به زراعی کشاورزی (مجله کشاورزی پردیس ابوریحان)
سال:1392 | دوره:15 | شماره:3 |تعداد مقالات:15

به منظور بررسی اثر رژیم های مختلف آبیاری و مقادیر مختلف سوپرجاذب زئولیت بر عملکرد، اجزای عملکرد و محتوای نسبی آب سورگوم (Sorghum bicolor L.)، آزمایشی با استفاده از طرح کرت های خرد شده در مکان و زمان و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در سال زراعی 90 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان، انجام شد. رژیم های مختلف آبیاری (100، 80، 60 و 40 درصد ظرفیت زراعی) به کرت های اصلی و مقادیر مختلف سوپرجاذب زئولیت (صفر، 150 و300 کیلوگرم در هکتار) به کرت های فرعی اختصاص داده شدند. نتایج نشان داد همه صفات مورد بررسی (علوفه تر و خشک، ارتفاع بوته، محتوای نسبی آب و. ..) به جز تعداد گره در بوته تحت تاثیر رژیم های مختلف آبیاری قرار گرفتند؛ همچنین، تمام صفات به جز ارتفاع، محتوای نسبی آب در مرحله اول و سرعت رشد در مراحل اول و چهارم نمونه گیری تحت تاثیر سوپرجاذب قرار گرفتند، به طوری که، بیشترین مقدار صفات اندازه گیری شده از سطح 300 کیلوگرم سوپرجاذب در هکتار به دست آمد. اثر متقابل آبیاری×سوپرجاذب×برداشت در مورد علوفه تر معنی دار شد. بیشترین عملکرد علوفه تر از برداشت دوم و آبیاری 100 درصد ظرفیت زراعی با کاربرد 300 کیلوگرم زئولیت در هکتار به دست آمد. به طور کلی می وان نتیجه گیری کرد که مصرف سوپرجاذب در سطح 300 کیلوگرم در هکتار در سطوح آبیاری کمتر از ظرفیت زراعی به افزایش 20 درصدی عملکرد منجر می شود.

کاربرد پایه های رویشی به منظور افزایش کمی و کیفی باغ های سیب ضروری است. آسان سازی فنون تکثیر پایه های رویشی و جلوگیری از افزایش هزینه ها اثر مثبت بر روند توسعه باغ های پایه مالینگ دارد. این آزمایش به منظور بررسی امکان استفاده از سر شاخه های پایه های رویشی بالای محل پیوند و کاهش ضایعات پایه های سربرداری شده پس از پیوند و بررسی اثرات تیمارهای مختلف جایگاه قلمه در بخش های مختلف انتهایی، میانی و پایینی شاخه، غلظت های مختلف هورمون ایندول بوتیریک اسید در دو سیستم تکثیری خزانه و گلخانه انجام شد و متغیرهای ریخت زایی مثل درصد ریشه زایی، درصد کالوس زایی، تعداد ریشه، طول ریشه و میزان کالوس در دو پایه رویشی مالینگ مرتون [106، 111] ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که بین تیمارهای سیستم تکثیر، جایگاه قلمه، نوع پایه و غلظت IBA اختلاف معنی داری وجود دارد. مقایسه میانگین ها نشان داد که سیستم تکثیر قلمه در خزانه به صورت غیرقطبی با 28.77 درصد ریشه زایی نسبت به سیستم تکثیر گلخانه ای با 22.19 درصد ریشه زایی تفاوت معنی داری دارد. همچنین، قدرت ریشه زایی پایه مالینگ مرتون 106 با 38.82 درصد نسبت به پایه مالینگ مرتون 111 با 12.4 درصد ریشه زایی به طور معنی داری بیشتر بود. غلظت 2500 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید با 33.38 درصد، نسبت به سایر سطوح دارای بیشترین میزان ریشه زایی بود.

