مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی یزد
سال:1397 | دوره:13 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: پیشرفت جوامع وابستگی انکارناپذیری به سطح آموزش، تحصیلات و گسترش کمی و کیفی نظام آموزشی و به ویژه نظام آموزش عالی دارد. این امر مهم در دانشگاه های علوم پزشکی ازاهمیت بسزایی برخوردار می باشد. با توجه به اهمیت الگوی مساله محوری در افزایش اثربخشی آموزش به طور کلی، هدف این پژوهش، معرفی مدل اثربخش مساله محور در ارتباط با آموزش علوم پزشکی می باشد. روش بررسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقیق با توجه به اهداف پژوهش، جزء پژوهش های کاربردی می باشد. از منظر نحوه ی گردآوری داده ها، در مجموعه تحقیقات شبه آزمایشی (گروه های نامتعادل) قرار می گیرد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دانشکده مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان در سال 1395می باشند. که با استفاده از نمونه گیری در دسترس تعداد 43 نفر از شرکت کنندگان در درس روش تحقیق رشته ی مامایی، برای این پژوهش انتخاب شدند، که به صورت تصادفی ساده از این تعداد، گروهی 23 نفره از دانشجویان در گروه آزمایش و گروهی 20 نفره در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل دو پرسشنامه نگرش و رضایت و همچنین یک آزمون پایان دوره بود. روایی تمامی ابزارها با استفاده از روایی محتوایی سنجیده شد. میزان پایایی پرسشنامه رضایت و نگرش با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 87 و 83 درصد و میزان پایایی آزمون پایان دوره با استفاده از روش کودرریچاردسون 91 درصد محاسبه گردید. نتایج: نتایج پژوهش حاضر به طور کلی حاکی از بهبود آموزش روش تحقیق در رشته ی مامایی در سه زمینه ی نگرش(000/0>p ) رضایت (000/0>p ) و یادگیری (000/0>p ) فراگیران بر اثر کاربست الگوی اصول اولیه ی آموزش از دیوید مریل می باشد. نتیجه گیری: انتظار می رود با توجه به نتایج این پژوهش، از این الگو در علوم پزشکی به طور کلی و آموزش مامایی به طور ویژه استفاده شود.

مقدمه: ارزشیابی از اصول فرآیندهای آموزشی است، که آموزش را از یک حالت ایستا به مسیری پویا هدایت می نماید. یکی از انواع ارزشیابی که اخیرا در مقطع کارشناسی رشته پرستاری لحاظ شده، آزمون جامع پایان دوره است اما ساختار آن تعیین نشده و بر عهده دانشگاه ها گذاشته شده است لذا هدف این مطالعه طراحی ساختار آزمون جامع عملی پایان دوره مقطع کارشناسی رشته پرستاری است. روش بررسی: این پژوهش از نوع دلفی کلاسیک اصلاح شده در طی 2 مرحله در سال 1395 انجام پذیرفت. جامعه پژوهش شامل اعضای هیئت علمی دانشکده پرستاری مامایی، سوپروایزران آموزشی و سر پرستاران، پرستاران و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند که به روش مبتنی بر هدف، 36 نفر انتخاب و وارد مطالعه شدند. در مرحله اول، شاخص ها و مولفه های آزمون جامع از طریق مرور متون استخراج و در مرحله دوم طی 3 راند (حضوری و غیرحضوری) ساختار آزمون جامع تدوین شد. داده ها بر اساس درصد توافق و IQR تجزیه و تحلیل شد. نتایج: در این مطالعه، ساختار کلی آزمون جامع در قالب چهار بخش: محتوی، روش ارزشیابی، شرایط برگزاری آزمون و ملاک های قبولی آزمون جامع تدوین شد. محتوی شامل دروس پرستاری بزرگسالان-سالمندان، کودک بیمار و سالم، بهداشت مادر و نوزاد، سلامت فرد، خانواده و جامعه، روانپرستاری و اخلاق بود. روش های آسکی و داپس به عنوان مناسب ترین روش های ارزشیابی مهارت های بالینی انتخاب گردیدند. نمره قبولی، بر اساس روش نمره ثابت، 14 در نظر گرفته شد. علاوه بر آن در خصوص ملاک های قبولی و مردودی، مراکز مناسب آزمون، مدت زمان، زمان اجرا و تیم اجرایی آزمون تصمیم گیری شد. نتیجه گیری: شاخصهای آزمون جامع که با نظر صاحبنظران پرستاری و آموزشی، رویه های جهانی و شرایط بومی کشور تنظیم شده می تواند مورد استفاده دانشکده های پرستاری و مامایی قرار گیرد تا به دستیابی به اهداف مد نظر از این ارزشیابی کمک شود.

