مجله بیوتکنولوژی کشاورزی
سال:1399 | دوره:12 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

هدف: امروزه، افزایش جهانی قیمت ذرت در جیره طیور سبب جایگزینی گندم به جای ذرت شده است. اما وجود پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای در دیواره سلولی مانع جذب ترکیبات غذایی موجود در گندم توسط طیور می گردند. یکی از روش های حذف پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای موجود در گندم استفاده از آنزیم زایلاناز در جیره ی غذای طیور می باشد. زایلانازها سبب شکسته شدن پیوند اندو بتا (4-1) آرابینوزایلان در دیواره سلولی گندم می شود. هدف از این پژوهش تولید آنزیم نوترکیب مقاوم به حرارت زایلاناز در باکتری E. coli، به عنوان مکمل جیره غذایی طیور می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش ژن مقاوم به حرارت زایلاناز (xynA) در یک سیستم بیان ترشحی باکتریایی شامل: توالی شاین-دالگارنو، سیگنال پپتید ترشحی Usp45 و پروموتر T7 در پلاسمیدpET-22b (+) از باکتریE. coli سویه BL21 (DE3) با استفاده از روش شوک حرارتی کلون شد. جهت القای بیان ژن نوترکیب زایلاناز از القاگر IPTG در زمان های مختلف استفاده گردید. همچنین، بررسی شاخص های کاتالیتیکی نیز طبق روش DNS صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج حاصل از کلونی PCR وجود توالی ژن نوترکیب زایلاناز به طول bp 743 را بر روی ژل آگارز 1 درصد تأیید نمود. ژل اکریل آمید SDS-PAGE، حضور پروتئین با وزن مولکولی kDa 27 را نشان داد. همچنین میزان فعالیت پروتئین نوترکیب به مقدار 47/189 (unit/ml) با استفاده از روش DNS در دمای بهینه ° C65 و 6 pH= تعیین گردید. علاوه بر این، نتایج منحنی میکائیلیس-منتن میزان ثابت میکائیلیس (Km) و حداکثر سرعت واکنش (Vmax) را برای آنزیم نوترکیب زایلاناز به ترتیب 1/4 (mg/ml) و 87 (unit/ml) تعیین نمود. نتیجه گیری: زایلانازها مهمترین آنزیم های مکمل جیره طیور می باشند که در جیره های بر پایه گندم اضافه می شوند. نتایج نشان داد، آنزیم نوترکیب حاصل، دارای فعالیت و غلظت مناسب می باشد و مقاوم به حرارت است. همچنین آنزیم نوترکیب زایلاناز به دلیل خاصیت ترشحی بودن با هزینه اندک قابل استحصال می باشد.

هدف: امروزه، ترکیبات گیاهی با خواص ضد سرطانی و مکانیسم های چند تایی مورد علاقه دانشمندان قرار گرفته اند. مطالعات نشان داده است که برای درمان بیماری های چند عاملی مانند سرطان باید روی ترکیباتی با چند مکانیسم تاکید داشت که یکی از این ترکیبات جالب توجه، عصاره زعفران می باشد. از همین رو در این تحقیق، ارزیابی اثرات عصاره هیدروالکلی کورم زعفران به عنوان داروی ضد تومور بر قابلیت حیات سلول های سرطان گلایوبلاستوم بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه عصاره کورم زعفران (Crocus sativus. L) به روش خیسانده تهیه شد. سلول های سرطان گلایوبلاستوما رده سلولی U87[1]از بانک سلولی پاستور تهیه گردید و چندین بار مورد پاساژ قرار داده تا سلول ها به تعداد لازم رسیدند. سایتوتوکسی دارو و عصاره کورم زعفران هر یک به طور جداگانه و همزمان براساس تست رنگ سنجی MTT با غلظت های معین از دارو و عصاره در تیمارهای 24، 48، 72 ساعت انجام شد و میزان تغییرات آپوپتوژنیک غلظت های 120 و 240 میکرو گرم بر میلی لیتر عصاره و شاهد به روش فلوسایتومتری و پروپیدیوم یداید بررسی شد. همچنین سنجش ROS هر یک از غلظت های عصاره و شاهد به روش فلوریمتری و رنگ آمیزی DCF-DA انجام شد. نتایج: نتایج آزمون نشان داد که بیشترین مقدار سمیت مربوط به تیمار 400 میکرو گرم بر میلی لیتر