تجزیه و تحلیل رشد، روش کاربردی و با ارزشی در بررسی کمی رشد، نمو و تولیدگیاهان زراعی به شمار می رود. به منظور مطالعه اثر کود نیتروژن و تراکم بوته بر شاخص های مهم فیزیولوژیک رشد گیاه گلرنگ رقم (IL111)، آزمایشی در قالب کرت های خرد ده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال زراعی 87ـ1386 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان، واقع در شهرستان خرم آباد، اجرا شد. تیمارها شامل کود نیتروژن به عنوان عامل اصلی در سه سطح (N1=0، N2=75، N3=150 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و تراکم بوته به عنوان عامل فرعی در سه سطح (D1=40، D2=50، D3=60 بوته در متر مربع) بودند. به منظور بررسی دقیق تر از شاخص درجه روز رشد برای برازش منحنی های شاخص رشد استفاده شد و با استفاده از مدل های رگرسیونی غیرخطی برای هر کدام از شاخص های رشد مدل مناسب انتخاب شد. نتایج بررسی شاخص های رشد نشان داد کاربرد نیتروژن سبب افزایش شاخص هایی نظیر سطح برگ، تجمع ماده خشک و سرعت رشد محصول شد، اما سرعت جذب خالص در آن کاهش یافت. با افزایش تراکم بوته شاخص هایی نظیر سطح برگ و تجمع ماده خشک به علت خاصیت شاخه دهی گلرنگ دچار تغییر زیادی نشد، اما سرعت رشد محصول و سرعت جذب خالص در گیاه کاهش پیدا کرد.با توجه به مجموع نتایج می توان این گونه اظهار کرد که کاربرد نیتروژن در مقایسه با تغییرات تراکم بوته، اثر بیشتر و مثبت تری بر شاخص های فیزیولوژیک رشد در گیاه گلرنگ داشته است.

بنت القنسول (Euphorbia pulcherrima) گیاهی گلدانی است که براکته های رنگین آن در روزهای کوتاه تشکیل می شود. در این تحقیق، تاثیر نسبت های مختلف نیتروژن آمونیومی به نیتروژن کل بر خصوصیات کمی و کیفی بنت القنسول مطالعه شد. این آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. گیاهان بنت القنسول با نسبت های مختلف آمونیوم به نیتروژن کل صفر، پنج صدم، یک دهم و شانزده صدم میلی اکی والان در لیتر تغذیه شدند. سپس، در پایان آزمایش خصوصیات رویشی، وزن تر و خشک اندام های هوایی و ریشه، شاخص کلروفیل و غلظت عناصر معدنی ارزیابی شدند. بررسی کلی نتایج نشان داد که محلول های غذایی با نسبت های مختلف آمونیوم به نیتروژن کلتاثیر معنی داری (p≤0.01) بر خصوصیات کمی و کیفی بنت القنسول داشت. به طوری که، حداکثر سطح براکته و برگ در نسبت آمونیوم به نیتروژن کلپنج صدم میلی اکی والان در لیتر و حداقل در نسبت شانزده صدم میلی اکی والان در لیتر به دست آمد. نسبت بالاتر از پنج صدم میلی اکی والان در لیتر آمونیوم به نیتروژن کل سبب تاخیر در تشکیل براکته و کاهش ماندگاری گل شد. همچنین، تاثیر تیمارها بر وزن تر و خشک براکته، برگ، ساقه، ریشه و میزان نیتروژن برگ معنی دار بود. بنابراین، با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می-رسد، نسبت تغذیه آمونیوم به نیتروژن کل برابر پنج صدم سبب بهبود شاخص های تولید گیاه بنت القنسول شد.

برای مقایسه پتانسیل کودهای آلی لجن فاضلاب با کمپوست زباله شهری از نظر ورود عناصر ریزمغذی به خاک، تحقیقی به صورت کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه اجرا شد. تیمارهای کودی به عنوان عامل اصلی و شامل کود شیمیایی، کودهای آلی (20 و40 تن لجن فاضلاب در هکتار، 20 و40 تن لجن فاضلاب در هکتار+50 درصد کود شیمیایی، 20 و 40 تن کمپوست در هکتار، 20 و 40 تن کمپوست در هکتار+50 درصد کود شیمیایی) و شاهد بودند. عامل فرعی (سال های مصرف) شامل 3 تیمار (1، 2 و 3 سال کوددهی) بود. نتایج نشان داد که تیمارهای کودی و سال های مصرف کود، هر دو به طور معنی داری انباشت عناصر ریزمغذی در خاک را از نظر کل و قابلیت جذب افزایش داد و تاثیر تیماری کودی لجن فاضلاب بیشتر بود. بالاترین میزان آهن کل و قابل جذب، روی کل و قابل جذب، منگنز کل و مس کل در سطوح کودی لجن فاضلاب به دست آمد و بیشترین منگنز و مس قابل جذب به ترتیب در تیمارهای 3 سال کاربرد 40 تن کمپوست و 20 تن کمپوست+50 درصد کودشیمیایی حاصل شد.

