به زراعی کشاورزی (مجله کشاورزی پردیس ابوریحان)
سال:1392 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

به منظور مقایسه و تعیین بهترین شاخص های تحمل خشکی در هیبریدهای ذرت شیرین آزمایشی به صورت کرت های خر د شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج، در سال 1385، انجام شد. 3 تیمار به عنوان فاکتور اصل ی و 12 هیبرید (A آبیاری (آبیاری پس از 75 (شاهد)، 100 و 125 میلی متر تبخیر تجمع ی از تش تک تبخیر کلاس ذرت شیرین شامل سینگل کراس 403، چیس، اسکو ایر، ریوال، رویل، دیوا، شیمر، شیکر، پی اس 107، گولدا، رویالتی و رانا به عنوان میانگین،(TOL) شاخص تحمل،(MP) فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. در این آزما یش، از شاخص های میانگین حسابی برای تعیین میزان تحمل یا حساس یت هیبرید ها (STI) و شاخص تحمل به تنش (SSI) شاخص حساسیت به تنش،(GMP) هندسی همبستگی مثبت و معنی داری با عملکرد دانه در شرایط بدون GMP و STI به خشکی استفاده شد. نتایج نشان داد که شاخص های تنش، تنش ملایم و شد ید داشتند. با توجه به این 2 شاخص هیبریدهای دیوا و گلدا در شرایط مطلوب عملکرد مناس بی داشتند، ولی با حاکم شدن شرایط تنش شدید، عملکرد آن ها کاهش یافت. هیبریدهای سینگل کراس 403، اسکوایر، شیمر و شیکر در شرایط بدون تنش عملکرد پایینی داشتند، اما در شرایط تنش شدید عملکرد مناسبی نشان دادند. هیبریدهای چیس، ریوال و رویل در هر دو شرایط بدون تنش و تنش شدید عملکرد پایینی داشتند. همچنین، از هیبریدهای پی اس 107، رویالتی و رانا در هر دو شرایط مطلوب و تنش شدید عملکرد قابل قبولی حاصل شد. بنابراین، کشت این هیبریدها در هر 2 شرایط کمبود و فراهمی آب توصیه می شود.

به منظور بررسی تغییرات برخی صفات مربوط به کمی و کیفی ارقام کتان خوراکی (بزرک) در تراکم های مختلف کاشت آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد، در سال 1388، انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. 4 رقم بذر کتان خوراکی با منشا استرالیا، کانادا، فرانسه و ایرانی به عنوان فاکتور اول و 3 تراکم 300، 500 و 1000 بوته در مترمربع به عنوان فاکتور دوم در این آزمایش بررسی شد.براساس نتایج این آزمایش، به جز صفات تعداد دانه در کپسول، وزن هزار دانه، تعداد روز تا رسیدگی و درصد پروتئین بقیه صفات شامل ارتفاع بوته، عملکرد دانه و درصد روغن به طور معنی داری نسبت به تراکم بوته عکس العمل نشان دادند. بلندترین ارتفاع و بیشترین میزان عملکرد دانه در تراکم 1000 بوته در مترمربع و بالاترین میزان روغن در تراکم 500 بوته در مترمربع حاصل شد. تمامی صفات اندازه گیری شده در ارقام مختلف بزرک تفاوت معنی دار داشتند. بلندترین ارتفاع در بزرک کانادا، بیشترین وزن هزار دانه در بزرک استرالیا و حداکثر تعداد بذر در کپسول، عملکرد دانه و تعداد روز تا رسیدگی در بزرک ایرانی و بیشترین میزان پروتئین در بزرک فرانسه و بالاترین درصد روغن در بزرک کانادا مشاهده شد. به جز صفت تعداد دانه در کپسول، وزن هزار دانه و تعداد روز تا رسیدگی سایر صفات شامل ارتفاع بوته، عملکرد دانه، درصد پروتئین و درصد روغن بر اثر متقابل بین تراکم و رقم معنی دار شدند. بزرک کانادایی و ایرانی در تراکم 1000 بلندترین ارتفاع، بزرک ایرانی در تراکم بوته 1000 در مترمربع بیشترین میران عملکرد دانه و بزرک فرانسه در تراکم 1000 بالاترین درصد پروتئین و بزرک کانادا در تراکم 300 بوته در مترمربع بیشترین درصد روغن را تولید کردند. نتیجه گیری کلی حاکی از آن است که تراکم 1000 بوته در مترمربع بهترین تراکم و بزرک ایرانی به دلیل مناسب بودن میزان روغن و عملکرد بالای دانه آن در بین ارقام، مناسب ترین رقم محسوب می شود.

