مطالعات مدیریت بر آموزش انتظامی
سال:1400 | دوره:14 | شماره:53 (پیاپی 53) |تعداد مقالات:6

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی آموزش مهارت های زندگی بر رفتارهای پرخطر و نشانه های بیمارگون در نوجوانان دختر انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح آن به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دختران نوجوان متوسطه شهر ورامین در سال تحصیلی 99-1398 بود. نمونه پژوهش 30 نفر بودند، که به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت گمارش تصادفی به صورت یکسان در دو گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش در 10جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش مهارت های زندگی قرار گرفتند؛ درحالی که اعضای گروه کنترل هیچگونه مداخله آموزشی را دریافت نکردند. ابزار جمع آوری داده ها، مقیاس سلامت روانی SCL90 و خطرپذیری نوجوانان ایران LARS بود. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج نیز علاوه بر استفاده از شاخص های آمار توصیفی، از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که آموزش مهارت زندگی بر رفتارهای پرخطر دختران نوجوان تأثیر داشته است (P<0/05). همچنین نتایج نشان داد که آموزش مهارت زندگی بر نشانه های بیمارگون در دختران نوجوان تأثیر داشته است (P<0/05). نتیجه گیری: بنابراین نتیجه گیری می شود که آموزش مهارت های زندگی به مثابه مهارت های زیربنایی سلامت روان رویکردی موثر بر کاهش رفتارهای پرخطر و نشانه های بیمارگون در دختران نوجوان می باشد.

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مطالعه تطبیقی سبک های فرماندهی در پلیس های ایالات متحده آمریکا، انگلستان، استرالیا، ترکیه و جمهوری اسلامی ایران بود. روش: روش انجام پژوهش به شیوه تطبیقی مورد محور می باشد. به همین منظور صرفاً بر مطالعات 10 سال اخیر تمرکز شد. به همین دلیل به بررسی سایت های اینترنتی کشورهای مورد بررسی، پژوهش های متعددی استخراج شد که پس از مطالعه آنها و حذف موارد نامرتبط یا کمتر مرتبط، 38 پژوهش (مقاله، پایان نامه یا طرح پژوهشی) گزینش و مبنای مطالعه تطبیقی کیفی قرار گرفتند. یافته ها: بر اساس پژوهش های انجام شده در پلیس کشورهای مورد بررسی، نتایج نشان داد که سبک های رهبری تحولی، تلفیقی (تحولی و تبادلی)، رهبریِ فعال و سرمشق بودن، رهبری اخلاقی، رهبری مشارکتی (رابطه مدار) و رهبری موقعیتی با بسیاری از پیامدهای مثبت سازمانی در رابطه بودند؛ در حالی که سبک های رهبری عدم مداخله (منفعل/ اجتنابی) و اقتدارگرایی با افزایش پیامدهای منفی در سازمان همراه بودند. نتایج: بر اساس مجموع نتایج حاصله، در درجه اول سبک رهبری تحولی و در درجه دوم سبک رهبری تلفیقی (سبک رهبری تحولی و تبادلی با هم) از بیشترین حمایت و پشتیبانی پژوهشی در خصوص منتج شدن به پیامدهای مثبت سازمانی برخوردار بودند.

زمینه و هدف: نیروی دریایی به عنوان بخشی از ارتش جمهوری اسلامی ایران مأموریت دارد تا با عنایت به گستردگی و وسعت مرزهای آبی کشوربا ارتقای توان رزمی نیروی خود، در حفاظت از مرزهای منابع استراتژیک جامعه کوشا باشد. در همین راستای ارتقای توان رزمی نیازمند مطالعه بر روی عوامل مهم و حیاتی از جمله آموزش هایی است که مبتنی بر ارتقای مهارت های کلیدی است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارتباط میان اثربخشی آموزش های دانشگاهی نیروی دریایی مبتنی بر مهارت و توان رزمی کارکنان نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران است. روش: تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق، کلیه افسران فارغ التحصیل به تعداد 368 بوده اند. با استفاده از جدول کرجسی مورگان تعداد 190 نفر به عنوان نمونه تحقیق تعیین شده و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسش نامه استاندارد می باشد. روایی محتوایی ابزار پس از بررسی گروهی از اساتید گروه علوم تربیتی مورد تایید قرار گرفت. ضرایب حاصل از محاسبه آلفای کرونباخ پایایی ابزار را نیز تایید نمودند. یافته ها: یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که اثربخشی آموزش های مبتنی بر مهارت با توان رزمی ارتباط معنی دار دارد. با توجه به نتایج آزمون فرضیه ها، مقدار ضریب همبستگی به دست آمده 0/892 نشان گر همبستگی قوی بین متغیر های پیش بین (اثربخشی آموزش های مبتنی بر مهارت فنی، مهارت انسانی و مهارت ادراکی) و متغیر وابسته (توان رزمی کارکنان) می باشد و مقدار ضریب تعیین تعدیل شده 0/793 نشان گر آن است که متغیر های پیش بین توانسته اند 79 درصد از توان رزمی افسران نداجا را فراهم نمایند. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها پیشنهاد می گردد به منظورارتقای توان رزمی کارکنان نیروی دریای ارتش جمهوری اسلامی ایران اولاً تفکیک آموزش های کاربردی بر اساس مهارت های فنی، انسانی و ادراکی لازمه و ضرورت مهم در برنامه ریزی درسی محسوب شده و در گام بعدی سنجش اثربخشی این سری از آموزش ها پایه ای برای اصلاحات لازم در نظام آموزشی این گروه از کارکنان کلیدی جامعه خواهد بود.