یکی از فاکتور های مهم موفقیت احداث چمن، وضعیت مناسب بستر کشت آن است؛ در این بررسی تاثیر چند بستر کشت (1. خاک برگ، 2.پوسته برنج، 3. کود دامی، 4. کمپوست قارچ، 5. مخلوط خاک برگ، پوسته برنج و کمپوست قارچ (مخلوط 1)، 6. مخلوط خاک برگ، پوسته برنج و کود دامی (مخلوط 2)، هر یک به نسبت 1:1:1 به همراه 7. تیمار شاهد) در سه سطح فشردگی (غلتک با وزن های 36، 56 و 76 کیلوگرم) بر میزان برخی از فاکتور های رشدی چمن اسپورت در فصل بهار بررسی شد. بدین منظور آزمایشی، در سال 1387، در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان به صورت طرح بلوک های نواری با سه تکرار اجرا شد. طبق نتایج این بررسی، اثر متقابل تیمار های کودی و فشردگی در برخی صفات مورد اندازه گیری معنی دار شد، به طوری که بیشترین میزان کلروفیل و نیز ارتفاع گیاه در هر سه سطح فشردگی، در تیمار مخلوط 2 و کمترین میزان در تیمار شاهد مشاهده شد. همچنین، در هر سه سطح فشردگی، تیمار شاهد بیشترین و تیمار های مخلوط 2 و کود دامی کمترین میزان ماده خشک را به خود اختصاص دادند. در اندازه گیری سرعت پوشش، تراکم و سبزینگی چمن، اثر متقابل تیمار های کودی و فشردگی معنی دار نشد و تیمار های کمپوست قارچ و مخلوط 2 به ترتیب بیشترین سرعت پوشش و سبزینگی را نسبت به سایر تیمار های کودی نشان دادند. به طور کلی مواد آلی به علت تاثیرات سازنده ای که بر ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی دارند، باید به عنوان یکی از ارکان مهم باروری خاک به آن ها توجه شود.

این آزمایش، به منظور بررسی برخی خصوصیات رویشی و زایشی درخت و صفات مربوط به کمیت و کیفیت میوه و مغز و همبستگی بین آن ها در 80 ژنوتیپ بادام انجام شد. صفات کیفی در این آزمایش براساس توصیف نامه بادام اندازه گیری و به آن ها کد داده شد. نتایج نشان داد که ژنوتیپ ها از نظر وزن میوه، خشک میوه و مغز و نسبت مغز به خشک میوه با یکدیگر دارای اختلاف معنی داری بودند. ژنوتیپ شماره 169 به عنوان ژنوتیپ بسیار دیرگل تشخیص داده شد. وزن میوه با پوست سبز، خشک میوه و مغز در ژنوتیپ شماره 169 به ترتیب 12.5، 4.75 و 1.28 گرم بود. خشک میوه و مغز این ژنوتیپ از لحاظ کیفی دارای شرایط مطلوبی بود. مغز این ژنوتیپ، شیرین، دارای چروکیدگی و کرک کم بود که این صفات از نظر بازار پسندی و تجاری بسیار مهم هستند. نتایج حاصل از همبستگی بین صفات نشان داد که اندازه و وزن میوه دارای پوست سبز، اندازه و وزن خشک میوه، اندازه و وزن مغز به صورت دو طرفه با همدیگر در سطح 1 درصد همبستگی معنی دار مثبتی داشتند. همچنین، طعم مغز نیز با میزان کرک، چین و چروک و شدت رنگ مغز همبستگی منفی معنی داری نشان داد. نتایج حاصل از تجزیه کلاستر براساس تمام صفات اندازه گیری شده، ارقام را در فاصله اقلیدسی 25، به 2 گروه اصلی تقسیم بندی کرد. با کاهش فاصله اقلیدسی از 25 به 5 ژنوتیپ ها در 8 گروه اصلی تقسیم بندی شدند. از عوامل مهم تفکیک کلاسترهای اصلی در این تحقیق، صفاتی همچون ارتفاع، قدرت رشد رویشی و عادت رشد درختان، اندازه میوه سبز، خشک میوه و مغز، میزان نرمی و سختی پوست چوبی خشک میوه بودند.