عصاره با سمیت حدودا 90 درصد و سپس تیمار 200 میکروگرم بر میلی لیتر با سمیت 60 درصد بود. بیشترین مقدار سمیت داروی تموزولامید مربوط به تیمار 125 میکرو مولار با سمیت 55 درصد سلول ها بود. بیشترین مقدار آپوپتوز تیمارهای استفاده شده در 24 و 48 ساعت مربوط به تیمار 240 میکرو گرم بر میلی لیتر عصاره بود که براساس داده های فلوسایتومتری به ترتیب 87 و 95 درصد سلول ها در این تیمار کشته شدند. آزمون ROSدر ساعت 6 نشان داد بیشترین مقدار جذب در غلظت 240 به دست آمد و تیمار 120 میکرو گرم بر میلی لیتر عصاره هیدروالکلی کورم زعفران از لحاظ عدد جذب در کلاس b قرار گرفت. نتیجه گیری: نتایج حاصل از تیمار 24، 48، 72 ساعت عصاره کورم زعفران و تموزولامید نشان از وجود اثرات ضد توموری آنها بر روی سلول سرطانی گلایوبلاستوما داشت و نتایج وابسته به دوز و زمان بودند و در بررسی نتایج میزان اثرات سایتوتوکسیک و آپوپتوژنیک و اکسیداتیو سلولی نشان از معناداری در سطح (p <0. 0001) داشت و مشخص شد که عصاره کورم زعفران می تواند استرس اکسیداتیو در رده سلول سرطانی U87 را تا حد قابل ملاحظه ای افزایش دهد.

هدف: حدود نیمی از ژنوم انسان توسط توالی های تکراری پوشش داده شده است. این توالی ها در ژنوم پستانداران دیگر نیز دارای سهم بسزایی بوده و از این رو مطالعه این بخش ازژنوم می-تواند اطلاعات ارزشمندی را در زمینه تکامل در اختیار محققین قرار دهد. این تحقیق با هدف توالی یابی و گردآوری کل ژنوم شتر های دوکوهانه ایرانی برای شناسایی عناصر متحرک و مطالعه میزان پراکنش آنها در ژنوم این گونه، طراحی و اجرا شد. همچنین نتایج مربوط به شترهای دوکوهانه ایرانی، با شترهای دوکوهانه غیرایرانی و شترهای تک کوهانه مورد مقایسه قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه ژنوم 6 نفر شتر دو کوهانه ایرانی برای شناسایی عناصر متحرک توالی یابی شد. توالی یابی کل ژنوم شترهای دو کوهانه با استفاده از پلتفرم Illumina HiSeq 2000 و به صورت دو انتها انجام گرفت. برای کنترل کیفیت و پالایش خوانش های خام از به ترتیب از نرم افزارهای FastQC و Trimmomatic استفاده شد. با استفاده از برنامه CLC Genomics Workbench گردآوری دنوو شترهای دوکوهانه انجام گرفت. جهت شناسایی عناصر متحرک کل ژنوم نیز از روش شناسایی مبتنی بر همولوژی در برنامه RepeatMasker استفاده شد. نتایج: نتایج گردآوری ژنوم های توالی یابی شده نشان داد که اندازه ژنوم در این نمونه ها در محدوده 9/1 تا Gb 97/1 قرار دارد. در پژوهش حاضر، درصد عناصر متحرک در ژنوم شش شتر دو کوهانه مورد مطالعه، به طور میانگین 89/29 از کل ژنوم گزارش شد. در بین عناصر متحرک شناسایی شده، درصد توالی های LINE برای شترهای دو کوهانه به طور میانگین 58/17 برآورد شد. بطوریکه این توالی ها، بزرگ ترین گروه توالی های تکراری در شترهای دو کوهانه در مطالعه حاضر بودند. توالی های تکراری SINE نسبت به LINE ها مقدار کمتری داشتند بطوریکه که فقط 45/3 درصد از کل ژنوم شترهای مورد مطالعه را به خود اختصاص دادند. مطابق با نتایج شترهای تک کوهانه ایرانی، هیچ عنصر Alu در ژنوم شترهای دوکوهانه ایرانی نیز شناسایی نشد. نتیجه گیری: کمبود اطلاعات ژنومیکی و زیستی در مورد شترها، یکی از عوامل بازدارنده در پیشبرد اهداف و برنامه های اصلاح نژادی در این گونه به حساب می آید. هرچند این مطالعه به تنهایی کافی نیست اما می تواند گامی برای شروع تولید داده های ژنومیکی برای شترها باشد. ادامه این نوع مطالعات و تجمیع اطلاعات زیستی و ژنومیکی در واقع زمینه را برای شروع اصلاح نژاد نوین در شترهای ایرانی فراهم خواهد کرد.

