر سررسید اقلام ترازنامه خود ایجاد نقدینگی می کنند. چنین چیزی به بانک ها این امکان را می دهد که اقلام غیرنقد ترازنامه را برای بخش غیربانکی نگهداری کنند و اقلام نقد ترازنامه را به سپرده گذاران و قرض گیرندگان بدهند. سپرده گذاران سپرده های خود را در اختیار بانک قرار داده و وام گیرندگان در بلندمدت از طریق وام، پول دریافت می کنند. علاوه برآن بانک ها بوسیله اقلام ترازنامه و تغییر شکل دادن میان این اقلام از دارایی های با نقدینگی کم به بدهی های نقد، ایجاد نقدینگی می کنند. به علت اهمیت ایجاد نقدینگی بانک ها در این پژوهش سعی شده است تا به محاسبه شاخص خلق نقدینگی در نظام بانکی کشور پرداخته شود. این شاخص ترکیبی از خلق نقدینگی در بانک ها شامل دارایی ها، بدهی ها و سرمایه است. اغلب مطالعات انجام شده در این زمینه به بررسی خلق نقدینگی بانک ها از طریق وام های بانکی تاکید داشته اند در صورتی که در این مقاله با تاکید بر ساختار ترازنامه شبکه بانکی کشور طی سال های 1391-1386 به محاسبه شاخص خلق نقدینگی پرداخته می شود.