با توجه به مشکلات ناشی از کاربرد پایه های بذری و غیر یکنواخت در باغ های درختان میوه هسته دار، استفاده از پایه های یکنواخت و سازگار با این درختان الزامی است. به منظور تعیین بهترین محیط کشت، ریزنمونه های جوانه انتهایی و جوانه های جانبی پایه های تترا، نماگارد و GF677 در اواسط بهار تهیه شدند و پس از گندزدایی، در شرایط درون شیشه ای روی محیط های کشت MS تغییر یافته،WPM و Knop هر کدام دارای 0.6 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین و .010 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید قرار گرفتند. این پژوهش به صورتازمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با چهار تکرار و چهار نمونه در هر تکرار به اجرا درآمد. طبق نتایج، پایه های تترا،GF677 و نماگارد به ترتیب بیشترین تعداد گیاهچه را تولید کردند. پایه نماگارد در محیط کشت Knop، هیچ پرآوری را به همراه نداشت. ریزنمونه های نماگارد در این محیط کلروز شدند. این محیط کشت به ایجاد کلروز در گیاهچه های حاصل از ریزنمونه تترا منجر شد. ریزنمونه های هر سه پایه در محیط MS تغییر یافته، بیشترین تعداد و طول گیاهچه را تولید کردند، بنابراین، تیمار ترکیب تنظیم کننده های رشد روی محیط MS تغییر یافته ارزیابی شد. به منظور تعیین بهترین ترکیب تنظیم کننده های رشد، سه ترکیب مختلف ارزیابی و بررسی شد. ترکیب هورمونی 0.6 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین و 0.01 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید، بیشترین تعداد و طول گیاهچه را تولید کردند. افزایش غلظت تنظیم کننده های رشد به میزان 0.8 و 1 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین و 0.1 و 0.5 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید به شیشه ای شدن و تولید کالوس در پایه GF677 منجر شد. در هر سه ریزنمونه بیشترین تعداد ریشه و درصد ریشه زایی در محیط MS تغییر یافته با 1 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید حاصل شد. پایه تترا بیشترین تعداد و طول ریشه را تولید کرد.

به منظور بررسی تاثیر پرایمینگ مزرعه ای بذر و تقسیط کود نیتروژنی بر کارایی مصرف نیتروژن، عملکرد و برخی خصوصیات زراعی ذرت سینگل کراس 704 این پژوهش در سال 1390 به روش فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی اسدآباد اجرا شد. تیمارها شامل پرایم مزرعه ای بذر در سه سطح (پرایم با آب، پرایم با محلول روی و بدون پرایم) و زمان مصرف کود نیتروژنه با پنج سطح (شامل بدون کاربرد، کاربرد یک، دو، سه و چهار مرحله ای) بود. نتایج نشان داد میزان نیتروژن دانه در پرایم با محلول روی و کاربرد چهار مرحله ای کود نیتروژن به بالاترین میزان، 1.6 درصد، رسید. بیشترین عملکرد دانه در تیمار ترکیبی کاربرد سه مرحله ای کود نیتروژن و پرایم با محلول روی (10769 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد که نسبت به تیمار بدون پرایم و مصرف نکردن کود نیتروژن، 77 درصد افزایش داشت. در این تحقیق پرایم کردن و کاربرد تقسیطی کود نیتروژن سبب کاهش شاخص برداشت شد. پرایم کردن بذر باعث افزایش 32.7، 19.6 و 30 درصدی شاخص های کارایی زراعی نیتروژن، عامل جزئی سودمندی نیتروژن و کارایی بازیافت نیتروژن دانه نسبت به تیمار شاهد شد. کاربرد سه مرحله ای نیتروژن نیز سبب افزایش 117.6، 23.6 و 450 درصدی شاخص های مذکور نسبت به کاربرد یک مرحله ای کود نیتروژن شد.