برای ارزیابی صفات بیوشیمیایی و فیزیولوژیک ارقام گندم در پاسخ به تنش شوری در مرحله گیاهچه ای و در شرایط کنترل شده، شش رقم گندم در قالب اسپلیت پلات بر پایه طرح کاملا تصادفی در اتاقک رشد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه کشت شد. پس از رسیدن گیاهچه ها به مرحله سه تا چهار برگی، تنش شوری 200 میلی مولار با اضافه کردن کلرید سدیم به محلول غذایی به مدت 14 روز اجرا شد. سپس، فعالیت تعدادی از آنزیم های آنتی اکسیدان، شاخص های تنش اکسیداتیو و برخی از صفات فیزیولوژیک از جمله وزن خشک کل بوته، شاخص پایداری غشا، فعالیت آنزیم های جمع آوری کننده پراکسید هیدروژن و میزان سدیم و پتاسیم موجود در بافت های مختلف گیاهچه ها ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که میزان پراکسیداسیون لیپیدی در تمامی ارقام به جز آگوستا به طور معنی داری در مقایسه با شاهد افزایش یافت. شوری سبب کاهش شاخص پایداری غشا در ارقام کوهدشت،MV شد، اما میزان این شاخص در بقیه ارقام بر اثر شوری تغییر معنی داری نداشت. در ارقام کوهدشت، پیشتاز و 17 MV پیشتاز و 17 فعالیت آنزیم های آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز در شرایط تنش شوری نسبت به شاهد کاهش معنی داری نشان داد؛ اما در رقم ایزنگران بر اثر شوری فعالیت آسکوربات پراکسیداز افزایش و فعالیت کاتالاز کاهش یافت. فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز فقط در رقم آگوستا بر اثر شوری افت کرد. فعالیت آنزیم گلوتاتیون اس ترانسفراز فقط در رقم گاسکوژن افزایش و در ارقام کوهدشت و پیشتاز کاهش معنی داری داشت. همچنین، نتایج نشان داد که به رغم افزایش جذب سدیم توسط ریشه تمامی ارقام، تنها ارقام آگوستا و ایزنگران توانایی کنترل انتقال سدیم به طوقه و برگ را دارند. در بین ارقام مورد مطالعه شوریفقط وزن خشک کل تک بوته رقم کوهدشت را به طور معنی داری کاهش داد. بنابراین، می توان اظهار داشت که هرچند سدیم عنصری سم ی برای متابولیسم سلول به ویژه سلول های برگ است، در صورتی که فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در برگ افزایش یابد و سلول برگ بتواند ذخیره سازی سدیم در نواحی به جز سیتوسول را انجام دهد، حتی اگر رقم گندم مورد مطالعه نتواند از انتقال سدیم به برگ ها ممانعت کند، می تواند از سمیت این عنصر بکاهد.

