مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن سینا
سال:1400 | دوره:29 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

مقدمه تداخلات دارویی یکی از مشکلات ناشی از تجویز غیرمنطقی داروها و یکی از علل شایع مرگ و میر در بیماران است. از آنجایی که تداخلات دارویی معمولا قابل پیش بینی اند، بنابراین قابل اجتناب و مدیریت هستند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی فراوانی تداخلات دارویی و فاکتورهای مرتبط با آن در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان بعثت همدان است. روش کار این مطالعه مقطعی در سال 99-1398 در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان بعثت همدان روی پرونده بالینی بیماران انجام شد. داده ها، جهت تعیین نوع تداخلات دارویی بر اساس تداخلات موجود در سایت Up To Date و RxList بررسی شد. سایر اطلاعات از پرونده بالینی بیماران گرفته شد. همه اطلاعات در یک چک لیست از پیش طراحی شده ثبت گردید. نهایتا داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 و روش های توصیفی-تحلیلی مناسب، تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین تعداد تداخل دارویی کل به ازای هر پرونده 4/91 ± 5/94 بود. بیش تر تداخلات از نظر سطح خطر تداخل از نوع C (63/89 %)، از نظر شدت تداخل از نوع متوسط (67/66 %)، از نظر سطح مستند بودن تداخل از نوع متوسط (70/90 %) و از نظر دسته بندی تداخل از نوع قابل توجه (44/76 %) بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله، اقامت طولانی مدت در یک بخش مراقبت های ویژه، افراد مسن و چند دارویی، از مهم ترین عوامل مهم مرتبط با وقوع تداخلات دارویی-دارویی هستند. این نتایج، اهمیت توجه بیش تر به نظارت و کنترل داروهای تجویز شده را در این بیماران نشان می دهد.

مقدمه حاملگی پس از موعد به حاملگی هایی گفته می شود که بیش از 42 هفته کامل (294 روز) از اولین روز آخرین قاعدگی تداوم یابد. با افزایش سن حاملگی میزان عوارض و مرگ و میر مادری و جنینی به طور مشخصی افزایش می یابد. در بین روش های دارویی، میزوپروستول به طور گسترده برای آماده سازی دهانه رحم در حاملگی های پس از موعد مورد استفاده قرار می گیرد. اما امروزه با توجه به عوارض بالای میزوپروستول مخصوصا افزایش نیاز به سزارین از برخی از روش های طب مکمل برای آماده سازی دهانه رحم استفاده می کنند. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر میزوپروستول و کپسول روغن گل مغربی با میزوپروستول بر روش زایمان در حاملگی های پس از موعد بود. روش کار این مطالعه در سال 1397، به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور بر روی 130 زن باردار با حاملگی پس از موعد که به بخش زایمان بیمارستان بعثت شهر سنندج مراجعه کرده بودند، انجام شد. نمونه ها به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه (گل مغربی و میزوپروستول و پلاسبو و میزوپروستول) تخصیص یافتند. در گروه گل مغربی و میزوپروستول، یک کپسول 500 میلی گرمی روغن گل مغربی به صورت واژینال و 25 میکروگرم میزوپروستول به صورت زیرزبانی داده شد. در گروه پلاسبو و میزوپروستول نیز یک کپسول بی اثر به صورت واژینال همراه با 25 میکروگرم میزوپروستول به صورت زیرزبانی داده شد. در نهایت دو گروه از نظر تغییرات نمره بیشاپ و نوع زایمان صورت گرفته مقایسه شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، مشخصات بالینی و روش زایمانی استفاده شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمون های آماری کای اسکویر، t تست و آزمون آنالیز واریانس اندازه های تکراری تحلیل (0/05