حبوبات از جمله گیاهانی هستند که توانایی تثبیت نیتروژن را دارند و جایگاه ویژه ای را در تناوب های زراعی به خودشان اختصاص داده اند. به منظور مقایسه ویژگی های زراعی 5 لاین امید بخش لوبیا چیتی با 2 رقم شاهد صدری و محلی خمین مطالعه ای، در سال زراعی 91ـ1390، در 3 شهرستان فریدون شهر، دهاقان و سمیرم استان اصفهان انجام شد. از طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار برای اجرای پژوهش استفاده شد. در منطقه فریدون شهر عملکرد دانه لاین های KS21191،E9 و E10 به ترتیب با 3035، 3412 و 3455 کیلوگرم در هکتار تفاوت معنی داری با رقم شاهد صدری نداشت، اما به ترتیب 37، 21.8 و 20.3 درصد کمتر از رقم محلی خمین بود. در منطقه دهاقان عملکرد تمام لاین های امید بخش به طور معنی داری کمتر از 2 رقم شاهد بود. در منطقه سمیرم لاین های امید بخش E9 و E10 به ترتیب با عملکردهای 2900 و 2720 کیلوگرم در هکتار عملکردهایی معادل 2 رقم شاهد داشتند. تعداد غلاف در بوته و تعداد دانه در غلاف دو جزء مهم عملکرد بودند که بخش شایان توجهی از تفاوت عملکرد ژنوتیپ ها را توضیح دادند. روند تغییرات شاخص برداشت در 2 منطقه فریدون شهر و دهاقان یکسان بود و رقم محلی خمین در این 2 منطقه به ترتیب با شاخص برداشت 42.8 و 38.8 درصد، بالاترین مقادیر شاخص برداشت را داشت. در منطقه سمیرم، شاخص برداشت ارقام صدری، خمین و لاین های E9 و E10 به ترتیب برابر بود با 37.1، 36.8، 35.8 و 36.5 درصد. با توجه به نتایج، عملکرد لاین های E9 و E10 در هر 2 منطقه فریدون شهر و سمیرم و عملکرد لاین KS21191 فقط در منطقه فریدون شهر می تواند با عملکرد ارقام شاهد برابری کند و لاین های امید بخش مناسب شهرستان سمیرم نبود.

به منظور ارزیابی تاثیرات کودهای زیستی بر برخی خصوصیات فیزیولوژیک سویا تحت تنش کم آبی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار، در سال 1390، در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. در این بررسی سه رژیم آبیاری شامل شرایط بدون تنش (40 درصد تخلیه رطوبت)، تنش متوسط (60 درصد تخلیه رطوبت) و تنش شدید (80 درصد تخلیه رطوبت) و چهار روش کاربرد مخلوطی از ازتوباکتر و آزوسپیریلیوم روی گیاه یا بذر بررسی شدند. نتایج نشان داد که بالاترین عملکرد و اجزای عملکرد در شرایط بدون تنش و محلول پاشی باکتری بر روی برگ به علاوه مایه زنی بذر به دست آمد. حداکثر فعالیت آنزیم کاتالاز مربوط به تیمار تنش متوسط همراه با محلول پاشی برگ به علاوه مایه زنی بذر بود. همچنین، بیشترین میزان غلظت پرولین در تیمار تنش شدید بدون استعمال باکتری به دست آمد که نسبت به کمترین حالت، سه برابر اختلاف نشان داد. نتایج این تحقیق به طور کلی نشان داد که هرچند کاربرد کود زیستی در شرایط تنش متوسط توانست از تاثیرات مخرب تنش و تا حدی از کاهش عملکرد جلوگیری کند، در تنش شدید فقط هزینه تولید را افزایش داد و نتوانست بر عملکرد اثر افزایشی چشمگیری داشته باشد.

