پایش
سال:1398 | دوره:18 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

مقدمه: یکی از عوامل مؤثر بر امید به زندگی مخارج سلامت است. با توجه به تأثیرات و نتایج متفاوت مخارج سلامت خصوصی و عمومی بر سلامت در ایران، هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه علیت بین مخارج سلامت عمومی و خصوصی با امید به زندگی در دوره کوتاه مدت و بلندمدت برای ایران است. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی و کاربردی در سطح ملی با استفاده از مدل تصحیح خطای برداری برای ایران انجام شد. داده های موردنیاز از نوع سری زمانی سالانه و برای سال های 2017-2000 از پایگاه داده ای بانک جهانی استخراج شد. مدل تحقیق و آزمون های موردنیاز در نرم افزار Eviews 10 برآورد گردید. یافته ها: نتایج نشان داد رابطه علیت دوطرفه بین مخارج سلامت عمومی و امید به زندگی در کوتاه مدت و بلندمدت وجود دارد، همچنین مخارج سلامت خصوصی رابطه علی بر امید به زندگی داشت ولی امید به زندگی تأثیر علی بر مخارج سلامت خصوصی در کوتاه مدت و بلندمدت نداشت. تعداد سالهای تحصیل و درآمد تأثیر مثبت و تورم تأثیر منفی بر مخارج سلامت خصوصی و عمومی در ایران داشت. بحث و نتیجه گیری: مخارج سلامت عمومی تأثیر علی بر امید به زندگی داشت، بنابراین سیاست هایی در راستای سرمایه گذاری بیشتر در زیرساخت ها و افزایش خدمات پیشگیرانه بهداشتی، بهبود و ارتقای فنّاوری های حوزه سلامت و آموزش نیروهای های متخصص که به مخارج عمومی وابسته است، برای ارتقای سطح سلامت جامعه ضروری است. همچنین با توجه به تأثیر علی مخارج سلامت خصوصی بر امید به زندگی، جهت افزایش امید به زندگی و سلامت جامعه سیاست های حمایتی و بیمه ای از خانوار کم درآمد جهت جبران بخشی از هزینه های سلامت ضروری است.

مقدمه: رسانه های ارتباط جمعی و شبکه های اجتماعی تلاش دارند اطلاعات مربوط به سلامت را به منظور افزایش آگاهی و ارتقای سلامت مردم در اختیار آنها قرار دهند. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان اعتماد شهروندان تهرانی به اطلاعات سلامت رسانه های ارتباط جمعی (تلویزیون، رادیو، اینترنت، اپلیکیشن های موبایل، تلفن همراه، رسانه های مکتوب و شبکه های ماهواره ای) و شبکه های اجتماعی مجازی (تلگرام، اینستاگرام، فیس بوک و واتس آپ) و نیز تعیین عوامل موثر بر آن انجام شد مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی تعدادی از شهروندان 65-18 ساله شهر تهران با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه روا و پایا گردآوری گردیده و با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی و با بهره گیری از نرم افزار SPSSنسخه 23 تحلیل شدند. یافته ها: در مجموع 1174 نفر با میانگین (انحراف معیار) سنی (02/13)2/37 سال و میانگین (انحراف معیار) تعداد سال های تحصیل (8/3) 5/12 سال مورد بررسی قرار گرفتند. اعتماد شرکت کنندگان به اطلاعات سلامت تلویزیون(حدود 65 درصد) و رادیو (حدود 56 درصد) بیشتر از دیگر رسانه های ارتباط جمعی بود؛ این میزان برای شبکه های اجتماعی مجازی (حدود 30 درصد) گزارش شد. نتایج تحلیل رگرسیون لجستیک چندگانه نشان داد هیچیک از متغیرهای دموگرافیک بر بخت اعتماد به اطلاعات سلامت در این رسانه ها تاثیر معنادار نداشتند. اما نشان داده شد بخت اعتماد شرکت کنندگان به اطلاعات سلامت در رسانه های مورد بررسی از حدود 2 تا 4/3 برابر به ازای هر واحد افزایش در میانگین نمره استفاده از این اطلاعات افزایش می یابد (شایان ذکر است میزان استفاده بر اساس طیف 5 گزینه ای نمره گذاری و برای هر یک از رسانه ها محاسبه شد). بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد مردم به تلویزیون و رادیو به عنوان منبع اطلاعات سلامت، بیش از دیگر رسانه های ارتباط جمعی و نیز شبکه های اجتماعی مجازی اعتماد دارند که این امر بر رسالت مهم این دو رسانه در حفظ و ارتقای سلامت مردم و مسئولیت مهم متولیان آنها در تولید و انتشار اطلاعات سلامت تاکید دارد.

