طب مکمل
سال:1398 | دوره:9 | شماره:3 (پیاپی 32) |تعداد مقالات:8

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

مقدمه: موکوزیت ناشی از رادیوتراپی سر و گردن شیوع بالایی دارد. با وجود این، طب رایج در پیشگیری و درمان این ضایعه کاملاً موفق نبوده است. بنابراین، می توان از توان بالقوه طب ایرانی، به منظور پیش گیری و درمان خوراکی یا موضعی این عارضه، استفاده کرد. مواد و روش ها: در این مطالعه کلیدواژه های موکوزیت، رادیوتراپی سر و گردن، قلاع و زخم های دهانی در بین کتاب های مرجع و معتبر طب سنتی ایران مانند کتاب قانون، ذخیره خوارزمشاهی، الحاوی، خلاصه التجارب، طب اکبری، اکسیر اعظم، خلاصه الحکمه و مخزن الادویه و همچنین پایگاه های اطلاعاتی اسکوپوس، وب آو ساینس و پابمد از سال 1995 تا سال 2018 بررسی شد. یافته ها: با مقایسه زخم های دهانی، از دیدگاه طب ایرانی موکوزیت ناشی از رادیوتراپی، بیشترین شباهت بین موکوزیت با قلاع دموی و بثور صغار متقرح است که البته هر دوی این ضایعات، درمان یکسانی دارند. به منظور پیش گیری و درمان این زخم ها، راهکارهای مختلفی درخصوص اصلاح سبک زندگی توصیه شده است. علاوه بر این، با توجه به سبب گرمی و حرارت و خشکی در ایجاد موکوزیت، گیاهانی که باعث ایجاد خاصیت سردی و رطوبت و حفظ انسجام بافتی درکل بدن و ناحیه دهان می شوند، می توانند با خاصیت ضد التهابی و آنتی اکسیدانی و آنتی بیوتیکی به صورت موضعی و خوراکی در پیش گیری و درمان موکوزیت استفاده شوند. نتیجه گیری: موکوزیت دهانی بیشترین شباهت را به قلاع دموی داشته و به دلیل دیدگاه متفاوت طب سنتی ایران به مقوله سلامت و بیماری، اصلاح سبک زندگی در کنار تدابیر درمانی در کنترل موکوزیت ناشی از رادیوتراپی سر و گردن می تواند راهگشا باشد.

مقدمه: مکمل بورون عنصر مفید و ضروری برای انسان است که سازمان غذا و داروی آمریکا نیز آن را تأیید کرده است. از آنجا که امروزه استفاده از مکمل های غذایی در درمان بیماری ها بسیار مورد توجه است، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر خواص دارویی مکمل بورون در پیشگیری و درمان بیماری های مختلف در جهان به صورت یک مطالعه مروری منظم انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مروری به منظور بررسی مطالعات انجام شده مرتبط با خواص دارویی مکمل بورون در پیشگیری و درمان بیماری ها جست وجو در پایگاه های آی اس آی، اسکوپوس، پابمد، ساینس دیرکت، گوگل اسکولار، سید، مگیران و ایران مدکس با کلیدواژه های مکمل بورون یا مشتقات آن (اسید بوریک یا فرکتوبورات کلسیم)، درمان، پیش گیری، supplementation Boron یا مشتقات آن Boric acid یا Calcium Fructoborate Treatment, prevention, بدون محدودیت زمانی تا جولای 2019 صورت گرفت. مقالاتی که بر اساس معیار جداد نمره 3 یا بیشتر را داشتند، وارد مطالعه شدند. یافته ها: در این مطالعه تعداد 15 آیتم از اثرات پیش گیری و درمانی مکمل بورون از مجموع 67 مقاله ای که دارای معیار ورود به مطالعه بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. تمام مطالعات انجام شده مؤید اثر مطلوب مکمل بورون در زمینه های درمان و پیش گیری بودند و در هیچ کدام عارضه جانبی گزارش نشده بود. نتیجه گیری: علائم کمبود بور نظیر فراموشی، پوکی استخوان، بیماری های دژنراتیو، اختلالات هورمونی و کاهش میل جنسی شایع است و این کمبود، عوارض جانبی بسیاری دارد که می توان از آن جلوگیری کرد. بنابراین، استفاده از آن باید به عنوان یک توصیه غذایی و جایگزین مناسب به جای داروهای شیمیایی رایج توصیه شود.

مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر دریافت مکمل اسیدهای آمینه شاخه دار بر پاسخ کینتیک اکسیژن و زمان رسیدن به واماندگی در دختران تمرین کرده بود. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون 20 دختر تمرین کرده با میانگین و انحراف معیار سنی 0/5± 21/3 شرکت کردند. آزمودنی ها پس از اعلام موافقت کتبی برای حضور در مطالعه، به طور تصادفی به دو گروه 10 نفری تقسیم شدند. یک گروه، مکمل اسیدهای آمینه شاخه دار (45 میلی گرم / کیلوگرم / روز) را در 7 روز دریافت کردند و گروه دیگر نیز برای 7 روز دارونمای میکروکریستالین سلولز را با کالری یکسان با مکمل گروه اول دریافت کردند. در روز هفتم جهت اندازه گیری حداکثر اکسیژن مصرفی، آزمودنی ها یک آزمون بیشینه ورزشی را تا سرحد واماندگی روی دوچرخه کارسنج انجام دادند. به منظور ارزیابی کینتیک اکسیژن، تبادل گازهای تنفسی با دستگاه گاز آنالایزر به روش نفس به نفس اندازه گیری شد. داده ها ﺑ ﺎ آزﻣ ﻮ ن ﺗ ﺤ ﻠ ﯿ ﻞ واریﺎ ﻧ ﺲ با اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری 5 درصد بررسی شد. یافته ها: مکمل سازی اسیدهای آمینه شاخه دار حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی ها حین آزمون ورزشی را از 0/8± 1/5 دقیقه به 0/5± 1/9 دقیقه رساند (P<0/04) و زمان رسیدن به واماندگی آنان را از 3/1± 13/5 دقیقه به 2/1± 16/6 دقیقه (P<0/02) رساند که نشانگر افزایش معنی دار آن است. شاخص های کینتیک جذب اکسیژن ازجمله کسر اکسیژن (P<0/01)، ثابت زمانی اول (P<0/02) و ثابت زمانی دوم (P<0/01) در گروه آزمایشی اسیدهای آمینه شاخه دار سریع تر از گروه آزمایشی دارونما بود. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود دریافت یک هفته مکمل اسیدهای آمینه شاخه دار به میزان 45 میلی گرم / کیلوگرم / روز کینتیک جذب اکسیژن را سرعت می بخشد و ممکن است در افزایش ظرفیت استقامتی افراد مؤثر باشد.

مقدمه: هدف این مطالعه، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی همراه با مکمل پیکولینات کروم بر سطح سرمی آنزیم های کبدی و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای دیابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: نمونه آماری این پژوهش را 30 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 با میانگین و انحراف معیار وزن 6/3± 75/1 کیلوگرم و شاخص توده بدن 2/3± 26/1 کیلوگرم بر مترمربع تشکیل دادند که به طور تصادفی به سه گروه مساوی (دو گروه تجربی و یک گروه کنترل ) تقسیم شدند: گروه های تجربی علاوه بر هشت هفته تمرین مقاومتی مکمل پیکولینات کروم به مقدار 400 میکرو گرم در روز و یا دارونما مصرف نمودند. سطوح سرمی آنزیم های کبدی، انسولین و قند خون قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد (0/05>P). یافته ها: تمرین مقاومتی به همراه مصرف مکمل کروم (P=0/04) و مقاومتی همراه با دارونما (P=0/011) موجب کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین نسبت به گروه کنترل شد. همچنین تمرین مقاومتی به همراه مصرف مکمل پیکولینات کروم (P=0/01) موجب کاهش معنادار نسبت محیط کمر به لگن (P=0/04) و درصد چربی (P=0/01) نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. تمرین مقاومتی به همراه مصرف پیکولینات کروم (0/01=P) و مقاومتی همراه با دارونما (P=0/01) موجب کاهش معنادار ALT و AST نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. نتیجه گیری: تمرین مقاومتی به همراه مصرف مکمل پیکولینات کروم تأثیر بیشتری از هر یک از این موارد به تنهایی در بهبود وضعیت آنزیم های کبدی در بیماران دیابتی نوع 2 دارد.

مقدمه: بیماری سرطان و درمان های ارائه شده، بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان پستان تأثیر دارد. تهوع و استفراغ یکی از رایج ترین عوارض شیمی درمانی است. امروزه برای درمان این عارضه، در کنار درمان های معمول از روش های طب مکمل استفاده می شود. این مطالعه با هدف تأثیر مکیدن یخ حاوی آب ساده بر تهوع و استفراغ حین شیمی درمانی انجام شد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 60 بیمار مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی با رضایت آگاهانه به طور تصادفی در دو گروه «کنترل» و «آزمایش(یخ حاوی آب ساده)» قرار گرفتند. در گروه آزمایش 30 قطعه یخ به حجم یک سی سی در حین شیمی درمانی و در گروه کنترل 30 سی سی آب معمولی داده شد. میزان تهوع بر اساس مقیاس عددی VAS و استفراغ بر اساس تعداد موارد بروز ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نسخه 16 نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: با توجه به مقایسه میانگین و انحراف معیار تهوع در گروه آزمایش 1/9± 1/268 و میانگین و انحراف معیار تهوع در گروه کنترل 2/9± 1/787، نشان دهنده معنی دار بودن مداخله در مورد تهوع است (P=0/015) اما با توجه به مقایسه میانگین استفراغ در گروه آزمایش 0/2± 0/406 و میانگین و انحراف معیار استفراغ در گروه کنترل 0/266± 0/499، نشان دهنده معنی دارنبودن مداخله در مورد استفراغ است (P=0/549). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، استفاده از یخ حاوی آب ساده بر تهوع ناشی از شیمی درمانی مؤثر است، اما بر استفراغ ناشی از شیمی درمانی تأثیر ندارد.

