طب کار
سال:1397 | دوره:10 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

مقدمه: اختلالات اسکلتی-عضلانی از شایع ترین آسیب های ناشی از کار به خصوص در صنایع دستی محسوب می گردد. شرایط کار در صنعت کاربافی باعث شده اختلالات اسکلتی-عضلانی (MSDs) از جمله مشکلات شغلی شایع در این حرفه در بین زنان باشد. به این منظور تحقیق حاضر با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در اندام های گوناگون کاربافان، ارزیابی پوسچر کاربافان و ایستگاه های کارکاربافی، تعیین ریسک فاکتورهای ارگونومیک و فردی موثر در وقوع اختلالات اسکلتی-عضلانی صورت گرفته است. روش بررسی: این مطالعه یک بررسی مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی بوده که به ارزیابی ارگونومیک ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی ناشی از کار بافندگی بر روی 152 نفر از کاربافان شهرستان میبد پرداخته است. با استفاده از ابزار گردآوری اطلاعات که عبارت بود از پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک و شغلی، پرسشنامه نوردیک و BODY MAPمیزان شیوع علائم اختلالات اسکلتی-عضلانی اندام های فوقانی مورد بررسی قرار داده سپس با فیلم برداری از روند کار کاربافان و وضعیت بدنی آنان و با بررسی فیلم ها با استفاده از نرم افزار OCRAبه هر وظیفه کاری نمره ی پوسچر اختصاص داده شد. در پایان آنالیز داده ها توسط آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و t-Test با استفاده از نرم افزار SPSS‐ 20 انجام گرفت. یافته ها: نتایج بررسی ها Ocra نشان داد بیشترین فراوانی بروز درد در سال گذشته در اندام های مختلف بدن در کاربافان مربوط به گردن، شانه بوده است و میانگین شاخصocra برابر با 65/3است و در ناحیه قرمز (خطر بالا )قرار دارند و 4/64% از افراد در معرض خطر بالا بودند از این رو بررسی ها نشان دادند درصد مواجهه با خطر سطح 4 به مراتب بیشتر از بقیه سطح ها می باشد از این رو این ایستگاه کاری نیازمند اقدام اصلاحی سریع می باشد و همچنین ارتباط معناداری بین سطح ریسک ocra و شیوع ناراحتی های اسکلتی عضلانی در طی 12 ماه گذشته در گردن و شانه و مچ دست وجود دارد نتیجه گیری: براساس نتایج شاخص های OCRA، کاربافان از نظر ریسک ابتلا به صدمات اسکلتی-عضلانی در رده های بالایی قرار دارند که نشان دهنده محیط کار و شرایط کاری نامناسب آنها است که این عامل نشان دهنده ضرورت انجام اقدامات اصلاحی است و همچنین روش OCRA را می تواند به عنوان یک روش مناسب برای بررسی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی-عضلانی در کاربافان به کار برد.

مقدمه: مواجهه با صدا یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی در صنایع مختلف بویژه صنایع داروسازی می باشد که می تواند در نهایت منجر به اثرات منفی گسترده ای بر نیروی کار و عملکرد شغلی آنان گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط صدای مداوم با عملکرد شغلی کارگران یک صنعت داروسازی و تولید آمپول در ایران انجام پذیرفت. روش کار: این مطالعه مقطعی بصورت توصیفی تحلیلی در سال 1396 و بر روی 100 نفر از شاغلین در مواجهه با صدا در یک شرکت آمپول و ویال سازی در ایران انجام پذیرفت. اندازه گیری صدا مطابق با استاندارد ISO 9612: 2009 انجام پذیرفت. بمنظور بررسی وضعیت عملکرد شغلی شاغلین نیز از پرسشنامه هرسی و گلداسمیت (مدل ACHIEVE) استفاده و هفت بعد تشکیل دهنده این پرسشنامه و نمره نهایی عملکرد شغلی برای هر فرد تعیین شد. نتایج: نتایج نشان داد که بین مواجهه با صدا و عملکرد شغلی مجموع شاغلین کلیه سالن ها ارتباط معکوس پایینی وجود دارد که از لحاظ آماری معنادار می باشد (256/0-=r2، 01/0=P-value). همچنین مشخص شد که ارتباط معکوسی بین مواجهه با صدا و ابعاد هفت گانه وجود دارد اما این ارتباط فقط برای ابعاد توانایی، وضوح، ارزشیابی از لحاظ آماری معنادار می باشد (05/0>P-value). نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که مواجهه شاغلین صنایع داروسازی و تولیدآمپول با صدا در اکثر موارد بالاتر از مقدار مجاز بوده و این مواجهات باعث اثر منفی بر عملکرد شغلی شاغلین شده است.