برای ارزیابی ویژگی های کمی و کیفی علوفه در اکوتیپ های مختلف اسپرس پژوهشی مزرعه ای به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقاتی دانشکد ه کشاورزی دانشگاه شهرکرد در سه تکرار انجام شد. در این آزمایش م قدار ماده تر و خشک قسمت هو ایی گیاه، ارتفاع بوته و م قدار پروتئین و فیبر گیاه در سه مرحله برداشت، قبل از گل دهی، شروع گل دهی و گل دهی کامل انجام شد. تعداد چین علوفه و تغییرات میزان پروتئین و فیبر در چین های مختلف به صورت یک طرح اسپلیت در زمان آنالیز شد. مقدار بذر تولیدی نیز در زمان رسیدگی در اکوتیپ های مختلف مقایسه شد. براساس نتایج این آزمایش، میزان ماده تر، ماده خشک، ارتفاع گیاه و میزان پروتئین و فیبر به طور معنی داری در هر سه مرحله برداشت تحت تاثیر ارقام مختلف قرار گرفت و تعداد چین قابل برداشت معنی دار نشد. براساس تجزیه و تحلیل داده ها در طرح اسپلیت پلات در زمان، عامل اکوتیپ و تعداد چین معنی دار شد و چین های دوم و چهارم بیشترین میزان پروتئین و چین پنجم کمترین میزان فیبر را تولید کردند. اثر متقابل بین اکوتیپ و تعداد چین نیز معنی دار شد. با در نظر گرفتن خصوصیات کمی (عملکرد) و کیفی (میزان پروتئین علوفه، کشت اکوتیپ الیگودرز نسبت به سایر اکوتیپ ها در منطقه شهرکرد برتری نشان داده است.

به منظور بررسی روش های مختلف کاربرد کود اوره و رطوبت دانه در زمان برداشت بر خصوصیات فیزیکی دانه ذرت، آزمایشی به صورت کرت های نواری خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در ایستگاه تحقیقاتی خرم آباد، در سال 1389، اجرا شد. عامل افقی روش کودده ی شامل محلول پاشی اوره و روش خاک مصرف اوره و عوامل عمود ی به صورت کرت های به عنوان شاهد و زمان برداشت، SC و هیبرید 704Jeta 600، Konsur 580،NS خرد شده، شامل فاکتور هیبرید، 3 هیبرید خارجی 640 رطوبت دانه در 30،20 و 40 درصد، بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین تیمارهای رطوبت دانه در زمان برداشت به لحاظ صفات طول، چگالی توده، چگالی حقیقی و سطح ویژه دانه اختلاف معنی داری وجود دارد. رطوبت 20 درصد دانه نسبت به سایر تیمارهای رطوبت دانه در زمان برداشت برتری داشت. همچنین، اثر روش کوددهی بر عرض دانه و وزن هزار دانه معنی دار شد. نتایج نشان داد بیشترین میزان عرض دانه (7.81ml) و وزن هزاردانه (257.38gr) به روش خاک مصرف اوره اختصاص یافت. هیبرید jeta در مقایسه با سایر هیبریدها به عنوان بهترین هیبرید از لحاظ خصوصیات فیزیکی توصیه می شود، زیرا بیشترین میزان چگالی حقیقی (1.71 گرم بر سانتی متر مکعب)، تخلخل (54.23 درصد) و وزن هزاردانه (266.57) را داراست که نشان دهنده کیفیت بالاتر این هیبرید است.

این مطالعه به مدت دو سال ( 1385 1386 ) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوتر آباد اصفها ن برای بررسی تا ثیر سطوح مختلف آبیاری و تراکم، بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم پنبه انجام شد. آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک ها ی میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک (I2) و 180 (I1) کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. کرت های اصلی را دو سطح آبیاری 135 از مرحله گل دهی تا پایان دوره رشد تشکیل دادند و ترکیب تیماری دو رقم پنبه مهر و اولتان با فاصله روی ردیف 15،12 و A کلاس 18 سانتی متر (به ترتیب تراکم های 95،120 و 80 هزار بوته در هکتار) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد هر دو به تر تیب با عمل کردهای 2805 و 2745 ک یلوگرم وش در هکتار I رقم مهر و اولتان در تراکم 95 هزار بوته در هکتار در تیمار آبیاری 1 و تراکم 95 هزار بوته در هکتار، رقم اولتان با تولید I بالاترین مقدار عملکرد را نسبت به سایر تیمارها تو لید کردند. در دور آبیاری 2 2119 کیلوگرم وش نسبت به سایر تیمارها کمترین مقدار عملکرد را داشت. در هر دو رقم آزمایشی در تراکم 95 هزار بوته در هکتار، بین دو تیمار سطح آبیاری تفاوت معنی داری از نظر وزن خشک برگ مشاهده نشد. نتایج پژوهش نشان داد آبیاری پس از مرحله و تراکم 95 هزار بوته در هکتار بر ای هر دو رقم A گل دهی تا پایان دوره رشد بر حسب 135 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس مطالعه شده پیشنهاد شدنی است.

