مجله طب نظامی
سال:1399 | دوره: | شماره: |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: استفاده از ماسک یک اقدام موثر برای کاهش انتقال بیماری کووید-19 است. امروزه به دلیل کمبود ماسک N95 و ماسک های پزشکی با کارایی مناسب، ماسک های نمدی به علت راحتی ساخت و هزینه پایین به طور گسترده استفاده می شود. هدف از این مطالعه تعیین کارایی ماسک های نمدی 3 لایه حاوی غشاء پلی پروپیلن در فیلتراسیون ذرات با سایز در محدوده کروناویروس است. روشها: در این مطالعه یک نمونه ماسک نمدی 3 لایه طراحی شد. برای ساخت ماسک موادی انتخاب شد که در شرایط حاضر در بازار موجود بوده و توسط تولیدکنندگان برای تولید عمده ماسک مورد استفاده قرار می گیرند. از پارچه پلی پروپلین به عنوان اولین و سومین لایه از بخش بیرونی ماسک استفاده شد و لایه وسط از جنس نمد با پورسایز حدوداً 400 نانومتر ساخته شد. کارایی ماسک در فیلتراسیون ذرات با سایزهای مختلف بر اساس استاندارد BS EN149 و در دِبی 30 لیتر بر دقیقه اندازه گیری شد. یافته ها: راندمان ماسک نمدی طراحی شده در فیلتراسیون ذرات با سایز nm300 که حدوداً برابر سایز ویروس کووید-19 است، در محدوده 11 تا 25% قرار دارد. درصورتی که کارایی ماسک در فیلتراسیون ذرات با سایز nm500 حدوداً بین 13 تا 32% می باشد. کارایی این ماسک در فیلتراسیون ذرات با قطر 10 میکرون بطور میانگین تا 83 درصد افزایش یافت. میانگین راندمان ماسک مورد بررسی در فیلتراسیون ذرات با سایزهای 0/3، 0/5، 1، 2/5، 5 و 10 میکرومتر به ترتیب برابر با 18، 22، 33، 50، 66 و 83 درصد و میانگین افت فشار برابر با 4 پاسکال بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد استفاده از ماسک نمدی با چنین طراحی و ساختاری جهت پیشگیری از ابتلا به کووید-19 دارای کارایی کافی نبوده و حتی ممکن است با ایجاد اطمینان کاذب در افراد منجر به افزایش شیوع این بیماری گردد. با توجه به استفاده گسترده از ماسک نمدی در جامعه، بهبود قابلیت فیلتراسیون این ماسک برای ذرات با سایز پایین تر از 500 نانومتر و همچنین اصلاح سطح و ساختار ماسک با آبدوست کردن الیاف پلی پروپیلن بخش داخلی ماسک می تواند در کاهش شیوع کووید-19 نقش مهمی داشته باشد.

زمینه و هدف: پارالمپیک یک رویداد مهم بین المللی چند ورزشی برای ورزشکاران دارای معلولیت جسمی یا نقص ذهنی است. تحقیق حاضر به ارائه مدل اثر هوش فرهنگی بر توانایی حل تعارض و موفقیت ورزشکاران پارالمپیک ایرانی می پردازد. روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. شرکت کنندگان این مطالعه 124 ورزشکار معلول (81 مرد، 43 زن) در 12 رشته ورزشی بودند که به طور در دسترس از بین شرکت کنندگان در مسابقات پارالمپیک آسیایی 2018 (جاکارتا) و مسابقات جهانی و آسیایی 2019 که منجر به کسب سهمیه مسابقات پارالمپیک 2020 (توکیو) شد، انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های هوش فرهنگی انگ و ارلی (2004)، حل تعارض ویکز (1994) و فیشر (1991) و موفقیت ورزشی واعظ موسوی (1394) استفاده شد. به منظور ارزیابی الگوی پژوهش، بر اساس مدل مفهومی از روش تحلیل رگرسیون چند متغیره با نرم افزار SPSS-23 و مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزار AMOS22 استفاده گردید. یافته ها: الگوی تأثیر هوش فرهنگی بر توانایی حل تعارض و موفقیت ورزشکاران پارالمپیک ایرانی از برازش مطلوب برخوردار است. هوش فرهنگی بر توانایی حل تعارض تأثیر مثبت معناداری دارد (05/0>p) و با افزایش هوش فرهنگی، توانایی حل تعارض در ورزشکاران افزایش می یابد. علاوه بر این، توانایی حل تعارض بر موفقیت ورزشی تأثیر مثبت معناداری داشت (05/0>p) و با افزایش توانایی حل تعارض، موفقیت ورزشی نیز در ورزشکاران افزایش می یابد. نتیجه گیری: توانایی حل تعارض میانجی کننده کامل تأثیر هوش فرهنگی بر موفقیت ورزشی است و با افزایش هوش فرهنگی، توانایی حل تعارض در ورزشکاران افزایش یافته و در نتیجه موفقیت ورزشی آنها بیشتر می شود.