مقدمه: دانشجویان هر کشوری از سرمایه های فکری و معنوی آن کشور به شمار می روند. از معیارهای کارایی هر نظام آموزشی میزان پیشرفت تحصیلی فراگیران آن است، اضطراب امتحان اثری منفی بر پیشرفت تحصیلی می گذارد. از آنجا که راهبردهای فراشناختی به عنوان جنبه های اصلی و مهم راهبردهای یادگیری قلمداد می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش راهبردهای فراشناختی در بهبود پیشرفت تحصیلی و کاهش اضطراب امتحان دانشجویان پرستاری بود. روش بررسی: این پژوهش، از حیث هدف کاربردی و براساس شیوه اجرا، از نوع تجربی که از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد استفاده شده است. جامعه پژوهش دانشجویان کارشناسی نیمسال تحصیلی 97-1396 دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند که تعداد 40 نفر (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه کنترل) با استفاده از روش تصادفی منظم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از مقیاس اضطراب امتحان ابوالقاسمی و همکاران استفاده شد. جهت تعیین پیشرفت تحصیلی از معدل پایان ترم در دو نیمسال متوالی استفاده شد. جهت رعایت ملاحظات اخلاقی، به گروه نمونه اطمینان داده شد که اطلاعات آنان محرمانه باقی خواهد ماند، همچنین قبل از ارائه پرسشنامه ها، با بیان توضیحات روشن، اطلاعات مربوط به پژوهش به اطلاع دانشجویان رسید و پژوهشگر به آزمودنی ها اعلام کرد که می توانند در هر زمان که مایل باشند از شرکت در تحقیق انصراف دهند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های توصیفی و روش تجزیه و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج: تعداد کل نمونه در این پژوهش 40 نفر بود که 64 درصد آنها زن و 36 درصد آنها مرد بودند، از نظر سنی 89 درصد گروه نمونه 19-21 ساله با میانگین سنی 54/19 سال بودند و 68 درصد بومی و 32 درصد غیر بومی و ساکن خوابگاه بودند، 85 درصد مجرد و 15 درصد متاهل بودند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش راهبردهای فراشناختی بصورت معناداری میزان پیشرفت تحصیلی دانشجویان را افزایش (54/7=F و 001/0 p≤ )، و همچنین اضطراب امتحان دانشجویان را کاهش داد (12/10=F و 001/0 p≤ ). نتیجه گیری: استفاده از راهبردهای فراشناختی به وسیله دانشجویان می تواند بر کاهش اضطراب امتحان تاثیرگذار بوده و در خیلی از موارد از اضطراب امتحان جلوگیری کرده و همچنین موجب بهبود پیشرفت تحصیلی گردد.

مقدمه: بررسی عوامل مرتبط با مسائل آموزشی و تعیین پیشامدها و پیامدهای موجود، منجر به بهبود عملکرد تحصیلی و بهزیستی دانشجویان می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین روابط ساختاری بهزیستی ذهنی، خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با خستگی هیجانی و نقش میانجی مشغولیت تحصیلی خواهد بود. روش بررسی: نمونه مورد بررسی این مطالعه، شامل 310 دانشجوی پزشکی (142 زن و 168 مرد) بود که در دامنه سنی 24 تا 47 سال قرار داشتند و با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های بهزیستی ذهنی (رضایت از زندگی، عاطفه مثبت و منفی)، مقیاس خستگی هیجانی، پرسشنامه مشغولیت تحصیلی، مقیاس خودکارآمدی و پرسشنامه حمایت اجتماعی پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر برای آزمون مدل فرضی استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد که خستگی هیجانی به طور مستقیم بر روی بهزیستی اثر ساختاری دارد. همچنین، حمایت اجتماعی نیز با واسطه گری خستگی هیجانی اثر غیر مستقیم بر بهزیستی دارد. به علاوه، متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی بر متغیرهای مشغولیت تحصیلی و خستگی هیجانی اثر مستقیم دارند. از سوی دیگر، این دو متغیر با واسطه گری مشغولیت تحصیلی بر خستگی هیجانی اثر غیر مستقیم نیز دارند. نتیجه گیری: ارتقاء سطح منابع درونی مثل بهزیستی، مشغولیت و خودکارآمدی از طریق مداخلات انگیزشی و نیز ایجاد حمایت اجتماعی دانشجویان باعث میشود تا افراد با انجام تکالیف مطابق با شایستگی های خود، نیازهای تحصیلی محیط خود را برآورده سازند بدون اینکه احساس خستگی هیجانی کنند.