به منظور مطالعه برخی تغییرات فیزیولوژیک چغندرقند تحت تنش شوری، در سال زراعی 1389-1388، تعداد سه رقم مولتی ژرم چغندرقند (13030، 22393 و C)، در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران، تحت سه سطح شوری از منبع کلرید سدیم، شامل شاهد (صفر)، 100 و 200 میلی مولار به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی مطالعه شدند. بذور در گلدان های پلاستیکی کشت شدند و تیمار شوری از 30روز پس از کاشت، اجرا شد. گیاهان 60 روز پس از اجرای تیمار شوری برداشت و ارزیابی شدند. نتایج تجزیه واریانس صفات نشان داد که اعمال سطوح مختلف شوری، بر تمام صفات ارزیابی شده تاثیر معنی دار داشت. نتایج مقایسه میانگین صفات نشان داد که با افزایش شوری، وزن خشک ریشه، اندام هوایی و همچنین، سطح برگ به طور معنی دار کاهش یافتند، اما شوری اثر معنی دار بر تعداد برگ نداشت. همچنین، با افزایش سطح شوری، کاهش در محتوای نسبی آب برگ و هدایت روزنه ای مشاهده شد. در صورتی که، نفوذپذیری نسبی غشا و محتوای پرولین در برگ های تمام ارقام افزایش نشان داد. غلظت های زیاد کلرید سدیم موجب کاهش پتانسیل اسمزی شد. افزایش در پرولین نتوانست نشت الکترولیت ها را کاهش دهد و موجب بهبود وضعیت آبی گیاه شود، لذا، در گیاه چغندرقند پرولین و نقش آنتی اکسیدانی آن نتوانست، محافظت غشاهای پلاسمایی در برابر خسارت ناشی از تنش را فراهم کند. با توجه به نتایج این آزمایش، وزن خشک ریشه در مرحله گیاهچه ای، 90 روز پس از کاشت، با تحمل به شوری سه رقم مطالعه شده ارتباط داشته است.

به منظور بررسی تاثیر باکتری Bacillus cogulans بر عملکرد کمی و کیفی دو رقم ذرت علوفه ای، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی استان تهران، در سال زراعی 89-1388، اجرا شد. تیمارهای مورد بررسی در این تحقیق شامل نوع منبع تامین کننده فسفر و رقم بودند. عامل نوع منبع تامین کننده فسفر در 6 سطح شامل دارای سوپر فسفات تریپل و بدون تلقیح بذر، بدون کود و بدون تلقیح بذر، تلقیح بذر+100 درصد کود شیمیایی فسفر، تلقیح بذر+75 درصد کود شیمیایی فسفر، تلقیح بذر+50 درصد کود شیمیایی فسفر، تلقیح بذر و بدون کود شیمیایی فسفره و عامل رقم در دو سطح (سینگل کراس 704 و 647) اعمال شدند. تیمار 75 درصد کود و تلقیح بذر در اکثر صفات مورد بررسی دارای بالاترین میزان بود. از نظر کیفیت علوفه نیز تیمار 75 درصد کود و تلقیح بذر بیشترین قابلیت هضم علوفه خشک، پروتئین خام و کربوهیدرات محلول در آب را به خود اختصاص داد. بیشترین فیبر خام و خاکستر نیز در تیمار بدون کود و بدون تلقیح بذر مشاهده شد. همچنین، بالاترین درصد بازده نسبی زراعی و بازده زراعی کوددر تیمار 75 درصد کود شیمیایی و تلقیح بذر و کمترین آن در تیمار بدون کود و بدون تلقیح بود.یافته های این تحقیق نشان داد که ریزسازواره ها فعالیت چشمگیری دارند و نسبت به تیمار شاهد و کود شیمیایی تلاش بیشتری برای جذب رطوبت و عناصر غذایی از خود نشان داده اند تا از این طریق بتوانند سبب افزایش عملکرد گیاه شوند. این ریزسازواره ها در تلفیق با کود شیمیایی می توانند به افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاه منجر شوند.

این آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میناب طی دو سال متوالی اجرا شد. کرت های اصلی به روش کشت شامل کرتی (با آبیاری غرقابی) و جوی پشته ای (با آبیاری نشتی) و کرت های فرعی به چهار رقم پیاز پریماورا، وایت ارلی گرانو،HT3544 و HT3560 اختصاص یافتند. خزانه گیری در مهرماه انجام شد و نشاها در آذرماه به زمین اصلی منتقل شدند. آبیاری براساس نتایج تحقیقات قبلی برای همه کرت ها یکسان اجرا شد. در پایان صفاتی نظیر عملکرد، درصد چندمرکزی، طول و قطر سوخ، شاخص شکل سوخ، متوسط وزن سوخ و تاریخ سوخ دهی و برداشت اندازه گیری شد. مجموع نتایج دو سال نشان داد که روش کشت اثر معنی داری بر عملکرد کل سوخ داشت به طوری که میزان عملکرد سوخ در روش کشت کرتی 28 درصد بیشتر از روش کشت جوی پشته ای بود و اختلاف معنی داری با هم داشتند. عملکرد رقم HT3560 بیشترین و رقم وایت ارلی گرانو 502 کمترین مقدار بود، ولی اختلاف معنی داری با هم نداشتند. همچنین، رقم وایت ارلی گرانو 502 در دو سال آزمایش 18 روز دیرتر از بقیه ارقام قابلیت برداشت پیدا کرد و بیشتر از بقیه ارقام درصد چندقلویی داشت. به طور کلی دو رقم جدید HT3544 و HT3560 بهتر از دو رقم غالب مورد کشت در منطقه در طول دو سال آزمایش بودند.

به منظور بررسی واکنش لاین امید بخش N8119 گندم به کاربرد کود زیستی فسفات، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری طی سال های زراعی 1387 الی 1389 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول کود زیستی فسفات در دو سطح شامل عدم مصرف کود زیستی و مصرف 100 گرم در هکتارکود زیستی بود. فاکتور دوم کود فسفره در سه سطح شامل عدم مصرف کود فسفره، مصرف 60 کیلو گرم در هکتار و مصرف 90 کیلو گرم در هکتار انجام شد. نتایج نشان داد که کود زیستی تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه، تعداد سنبله در مترمربع، تعداد دانه در سنبله، طول سنبله، وزن هزار دانه و ضریب برداشت داشت، اما تاثیر معنی داری بر ارتفاع گندم نشان نداد. در تیمارهایی که از کود بیولوژیک استفاده شد از نظر میزان عملکرد دانه اختلاف معنی داری بین دو تیمار60 کیلو گرم در هکتار کود فسفره (528.40 گرم در متر مربع) و 90 کیلو گرم در هکتار کود فسفره (532.95 گرم در متر مربع)، مشا هده نشد. بنابراین، به جای 90 کیلو گرم در هکتار کود فسفره که به طور عرف در مازندران در مزرعه گندم استفاده می شود می توان از 60 کیلو گرم در هکتار کود فسفره همراه با کود بیولوژیک (100گرم در هکتار) استفاده کرد که علاوه بر کاهش مصرف کود فسفره به میزان 30 کیلوگرم در هکتار، از آلودگی محیط زیست به خصوص خاک و آب نیز جلوگیری خواهد شد.