مقدمه خود مراقبتی در پرفشاری خون، یکی از مهم ترین راهکارهای کنترل این بیماری محسوب می شود که عواملی مانند سواد سلامت و حمایت اجتماعی نیز مولفه هایی موثر در این راستا هستند. نظر به نیاز جامعه در ارتقای سواد سلامت و حمایت اجتماعی، همچنین نقش و اهمیت خود مراقبتی در پرفشاری خون، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط رفتار خود مراقبتی، سواد سلامت و حمایت اجتماعی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون انجام شده است. روش کار مطالعه توصیفی-هم بستگی حاضر به صورت مقطعی بر روی 400 بیمار مبتلا به پرفشاری خون مراجعه کننده به کلینیک تخصصی قلب بیمارستان توحید سنندج در سال 1398 به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه چهار قسمتی دموگرافیک، پرسشنامه ارزیابی رفتار خود مراقبتی بیماران مبتلا به پرفشاری خون، پرسشنامه سواد سلامت و پرسشنامه حمایت اجتماعی استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمون های پارامتری ضریب هم بستگی پیرسون و آزمون آنالیز ناپارامتریک کروسکال والیس استفاده شد. یافته ها: نتایج میانگین و انحراف معیار نمره رفتارهای خودمراقبتی، سواد سلامت و حمایت اجتماعی واحدهای مورد پژوهش به ترتیب 8/83 ± 38/664، 11/16 ± 63/10 و 6/93 ± 91/54 است. همچنین میان ابعاد خود مراقبتی و سواد سلامت (0/00=P، 0/491=r)، خودمراقبتی و حمایت اجتماعی (0/00=P، 0/322=r)، حمایت اجتماعی و سواد سلامت (0/00=P، 0/337=r) ارتباط معنی داری دیده شد. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که برخورداری از سواد سلامت و حمایت اجتماعی سبب اثرگذاری بر فرد و بروز رفتارهای خودمراقبتی خواهد شد و از آنجا که این موارد در پیشگیری و کنترل بهتر پرفشاری خون بسیار موثرند، باید به آموزش و ارتقای آنها در نظام سلامت اقدام کرد.

مقدمه تشخیص بیماری سرطان می تواند استرس های روان شناختی قابل توجهی برای فرد و خانواده اش ایجاد کند. پژوهش ها نشان می دهد حمایت اجتماعی با متغیرهای ایمنی سلولی و برخی متغیرهای شمارش سلول های خون دارای رابطه مثبت و معنی دار است. کودک با ابزاری چون نقاشی، همه مسایل زندگی خود را به تجربه در آورده، خود می آزماید و خویشتن را بنا می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی نقاشی بر تنظیم شناختی هیجان، اضطراب و سلول های خونی (CBC) کودکان 7 تا 12 سال مبتلا به سرطان صورت گرفت. روش کار این پژوهش از تاریخ اردیبهشت ماه 1399 به مدت 2 ماه انجام گردید. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. از بین 43 کودک 7 تا 12 ساله مبتلا به سرطان که به بیمارستان دکتر شیخ مشهد مراجعه کرده بودند و داوطلب همکاری با پژوهش بودند، 30 نفر با توجه به ملاک های ورود و خروج انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. سپس نقاشی درمانی آزاد در آزمودنی های گروه آزمایش اجرا شد. از پرسشنامه های تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران (2001)، مقیاس اضطراب کودکان اسپنس (SCAS) و آزمایش شمارش سلول خونی برای جمع آوری داده ها در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون تحلیل کوواریانس بهره گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که نقاشی درمانی بر تنظیم هیجان (293/8F=؛ 0/001=P)، اضطراب (135/3F=؛ 0/001=P)، آزمایش شمارش سلول های خونی در WBC (13/2F=؛ 0/001=P) و در میزان پلاکت (152/77F=؛ 0/001=P)، در کودکان مبتلا به سرطان موثر است. اجرای نقاشی درمانی مولفه های تنظیم هیجان و شمارش سلول های خونی را افزایش و مولفه های اضطراب را کاهش می دهد. نتیجه گیری: هدف کلی نقاشی درمانگران این است که مراجع را قادر سازند با استفاده از ابزار نقاشی در محیطی سالم و امن در خود رشد و تحول ایجاد کند؛ بنابراین در این برنامه به کودکان بیمار فرصت داده می شود تا افکار و احساسات خود را بیان کند و با دیگران ارتباط برقرار نمایند. با توجه به یافته های پژوهش از این رویکرد می توان در کار با کودکان بیمار مبتلا به سرطان در مراکز مشاوره، بیمارستان ها و مدارس استفاده کرد.