مقدمه عدم آگاهی از اصول و قواعد ارگونومی، پوسچرهای نامناسب، حمل و جابجایی مکرر بار و بیمار و. . . می تواند باعث اختلالات اسکلتی عضلانی در پرسنل درمانی شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان تاثیر و پایایی اثر آموزش بر عوامل خطر ارگونومیک و شکایت های اسکلتی عضلانی در بیماربران شاغل در بیمارستان شهید باهنر کرمان می باشد. روش بررسی این مطالعه که از نوع پژوهشهای کاربردی می باشد که بر روی 60نفر از بیماربران بیمارستان شهید باهنرکرمان انجام شد. افراد به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. که در گروه اول آموزش حضوری همراه با کار عملی و پرسش و پاسخ بود. و در گروه دوم آموزش از طریق شبکه های اجتماعی انجام شد. و داده ها از طریق پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه خود ساخته سنجش میزان آگاهی، پرسشنامه نوردیک همراه با مقیاس نرخ گذاری عددی و چک لیست PTAI قبل از آموزش، یک هفته، یک ماه و شش ماه بعد از آموزش جمع آوری گردید و سپس در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل صورت گرفت. یافته ها مشخص گردید درد کمر در بین بیماربران دارای شیوع بیشتری است. در سطح معنی داری 05/0 در آزمون ویلکاکسون مقدار P-Value پایان دوره شش ماه در میزان آگاهی و نمره PTAI در هر دو روش آموزش دارای ارتباط معنی داری بوده است. و مقدار P-Value در تحلیل شکایت های اسکلتی عضلانی در روش آموزش حضوری در دوره شش ماهه در شکایت های گردن، شانه، کمر، زانو و پا، کمتر از 0. 05 و دارای ارتباط معنی داری بوده است و در آموزش از طریق شبکه های اجتماعی رابطه معنی داری در پایان شش ماه مشاهده نشد. نتیجه گیری با توجه به نتایج حاصل از آزمونها به نظر می رسد آموزش حضوری و غیرحضوری هر دو بر کاهش عوامل خطر ارگونومیک و شکایتهای اسکلتی و عضلانی تاثیر داشتند. اثر آموزش حضوری به طور معناداری بیشتر از آموزش غیرحضوری بود. در ضمن پایایی اثر آموزش فقط در آموزش حضوری معنادار بود.

مقدمه: راهبری قطار از جمله مشاغل پر استرس است. این پژوهش با هدف اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تنش شغلی و سلامت عمومی راهبران قطارانجام شد. روش بررسی: طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. به همین منظور با بهره گیری از روش نمونه گیری در دسترس به تعداد 30 نفر از میان راهبران قطار شهر کاشان انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت. از پرسشنامه های سلامت عمومی و استرس شغلی دیویس و همکاران نیز به عنوان ابراز موجود برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. نتایج: میانگین گروه آزمایش 27/32 و گواه 63/34 در مرحله پیش آزمون در مولفه تنش شغلی بود و در مرحله پس آزمون گروه آزمایش برابر86/24 و گروه گواه برابر 17/34 شد. میانگین گروه آزمایش در مولفه سلامت روان 14/26 و گواه 34/28 در مرحله پیش آزمون بود و در مرحله پس آزمون گروه آزمایش 23/19 و گروه گواه 98/27 محاسبه شد. نتیجه گیری: مطابق یافته های پژوهش، کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی مداخله ای مناسب برای کاهش تنش شغلی است و در ارتقا بهداشت روان راهبران قطار موثر است.