بهمنظور بررسی تاثیرات توام تنش شوری حاصل از کلرید سدیم و کلرید کلسیم و دما بر خصوصیات جوانه زنی گیاه دارویی زوفا (Hyssopus officinalis)، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با پتانسیل های مختلف اسمزی (صفر، 3-، 6- و 9- بار) در دماهای متفاوت، 20، 25، 30 و 35 درجه سانتی گراد، با سه تکرار در آزمایشگاه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، در سال 1389، انجام شد. در این تحقیق صفات درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه و بنیه بذر اندازه گیری شد. نتایج نشان داد اثر سطوح مختلف نمک، پتانسیل اسمزی و دما بر همه صفات مورد مطالعه بسیار معنی دار شد. مقایسه میانگین ها برای صفات درصد و سرعت جوانه زنی نشان داد که نمک کلرید کلسیم به ترتیب با 63 درصد و 11/7 نسبت به کلرید سدیم با 50 درصد و 70/1 اختلاف معنی داری داشت. بالاترین درصد و سرعت جوانه زنی در تیمار کلرید کلسیم و پتانسیل اسمزی 3- بار با دمای 25 درجه سانتی گراد مشاهده شد. بیشترین طول ریشه چه و بنیه بذر نیز در تیمار کلرید کلسیم و پتانسیل اسمزی 3- بار با دمای 20 درجه سانتی گراد مشاهده شد. بیشترین طول ساقه چه در تیمارهای کلرید سدیم و کلرید کلسیم با پتانسیل اسمزی شاهد (آب مقطر) و دمای 30 درجه سانتی گراد وجود داشت. به طور کلی با افزایش پتانسیل اسمزی و نیز دمای بالاتر از 30 درجه سانتی گراد همه صفات در هر دو محلول نمک به طور معنی داری کاهش یافت. با وجود این اثرات سوء، افزایش دماهای بالا در نمک کلرید سدیم به مراتب بیشتر از کلرید کلسیم بود. بررسی پاسخ گیاه زوفا به سطوح مختلف تنش شوری و دما در مرحله جوانه زنی، کشاورزان را در استقرار و تولید مطلوب آن یاری خواهد کرد.

به منظور بررسی اثر بنزیل آدنین و حذف آبیاری در زمستان بر پارامترهای رشدی و ترکیب شیمیایی درخت و ویژگی های کمی خشک میوه پسته رقم کله قوچی پژوهشی، در سال های 1389 تا 1391، انجام شد. در این پژوهش اثر 2 سطح رژیم آبیاری شامل آبیاری و بدون آبیاری در زمستان در ترکیب با 3 سطح بنزیل آدنین (0، 20 و 40 میلی گرم در لیتر) با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار بررسی شد. داده های آماری حاصل از هر 2 آزمایش به صورت تجزیه مرکب تجزیه و تحلیل شدند. تیمار آبیاری مطابق تقویم آبیاری معمول بود و در تیمار بدون آبیاری که از دی ماه تا فروردین ماه ادامه داشت، هیچ گونه آبیاری انجام نشد. اعمال تیمارهای بنزیل آدنین در زمان تورم جوانه های گل انجام شد. نتایج نشان داد که غلظت 40 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین در مقایسه با دیگر تیمارها بیشترین اثر را بر ویژگی های رویشی درختان پسته داشت. همچنین، سطوح تیمار بنزیل آدنین در مقایسه با شاهد افزایش معنی داری در پارامترهای اکوفیزیولوژیکی، محتوای ترکیبات بیوشیمیایی برگ ها و عناصر غذایی برگ داشت و موجب کاهش درصد زود خندانی میوه و درصد ریزش جوانه های گل شد؛ ولی حذف آبیاری در فصل زمستان اثر معنی داری بر پارامترهای اندازه گیری شده نداشت. بنابراین، با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد حذف آبیاری زمستان اثری بر رشد و نمو درخت پسته نداشته باشد، اما کاربرد بنزیل آدنین اواخر فصل زمستان اثرهای مثبتی داشت.