هدف: ایمنوتوکسین ها یکی از امیدبخش ترین روش ها در حوزه های درمانی و به ویژه درمان سرطان می باشند که دارای ساختار منحصر به فرد توکسین-آنتی بادی هستند و با گذراز غشای سلولی و ورود به داخل سلول هدف باعث از بین رفتن سلول هدف می شوند. هدف این پژوهش مهندسی و طراحی آنزیم پانکراس گاوی (RNase A) در جهت فرار از مهارکننده ریبونوکلئازی (RI) به عنوان بخش توکسین در طراحی ایمنوتوکسین های مورد استفاده در حوزه های درمانی می باشد. مواد و روش: پس از بررسی های بیوانفورماتیک با استفاده از نرم افزار PyMol، مهندسی و تعویض آمینواسید هدف در ژن وحشی کد کننده توالی RNase A (K91A) صورت پذیرفت. پروتئین های نوع وحشی و نوترکیب در باکتری E. coli سویه BL21(D3) بیان، refold و با استفاده از ژل SDS-PAGE تایید گردیدند. خالص سازی پروتئین های تولیدی با استفاده از کروماتوگرافی تمایلی تثبیت شده با یون فلزی برای His-tagانجام شد. نتایج: نتایج نشان داد غلظت پروتئین ها برای آنزیم RNase A وحشی و آنزیم نوترکیب به ترتیب 3 و 2/2 گرم بر لیتر بود. نتایج اندازه گیری فعالیت هیدرولازی آنزیم های تولیدی در حضور غلظت های مختلفی از مهار کننده های ریبونوکلئازی نشان داد که واریانت نوترکیب در مقایسه با آنزیم وحشی حساسیت کمتری نسبت به مهارکننده داشته و هم چنین این واریانت افزایش فعالیت کاتالیکی را در حضور مهار کننده نسبت به آنزیم وحشی دارا می باشد. نتایج حاصل از بررسی فعالیت آنزیمی آنزیم نوترکیب نسبت به آنزیم وحشی در حضور و عدم حضور ممانعت کننده ریبونوکلئازی نشان دادند که اثر متقابل بین آنزیمRNase A و مهارکننده ریبونوکلئازی را می توان با دست کاری آمینو اسیدهای درگیر در این برهم کنشمختل نمود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان این گونه استنباط نمود که آنزیم RNase A دارای قابلیت استفاده به عنوان یک داروی امید بخش در مهندسی و تولید ایمنوتوکسین ها می باشد.

