پژوهش در مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی
سال:1391 | دوره:2 (10) | شماره:4 (پیاپی 20) |تعداد مقالات:12

این پژوهش استفاده از مدل تعهد ورزشی برای بررسی انگیزه های مشارکت مداوم افراد در ورزش رزمی تکواندو بوده است. این مطالعه با استفاده از روش پیمایشی و به صورت مقطعی انجام شده است. داده ها از 135 مشارکت کننده در ورزش تکواندو در شهر یزد جمع آوری شده است. ابزار گردآوری داده ها مقیاس اصلاح شده تعهد ورزشی بوده است. نتایج آزمون تجربی مدل ارائه شده به تکواندوکاران مشارکت کننده در برنامه های ورزشی نشان داد که پایایی سوالات پرسش نامه بالاتر از 0.75 است. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد متغیرهای پیش بین لذت ورزشی، سرمایه گذاری های شخصی، محدودیت های اجتماعی و فرصت های مشارکت با تعهد ورزشی تکواندوکاران رابطه دارند. یافته های رگرسیون چندگانه گام به گام نیز نشان داد که لذت بردن از ورزش و سرمایه گذاری های شخصی از پیش بین های اصلی تعهد در نمونه مورد مطالعه بوده اند. این دو متغیر مجموعا توانسته اند 56.8 درصد از واریانس تعهد ورزشی را تبیین نمایند. نتایج کارآیی مقیاس تعهد ورزشی را برای شناخت انگیزهای مرتبط با مشارکت مداوم در ورزش تکواندو نشان داده است.

هدف این مطالعه بررسی کارآمدی تعداد کوشش های تمرینی در تعیین میزان پیچیدگی تکالیف است. 60 آزمودنی بنا به نوع تکلیف الف- ب و شیوه ارائه بازخورد (100 درصدی، حذفی، خودکنترل) به شکل تصادفی در شش گروه قرار گرفتند. آزمودنی ها در طی دو روز نخست و در هر روز 100 مرتبه به تمرین تکالیف مورد نظر پرداختند. آزمون های یادداری در روزهای دوم و سوم و آزمون های بازاکتساب در روز سوم از ایشان به عمل آمد. با استفاده از آزمون آماریANOVA  مشخص شد که عملکرد آزمودنی ها به واسطه دسته کوشش های تمرینی در هر دو روز بهبود یافت، اما این بهبودی در روز دوم، در تکلیف ب به شکل معناداری بهتر از تکلیف الف بود. عملکرد آزمودنی ها در آزمون یادداری و بازاکتساب دوم به شکل معناداری بهتر از آزمون یادداری و بازاکتساب نخست بود. در ضمن گروه های تمرینی تکلیف ب در آزمون های یادداری به شکل معناداری بهتر از گروه های تمرینی تکلیف الف عمل کردند (p<0.05). نتایج نشان می دهد تکلیف الف نسبت به تکلیف ب پیچیده تر است و میزان بهینه ای از کوشش های تمرینی لازم است تا تکلیف دشوارتر تشخیص داده شود.

هدف تحقیق بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر طی تمرین بدنی و مشاهده ای بود. 90 آزمودنی به طور تصادفی به شش گروه تمرین بدنی و مشاهده ای (بازخورد خودکنترلی، جفت شده، آزمونگر) تقسیم شدند و برای اجرای تکلیف از دستگاه زمان بندی متوالی استفاده شد. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 6، 8 و 4 با حفظ زمان بندی نسبی و مطلق معین بود. در مرحله اکتساب 72 و یادداری و انتقال 12 کوشش انجام شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب تحلیل شدند. نتایج نشان داد اثر بازخورد در دسته کوشش های اکتساب معنی دار بود (P£0.05). و گروه خودکنترلی و آزمونگر خطای زمان بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفت شده داشت. در مرحله یادداری و انتقال اثر بازخورد و نوع تمرین بر زمان بندی نسبی معنی دار بود (P£0.05) و گروه خودکنترلی دارای خطای زمان بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه های جفت شده و آزمونگر بود.

هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر محیط های مختلف تمرینی، نوع مهارت و تعامل این دو بر عملکرد در مراحل اکتساب و یادداری مهارت های باز و بسته بود. جامعه آماری همه دانشجویان ساکن در کوی دانشگاه تهران در سال تحصیلی 88-89 بوده است. نمونه ای 60 نفری به صورت در دسترس از بین افرادی که هیچ سابقه ای در مهارت های بدمینتون نداشتند برگزیده شدند. آزمودنی ها بر اساس پیش آزمون در 6 گروه ده نفره (غیررقابتی، رقابتی و ترکیبی) همسان سازی شدند. آزمودنی های هر شش گروه تمرینات خود را در محیط های تعریف شده به مدت 10 جلسه و هر جلسه 40 کوشش انجام دادند. در این تحقیق از آزمون های سرویس بلند بدمینتون برای اندازه گیری مهارت باز و از آزمون تاس برای اندازه گیری مهارت بسته استفاده شد. امتیازات آزمودنی ها در مراحل آزمون از میانگین امتیاز ده ضربه محاسبه شد. از آمار توصیفی برای تعیین شاخص های میانگین و انحراف معیار و برای دستیابی به اهداف تحقیق از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد تمرین در هر یک از محیط های تمرینی موجب افزایش اکتساب و یادداری هر یک از مهارت های مذکور در سطوحی متفاوت می شود (p<0.05). همچنین نتایج تحلیل واریانس عاملی نشان داد که دو عامل مهارت و شرایط محیطی در هر دو مرحله اکتساب و یادداری غیرمعنی دار، اما هر یک از مهارت ها در تعامل با محیط تمرینی معنی دار (p<0.05) بود. به علاوه، تمرین هر یک از مهارت ها در محیطی واحد دارای سطوحی متفاوت از اکتساب و یادداری بود.

این مقاله در مورد سرچشمه های ورزش زورخانه ای و باستانی ایران بحث کرده است. ظاهرا این ورزش باستانی از آغاز به صورت جدی تحت تاثیر مسائل مذهبی و اجتماعی - اخلاقی قرار گرفته است. آیین ها و ادیانی مانند آیین مهری و دین زردشتی پیش از اسلام، بر این ورزش باستانی تاثیر گذاشته اند. پس از اسلام نیز جلوه هایی از رفتارهای اجتماعی و دینی مانند عرفان و تصوف، آیین فتوت و مذهب تشیع در آن نمود پیدا کرده است. این جلوه ها هم در ظاهر این ورزش (شیوه لباس پوشیدن، مکان ورزش، گفتار ورزشکاران و ...) پیدا شده است و هم در کردار آنان (پاک دامنی، سحر خیزی و ...) تاثیر گذاشته است.

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین سبک های رهبری تحول گرا و عمل گرای مدیران مدارس و نیازهای انگیزشی معلمان تربیت بدنی بر اساس نظریه X و Y مک گریگور بود. مطابق فرضیه نظریه Y، انسان موجودی مسوولیت پذیر است و علاقه به کار در ذات و فطرت اوست چنین فردی خودکنترل و خودانگیزش است، در حالی که بر طبق مفروضه X، انسان موجودی کارگریز و راحت طلب است و تنها راه واداشتن او به کار اجبار و کنترل مستقیم و ترساندن از تنبیه است. جامعه آماری این تحقیق تمامی معلمان تربیت بدنی استان آذربایجان غربی بود (N=640)، 241 معلم به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از تایید روایی صوری و محتوایی پرسشنامه های چندعاملی رهبری (MLQ) باس و آلیو (1995) و نیازهای انگیزشی آلان چاپمن (2002) توسط متخصصان، پایایی آن ها در یک مطالعه راهنما و به روش آلفای کرونباخ به ترتیب a=0.906 و a=0.940 محاسبه شد. نتایج رابطه مثبت و معنی داری بین سبک های رهبری تحول گرا (sig=0.001 و r=0.538) و عمل گرا (sig=0.001 و r=0.445) با مفروضه های نظریه Y مک گریگور نشان داد (P<0.01). بین سبک رهبری بی خاصیت و مفروضه های نظریه Y رابطه منفی غیرمعنی دار مشاهده شد (sig=0.216 و r=-0.080). همچنین، بین اولویت سبک های رهبری مدیران مدارس تفاوت معنی داری وجود داشت (P<0.01) و سبک رهبری تحول گرا (2.345±0.852) در اولویت اول و سبک های رهبری عمل گرا (1.928±0.713) و بی خاصیت (1.252±0.972) در اولویت های بعدی بودند. از دیدگاه معلمان تربیت بدنی، وضعیت موجود در مدارس این استان با مفروضه های نظریه X هم خوانی داشت. نتیجه اینکه مدیران تحول گرا تمایل و اعتقاد بیشتری به مفروضه های نظریه Y دارند و این مدیران با داشتن نگرش Y به کارکنان خود، توانایی ایجاد انگیزش بیشتری خواهند داشت.

هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط فرهنگ سازمانی با اثربخشی مدیریت دانش و اثربخشی سازمانی در برخی سازمان های ورزشی ایران بود. بدین منظور 169 مدیر و 209 کارشناس با استفاده از نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه های استاندارد فرهنگ سازمانی دنیسون (2007)، اثربخشی مدیریت دانش گولد و همکاران (2001) و اثربخشی سازمانی چاین (2004) بودند. جهت تعیین روایی صوری و محتوایی (از نظرات متخصصان)، روایی سازه (از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی) و پایایی (از آلفای کرونباخ) استفاده شد در جهت تعیین روابط علی و ارائه مدل نیز از روش معادلات ساختاری (SEM) استفاده گردید. در نهایت، یافته های تحقیق ضمن تایید مدل استخراج شده نشان دادند که فرهنگ سازمانی به ترتیب تاثیر مستقیم و غیرمستقیم مثبت و معناداری برابر با 0.55 و 0.31 بر اثربخشی سازمانی دارد. اثربخشی مدیریت دانش نیز تاثیر مثبت و معناداری برابر با 0.41 بر اثربخشی سازمانی دارد و در نهایت فرهنگ سازمانی تاثیر مثبت و معناداری برابر با 0.66 بر اثربخشی مدیریت دانش دارد. بنابراین سازمان های موجود جهت دستیابی به حداکثر اثربخشی سازمانی نیاز به تقویت هر چه بیشتر ابعاد ماموریت و یکپارچگی فرهنگ سازمانی دارند تا زمینه مساعدی برای رشد فعالیت های خلق کنند و تسهیم دانش به وجود آورند.

این تحقیق با هدف تعیین رابطه بین فرهنگ سازمانی با کارآفرینی سازمانی در اداره کل تربیت بدنی استان تهران انجام شد روش تحقیق همبستگی بود و به صورت میدانی اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش کارشناسان و روسای اداره کل تربیت بدنی استان تهران بود. به علت محدود بودن جامعه تحقیق، نمونه برابر با جامعه (n=102) در نظر گرفته شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه دموگرافیک پرسشنامه فرهنگ سازمانی دنیسون (a=0.955) و پرسشنامه کارآفرینی سازمانی (a=0.953) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون کلوموگروف - اسمیرنوف و برای تعیین نرمال بودن داده ها و برای تعیین ارتباط از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین فرهنگ سازمانی و کار آفرینی سازمانی ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد (p<0.05، r=0.331). در میان مولفه های کار آفرینی سازمانی، ساختار (r=0.333)، اهداف و استراتژی (r=0.430)، حمایت مدیریت (r=0.271)، و سیستم پاداش و تشویق (r=0.256) با فرهنگ سازمانی ارتباط مثبت و معنی داری نشان دادند (p<0.05)، اما بین سیستم آموزش و اطلاعات و فرهنگ سازمانی ارتباط معنی داری مشاهده نشد (P>0.05).