مقدمه: یکی از مشکلات رایج بیماران زیر عمل جراحی قلب باز، اختلال معیارهای فیزیولوژیک به دنبال اضطراب است که می تواند بر نتایج عمل جراحی اثرگذار باشد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آرام سازی بنسون بر معیارهای فیزیولوژیک بیماران کاندید عمل جراحی قلب باز انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی است که بر روی 90 بیمار کاندید عمل جراحی قلب باز بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی آجا در شهر تهران در سال 1394 انجام شده است. واحدهای مورد پژوهش به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در هر دو گروه، معیارهای فیزیولوژیک بیماران عصر روز قبل از عمل جراحی اندازه گیری شد. سپس آرام سازی بنسون صبح روز عمل در گروه آزمایش انجام و معیارهای فیزیولوژیک (تنفس، نبض، فشار خون سیستول و دیاستول) هر دو گروه بعد از مداخله کنترل شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نسخه 21 نرم افزار SPSS با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های کای اسکوئر، تی زوجی و تی مستقل) انجام شد. P کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: قبل از مداخله، اختلاف معناداری بین گروه ها از نظر سطح معیارهای فیزیولوژیک وجود نداشت. اما بعد از مداخله اختلاف معناداری بین گروه های مورد مطالعه به لحاظ کلیه متغیر های فیزیولوژیک وجود داشت (001/0>P). همچنین نتایج آزمون تی زوجی نشان داد اختلاف معناداری بین مراحل قبل و بعد از مداخله، در هر دو گروه از نظر متغیرهای فیزیولوژیک به جز فشار خون دیاستول وجود داشت. نتیجه گیری: آرام سازی بنسون به طور معناداری موجب بهبود معیارهای فیزیولوژیک بیماران کاندید عمل جراحی قلب باز شد. بنابراین پیشنهاد می شود پرستاران از این روش به عنوان یکی از روش های طب مکمل و غیردارویی برای بهبود سطح معیارهای فیزیولوژیک بیماران کاندید عمل جراحی قلب باز استفاده کنند.

هدف: جوش نخوردن شکستگی در استخوان های بلند اندام تحتانی حائز اهمیت بسیاری است. از این جهت که این استخوان ها متحمل وزن بدن است. عللی که برای جوش نخوردن شکستگی ذکر شده است: شامل 1. ناپایداری و بی حرکتی وضعیت قطعات شکستگی؛ 2. عدم جریان خون کافی به محل شکستگی؛ 3. میزان آسیب پریوست و نکروز سلول های پریوستال که باز به جریان نداشتن کافی خون بر می گردد. درمان جوش نخوردن شکستگی در طب رایج به دو صورت است: درمان غیرجراحی که شامل فیزیوتراپی و استفاده از امواج صوتی یا الکترومغناطیسی و یا تزریق پروتئین MBP، جهت تحریک استخوان سازی است. درمان جراحی با هدف تثبیت قطعات شکسته به صورت فیکساسیون های داخلی و خارجی است و نهایتاً پیوند استخوان به شکل آلوگرافت و اتوگرافت قرار می گیرد تا محل شکستگی پر شود. شرح مورد: بیمار آقای 29 ساله ای است که در 21 سالگی در اثر تصادف، دچار شکستگی در ناحیه استخوان ران می شود و طی هشت سال تحت درمان غیرجراحی و جراحی و نهایتاً پیوندهای الوگرافت و اتوگرافت قرار می گیرد. ولی متأسفانه هیچ کدام از درمان ها مؤثر نبوده و پیوندها موفقیت آمیز نبوده و دچار پس زدن و عفونت می شوند و از طرفی با نکروز سر استخوان های شکسته مواجه می شوند. با همه این اقدامات پزشکی، بیمار ناامید از درمان، تحت تدابیر طب سنتی قرار می گیرد از جمله اصلاح سبک زندگی و تغذیه و اصلاح مزاج و درمان با داروهای طب سنتی و زالودرمانی. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بعداز شش ماه درمان، نواحی گانگره کاملاً برطرف شده و استخوان های جدید در نواحی بین شکستگی ایجاد می شود و علائم بیمار بهبودی می یابد. با گسترش آموزش و پژوهش در حوزه طب ایرانی می توان باعث پیشرفت درمان هایی بر اساس طب ایرانی مؤثر، غیرتهاجمی و کم هزینه شد که سهم بسزایی در افزایش کیفیت زندگی فرد و اجتماع خواهد داشت و نیز از هزینه های گزاف مادی و معنوی جراحی و قطع عضو جلوگیری می کند.