مقدمه: فرزند آوری، از موضوعات مهم در حوزه مسائل اجتماعی است و محور توسعه پایدار برای کشورهایی که سطح جانشینی پایینی دارند، محسوب می شود. با توجه به اهمیت موضوع فرزندآوری در رابطه با رشد جمعیت به ویژه در ایران که به تدریج در حال سالخوردگی است، این پژوهش به تعیین ارتباط بین فرزندآوری و عوامل سوق دهنده و بازدارنده از آن در متاهلین خمینی شهر پرداخت. مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی، بر روی400 نفر از شهروندان متاهل مراجعه کننده به مراکز جامع خدمات سلامت شهری و روستایی شهرستان خمینی شهر استان اصفهان در سال 1397که به صورت در دسترس انتخاب شدند، صورت گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه ذی ربط جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی با استفاده از نرم افزار spss نسخه20 استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه میانگین (انحراف معیار) سنی شرکت کنندگان (75/6) 26/33 سال بود. بیشترین عوامل سوق دهنده عنوان شده به ترتیب شامل پایین آمدن هزینه های درمان ناباروری (76%) و مشکل شدن فرزند آوری با بالا رفتن سن (8/74%) و نقش کاهش درد و عارضه بارداری و زایمان (5/62%) و اعتقاد هر شخص و همسرش به تاثیر فرزند در استحکام زندگی(65/58%) و مفید بودن فرزند در هنگام پیری (15/52%). بود. بیشترین دلایل بازدارنده به ترتیب نگرانی از تأمین آینده تحصیلی (3/82%) و امنیت شغلی فرزندان (3/80%) و افزایش مشکلات اقتصادی با آوردن فرزند جدید (5/58%، نداشتن درآمد کافی برای آوردن فرزند (3/57%) بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، توجه به عوامل سوق دهنده از یک سو و رفع موانع بازدارنده از سوی دیگر به همراه ایجاد امنیت شغلی و آینده تحصیلی همزمان با رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی می تواند تا حدودی در رفع مشکل کاهش رشد جمعیت موثر باشد.

مقدمه: اغلب سرطان ها در مراحل آخر تشخیص داده می شوند. این مطالعه با هدف روان سنجی مقیاس غربالگری سرطان روده بزرگ در گروه سنی زیر 50 سال انجام شد. مواد و روش کار: در این پژوهش 160 نفر از سنین 30 تا 50 سال به شیوه نمونه گیری تصادفی بلوک سازی شده انتخاب و پرسشنامه غربالگری در بین آن ها توزیع شد. جهت پایایی وروایی، از آزمون آلفای کرونباخ، پایایی مرکب، ماتریس فورنل – لارکر و فن تحلیل عاملی تأییدی مرتبه دوم به کمک نرم افزار Smart-PLS استفاده شد. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سنی افراد مطالعه (67/5) 56/37 سال بود. اکثریت افراد (4/69%) زیر 40 سال سن داشتند. 101 نفر را زنان تشکیل دادند. بیشتر افراد (1/88%) متأهل و فقط 46 نفر تحصیلات دانشگاهی داشتند. با حذف 15 گویه از 37 گویه غربالگری سرطان روده بزرگ، مدل از برازش مناسب برخوردار شد. همچنین، روایی واگرا و همگرای مدل تائید شد. سازه ی حمایت اجتماعی و خودکارآمدی درک شده به ترتیب 35/0 بیشترین (35/0) و کمترین (19/0) بار عاملی را داشتند. ضریب کلی آلفای کرونباخ معادل 86/0 و ضرایب پایایی مرکب بالاتر از 7/0 و در حد مطلوبی قرار داشتند. بحث و نتیجه گیری: مقیاس 22 گویه ای غربالگری سرطان روده بزرگ در گروه سنی زیر 50 سال دارای روایی و پایایی قابل قبولی بود. مقیاس به ما این امکان را می دهد تا درک درست تری از عوامل مؤثر بر انجام غربالگری سرطان روده بزرگ ایجاد شده و در زمان سیاست گذاری و برنامه ریزی برای انجام غربالگری سرطان روده بزرگ به نقش سن و متفاوت بودن تجارب و درک افراد توجه ویژه ای شود.