زمینه و هدف: دسترسی به اطلاعات یکپارچه، آمار به روز و نیز تشخیص به موقع مبتلایان، به مدیران و کادر درمانی در راستای مدیریت بحران ناشی از اپیدمی کووید-19، کمک شایانی می نماید. در تحقیق حاضر از طریق تعیین شاخص های کلیدی عملکرد کووید-19، داشبوردی مدیریتی طراحی شد. روش ها: در مرحله نخست با استفاده از مقالات علمی منتشرشده طی سال های 2019 تا 2020، مهم ترین علائم مبتلایان به کووید-19، شناسایی شد و به همراه ویژگی های جمعیت شناسی به عنوان شاخص کلیدی عملکرد در نظر گرفته شد. در مرحله بعد نحوه ورود داده ها به گونه ای تعیین گردید که پس از ورود اطلاعات بیمار در داشبورد، بتوان در مورد ابتلای او به کووید-19 تصمیم گیری نموده و همچنین آمار مربوط به مبتلایان را به تفکیک سن، جنسیت و زمان ابتلا بررسی کرد. در نهایت با استفاده از نرم افزارهای Excel 2016 و QlikView داشبورد پیشنهادی در دو بخش نظارتی و تشخیصی طراحی گردید. یافته ها: چهار روش تشخیص کووید-19 شامل پیشینه اپیدمیولوژیک، علائم بالینی، تصاویر CT قفسه سینه و تشخیص آزمایشگاهی به عنوان اجزای تشکیل دهنده داشبورد تشخیصی درنظر گرفته شد و برای هر کدام، شاخص های کلیدی مرتبط شناسایی گردید. در داشبورد نظارتی نیز آمار مربوط به مبتلایان، سن، جنسیت و زمان ابتلای آنها به عنوان شاخص کلیدی عملکرد لحاظ شد. نتیجه گیری: با توجه به قابلیت داشبورد تشخیصی در یکپارچه سازی اطلاعات مربوط به کووید-19، کادر درمانی قادرند تا در زمان کوتاه تر و با خطای کم تر در مورد ابتلای به بیماری تصمیم گیرند. تیم مدیریت و رهبری نیز می توانند با دریافت آمار به لحظه مبتلایان و اخذ تصمیمات درست، بحران ناشی از شیوع این بیماری را از طریق تخصیص صحیح منابع مدیریت کنند.

زمینه و هدف: عدم توجه به پارامترهای بیومکانیکی حین اجرای مانورهای ورزشی به ویژه مانورهای غیرقابل پیش بینی می توانند از دلایل آسیب ورزشکاران در محیط های ورزشی باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه پارامترهای کینماتیکی اندام تحتانی در اجرای حرکت برش جانبی با و بدون پیش بینی در بازیکنان فوتبال مرد بود. روشها: در مطالعه نیمه تجربی حاضر، 20 بازیکن فوتبال مرد داوطلب با میانگین سن 1/3± 21 سال، وزن 9/2± 69 کیلوگرم، قد 7/2± 176/3 سانتی متر حضور داشتند. به منظور ثبت سه بعدی اجرای ورزشکاران از 6 دوربین اپتوالکتریک موشن آنالایزر با فرکانس نمونه برداری 200 هرتز استفاده شد، و بهترین اجرا جهت تجزیه و تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: مانور برش جانبی غیرقابل پیش بینی به طور معناداری میزان فلکشن مفصل زانو را کاهش داد (002/0= p). همچنین در فلکشن مفصل ران، دورسی فلکشن مچ پا و والگوس زانو بین دو مانور برش جانبی غیرقابل پیش بینی و قابل پیش بینی تغییرات معنادار نبود (05/0