هدف: ورس یا خوابیدگی ساقه به عنوان یک عامل محدودکننده تولید در غلات مطرح است. بررسی کمی صفت های بیومکانیکی مانند مقاومت برشی ویژه، مساحت مقطع عرضی، گشتاور اینرسی، انرژی خمشی ویژه، قطر خارجی، ضخامت پوسته، انرژی برشی ویژه، مقاومت خمشی ویژه و ضریب ارتجاعی ساقه که میزان مقاومت ساقه در مقابل ورس را نشان می دهند از اهمیت زیادی برای به نژادگران برخوردار است. با این وجود تا کنون هیچ اطلاعاتی در مورد ژنتیک این صفات وجود ندارد. در این پژوهش QTLهای کنترل کننده صفت های بیومکانیکی ساقه در جمعیت دابل هاپلوئید 225 لاینی حاصل از تلاقی RAC و Kukri بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه 225 لاین از گندم دابل هایپلوئید در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال زراعی 1396-97 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی کشت شد. پس از برداشت، به منظور مطالعه مشخصه های بیومکانیکی ساقه از دستگاه بارگذاری چند منظوره با استفاده از کاوش گر های خمش سه نقطه ای و برشی استفاده شد. نتایج: تجزیه واریانس وجود تنوع ژنتیکی برای این صفات را به خوبی نشان داد. ضریب ارتجاعی (مدول الاستیسیته) ساقه بیشترین مقدار کارایی گزینش (65/21) را به خود اختصاص داد. با توجه به ضریب تغییرات ژنتیکی و میزان کارایی گزینش بالا، می توان از این صفت در گزینش برای مقاومت به ورس در گندم نان بهره جست. ارتفاع بوته بیشترین میزان وراثت پذیری خصوصی (59/0) را بین صفات مورد ارزیابی داشت. مساحت مقطع بیشترین همبستگی را با گشتاور اینرسی (**818/0=r) داشت. دراین پژوهش سه QTL بر روی کروموزوم های A3، D2 و B1 شناسایی شد که به طور هم زمان کنترل ژنتیکی انرژی برشی ویژه و بیشینه مقاومت برشی ویژه را بر عهده داشتند. نتیجه گیری: یک QTL بر روی کروموزم D3 برای ممان اینرسی سطح، دو QTL بر روی کروموزم های A4 و B4 برای انرژی خمشی ویژه، دو QTL بر روی کروموزم های D5 و B4 برای حداکثر مقاومت خمشی ویژه، دو QTL بر روی کروموزم های A4 و B4 برای انرژی خمشی ویژه و یک QTL بر روی کروموزم A5 برای ضریب ارتجاعی شناسایی شدند. با استفاده از گزینش به کمک نشانگر می توان از این QTLهای شناسایی شده در برنامه های به نژادی بهره برد.

هدف: امروزه کشت کاملینا به دلیل بروز بحران های ناشی از مصرف انرژی های فسیلی، علاوه بر مصارف خوراکی، با هدف تولید سوخت زیستی هم مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش حاضر ژن های درگیر در بیوسنتز منولیگنول ها را به لحاظ بیان در مراحل نموی مختلف در دانه روغنی کاملینا بررسی نموده است. منولیگنول ها جریان کربن را یا به سمت تقویت جداره سلول با افزایش لیگنینی شدن می برند و یا به سوی تولید ترکیبات شیمیایی مثل کملکسین هدایت می کنند. هر دو خصوصیت در اعطای مقاومت گیاه به بیماری ها اهمیت دارند. مواد و روش ها: در این مطالعه از داده های TPM مربوط به ژن های کارکردی و عوامل رونویسی درگیر در بیوسنتز منولیگنول در گیاه کاملینا استفاده شد. بیان این ژن ها در مراحل نرمال نموی مختلف دچار تغییر می شوند. با استفاده از زبان برنامه نویسی R این داده ها برای ساده سازی نمایش نتایج، تحلیل گردیدند. نتایج: ژن های CsCCR1 و CsCCR4 به خوبی در بافت های مختلف بیان شدند درحالیکه ژن CsCCR2 به میزان بسیار ناچیزی در شرایط نرمال بیان می شود. در عوض مدارک دیگر نشان دادند که ژن اخیر و ژن CsCCR4 تحت القای قارچ Sclerotinia sclerotiorum در کاملینا افزایش چشمگیری در بیان نشان می دهد. مقایسه شرایط نرمال رشد و مواقع حمله پاتوژن نشان داد که ژن CsCCR4بطور مداوم درحال بیان است و گویای اینست که این ژن همزمان دارای نقش ساختاری و دفاعی می باشد. این دو ژن اخیر می توانند به عنوان منبع بالقوه مقاومت به بیماری مورد بررسی های بیشتر قرار گیرند. بطور خودکار، شبکه های تنظیمی بیان ژن از جمله کلیدهای اصلی نموی و عوامل رونویسی در کاملینا در برقراری تعادل میان دوگانه رشد طبیعی و سازوبرگ های دفاعی حاصل از مسیر بیوسنتز منولیگنول بسته به نوع پیام های دریافتی، عمل می کنند هرچند که پاسخ آفریده شده وابسته به جوهره و هویت رقم می باشد.