مقدمه: سبک زندگی نا مناسب یکی از مهمترین علل افزایش بیماری ها بخصوص بیماری های مزمن در سال های اخیر بوده است. طب سنتی ایرانی با ارائه ی راهکارهای مناسب برای حفظ سلامتی می تواند نقش مهمی در ارتقای سلامت جامعه داشته باشد. ارتقای سلامت بهورزان به عنوان یکی از موثرترین نیروهای حوزه ی بهداشت و درمان از اهمیت فراوانی برخوردار است و هدف از این مطالعه بررسی این نکته است که آیا آموزش اصول حفظ سلامتی طب سنتی ایران می تواند باعث تغییر رفتار در جهت بهبود سبک زندگی بهورزان شود یا خیر. مواد و روش کار: این پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی بود که در سال 1396 در شهرستان کاشان انجام شد و طی آن 54 بهورز شهرستان کاشان وارد مطالعه شدند. ابزار بررسی سبک زندگی در این مطالعه، پرسشنامه ای بود که توسط گروه محققان طراحی شد. مداخله ی آموزشی طی 5 هفته و 25 ساعت آموزشی اجرا گردید و در این دوره، اصول شش گانه ی حفظ سلامتی (هوا، ورزش و استراحت، خواب و بیداری، خوردن و آشامیدن، حفظ مواد ضروری و دفع مواد زائد، حالات روانی) به بهورزان آموزش داده شد. گردآوری داده ها قبل و سه ماه بعد از مداخله ی آموزشی با استفاده از پرسشنامه ی کتبی انجام گرفت. به منظور دستیابی به نتایج، از نرم افزار SPSS19 و آزمون های paired t-test و کای-دو استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش اصول حفظ سلامتی طب سنتی ایرانی باعث تغییر رفتار معنادار در پنج اصل هوا، خواب و بیداری، خوردن و آشامیدن، حفظ مواد ضروری و دفع مواد زائد و حالات روانی گردیده است. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که آموزش اصول حفظ سلامتی طب سنتی ایرانی می تواند باعث بهبود سبک زندگی بهورزان شود.

مقدمه: آموزش ازطریق کارتِ بازی می تواند نقش موثری در ارتقای آگاهی و رفتارهای مرتبط با بهداشت دهان و دندان کودکان داشته باشد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر کارتِ بازی بر آگاهی و رفتار های مرتبط با سلامت دهان کودکان طراحی و اجرا گردید. مواد و روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، 100دانش آموز دختر و پسر در دو گروه آزمون و شاهد به نسبت مساوی تقسیم شدند. سپس بازی جورچین دهان سالم از طریق بنر طراحی شده به دانش آموزان گروه آزمون آموزش داده شد. اطلاعات توسط پرسشنامه محقق ساخته قبل، بلافاصله و یک ماه پس از مداخله جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و آزمون های آماری ANOVA و t-test مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) نمرات آگاهی قبل، بلافاصله و یک ماه پس از مداخله در گروه آزمون به ترتیب (50/1)92/8، (47/1)0/11 و (43/1)96/11 بود (001/0P<). در گروه شاهد میانگین نمرات آگاهی در سه بازه قبل، بلافاصله و یک ماه پس از مداخله تفاوت معنی دار نشان نداد (43/0p= ). میانگین نمرات آگاهی در دو گروه قبل از مداخله، فاقد اختلاف معنی دار بود ( 28/0p=)، اما بلافاصله (001/0P<) و یک ماه بعد از مداخله (001/0P<)، شاهد افزایش اختلاف میانگین آگاهی در دو گروه بودیم. تغییرات رفتارهای مرتبط با سلامت دهان کودکان، یک ماه بعد از مداخله در هر دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود. بحث و نتیجه گیری: کارت بازی جورچین دهان سالم نمرات آگاهی دانش آموزان در زمینه سلامت دهان و دندان را در بازه زمانی کوتاه مدت (یک ماه) بهبود بخشید، اما در تغییر رفتار آنان تاثیری نداشت.