مقدمه: ارتباط موثر با بیمار، اولین قدم برای آغاز همدلی در کلینیک می باشد. همدلی دارای دو جنبه شناختی و عاطفی بوده که نقش مهمی را در عملکرد کلینیکی پزشکان ایفا می کند. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان همدلی با بیمار در دانشجویان عمومی و دستیاران دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال 1395انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 312 دانشجوی دندانپزشکی، شامل 252 دانشجوی دوره عمومی و 60 دستیار تخصصی در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، نوع HP پرسشنامه همدلی جفرسون را تکمیل نمودند. آنالیز داده ها در نرم افزار آماری SPSS17 و با استفاده از آزمونهای آماری T. test و ANOVA انجام گرفت. سطح معنی داری 05/0≥ P تعیین گردید. نتایج: در مطالعه حاضر 177(7/56درصد) مرد و 135 (3/43 درصد) زن، با میانگین سنی 06/3± 99/24سال با دامنه سنی 21 تا 45 سال، شرکت داشتند. میانگین نمره همدلی 75/8± 61/86 با دامنه 69 تا 118بود. ارتباط آماری معنی داری بین میانگین نمره همدلی بر حسب سن، جنس، وضعیت پذیرش و ترم تحصیلی مشاهده نشد(05/0نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر عوامل بسیاری بر میزان همدلی در دانشجویان دندانپزشکی موثر هستند. از آنجایی که میزان همدلی در مطالعه حاضر رضایت بخش نمی باشد، بنابراین برنامه ریزی مناسب آموزشی در جهت ارتقای سطح همدردی در دانشجویان دندانپزشکی ضروری و لازم به نظر می رسد.

سابقه و هدف: ایجاد فرصت های بهینه برای یادگیری تجربی و آموزش عملی، عامل مهمی است که کیفیت آموزش را بهبود می بخشد. هدف از این مطالعه شناسایی و تجزیه و تحلیل مکانیسم بهبود دوره کارآموزی برای دانشجویان مهندسی بهداشت محیط در دانشکده بهداشت کرمانشاه بود. روش کار: این مطالعه بر اساس مقایسه کیفیت آموزش در دوره های کارآموزی به صورت قبل و بعد صورت گرفت. افراد شرکت کننده دانشویانی بودند که دوره کارآموزی را در نیمه اول سال 1394-1395 (32 نفر) گذراندند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده ازSPSS v. 16 انجام شد. یافته ها: میانگین نمرات دانشجویان پسر قبل از کارآموزی به ترتیب 0. 41 ± 2. 02 و پس از آن 0. 44 ± 2. 82 و میانگین نمرات دانشجویان دختر قبل و بعد از کارآموزی به ترتیب 0. 34 ± 1. 9 و 0. 37 ± 2. 84 بدست آمد. سطح آموزش در طول دوره کارآموزی بر افزایش دانش در دانشجویان مهندسی بهداشت محیط تاثیر می گذارد. نتیجه گیری: براساس نتایج عوامل موثر در بهبود فرایند کارآموزی تحت تاثیر عوامل زیر روش تحقیق، نقش موثر واحدهای آموزشی، نقش موثر در دوره کارآموزی، فعالیت های آموزشی اضافی در زمان خدمت و نقش موثر در انجام کارآفرینی است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.