مقدمه تداخلات دارویی یکی از مشکلات ناشی از تجویز غیرمنطقی داروها و یکی از علل شایع مرگ و میر در بیماران است. از آنجایی که تداخلات دارویی معمولا قابل پیش بینی اند، بنابراین قابل اجتناب و مدیریت هستند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی فراوانی تداخلات دارویی و فاکتورهای مرتبط با آن در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان بعثت همدان است. روش کار این مطالعه مقطعی در سال 99-1398 در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان بعثت همدان روی پرونده بالینی بیماران انجام شد. داده ها، جهت تعیین نوع تداخلات دارویی بر اساس تداخلات موجود در سایت Up To Date و RxList بررسی شد. سایر اطلاعات از پرونده بالینی بیماران گرفته شد. همه اطلاعات در یک چک لیست از پیش طراحی شده ثبت گردید. نهایتا داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 و روش های توصیفی-تحلیلی مناسب، تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین تعداد تداخل دارویی کل به ازای هر پرونده 4/91 ± 5/94 بود. بیش تر تداخلات از نظر سطح خطر تداخل از نوع C (63/89 %)، از نظر شدت تداخل از نوع متوسط (67/66 %)، از نظر سطح مستند بودن تداخل از نوع متوسط (70/90 %) و از نظر دسته بندی تداخل از نوع قابل توجه (44/76 %) بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله، اقامت طولانی مدت در یک بخش مراقبت های ویژه، افراد مسن و چند دارویی، از مهم ترین عوامل مهم مرتبط با وقوع تداخلات دارویی-دارویی هستند. این نتایج، اهمیت توجه بیش تر به نظارت و کنترل داروهای تجویز شده را در این بیماران نشان می دهد.

مقدمه زنان مبتلا به سرطان پستان اغلب به دلیل بیماری یا در اثر کاهش توانایی مراقبت از فرزند، تغییراتی را در نقش مادری خود تجربه می کنند. با وجود این بسیاری از آنها می کوشند تا همانند قبل از بیماری، ایفاگر نقش مادری خود باشند. این مطالعه با هدف کشف راهبردهای مورد استفاده زنان ایرانی مبتلا به سرطان پستان، در مدیریت برنامه های فرزند پروری و ایفای نقش والدی در دوره بیماری و بقایافتگی انجام شد. روش کار در یک مطالعه کیفی با روش تحلیل محتوای کیفی قراردادی، 23 مادر مبتلا به سرطان پستان وارد مطالعه شدند. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختارمند، جمع آوری و هم زمان تحلیل شدند. یافته ها: تحلیل داده ها منجر به ایجاد 1200 کد غیر تکراری شد. طبقه بندی کدها منجر به ظهور 4 طبقه و 10 زیرطبقه شامل راهبرد آماده سازی خود (با سه زیر طبقه بازیابی خودآگاهانه نقش، بسیج روانی جهت تداوم نقش و کسب حمایت های اطلاعاتی)، راهبرد بازسازماندهی نقش ها (با دو زیر طبقه وکالت دادن به جایگزین ها و تعدیل کردن وظایف مادری)، راهبرد بازسازی خود و خانواده (با سه زیر طبقه راهبردهای حفظ انرژی، توسعه ارتباطات و محافظت از فرزندان) و الگوی ایفای نقش مشارکتی نظارتی(با دو زیر طبقه سهم پذیری و نظارت) شد. نتیجه گیری: شناسایی راهبردهای به کار رفته برای ایفای نقش مادری می تواند به متخصصین مراقبت سلامت کمک کند تا با حمایت و دادن مشاوره و آموزش، به این مادران و خانواده هایشان آنان را در ایفای نقش مادری حین بیماری یاری نمایند.

مقدمه دوران بارداری با تغییرات جسمانی و روان شناختی بسیاری همراه است. بنابراین زنان باردار ممکن است با مسایل و مشکلات زیادی ازجمله کاهش عملکرد جنسی مواجه باشند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی آموزش زوج درمانی شناختی-رفتاری و مدل EIS بر عملکرد جنسی در زنان باردار انجام شد. روش کار بدین منظور طی یک پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، از بین جامعه آماری (زنان باردار نخست زا) با لحاظ نمودن ملاک های ورود به پژوهش، به شیوه نمونه گیری در دسترس 60 نفر انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در سه گروه 20 نفره (دو گروه مداخله و یک گروه کنترل) جایگزین شدند. در ادامه در طی 8 جلسه 90 دقیقه ای، به یک گروه مداخله آموزش شناختی-رفتاری و به گروه دیگر مدل EIS آموزش داده شد، در حالی که گروه کنترل در این مدت آموزشی دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده برای جمع آوری داده ها در پیش آزمون-پس آزمون، پرسشنامه شاخص عملکرد جنسی زنان بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 در سطح معناداری 0/05 تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که هر دو رویکرد شناختی-رفتاری و مدل EIS بر عملکرد جنسی و خرده مقیاس های آن (میل جنسی، برانگیختگی جنسی، رطوبت مهبلی، ارگاسم، رضایت جنسی، مقاربت دردناک) موثر هستند (0/05