به منظور بررسی خصوصیات جوانه زنی و خسارت مکانیکی وارد شده به بذرهای سویا در زمان فرآوری پژوهشی براساس یک آزمایش فاکتوریل 3×6 با 18 تیمار بر مبنای طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران (ساری)، در سال 89ـ1388، انجام شد؛ عامل اول، مراحل مختلف فرآوری بذر شامل 6 مرحله: قبل از بوجاری، بعد از بالابر، بعد از پیش بوجاری، بعد از بوجاری، بعد از خشک کردن و بعد از بسته بندی و عامل دوم، 3 رقم سویا شامل: تلار، ساری و رقم 033 بود. نتایج نشان داد که رقم 033 بیشترین درصد جوانه زنی در آزمون جوانه زنی استاندارد (83.5 درصد)، بیشترین درصد جوانه زنی در آزمون پیری زودرس(71.6 درصد)، بیشترین شاخص بنیه گیاهچه (12.76) و کمترین میزان هدایت الکتریکی (41.73 میکروزیمنس بر سانتی متر بر گرم) را دارا بود. همچنین، مشخص شد رقم تلار بیشترین درصد بذرهای با پوسته ترک خورده (10.38 درصد) را داشت. اثر مراحل مختلف بوجاری بر تمام صفات بررسی شده، معنی دار بود. به نحوی که کمترین درصد جوانه زنی (78.36 درصد)، بیشترین درصد بذرهای شکسته (16.72 درصد) و بیشترین درصد بذرهای با پوسته ترک خورده (13.55 درصد) در مرحله بعد از بالابر ایجاد شد. اثر متقابل رقم×مراحل مختلف بوجاری بر صفات مورد بررسی معنی دار نبود، ولی مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین درصد جوانه زنی (86.9 درصد) در رقم 033 بعد از مرحله خشک کن و کمترین آن (77.8 درصد) در رقم تلار بعد از مرحله بالابر حاصل شد.

به منظور تعیین مناسب ترین تاریخ کاشت و زمان مناسب قطع آبیاری پنبه رقم ورامین در شرایط آب و هوایی شهرستان گرمسار، در سال های 1390 و 1391 آزمایشی در قالب کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. فاکتور اصلی عبارت بود از 3 زمان قطع آبیاری شامل قطع آبیاری در تاریخ های 20 و 30 شهریور و 10 مهر ماه و 3 تاریخ کاشت (20/2/91، 5/3/91 و 20/3/91) نیز به عنوان عامل فرعی در کرت های فرعی اعمال شد. در طول فصل رشد از مراحل فنولوژیکی شامل جوانه زنی، شروع گل دهی، شروع غوزه دهی، باز شدن غوزه، رسیدگی و صفات تعداد غوزه در بوته، وزن هر غوزه، ارتفاع بوته و مقاومت یا حساسیت به بیماری ها و آفات یادداشت برداری شد. بر اساس نتایج حاصل، تاثیر تاریخ کاشت بر عملکرد وش و صفاتی مانند تعداد بوته در متر مربع، تعداد غوزه در بوته و ارتفاع بوته معنی دار بود، اما این تیمار وزن غوزه را تحت تاثیر قرار نداد. تاریخ کاشت اول و قطع آبیاری در 20 شهریور با عملکردی معادل 7729 کیلوگرم وش در هکتار برتری محسوسی نسبت به سایر تاریخ های کشت داشت. تاثیر عامل سال احتمالا به دلیل تغییرات اندک عوامل جوی، بر همه صفات بررسی شده معنی دار نبود. عملکرد با تعداد غوزه در بوته بیشترین همبستگی را داشت. کاشت در اولین تاریخ، یعنی 20 اردیبهشت و قطع آبیاری در 20 شهریور می تواند علاوه بر افزایش عملکرد، باعث صرفه جویی در 2 نوبت آبیاری شود که در صورت تکرار نتایج توصیه شدنی برای کشاورزان خواهد بود.