به منظور ارزیابی اثر تنش کم آبی بر برخی صفات زراعی و مورفولوژیک 8 جمعیت Triticum urartu، از نواحی جغرافیایی مختلف ایران جمع آوری و آزمایشی به صورت کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 90-1389 در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس بیانگر وجود تفاوت معنی دار بین جمعیت ها در تمام صفات مورد بررسی به جز تعداد کل پنجه در بوته، وزن کل سنبله ها، شاخص برداشت، شاخص کلروفیل و دوره پر شدن دانه بود؛ اکثر صفات مانند سطح برگ، بیوماس، شاخص برداشت و عملکرد دانه در بوته تحت شرایط تنش و بدون تنش ضریب تغییرات ژنتیکی بالایی داشتند. جمعیت های جمع آوری شده از مناطق مریوان و سنقر به عنوان جمعیت های متحمل تر به تنش کم آبی شناسایی شدند، زیرا این جمعیت ها از نظر عملکرد دانه در بوته و اجزای عملکرد و برخی از صفات دیگر به طور معنی دار تحت تاثیر تنش کم آبی قرار نگرفتند. تجزیه خوشه ای جمعیت های مورد مطالعه را به دو گروه کلی تفکیک کرد که جمعیت های متحمل به تنش کم آبی در یک گروه قرار گرفتند. به طور کلی نتایج حاصل نشان داد که جمعیت های اینکورن وحشی (Triticum urartu) بومی ایران به ویژه جمعیت های مربوط به نواحی کرمانشاه و کردستان از نظر بسیاری از صفات مورفوفیزیوژیک و زراعی دارای تحمل بیشتری به تنش خشکی هستند.

برای بررسی اثر سویه های Azotobacter chroococcum بر عملکرد، اجزای عملکرد و صفات کیفی کلزای زمستانه (Brassica napus L.)، آزمایشی به صورت طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار طی فصل زراعی 89-1388 در موسسه تحقیقات برنج رشت انجام شد. تیمارهای استفاده شده، انواع سویه های ازتوباکتر شامل استفاده از کودهای شیمیایی و بدون تلقیح بذر (تیمار شاهد)، تلقیح بذر با سویه 6، 9، 11، 12، 13، 14، 15، 16، 19، 21، 23، 25، 28، 35 و 38 ازتوباکتر بودند. نتایج نشان داد که ازتوباکتر بر تمامی صفات مورد بررسی اثر معنی داری داشت. سویه 14 ازتوباکتر بیشترین میزان فسفر، پتاسیم، منیزیم و عملکرد روغن را به خود اختصاص داد. سویه 12 با میانگین 3532.43 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد را سبب شد که از لحاظ آماری با سویه های 9 و 14 در یک سطح قرار گرفت. ازتوباکتر سویه 12 نیز بیشترین اجزای عملکرد دانه و میزان نیتروژن، کلسیم و درصد روغن را ایجاد کرد. تولید هورمون های محرک رشد، تثبیت نیتروژن، قابل حل کردن مواد معدنی از جمله فسفر، تولید سیدروفور و انواع آنتی بیوتیک از مکانیسم های اثر ازتوباکتر به شمار می روند که به نظر می رسد با استفاده از حداقل یکی از این مکانیسم ها، باعث افزایش عملکرد گیاه شده است. به طور کلی سویه های 9، 12 و 14 ازتوباکتر نسبت به سایر سویه ها اثر مثبت بیشتری بر صفات مورد بررسی اعمال کردند. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از ازتوباکتر کروکوکوم باعث افزایش عملکرد و صفات کیفی کلزا می شود و می توان از آن به عنوان مکمل کودهای شیمیایی استفاده کرد.

به منظور ارزیابی اثرات مدیریت کود نیتروژن در مرحله جوانه زرد به عنوان یکی از مراحل مهم گلدهی بر عملکرد دانه کلزا با بهره گیری از شاخص تغذیه نیتروژن (نسبت غلظت نیتروژن در گیاه به حالت مطلوب آن)، آزمایشی به صورت آشیانه ای و در قالب طرح کاملا تصادفی در 15 مزرعه منتخب شهرستان گرگان که در سه سطح مدیریت خوب، متوسط و ضعیف طبقه بندی شده بودند، در سال زراعی 89 ـ 1388 انجام شد. در طول این مطالعه، با هدف کمی سازی مدیریت زراعی، پرسشنامه هایی نیز با کمک کشاورزان تکمیل شد. بر اساس نتایج به دست آمده، سطوح مدیریت مورد بررسی از نظر شاخص تغذیه نیتروژن دارای تفاوت معنی دار (P<0.01) بودند. در این آزمایش با وجود آنکه مقادیر شاخص تغذیه نیتروژن در مزارع با سطح مدیریت خوب بالاتر از دیگر سطوح مدیریت بود، اما در طول فصل رشد و در هر سه سطح مدیریت، میزان این شاخص کمتر از یک اندازه گیری شد، که نشان دهنده محدودیت در رشد و عملکرد گیاه به دلیل کمبود نیتروژن است. بین شاخص تغذیه نیتروژن در مرحله جوانه زرد با عملکرد دانه نیز همبستگی مثبت و معنی دار (P<0.05) وجود داشت که اهمیت دسترسی به منابع نیتروژن در مرحله جوانه زرد را تایید می کند.