مقدمه پرستاری در تمامی کشورها به عنوان حرفه ای با استرس شغلی بالا شناخته می شود. از این رو، وجود ابزارهایی جهت ارزیابی این استرس شغلی می تواند به پژوهش هایی که پیرامون حرفه پرستاری انجام می شود، کمک کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی فرم کوتاه مقیاس استرس شغلی پرستاران در پرستاران ایرانی در دوره همه گیری کرونا انجام شده است. روش کار در این پژوهش مقطعی، 224 پرستار شاغل در دو بیمارستان شیراز که به عنوان مراکز مراقبت از بیماران مبتلا به ویروس کرونا برگزیده شده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و پرسشنامه استرس شغلی پرستاران-نسخه کوتاه را تکمیل نمودند. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS نسخه 22 و AMOS استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل عامل اکتشافی با استفاده از روش مولفه های اصلی و تحلیل عاملی تاییدی، ساختار دو عاملی «استرس های مرتبط با عوامل محیطی-سازمانی» و «استرس های مرتبط با حجم بالای کار» را در نسخه فارسی مقیاس استرس شغلی پرستاران تایید کرد. علاوه بر این، برای بررسی همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ و امگای مک دونالد استفاده گردید که ضرایب آلفای کرونباخ و امگای مک دونالد برای کل مقیاس (0/94=α و 0/95=ω ) و دو خرده مقیاس «استرس های مرتبط با عوامل محیطی-سازمانی» (0/91=α و 0/91=ω ) و «استرس های مرتبط با حجم بالای کار» (0/90=α و 0/91=ω )، در محدوده قابل قبول بودند. نتیجه گیری: مقیاس استرس شغلی پرستاران-نسخه کوتاه، مشخصه های روان سنجی قابل قبولی در جامعه ایران دارد و می تواند به عنوان یک ابزار مفید در پژوهش های مربوط به استرس های شغلی پرستاران استفاده شود.

مقدمه زنان باردار یکی از گروه های پرخطر در بحران کرونا ویروس هستند. شناسایی ویژگی های جمعیت مبتلا، به تشخیص عوامل خطرزا و تعیین اهداف درمانی موثرتر کمک می کند؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ویژگی های دموگرافیک، علایم بالینی، یافته های رادیولوژی و آزمایشگاهی در زنان حامله مبتلا به کرونا ویروس (کووید 19) در جنوب ایران در سال 1399 انجام شده است. روش کار مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-مقطعی بود که نمونه های مطالعه را 30 نفر از زنان باردار مبتلا به کرونا ویروس در بیمارستان های آموزشی (شیراز، جهرم و فسا) در جنوب استان فارس تشکیل دادند. نمونه گیری به صورت در دسترس از ابتدای فروردین تا پایان مردادماه 1399 انجام شد. اطلاعات با استفاده از یک چک لیست پژوهشگرساخته، جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آمار توصیفی تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی بیماران 9/86± 29/30 سال بود. 60 درصد از بیماران در سه ماهه اول بارداری بودند. میانگین روزهای بستری 4/37± 8/47 بود. تب، شایع ترین یافته بالینی (46/66 درصد)، افزایش CRP (C-reactive protein) شایع ترین یافته آزمایشگاهی (50درصد) و GGO (Ground Glossy Opacity) بیش ترین یافته رادیولوژیک (66/ 56درصد) در هر دو ریه بود. 80 درصد از زنان باردار مبتلا به کووید-19، دارای بیماری زمینه بودند. شایع ترین بیماری های زمینه ای، آسم 66/36 درصد و دیابت 20درصد بود. 33/53 درصد زایمان طبیعی و 33/3 درصد مرگ نوزاد و مادر گزارش گردید. نتیجه گیری: شایع ترین زمان برای ابتلا به کووید-19 در زنان باردار در سه ماه اول بارداری با علایم بالینی تب و سابقه آسم و دیابت گزارش شده بود؛ لذا یافته های این پژوهش اهمیت توجه به زنان باردار را به عنوان یکی از مهم ترین گروه های در معرض خطر در ایپدمی کووید-19برجسته می نماید. مدیران و سیاست گذران بهداشتی می توانند با استفاده از یافته های این پژوهش و پیامدهای گزارش شده، پروتکل های بهداشتی مناسبی را در جهت مراقبت از زنان باردار در اپیدمی کووید-19 تدوین نمایند.