مقدمه: با افزایش وظایف شغلی کار با رایانه و افزایش احتمال بروز اختلالات فیزیکی و ذهنی در بین کاربران آن، اهمیت ارزیابی و شناسایی ریسک فاکتورهای ارگونومی در محیط کار در بین کارکنان اداری افزایش یافته است. یکی از این فاکتورها، کاربردپذیری سخت افزار و نرم افزاری رایانه می باشد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی میزان کاربردپذیری نرم افزار کاربردی اتوماسیون اداری و سنجش خستگی و فرسودگی شغلی در کارکنان یک اداره و تعیین همبستگی آنها بود. روش بررسی: در این پژوهش، در یکی از مراکز بهداشتی شهر تهران در ستاد مرکز بهداشت میزان خستگی و فرسودگی شغلی کارکنان و کاربردپذیری نرم افزار اتوماسیون اداری آنها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد خستگی چند بعدی شغلی(MFI-20)، فرسودگی شغلی ماسلاچ (MBI)و با پرسشنامه استاندارد ارزیابی کاربردپذیری نرم افزار مورد مطالعه و میزان آنها ارزیابی گردید. داده ها در نرم افزار 23 SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها یافته های این مطالعه نشان داد که نرم افزار اتوماسیون از نظر اکثر کاربران کاربردپذیری خوبی دارد. طبق یافته های این مطالعه، همبستگی منفی معناداری بین کاربردپذیری نرم افزار با ابعاد فرسودگی عاطفی و کاهش احساس کفایت شخصی، خستگی عمومی، خستگی جسمی به ترتیب با ضرایب همبستگی (282/0-، 511/0-، 372/0-و 287/0-) وجود داشت. هرآنچه کاربردپذیری نرم افزار بیشتر باشد، میزان فرسودگی و خستگی شغلی کارکنان کاهش خواهد یافت. نتیجه گیری کاربردپذیری نرم افزار های شغلی در فرسودگی و خستگی کارکنان تأثیرگزار است. پس طراحی کاربردپذیر این گونه نرم افزار های تحت وب بایستی مورد ملاحظه سیستم های اداری و شرکت های برنامه نویس و طراح نرم افزارها قرار گیرد.

مقدمه: خستگی عبارت است از خسته شدن جسم یا روح که می تواند بر اثر استرس، کار زیاد، مصرف دارو و یا بیماری جسمی یا روحی ایجاد شود. خستگی از عوامل کاهنده بهره وری و نیز بروز حوادث است. بنابراین، اندازه گیری آن اهمیت دارد. این مطالعه باهدف تعیین میزان همخوانی اندازه گیری خستگی بر اساس شاخص های ذهنی و عینی انجام گرفته است. روش بررسی: یک مطالعه مقطعی روی 120 نفر از دانشجویان دختر و پسر انجام شد. با شبیه سازی محیط واقعی هر فرد در ترازهای فشار صوت 50 و 70 دسی بل به مدت 40 دقیقه قرار گرفت و قبل و بعد از مواجهه با صدا میزان خستگی ذهنی با استفاده از شاخص ذهنی (مقیاس خود اظهاری چشمی VAS) و شاخص عینی (آزمون عملکرد پیوسته) اندازه گیری و نتایج آن به وسیله آزمون تی زوجی و ضریب همبستگی اسپیرمن در نرم افزار SPSS20 آنالیز شد. یافته ها: نتایج اندازه گیری با هردو روش مقیاس خود اظهاری و آزمون عملکرد پیوسته نشان داد، خستگی ذهنی بعد از مواجهه با تراز فشار صوت های نام برده افزایش معنی داری می یابد و اما نتایج دو روش با یکدیگر همخوانی ندارد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه مقیاس خود اظهاری VAS یک روش ذهنی است، به نظر می رسد عدم همخوانی دو روش، بیشتر مربوط به ناکارآمدی این مقیاس می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود بررسی مجدد با روش های دقیق تر مانند الکتروآنسفالوگرام صورت گیرد.