مقدمه: ارتقای کیفیت زندگی کاری پرستاران نقش بسزایی در بهبود عملکرد آنها و ارائه مراقبت های با کیفیت پرستاری دارد. پرستاری شغل پر استرسی است. مهارت های تاب آوری به پرستاران کمک می کند تا بهتر با شرایط سخت کاری و انتظارات زیاد دیگران کنار بیایند. این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش مهارت های تاب آوری بر کیفیت زندگی کاری پرستاران پرداخت. مواد و روش کار: این مطالعه کنترل تصادفی شده در سال 1394 بر روی 60 پرستار یکی از بیمارستان های خصوصی شهر تهران که به صورت تصادفی به دو گروه آزمون (30 نفر) و شاهد (30 نفر) تقسیم شدند، انجام شد. پرستاران گروه آزمون، آموزش های نظری کیفیت زندگی کاری، استرس و فرسودگی شغلی و تاب آوری را در دو جلسه ی سه ساعتی دریافت کردند. سپس، آموزش های عملی مهارت های تاب آوری در 9 جلسه 5/1 ساعتی به صورت هفتگی به آنها ارائه شد. از یک پرسشنامه کیفیت زندگی کاری معتبر شامل 9 بعد و 36 گویه برای جمع آوری داه های قبل و پس از اجرای مداخله آموزشی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS17 تحلیل شدند. یافته ها: میانگین کیفیت زندگی کاری پرستاران در گروه آزمون از 68/2 به 01/3 از 5 امتیاز رسیده (3/12 درصد افزایش) و آزمون تی زوج این اختلاف را از نظر آماری معنادار نشان داد (003/0=p). کیفیت زندگی کاری پرستاران در گروه شاهد، در شروع و پایان مطالعه، تفاوت آماری معنادار نداشت (214/0=p). مداخله آموزشی بیشترین تأثیر مثبت را بر ابعاد حل مشکلات فردی، مشارکت در سازمان، ارتقای شغلی، امنیت شغلی و حقوق و دستمزد پرستاران گروه آزمون داشته است. بحث و نتیجه گیری: آموزش منجر به ارتقای مهارت های تاب آوری پرستاران و در نتیجه کاهش استرس شغلی و افزایش کیفیت زندگی کاری آنها شد.

مقدمه: ﮐ ﻤ ﺮ درد ﯾ ﮑ ﯽ از ﺷ ﺎ ﯾ ﻊ ﺗ ﺮ ﯾ ﻦ اﺧ ﺘ ﻼ ﻻ ت اﺳ ﮑ ﻠ ﺘ ﯽ-ﻋ ﻀ ﻼ ﻧ ﯽ ﻣ ﺮ ﺗ ﺒ ﻂ ﺑ ﺎ ﮐ ﺎ ر ﻣ ﺤ ﺴ ﻮ ب ﻣ ﯽ ﺷ ﻮ د. به طوریکه در ﺳ ﺎ ل ﻫ ﺎ ی اﺧ ﯿ ﺮ ﮐ ﻤ ﺮ درد ﻣ ﺮ ﺗ ﺒ ﻂ ﺑ ﺎ ﺷ ﻐ ﻞ ﺑ ﻪ ﻧ ﮕ ﺮ اﻧ ﯽ ﻣ ﻬ ﻤ ﯽ تبدیل شده است. درک بهتر تجربیات پرستاران در مورد کمردرد می تواند به ایجاد رویکرد پیشگیرانه کمک کند. این مطالعه به منظور شناسایی و توصیف درک خطر کمردرد مرتبط با شغل و عوامل کمک کننده در ارتقای رفتارهای پیشگیری از کمردرد در پرستاران انجام گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه کیفی از طریق تجزیه و تحلیل محتوا در سال 2017 انجام شد. بحث گروهی متمرکز و مصاحبه های نیمه ساختار یافته اختصاصی با نمونه ای مناسب از 19 پرستار با حداقل یک سال تجربه کار در بیمارستان انجام شد. سوالات مصاحبه بر اساس سازه های مدل پرسید-پروسید مطرح و سپس با استفاده از تحلیل محتوا رونویسی و تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: طبقه عوامل مستعد کننده از زیر طبقات (احساس خطر، درک شدت خطر، خودکارآمدی، درک ارزش سلامتی) و عوامل تقویت کننده از زیر طبقات (نقش همکاران در محیط کار، منافع جسمانی و روانی، منافع اقتصادی) استخراج گردید. دو زیر طبقه (تسهیل کننده ها و موانع سازمانی) در ارتباط با عوامل مدیریتی-قادرساز انجام رفتارهای پیشگیرانه کمردرد مشخص شده است. بحث و نتیجه گیری: پرستاران نگرانی های خود را در مورد تاثیر کمردرد در کارایی حرفه ای خود، امنیت شغلی، زندگی خانوادگی و ارتباط با همکاران منعکس کردند. بنابراین نگرانی های پرستاران و شرایط کاری آنها، قوانین و مقررات مربوط به حرفه پرستاری باید به دقت مورد توجه قرار گیرد تا سلامت آنها تضمین گردد.