در این مطالعه اثر کشت مخلوط افزایشی ارزن دم روباهی و ماش و سطوح مختلف کود دامی بر عملکرد دانه، کنترل علف های هرز و غلظت عناصر غذایی در ارزن آزموده شد. طرح آزمایشی کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه مقدار کود دامی (صفر، 15 و 30 تن در هکتار) به عنوان عامل اصلی و پنج نسبت کاشت مختلف به عنوان عامل فرعی (کشت خالص ارزن و ماش، 100 درصد ارزن+15 درصد ماش، 100 درصد ارزن+30 درصد ماش و 100 درصد ارزن+45 درصد ماش) بود که در سه تکرار انجام شد. این آزمایش در سال 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل اجرا شد. سطوح مختلف کود دامی، نسبت های کاشت و اثر متقابل بین آن ها تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه دو گیاه داشت. بالاترین عملکرد دانه در ماش از کشت خالص آن و در ارزن از تیمار 30 درصد ماش+100 درصد ارزن همراه با مصرف 30 تن در هکتار کود به دست آمد. بیشترین میزان جذب تشعشع فعال فتوسنتزی مربوط به تیمار 45 درصد ماش+100 درصد ارزن بود. نسبت های مختلف مخلوط نسبت به خالص دو گیاه در کنترل علف های هرز برتری داشتند. بالاترین میزان نیتروژن و پتاسیم دانه ارزن به ترتیب از تیمارهای 45 درصد ماش + 100 درصد ارزن و 15 درصد ماش + 100 درصد ارزن همراه با مصرف 30 تن کود دامی در هکتار کود به دست آمد.

به منظور بررسی توزیع مکانی علف های هرز مزرعه ذرت، پژوهشی، در سال 1389، در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام شد. ابتدا، مزرعه به شبکه های 1.5 در 1.5 متر تقسیم و نمونه برداری ها از نقاط تقاطع شبکه ها انجام شد. نمونه برداری از بانک بذر طی دو مرحله (پیش از کاشت و پس از برداشت ذرت) و نمونه برداری از جمعیت علف هرز طی یک مرحله (ظهور بلال) انجام شد.برای انجام محاسبات مربوط به سمی واریوگرام و تعیین الگوی پراکنش علف های هرز از نرم افزارهای +Gs و 99 Rockwork استفاده شد. مطابق نتایج، بالاترین تراکم علف های هرز مزرعه به ترتیب مربوط به تاج خروس خوابیده (Amaranthus blitoidos S. Watson)، گونه های اویارسلام (Cyperus spp) و تاج خروس ریشه قرمز (Amaranthus retrofloxus L.) بود.واریوگرام گونه های مورد نظر با مدل های کروی و نمایی مطابقت داشت و همبستگی مکانی قوی و متوسط برای بذور و گیاهچه آن ها در تمامی مراحل نمونه برداری به ثبت رسید. نتایج این پژوهش نشان داد که بذرهای علف های هرز بیشتر به صورت لکه هایی با اندازه و تراکم متفاوت دیده می شوند. مطابق نقشه های توزیع مکانی، ساختار لکه ای بانک بذر ابتدای فصل با انتهای فصل مطابقت داشت. همچنین، با دانستن تراکم بذر علف های هرز تا حد زیادی می توان تراکم جمعیت علف های هرز در طول فصل زراعی را برآورد کرد.