مقدمه: اعضای هیئت علمی از عوامل اصلی نظام آموزش عالی هستند که تنیدگی شغلی بالای ناشی از وظایف آموزشی، پژوهشی و اجرایی، آن ها را در معرض ابتلا به فرسودگی شغلی قرار می دهد. هدف از این مطالعه پیش بینی فرسودگی شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه پیام نور استان یزد با استفاده از تکنیک شبکه عصبی مصنوعی است. روش بررسی: تحقیق حاضر از لحاظ روش، توصیفی و از لحاظ هدف، کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش اعضای هیئت-علمی دانشگاه پیام نور استان یزد می باشد. تجزیه و تحلیل ها بر روی 315 داده (نفر/سال) که از 105 عضو هیئت علمی در سه سال تحصیلی گذشته انجام شد. داده ها با استفاده از دو پرسش نامه بسته جمع آوری شد. تحلیل داده ها با نرم افزارSPSS ورژن 22 انجام گرفت. برای تحلیل داده ها شامل 23 متغیر مستقل و یک متغیر وابسته دو نوع شبکه عصبی پرسپترون چند لایه و تابع شعاع مدار طراحی و اجرا شد. نتایج: درصد صحت پیش بینی فرسودگی شغلی در داده های آموزش و آزمایش و اعتبارسنجی برای شبکه عصبی MLP به ترتیب برابر با 3/83، 9/80 و 5/74 و برای شبکه عصبی RBF به ترتیب برابر با 1/73، 0/93 و 9/76 محاسبه شد. سطح زیر منحنی راک برای دو شبکه MLP و RBF برابر با 823/0 و 833/0 بدست آمد. نتیجه گیری: مقایسه دو شبکه عصبی MLP و RBF بر اساس معیارهای سطح زیر منحنی راک و درصد صحت پیش بینی نشان داد شبکه عصبی RBF در پیش بینی فرسودگی شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه پیام نور استان یزد کاراتر است و متغیرهای گروه علمی، مقطع تدریس، سن و میزان ارتباطات بیشترین تاثیر را بر فرسودگی شغلی داشته اند.

مقدمه: خواب، امری ضروری برای حفظ سلامتی است که عوامل متعددی در بهبود کیفیت آن نقش دارند از جمله استفاده از یک بالش مناسب که با پشتیبانی موثر، سبب حمایت از ستون فقرات در ناحیه گردن شده و از عوارضی چون سر درد و درد گردن و درد شانه پیشگیری کند. هدف از این پژوهش، طراحی بالشی مناسب منطبق با ابعاد افراد ایرانی جهت پشتیبانی مطلوب در هر دو موقعیت خوابیده به پشت و پهلو ها می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه کاربردی است با84 داوطلب (40 مرد و 44 زن ) با میانگین سنی 29. 47 سال(91/7 SD=) وارد مطالعه گردیدند. مشخصه های آنتروپومتری همچون پهنای سر در ناحیه گوش، طول سر، ارتفاع سر و. . . با استفاده از کولیس، دوربین Canon SX60HS، نرم افزار digimizer، Excel و SPSS نسخه 20 تعیین گردید. صدک های مختلف ابعاد بدن مردان و زنان محاسبه گردید. از این یافته جهت محاسبه ابعاد بخش های مختلف بالش ارگونومی، استفاده شد. نتایج: بر اساس ابعاد مختلف ناحیه سر و گردن و شانه در نمونه مورد مطالعه، بالشی با عرض70و عمق26. 4سانتیمتر برای مردان و با عرض65 و عمق26. 4سانتیمتر برای زنان طراحی گردید. بحث و نتیجه گیری: پیش بینی می شود بالش طراحی شده متناسب با ابعاد آنتروپومتری افراد ایرانی، بتواند سبب کاهش درد های سر و گردن و مشکلات ستون فقرات گردد. همچنین پیشنهاد می گردد پژوهش های دیگری جهت استاندارد سازی ابعاد و نوع مواد بالش خواب در همه نقاط ایران انجام شود.