زمینه و هدف: یکی از مسائل کلیدی مورد توجه بیمارستان های نظامی، ارزیابی وضعیت رضایت شغلی پرستاران نظامی است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه رضایت شغلی پرستاران در دو بیمارستان نیرو های مسلح انجام شد. روشها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 290 پرستار شاغل در دو بیمارستان نیروهای مسلح شهر تهران در سال 1397 انجام شد. داده ها با پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه رضایت شغلی اسمیت (Smith) به شیوه خودگزارش دهی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SSPS-22 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره رضایت شغلی پرستاران در بیمارستان های شماره 1 و شماره 2 به ترتیب 30/2 ± 233/5 و 40/7 ± 230/5 بود که تفاوت معنادار نبود. در زمینه ابعاد رضایت شغلی، پرستاران بیمارستان شماره 1 نمره بالاتری برای ابعاد «ماهیت کار» (0. 03P<)، «حقوق» (0. 001>P) و «ارتقاء» (0. 02P<) نسبت به پرستاران بیمارستان شماره 2 داشتند. در مقابل، نمره ابعاد «همکاران» (0. 004P<) و «سرپرستی» (0. 001>P) در پرستاران بیمارستان شماره 2 به طور معناداری بیشتر از پرستاران بیمارستان شماره 1 بود. نتیجه گیری: با توجه به این که در هر دو بیمارستان رضایت شغلی پرستاران در سطح متوسط بود، ضروری است که اقدامات لازم توسط مدیران و تصمیم گیرندگان جهت افزایش رضایت شغلی پرستاران در نظر گرفته شود.

زمینه و هدف: شیوه زندگی سالم منبعی ارزشمند برای کاهش مشکلات بهداشتی و ارتقای سلامت، و بهبود کیفیت زندگی است. در مطالعه حاضر تأثیر آموزش بین حرفه ای سلامت معنوی بر سبک زندگی دانشجویان نظامی تعیین شد. روشها: پژوهش حاضر از نوع مداخله ای نیمه تجربی و در بازه زمانی بین اسفند ماه 1397 تا خرداد ماه سال 1398 انجام شد. تعداد 110 نفر از دانشجویان سال آخر پرستاری و پیراپزشکی مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی آجا به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و مداخله تخصیص یافتند. مداخله آموزشی سلامت معنوی بصورت 2 کارگاه آموزشی (4 تا 6 ساعته)، برای گروه مداخله انجام شد. پرسشنامه های استاندارد سلامت معنوی و سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در مرحله پیش و پس آزمون توسط هر دو گروه تکمیل شد. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان گر تأثیر معنادار آموزش بین حرفه ای سلامت معنوی بر سبک زندگی دانشجویان نظامی می باشد. بیشترین تأثیرگذاری برای متغیر مسئولیت پذیری در مورد سلامت و تغذیه با میزان اثر مشاهده شده 0/49 و کمترین میزان تأثیرگذاری برای متغیر روابط بین فردی با میزان t مشاهده شده 0/1 بود. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر معنادار آموزش بین حرفه ای سلامت معنوی بر سبک زندگی دانشجویان لازم است مسئولین امر آموزش، جهت بازنگری و به روز کردن محتوا و برنامه های آموزشی درسی و گنجاندن مبحث "سلامت معنوی" اقدام جدی به عمل آورند.

زمینه و هدف: سیستم های اطلاعاتی همواره در خطر سرقت اطلاعات، تغییر اطلاعات و ایجاد وقفه در ارایه خدمات می باشند. پژوهش حاضر به منظور تدوین الگوی شناسایی ریسک امنیت اطلاعات در بیمارستان های نظامی ایران انجام شد. روشها: این مطالعه یک بررسی کیفی از نوع تحلیل محتوا در سال 1398 بود. جامعه پژوهش 8 نفر از صاحب نظران در حوزه اطلاعات سلامت بودند. جمع آوری اطلاعات به روش مصاحبه نیمه ساختار یافته صورت گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل چارچوب و بکارگیری نرم افزار MAXQDA 12 انجام شد. یافته ها: تحلیل داده ها منجر به استخراج 78 کد و 16 طبقه در 7 مقوله (مدیریت در امنیت اطلاعات، امنیت اطلاعات بیمار، امنیت اطلاعات در منابع سازمانی، سازماندهی در امنیت اطلاعات، ارتباطات در امنیت اطلاعات، نظارت و کنترل، امنیت تجهیزات) شد. مقوله امنیت اطلاعات در منابع سازمانی دارای بیشترین تعداد کد و دو مقوله مدیریت در امنیت اطلاعات و ارتباطات در امنیت اطلاعات کمترین تعداد کد را به خود اختصاص دادند. نتیجه گیری: برنامه امنیتی سازمان مراقبت بهداشتی به ویژه در بیمارستان های نظامی با چالش های بسیاری مواجه است که در گام اولِ مواجه با آن، شناسایی ریسک ها و تهدیدات است. سپس بایستی خط مشی، دستورالعمل و برنامه هایی برای رفع یا کاهش این تهدیدات تدوین گردد.

