زمینه و مقدمه «حضور خانواده ها در ورزشگاه» مسیله ای است که دیدگاه های مختلفی در خصوص آن مطرح است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف شناخت و تحلیل الگوهای نظری حضور خانواده ها به عنوان تماشاگر در ورزشگاه انجام شد. روش پژوهش کاربردی حاضر با استفاده از روش شناسی کیو که یک روش آمیخته (کیفی-کمی) است، انجام شد. در مرحله کیفی، پس از مصاحبه با صاحب نظران، مطالعه مقالات علمی، گزارش های خبری و. . . فضای گفتمان شکل گرفت سپس کارت های کیو تهیه شد و تعداد 88 نفر از میان اهالی فضای گفتمان به روش نمونه گیری هدفمند برای مشارکت در پژوهش انتخاب شدند. همچنین داده ها با استفاده از روش تحلیل خوشه ای تجزیه وتحلیل شد. یافته ها یافته ها نشان داد، چهار الگوی نظری بدین شرح در خصوص حضور خانواده ها در ورزشگاه وجود دارد: 1-جلوگیری از هجمه های بین المللی کاذب علیه کشور؛ 2-اصلاح فرهنگ تماشاگران، ارتقای سطح کیفی مسابقات، مشارکت و رضایت اجتماعی زنان؛ 3-امکان حضور خانواده ها در ورزشگاه مشروط به فراهم شدن امکانات و زیرساخت ها؛ 4-نامناسب بودن محیط ورزشگاه ها برای حضور خانواده ها و سازگاری نداشتن آن با آموزه های دینی و فرهنگی. نتیجه گیری بر اساس الگوهای نظری شناسایی شده، سه الگوی نظری به صورت مشروط با حضور خانواده ها در ورزشگاه موافق و الگوی نظری چهارم به طورکلی مخالف حضور خانواده ها در ورزشگاه است؛ بنابراین پیشنهاد می شود مسیولان قبل از هرگونه تصمیم، به دیدگاه های موجود در این زمینه توجه داشته باشند.