زمینه: ارزشیابی عملکرد یادگیرندگان، یکی از مولفه های مهم و حساس در فرآیند یاددهی یادگیری است. هدف از انجام این مطالعه، تبیین تجربه دانشجویان از «خود ارزیابی در بالین» بوده است.روش: در این مطالعه کیفی با 20 نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی در سال 1389 مصاحبه نیمه ساختار به عمل آمد. نمونه گیری، مبتنی بر هدف و با حداکثر از سوال های کاوشی برای عمیق تر شدن مصاحبه ها و استخراج تجربیات استفاده شد. مصاحبه ها خط به خط، دست نویس و مطابق رویکرد «تحلیل محتوا» آنالیز شدند. برای شرکت در مطالعه و ضبط صدا، رضایت نامه شفاهی اخذ گردید.نتایج: آنالیز حاکی از آن بود که ملاک های خود ارزیابی، تلفیقی از معیارها و قضاوت های محسوس و نامحسوس برگرفته از کلام و رفتار «استاد، پرسنل درمانی، همتایان، بیماران» و «خود ارزیابی دانشجو» است. «جلب رضایت و جلب اعتماد استاد، درخشیدن در بین همتایان، جلب اعتماد و رضایت بیمار، پاسخگو بودن» از مولفه های ذهنی قضاوت از خود، در عرصه بالین بوده است.نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر، حاکی از آن است که دانشجویان با معیارهای خاص خود، به ارزیابی می پردازند. این معیارها مشتمل بر اشاراتی است که آن ها به طور مستمر از محیط درونی و بیرونی خود دریافت می کند که گاه در راستای ارزشیابی استاد است و گاه نانوشته در فرم های ارزیابی رسمی. لذا، توانایی شیوه های ارزیابی جاری، مورد تردید و سوال است. مطالعات بیشتری برای پاسخ به این که آیا استاد و دانشجو از یک زاویه به کار انجام شده می نگرند، نیاز است.