زمینه و هدف: در اکثر مطالعات، در نحوه مواجهه با زخم های جنگی پیشنهاد به دبریدمان و ترمیم تاخیری زخم شده و تاکیدی بر ترمیم اولیه زخم ها نبوده است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین نتایج و عوارض ترمیم اولیه زخم های جنگی در مجروحین ارجاعی به یکی از بیمارستان های تهران بود. روشها: در این مطالعه مقطعی، 102 بیمار مجروح جنگی با ترمیم اولیه زخم ها طی شش ماهه اول سال 1396 انتقال یافته به یکی از بیمارستان های تهران بررسی شدند. اطلاعات مربوط به خصوصیات زخم از نظر عامل ایجاد زخم، زمان ایجاد زخم تا ترمیم اولیه، طول زخم، عوارض ترمیم و نتایج حاصل از ترمیم اولیه در چک لیست ثبت شد. یافته ها: 102 نفر مجروح جنگی؛ مرد با میانگین سنی 5/7 ± 28/2 سال بودند. شایع ترین علت تروما در بین مجروحین، ترکش در 39 نفر (64/4%) بود. میانگین فاصله زمانی تا انتقال به بیمارستان منطقه 1/3± 5/5 روز بود. شایع ترین عوارض بعد از ترمیم اولیه در کل آسیب های نواحی مختلف بدن، زخم اندام تحتانی 22 نفر (45/8%) با عوارض اکیموز بود. بین زمان بستن زخم و عوارض حاصل از ترمیم ارتباط معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، زمانی که زخم های جنگی آلودگی مشخصی ندارند، بستن اولیه زخم در ساعت های اولیه باعث نتیجه ترمیم مطلوب و کاهش عوارض در بین مجروحین می شود. با این وجود لازم است مسئولین طب نظامی با مدیریت و اقدامات مناسب در جهت ارتقای مراقبت های درمانی زخم های جنگی و ترمیم مطلوب و کاهش عوارض مجروحین توجه ویژه داشته باشند.

زمینه و هدف: افزایش شیوع دیابت، مستلزم تغییر در مفاهیم مرتبط با مدیریت دیابت و برنامه های درمانی است. این تغییر باید از متغیرهای جسمی به عوامل روانی اجتماعی صورت گیرد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) و درمان شناختی رفتاری (CBT) بر سرسختی روانشناختی، رفتار مراقبتی و سبک های مقابله ای در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. روشها: مطالعه حاضر مداخله ای، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان بعثت تهران در سال 1398 بودند که به صورت دسترس وارد مطالعه شدند و سپس با تخصیص تصادفی ساده در سه گروه 20 نفره قرار گرفتند. گروه تحت آموزش با رویکرد پذیرش و تعهد، توسط پژوهشگر در 8 جلسه 2 ساعته آموزش دید. گروه تحت آموزش با رویکرد شناختی رفتاری نیز در 8 جلسه 1 ساعته آموزش دریافت کردند. گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده برای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های سرسختی روانشناختی کوباسا (1979)، سبک های مقابله ای اندلر و پارکر (1990) و خودمراقبتی توبرت و گلاسگو (2000) بودند. یافته ها: مداخله CBT و ACT بر افزایش سرسختی روانشناختی و رفتار خودمراقبتی و بهبود سبک های مقابله ای در گروه های آزمایش مؤثر می باشند (P <0. 05). همچنین مداخله CBT نسبت به ACT در متغیرهای سرسختی روانشناختی و رفتار خودمراقبتی در گروه آزمایش تأثیر بیشتری گذاشته است. در متغیر سبک های مقابله ای در گروه آزمایش مداخله ACT نسبت به مداخله CBT تأثیر بیشتری در مولفه های اجتنابی و هیجان مدار داشته است. نتیجه گیری: به طور کلی می توان گفت مداخله های CBT و ACT به صورت موثری می توانند سلامت روان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 را افزایش داده و در کنترل علایم بیماری کمک کنند. پیشنهاد می شود از مداخلات مذکور برای بهبود وضعیت روانشناختی بیماران مبتلا به دیابت استفاده شود.