طب و تزکیه
سال:1399 | دوره:29 | شماره:4 |تعداد مقالات:6

زمینه و هدف: یکی از اهداف آموزش دندانپزشکی تربیت دندانپزشکانی توانمند است و برای ارتقا بهره وری نظام آموزشی به سمت این هدف، نیاز به تغییرات نظام آموزشی ضروری است. پژوهش حاضر با هدف بررسی چالشهای تغییر نظام آموزش دندان پزشکی کشور انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه به روش کیفی انجام شده است. گرد آوری اطلاعات به روش بررسی مستندات و مصاحبه های نیمه ساختار یافته با نمونه گیری هدفمند و از نوع گلوله برفی با مشارکت 21 نفر از خبرگان آموزش دندانپزشکی انجام پذیرفت و متون مصاحبه با روش تحلیل محتوای کیفی هدایت شده بررسی شد. روایی پژوهش مورد اعتبارپذیری، انتقال پذیری و تایید پذیری قرار گرفت. یافته ها: نقاط قوت و ضعف آموزش فعلی دندانپزشکی به منظور ارایه روش آموزشی کارا بر اساس 3 حیطه اصلی آموزش دهندگان، آموزش گیرندگان/ زمینه های آموزشی و خدمت گیرندگان مورد بررسی قرار گرفت. پیشنهادات ارایه شده به منظور رفع نقاط ضعف میتواند زمینه های لازم برای آموزشی مبتنی بر نیاز جامعه را فراهم آورد. ادغام گروهای آموزشی، ارایه آموزش در کلینیک جامع، توانمند سازی اساتید، استفاده از روش های جدید آموزشی از عمده این راهکار ها می باشند. نتیجه گیری: برای تربیت دانشجویانی توانمند، نیاز به باز طراحی آموزش داریم. تغییر در روش های آموزشی و شیوه های ارزشیابی، تهدیدها را به فرصت تبدیل کرده و زمینه های کارآمدی هر چه بیشتر فارغ التحصیلان را برای ارایه خدمات مناسب تر فراهم می نماید.

زمینه و هدف: علایق دانشگاهیان و کنشگران بر نوآوری به عنوان یک مزیت رقابتی افتراقی و راه ایجاد ارزش برای مشتری تمرکز کرده است. با این وجود، توجه کمی به فرهنگ نوآوری شده است. هدف این مقاله شناسایی توصیف کننده های فرهنگ نوآوری در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی است. روش بررسی: روش پژوهش حاضر کیفی و از نوع فراترکیب بوده است. جامعه پژوهش را کلیه منابع مرتبط با فرهنگ نوآوری در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی طی سال های 2003 تا 2020 به تعداد 600 منبع بود که ابتدا تعداد 246 منبع بر اساس چکیده انتخاب شدند. سپس 102 منبع بر اساس محتوا گزینش شد که درنهایت 60 منبع به عنوان منابع مرتبط، به روش تحلیل تم مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور بررسی کیفی داده ها، اعتبار و اعتماد یافته ها تامین شده است. یافته ها: یافته ها پیشنهاد می کند که فرهنگ نوآوری بایستی از طریق ساختاری معرفی شود که شامل هفت عامل گرایش به نوآوری، سازگاری سازمانی، یادگیری سازمانی، خلاقیت و توانمند سازی، بازار محوری، ارزش محوری و زمینه اجرایی است. استنتاج: بر اساس یافته های پژوهش می توان به یک جمع بندی مفهومی در مورد مولفه های تشکیل دهنده فرهنگ نوآوری در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی رسید که ا ز طریق تدوین مدل آن می توان به صورت توصیفی و تشخیصی وضعیت موجود دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی را از نظر فرهنگ نوآوری ارزیابی و نقاط ضعف و قوت را شناسایی کرد.