سنجش اثربخشی و عملکرد سازمانی در تصمیم گیری های استراتژیک و ارزیابی موفقیت سازمان های ورزشی بسیار ضروری است. هدف این تحقیق، مطالعه اثربخشی سازمانی در فدراسیون های منتخب وزشی است. در این تحقیق از رویکرد ارزش های رقابتی برای بررسی الگوهای اثربخشی چهار فدراسیون بسکتبال، هندبال، وزنه برداری و تکواندو استفاده شد. این فدراسیون ها به طور غیر تصادفی و هدفدار انتخاب شدند و کلیه ذینفعان (هیات رییسه، کارکنان، ورزشکاران، مربیان و داوران) جزء جامعه آماری تحقیق قرار گرفتند (N=236) و در نهایت 167 نفر در تحقیق شرکت کردند (0.072 نمونه ها). پرسشنامه محقق ساخته اثربخشی سازمانی با مطالعه مبانی نظری در فرایند اکتشافی تنظیم و با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی 62 سوال و هشت خرده مقیاس انعطاف پذیری، منابع (مدل سیستم های باز)، برنامه ریزی، بهره وری (مدل اهداف عقلانی) تعامل سازمانی، ثبات (مدل فرایندهای درونی) و انسجام کارکنان و نیروی انسانی متخصص (مدل روابط انسانی) بر مبنای رویکرد ارزش های رقابتی شناسایی شد. همچنین، ثبات درونی پرسش نامه با استفاده از آلفای کرونباخ a=0.084 بود. نتایج داده های تحقیق نشان داد که از بین چهار الگوی اثربخشی در فدراسیون های ورزشی، الگوی اهداف عقلانی (برنامه ریزی، بهره وری) در هر چهار فدراسیون غالب بود و در اولویت قرار داشت. توصیف هشت عامل اثربخشی رویکرد ارزش های رقابتی در فدراسیون های منتخب ورزشی نشان داد که در عامل انعطاف پذیری، برنامه ریزی، تعامل سازمانی و انسجام نیروی انسانی فدراسیون بسکتبال، در عامل منابع سازمانی، بهره وری و نیروی انسانی متخصص فدراسیون تکواندو و در عامل ثبات سازمانی فدراسیون وزنه برداری در وضعیت بهتری نسبت به دیگر فدراسیون ها قرار داشتند.

مبحث تعادل رقابتی برای مسابقات ورزشی توجه زیادی را در رشته اقتصاد ورزش به خود جلب کرده است. تعادل رقابتی به پیش بینی هواداران اطلاق می شود درباره اینکه کدام تیم برنده خواهد شد. در این مقاله روند وضعیت تعادل رقابتی لیگ حرفه ای فوتبال ایران مورد مطالعه قرار گرفت. این رهیافت موید این موضوع خواهد بود که لیگ های ورزشی برای پویابودن و باقی ماندن در عرصه رقابت اقتصادی در ورزش، نیازمند سطح مطمئنی از تعادل رقابتی اند. بنابراین با استفاده از اطلاعات لیگ برتر ایران، برای دوره زمانی 1380-1388 و بهره گیری از شاخص های تشخیص تعادل رقابتی در اقتصاد شامل (C5ICB) و (HICB) توزیع قدرت برآورد گردید. نتایج نشان داد، طی فصول گذشته مسابقات تعادل رقابتی در بین دوره های لیگ برتر رو به بهبود بوده است، به طوری که لیگ حرفه ای فوتبال طی سال های 1380 تا 1388 با روندی نزولی مواجه بوده که نشان دهنده پیش بینی ناپذیر بودن نتایج مسابقات است. بر اساس روند حاصل از شاخص های تعادل رقابتی مشاهده می شود لیگ فوتبال ایران در سال 1383 بدترین و در سال 1386 بهترین وضعیت تعادل رقابتی را بین دوره های لیگ برتر داشته است. در مجموع پیشنهاد می شود برای حفظ تعادل رقابتی لیگ های حرفه ای فوتبال، قوانین خاصی برای باشگاه ها بالاخص در زمینه نقل و انتقال بازیکنان تدوین گردد تا متعاقب آن صنعت فوتبال نیز نهایت بهره اقتصادی را از مزایای حاصل از درآمدزایی و حمایت مالی این وضعیت ببرد.