هدف پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر خصوصیات فیزیولوژیکی گندم در مرحله گیاهچه ای و بررسی بیان ژن p5cs دخیل در تنش خشکی در سه رقم زراعی گندم می باشد. لذا شناخت مکانیسم های تحمل به تنش خشکی در این ارقام، به منظور بررسی توان گندم در مقابله با سطوح اعمال شده تنش خشکی با توجه به اقلیم کشور، اهمیت می یابد. مواد و روش ها: به این منظور آزمایشی در سال زراعی 1397-1396 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیل اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل فاکتور اول تنش خشکی (35، 60 و 85 درصد ظرفیت زراعی (کنترل)) و فاکتور دوم ارقام گندم (پیشگام، پیشتاز و بهاران) بودند. تنش خشکی در مرحله سه برگی، به مدت 14 روز اعمال گردید و سپس نمونه برداری از گیاهچه ها به منظور بررسی میزان پروتئین کل محلول، قند محلول، محتوای پرولین و بررسی بیان ژن-1-Δ پرولین-5-کروبوکسیل سنتتاز (P5CS) از نمونه بافت برگی انجام گرفت. نتایج نتایج نشان داد با افزایش شدت تنش خشکی میزان پرولین، قند محلول و میزان پروتئین کل افزایش یافت. بیش ترین و کمترین میزان پروتئین کل به ترتیب به رقم پیشگام در شرایط کنترل و تنش شدید تعلق داشت. بیش ترین میزان قند محلول (به ترتیب 76/75 و 26/91 میلی گرم بر گرم وزن تر برگ) در گندم رقم بهاران و تنش شدید خشکی و کمترین آن (به ترتیب 59/57 و 7/48 میلی گرم بر گرم وزن تر برگ) در گندم رقم پیشگام و عدم تنش خشکی به دست آمد. بررسی میزان بیان ژن P5SC نشان داد که میزان رونوشت های این ژن در شرایط تنش افزایش پیدا می کند و این موضوع نشان می دهد که این ژن در پاسخ به تنش در گیاهان نقش مهمی ایفا می کند. رقم بهاران با افزایش بیان ژن P5CS و تولید و تجمع پرولین قابل توجه در تنش خشکی، مقاومت به خشکی بیشتری را نسبت به سایر ارقام نشان می دهد. نتیجه گیری: به طور کلی چنین استنباط می شود که خشکی با القاء بیان ژن کلیدی درگیر در بیوسنتز پرولین (P5CS) موجب افزایش سطح پرولین برگ ها شده و نیز با تجمع قند محلول احتمالا سبب تحمل بیشتری به تنش در ارقام می گردد.