زمینه و هدف: هدف کلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر حکمرانی خوب با رویکرد توسعه دانشگاه های نسل چهارم بر کیفیت آموزشی دانشگاه های علوم پزشکی کلان منطقه یک است. روش پژوهش: این مطالعه کاربردی با رویکردی مختلط با استفاده از یک رویکرد کیفی و کمی در سال 1399 انجام شده است. در بخش کیفی از روش دلفی استفاده شده و در بخش کمی نیز از روش پیمایشی توصیفی استفاده شده است. در بخش کیفی 14 نفر به روش نمونه گیری هدفمند و براساس قانون اشباع انتخاب شدند و از 1851 استاد هیات علمی دانشگاه های علوم پزشکی کلان منطقه یک آمایش آموزش عالی بخش سلامت کشور 320 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده براساس فرمول کوکران به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه محقق ساخته حکمرانی خوب با رویکرد توسعه دانشگاه های نسل چهارم با 64 سوال در 8 بعدو پرسشنامه کیفیت آموزشی صادقی و همکاران (1396) با 53 سوال در 6 بعد استفاده شد. روایی و میزان اعتبار ابزارها توسط اساتید راهنما و مشاور تایید شد و پایایی ترکیبی و آلفای کرونباخ نیز بالاتر از 7/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS21 و PLS3. 2 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که حکمرانی خوب با رویکرد توسعه دانشگاه های نسل چهارم دارای 8 بعد بین المللی سازی دانشگاه، پاسخگویی، چشم انداز دانشگاه، آزادی علمی، کار تیمی، آینده نگری، شفافیت و ساختار دانشگاه است که مهمترین بعد آن بین المللی سازی دانشگاه با ضریب 0/662 و مقدار R2 برابر 0/438 است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تاثیر حکمرانی خوب با رویکرد توسعه دانشگاه های نسل چهارم بر کیفیت آموزشی دانشگاه های علوم پزشکی کلان منطقه یک با ضریب 0/355 مثبت و معنادار می باشد.

یکی از شاخص های توسعه و پیشرفت هر جامعه ای وضعیت بهداشت و درمان آن است. صنعت داروسازی هر کشور نشان دهنده توانمندی آن کشور در حوزه تامین بهداشت و سلامت آن جامعه می باشد. دارو به دلیل اثرگذاری بر سلامت انسان ها و جوامع بشری همواره از مهمترین ارکان چرخه سلامت بوده است. بر همین اساس همواره توزیع و قیمت گذاری حتی در بحرانی ترین شرایط کشور از اولویت خاص دولت هاست. مراحلی که در سیستم دارو چه از نظر کیفی و چه از نظر کمی اهمیت دارد مرحله عملی توزیع و قیمت گذاری که همان تحویل دارو به بیمار می باشد، و در حقیقت جلوه گر همه تلاش ها و رعایت ضوابط در مراحل ساخت دارو تا مصرف دارو می باشد. با توجه به جایگاه ویژه ای که توزیع و قیمت گذاری دارو درسیستم بهداشت و درمان دارد، در واقع یکی از مهمترین مراحل است که منجر به ارتقاء ایمنی مردم جامعه می گردد. سوال: آیا حق بر سلامت می تواند عامل موثری در ارتقای توزیع و قیمت گذاری دارو باشد؟ هدف: بررسی قوانین و مقررات توزیع و قیمت گذاری نظام دارویی ایران از منظر حق بر سلامت و آن در توزیع و قیمت گذاری در جامعه می باشد. فرضیه: حق بر سلامت می تواند به عنوان عامل موثری در توزیع و قیمت گذاری نقش داشته باشد. نتیجه: حق بر سلامت می تواند به عنوان عامل موثری در توزیع و قیمت گذاری دارو و همچنین اهمیت و توجه دولتمردان و واضعان قوانین و مقررات نظام دارویی نقش داشته باشد، تا بتوان برای حفاظت از سلامتی مردم و جامعه در برابر آسیب های دارویی برنامه-ریزی شایسته تری انجام داد.