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر تغییر مربی در طول فصل بر عملکرد تیم در لیگ برتر فوتبال ایران بود. روش تحقیق عل‍‍ی - مقایسه ای بود. جامعه پژوهش تمامی 54 تیم حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران در سه فصل (88-1387، 89-1388 و 90-1389) بود و نمونه آماری 30 تیمی بودند که در طول فصل مسابقات مربی خود را تغییر داده بودند. نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد که تغییر مربی در هیچ کدام از موارد (1، 2، 4، 8، 10، 12، 16، 18 و 20 مسابقه قبل و بعد از تغییر مربی) بر عملکرد تیم تاثیر نداشت (P>0.05). همچنین، تغییر مربی بر عملکرد تیم در کوتاه مدت تاثیر اندکی داشته است و در بلندمدت تاثیری نداشت (P>0.05). به نظر می رسد تغییر مربی تنها گزینه برای بهبود عملکرد تیم نیست. سایر عوامل نیز مانند انگیزه بازیکنان، دریافت حقوق به موقع، میزان پاداش ها، کیفیت بازیکنان، کیفیت داوری ها و ... بر بهبود عملکرد تیم تاثیر می گذارند.

هدف این تحقیق تجزیه و تحلیل تطبیق پذیری موانع مشارکت ورزشی دبیران زن و مقایسه موانع سه گانه در دو گروه دبیران ورزشکار و غیرورزشکار با استفاده از مدل هرمی موانع کرافورد بود. روش تحقیق توصیفی از نوع مقایسه ای است که به شیوه میدانی انجام شد. جامعه آماری تحقیق را کلیه دبیران زن شاغل در مقطع متوسطه آموزش و پرورش تشکیل دادند (N=923). نمونه تحقیق با استفاده از جدول مورگان 269 نفر تعیین شد که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند و در نهایت 230 نفر از آنها به طور کامل در تحقیق همکاری کردند. از این تعداد 108 نفر ورزشکار و 122 نفر غیرورزشکار بودند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته با 40 سوال بود، که بر اساس مقیاس 5 ارزشی لیکرت تدوین شده بود و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0.86 تعیین گردید. موانع مشارکت ورزشی در سه حوزه موانع ساختاری، بین فردی و درون فردی و در 6 مولفه فرهنگی - اجتماعی، اقتصادی - مالی، منابع انسانی، رفتارهای خانوادگی، امکانات و تسهیلات و رسانه و تبلیغات بررسی شد. تطبیق پذیری موانع مشارکت ورزشی در این سه حوزه با استفاده از مدل هرمی موانع کرافورد مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، با استفاده از آزمون t تک نمونه ای، میزان تاثیرگذاری هر یک از عوامل سه گانه و آزمون فریدمن موانع اولویت بندی شد و سپس به مقایسه عوامل سه گانه در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار پرداخته شد. نتایج نشان داد در هر دو دسته دبیران زن ورزشکار و غیرورزشکار موانع ساختاری مهمترین و تاثیرگذارترین موانع به حساب می آیند و موانع بین فردی و موانع درون فردی در درجه بعدی اهمیت قرار دارند. اولویت بندی موانع مشارکت ورزشی دبیران در سه حوزه مذکور قابل تطبیق با مدل هرمی موانع کرافورد نبود، بنابراین توجه به موانع ساختاری و زیربنایی در حیطه تحقیق حاضر لازم و ضروری است و برطرف کردن موانع ساختاری گام موثر و مفیدی در ارتقای فرهنگ ورزش و سلامت به حساب می آید.