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تفکر انتقادی و سلامت اجتماعی با گرایش به رفتارهای پرخطر در میان دانش آموزان مدارس مقطع متوسطه اول شهرستان میاندوآب انجام شد. روش: تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها توصیفی و پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان مدارس مقطع متوسطه اول شهرستان میاندوآب و نمونه آماری شامل 342 نفر از این دانش آموزان که تعداد نمونه بر اساس فرمول کوکران برآورد شد، می باشد. روش نمونه گیری مورد استفاده تصادفی طبقه ای بود. داده های پژوهش به وسیله پرسشنامه های سه گانه (پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان ایرانی (IARS) هنجاریابی شده توسط زاده محمدی و همکاران و (پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز در بنیاد علمی مک آرتور ایالات متحده آمریکا در سال 2004) و (پرسشنامه تفکر انتقادی ریتکس هنجاریابی شده توسط کاظمیان (1396) گردآوری و با استفاده از آزمون های آماری پیرسون و رگرسیون با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: مولفه های تفکر انتقادی با توجه به سطح معناداری 0/05 و مقدار t پایین تر 1/96-دارای تاثیر منفی و معنادار بر گرایش به رفتارهای پرخطر می باشند. با توجه به مقدار ضریب تاثیر (Beta) میزان تاثیر خلاقیت بر گرایش به رفتارهای پرخطر 20/5 درصد، میزان تاثیر بالندگی بر گرایش به رفتارهای پرخطر 19/9 درصد و میزان تاثیر تعهد بر گرایش به رفتارهای پرخطر 61/6 درصد می باشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، تفکر انتقادی و مولفه های آن و همچنین سلامت اجتماعی و مولفه های آن رابطه منفی و معنی دار با گرایش به رفتارهای پرخطر در میان دانش آموزان مدارس مقطع متوسطه اول شهرستان میاندوآب دارد.

زمینه و هدف: افراد تاب آور و سازگار با فراهم نمودن روابط صمیمانه، می توانند نقش مؤثری بر ارتقای بهداشت روانی خود و جامعه داشته باشند. این پژوهش با هدف «تاثیر آموزش مهارت های برقراری ارتباط مؤثر بر تاب آوری و سازگاری اجتماعی دانشجویان یکی از دانشگاه های نظامی» انجام گرفته است. روش: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه انجام شد. به این منظور 30 نفر از دانشجویان یکی از دانشگاه های نظامی به روش نمونه گیری در دسترس در سال تحصیلی 98 انتخاب و در دو گروه آزمایشی (15) و کنترل (15) قرار گرفتند ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسش نامه سازگاری بل (1961) بود که در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل گردید و آلفای کرونباخ پرسش نامه در این پژوهش به ترتیب 0/80 و 0/86 می باشد. پس از تکمیل پیش آزمون، گروه مداخله هشت جلسه 90 دقیقه تحت آموزش مهارت های ارتباط مؤثر قرار گرفتند. داده ها با روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معناداری را در سازگاری اجتماعی و تاب آوری نشان دادند (p<0/01). نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که می توان آموزش مهارت های ارتباطی را به عنوان روش مؤثری برای افزایش سازگاری و تاب آوری دانشجویان نظامی در نظر گرفت و از آن در مراکز آموزشی و دانشگاهی استفاده کرد.

زمینه و هدف: مربیان مراکز آموزش عمومی ناجا تحت تأثیر انواع استرس قرار می گیرند. با این وجود به دلیل اهمیت بالای کارآیی این نیروها بر تربیت و آموزش نیروهای انسانی ماهر و ارزشمند، تأثیرات منفی استرس شغلی در آنان می تواند مضرات بسیاری را برای ناجا به بار بیاورد. بر این اساس تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر استرس شغلی بر کارآیی مربیان در یکی از مراکز آموزش عمومی ناجا انجام شده است. روش: جهت سنجش متغیرهای تحقیق از دو پرسش نامه استرس شغلی و پرسش نامه کارآیی مربیان استفاده گردید. شاخص های پرسش نامه تحقیق از مطالعات مرتبط و پیشینه تحقیق اخذ شده سپس بر اساس شرایط تحقیق و محیط مورد مطالعه بومی سازی گردید. جامعه آماری این تحقیق مربیان آموزشی یکی از مراکز آموزش عمومی در تابستان سال 1398 بودند. به دلیل محدود بودن جامعه آماری تحقیق از روش تمام شماری استفاده شده و ابزار پژوهش در بین تمامی مربیان آموزشی شاغل توزیع گردید. روایی و پایایی مدل تحقیق و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تائیدی در نرم افزار SMART PLS انجام شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که استرس شغلی تأثیر منفی و معنی داری بر کارآیی مربیان و ابعاد آن (انضباط، آموزش فنون، انگیزش، مهارت ارتباطی و مهارت آموزشی) در مرکز آموزش عمومی مربوطه دارد. نتیجه گیری: این تحقیق برای نخستین بار به این نتیجه رسید که با کاهش استرس شغلی در میان مربیان مراکز آموزشی و افزایش کیفیت زندگی کاری، کارآیی آنان بهبود یافته و در نتیجه کیفیت آموزش فراگیران نیز افزایش می یابد.