زمینه و هدف: یکی از مهم ترین انگیزه های آدمی انگیزه پیشرفت می باشد که باعث عملکرد بهتر و موفقیت تحصیلی می شود و این خود شاخص مهمی برای سودمندی سیستم آموزش عالی می باشد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-تحلیلی شامل دو قسمت می باشد. در قسمت اول که مقطعی است؛ به عنوان یک نمونه، 323 دانشجو با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای طی چند مرحله انتخاب شدند و به عنوان ابزار گردآوری اطلاعات از مقیاس استاندارد شده انگیزه پیشرفت هرمنس استفاده گردید. در قسمت کیفی، 40 دانشجو که انگیزه آن ها کاهش پیدا کرده بود؛ با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و تعدادی سوال شفاهی به روش مصاحبه از آن ها پرسیده شد و پاسخ های غالبشان، در قسمت بحث مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: میانگین این انگیزه برابر با 7/81 با انحراف استاندارد 03/9 محاسبه گردید. فراوانی دانشجویان با انگیزه پایین برابر با 151 (7/46 درصد) و فراوانی دانشجویان با انگیزه بالا برابر با 172 (3/53 درصد) شد. نتایج، ارتباط آماری معناداری را بین میانگین این انگیزه با سن (18/0)، مقطع تحصیلی (3/0) و وضعیت تاهل (82/0) نشان نداد اما با جنسیت (003/0) و وضعیت سکونت (002/0) تفاوت آماری معناداری داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، اکثر دانشجویان با تفاوت اندکی، انگیزه بالایی داشتند که این کاملا مطلوب نبوده و نیاز به مداخله های برنامه ریزی شده آموزشی دارد. این انگیزه در دختران و افراد ساکن منزل بالاتر بود. دلایل غالب برای کاهش این انگیزه شامل، فقدان انگیزه درونی کافی، نبود اوقات فراغت مناسب و کافی، مشکلات اقتصادی، ترس از آینده ی شغلی، نبود رابطه مناسب با اساتید، توجه ناکافی به عزت نفس آنان و جدایی از خانواده می شدند. پیشنهاد می شود که سیستم های آموزشی توجه بیشتری به فاکتورهای موثر بر انگیزه داشته باشند و راه حل هایی را برای رفع موانع آموزشی ارایه کنند.

زمینه و هدف: مسیولیت، زاده ی ارتباط و ارتباط ایجاد کننده ی حق و تکلیف است. گرچه حوزه ی روابط اجتماعی عینی ترین مصداق تحقق مسیولیت پذیری انسان است، اما این فراگیری شامل ارتباط با خدا، خود، سایر جانداران، غیر جانداران و محیط زندگی. . . نیز می شود. در این مطالعه قصد داریم تا مبانی مسیولیت شناسی و مسیولیت پذیری را در یک فرهنگ دینی توصیف کرده و به اهمیت نقش اساتید در تعالی مسیولیت پذیری اصیل در دانشجویان اشاره کنیم. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی-تحلیلی تلاش شده است تا با بهره گیری از منابع اسلامی-قرآن کریم و نهج البلاغه و. . .-به موضوع شناسی مسیولیت در فرهنگ دینی پرداخته شود و با یک رویکرد انطباقی چگونگی تقویت آن در نظام آموزش و پرورش عالی مورد بحث قرار گیرد. یافته ها: در فرهنگ اسلامی مسیولیت پذیری ریشه در مسیولیت شناسی صحیح و توحیدی دارد. در نگاه توحیدی، مسیولیت شناسی و مسیولیت پذیری یکی از ویژگی های ذاتی نظام تکوین است. در فرهنگ اسلامی، انسان در برابر هر آنچه انجام داده، خواسته و. . . به خاطر دو ویژگی خاص یعنی اختیار و عقل مسیولیت پذیر و به دنبال آن پاسخگو قلمداد می شود. نهاد های آموزش و پرورش جامعه از ارکان انتقال ارزش های دینی به نسل های آتی هستند. استاد، مهمترین رکن انتقال ارزش ها به نسل جوان است. فکر، رفتار، کردار و عملکرد مسیولانه اساتید به عنوان الگو در نهادینه کردن این شاخص پایه ای دینی نقش کلیدی دارد. نتیجه گیری: تعیین شاخص های دینی مسیولیت پذیری، وضعیت کنونی مسیولیت پذیری دانشگاه در حوزه های دانشی، مهارتی، برنامه ها و ساختار، برگزاری هدف مند کارگاه های دانش و مهارت افزایی، نظارت و ارزشیابی رفتارهای الگو در اساتید و پایش مداوم فراگیران با توجه به شاخص های دینی مسیولیت پذیری جهت ارتقای مسیولیت پذیری پیشنهاد می گردد.