هدف: منابع ژنتیکی حیوانات در تأمین امنیت غذایی و حفظ تنوع ژنتیکی نقش حیاتی دارند. ایران با منابع ژنتیک دامی متنوع حدود 44/8 میلیون راس گاو دارد و در این میان گاوهای بومی با تعداد 2044000 رأس حدود 27 درصد جمعیت دام سنگین کشور را به خود اختصاص داده اند. این نژادها به شرایط مختلف اقلیمی ایران سازگاری یافته و تنوع ژنتیکی آن ها ناشی از روند اهلی سازی آن ها در طی قرن ها می باشد. نژادهای بومی دارای ویژگی های منحصر به فردی همچون ژن مقاومت به بیماری بوده و حضور واریانت اللی A2 در شیر برخی از گاوهای بومی تایید شده است. براساس آمارها، کاهش 27 درصدی در جمعیت نژادهای بومی از سال 1382 تا سال 1397 مشاهده شده است. این در حالی است که جمعیت های آمیخته با نژاد خارجی در طی چند دهه گذشته افزایش یافته و رشدی حدود 22 درصد داشته اند. لذا هدف از این مقاله مروری از وضعیت گاوهای بومی کشور و استراتژی های حفاظتی می-باشد. حفظ و حراست از نژادهای گاو بومی: اقداماتی جهت حفظ نژادهای بومی از جمله، ایجاد ایستگاه های گاو بومی، اجرای پروژه های ترکیب ژنی جهت حفظ سهم بومی، پروژه های ژنومیک گاو بومی، مشارکت با بخش خصوصی جهت خالص سازی توده های بومی، تخصیص یارانه های بلاعوض، ذخیره مواد ژنتیکی در بانک های ژنی در مرکز اصلاح نژاد دام و مرکز ملی ذخایر ژنتیکی انجام گرفته است ولی این اقدامات منجر به رضایت مندی پرورش دهندگان و پرورش اقتصادی نگردیده است. نتایج: برنامه های حفاظت از منابع ژنتیکی حیوانی در کشورهای در حال توسعه با چالش های مختلفی روبرو بوده و تلاش برای حفاظت از آن ها بنا به دلایلی حداقل می باشد. عمده ترین دلیل کاهش نژادهای بومی در ایران شامل عدم وجود توجیه اقتصادی و آمیخته-گری با نژادهای خارجی می باشد. بنابراین، استراتژی آینده برای نژادهای بومی بایستی برنامه ریزی جهت بهبود نژادی و حفاظت ژنتیکی باشد. نتیجه گیری: تدوین استراتژی میان مدت و بلند مدت اصلاح نژادی باتوجه به پتانسیل هر کدام از نژادها در مناطق مختلف به صورت جداگانه و سیاست گذاری و ارائه برنامه های راهبردی راهکار مناسبی می باشد. لذا، علاوه بر اقتصادی ساختن دام های بومی و ایجاد بانک های ژنی منطقه ای، مشارکت دامداران، سازمان های دولتی و غیر دولتی و همچنین برای اقدامات حفاظتی موثر، هماهنگی و همکاری مناسب بین سازمان های مختلف، موسسات تحقیقاتی، دانشگاهی و انجمن های علوم دامی و شرکت های اصلاح نژادی (دانش بنیان) مورد نیاز می باشد.

هدف: برآوردها نشان می دهد که در دنیا تقریبا سی میلیون راس بز و در ایران حدودا پنج میلیون راس بز کرکی در حال نگهداری و پرورش است. یکی از با اهمیت ترین این نژادها بز کرکی راینی است. هورمون های استروئیدی از طریق تنظیم رونویسی ژن های هدف وظایف فیزیولوژیکی خود را انجام می دهند. به طوری که گیرنده های این هورمون ها از طریق شبکه های رونویسی در پوکی استخوان، التهاب و سرطان نقش ایفا می کنند. گیرنده استروژن (ER) یک فاکتور رونویسی است که واسطه عملکرد هورمون استروژن در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیکی و آسیب شناختی است. دو گیرنده استروژن وجود دارد، ESR1 و ESR2که در اندام های تولید مثلی واقع شده اند. میزان تولید مثل، به ویژه باروری، یکی از مهم ترین صفات اقتصادی در تولید حیوانات است و توسط عوامل ژنتیکی و محیطی تنظیم می شود. لذا، هدف این پژوهش بررسی پروفایل بیانی ژن ESR2 در بافت های مختلف بز کرکی راینی با استفاده از Real Time PCR بود. مواد و روش ها: نمونه گیری از بافت های بیضه، تخمدان، رحم، پستان، مغز، کلیه و قلب یک راس بز نر و یک راس بز ماده در کشتارگاه انجام شد (از هر بافت 3 تکرار). از بافت های مورد نظر استخراج RNA کل انجام و کیفیت و کمیت آن ارزیابی شد. سپس cDNA ساخته و Real Time PCR اجرا شد. همچنین از ژن خانه دار GAPDH به عنوان کنترل استفاده شد. منحنی های ذوب بررسی و تجزیه و تحلیل داده های حاصل از Real Time PCR انجام شد. نتایج: نتایج منحنی های Real Time PCR و مشاهده نتایج الکتروفورز محصولات PCR روی ژل آگارز 2 درصد نشان داد که ژن ESR2 در بافت های بیضه، تخمدان، رحم، پستان، مغز، کلیه و قلب بیان شده است. بیشترین میزان بیان در تخمدان و سپس مغز و رحم مشاهده شد و کمترین سطح بیان مربوط به بافت های کلیه، قلب و بیضه بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و نتایج سایر محققین می توان نتیجه گرفت که ESR2 نقش مهمی در باروری ماده ها دارد، در پژوهش حاضر مشخص شد ESR2در بافت تخمدان نسبت به بافت های دیگر بسیار بیشتر بیان می شود. لذا، ESR2 به احتمال زیاد برای باروری ماده ها بسیار ضروری هستند و نتایج این پژوهش را برای پژوهش های آینده جهت توصیف نقش ژن ESR2 به عنوان یک ژن کاندیدا برای باروری بهتر و فیزیولوژی طبیعی در حیوانات اهلی، به ویژه بز فراهم کرده است.

هدف: پروتئین HSP90 یکی از اعضای خانواده پروتئین های شوک گرمایی است که در پاسخ به استرس های محیطی تولید شده و نقش های مختلفی در سلول دارد. در این مطالعه تغییر بیان ژن HSP90 در ساعات مختلف روز و رابطه آن با دمای محیط و تردد زنبور عسل کارگر مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش: تردد زنبور عسل چراگر در جلوی دریچه کندو و دمای محیط در پنج زمان مختلف روز (ساعت های 7: 00، 9: 30، 12: 00، 14: 30 و 17: 00) طی سه روز اندازه گیری شد. بیان نسبی ژن HSP90 نیز طی این پنج زمان با استفاده از روش Real-time PCR اندازه گیری شد. برای آنالیز آماری داده های دما و تردد زنبور عسل، اثر روز به عنوان بلوک (اثر تصادفی و هر روز به عنوان یک بلوک) و اثر زمان های مختلف روز به عنوان اثر ثابت در مدل مد نظر قرار داده شد. همچنین تابعیت بین این صفات نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که ساعت های مختلف روز اثر معنی داری بر تردد زنبور عسل و بیان نسبی ژن HSP90 دارد (01/0 > P). حداکثر و حداقل دمای محیط به ترتیب در ساعت های 12: 00 ظهر و 7: 00 صبح ثبت شد. حداکثر و حداقل تردد زنبورهای چراگر نیز به ترتیب در ساعت های 17: 00 و 12: 00 ظهر حاصل شد. به علاوه اینکه بیشترین و کمترین میزان بیان نسبی ژن HSP90 در ساعت های 12: 00 و و7: 00 ملاحظه شد. نتایج آنالیز تابعیت مشخص کرد که تردد زنبور کارگر و بیان نسبی ژن HSP90 با افزایش دمای محیط افزایش می یابد؛ البته تردد زنبورها در دمای بالاتر از 39 درجه سلسیوس کاهش یافت. به علاوه، تردد زنبورهای کارگر تا افزایش سه برابری بیان ژن HSP90، افزایشی بود و بعد از آن روند کاهشی داشت. نتیجه گیری: بطور کلی روند تردد زنبور عسل، دمای محیط و بیان نسبی ژن HSP90 طی روز الگوی مشخصی داشت. افزایش دما و وارد شدن یک تنش دمایی در اواسط روز باعث افزایش بیان ژن HSP90 و در نتیجه کاهش تردد زنبور عسل شد. توصیه می شود به منظور بهینه سازی تردد زنبورهای عسل جهت جمع آوری شهد، مدیریت لازم جهت کنترل این تنش دمایی اعمال شود.