مجله دانشکده پزشکی اصفهان
سال:1399 | دوره:38 | شماره:572 |تعداد مقالات:3

مقدمه: مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر تزریق زیرجلدی متوکلوپرامید، پتیدین و کتامین بر درد بعد از اعمال جراحی اصلاح فتق اینگوینال تحت بیهوشی عمومی و مقایسه ی آن با گروه شاهد انجام شد. روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، تعداد 104 نفر از بیماران انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه 26 نفری تقسیم شدند. بیماران گروه 1 معادل 5/0 میلی گرم/کیلوگرم کتامین، بیماران گروه 2 معادل 75/0 میلی گرم/کیلوگرم پتیدین، بیماران گروه 3 معادل 10/0 میلی گرم/کیلوگرم متوکلوپرامید و بیماران گروه شاهد، نرمال سالین به صورت زیرجلدی در محل برش جراحی دریافت کردند. بیماران در 24 ساعت اول بعد از ورود به ریکاوری، از نظر شدت درد بر اساس معیار دیداری سنجش درد (Visual analog scale یا VAS)، متغیرهای همودینامیک، مدت زمان خروج لوله ی تراشه و ریکاوری، عوارض دارویی، مجموع مسکن مصرفی اضافی، زمان اولین نیاز به مسکن اضافی و رضایتمندی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین VAS در بیشتر زمان های بعد از ورود به ریکاوری (050/0 > P) و میانگین مجموع مسکن مصرفی اضافی (007/0 = P) در دو گروه کتامین و پتیدین به طور معنی داری کمتر از دو گروه متوکلوپرامید و شاهد بود. میزان رضایت از بی دردی بعد از عمل در گروه پتیدین به طور معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود (001/0 > P). نتیجه گیری: پتیدین و کتامین، اثر برابری در کاهش شدت درد بعد از عمل دارند، اما رضایتمندی بیماران از پتیدین بیشتر بود. متوکلوپرامید در مقایسه با دو داروی دیگر اثر کمتر و گاهی برابر با دارونما در کنترل درد پس از عمل داشته و همراه با عوارض بیشتری بوده است.

مقدمه: ویروس آنفلوانزا H1N1 به عنوان عامل بیماری زا و تهدید کننده ی حیات انسان مطرح می شود. واکسیناسیون، از راه های موثر برای پیش گیری و مهار بیماری آنفلوانزا است. تولید پروتیین نوترکیب هماگلوتینین در سیستم بیانی باکولوویروس، در بستر سلول یوکاریوت حشره (Sf9) به عنوان یک راهکار موثر پیشنهاد شده است. روش ها: توالی ژن هماگلوتینین ویروس آنفلوانزا H1N1 از National Center for Biotechnology Information (NCBI) استنتاج و پس از طراحی پرایمر اختصاصی، توالی با استفاده از هضم آنزیمی در پلاسمید pFastBacHTA کلون گردید و برای تولید یک بکمید نوترکیب به سلول DH10Bac انتقال داده شد. پس از استخراج پلاسمید مربوط و تایید صحت کار، به داخل سلول حشره ترانسفکت گردید و بعد از بیان پروتیین توسط سلول Sf9، با روش Sodium dodecyl sulfate-Polyacrylamide gel electrophoresis (SDS-PAGE) و Western blot، حضور پروتیین نوترکیب تایید شد. یافته ها: ژن هماگلوتینین با طول 654 جفت باز در پلاسمید pFastBacHTA به کمک دو آنزیم BamHI و Xhol ساب کلون گردید. سلول حشره بعد از دریافت بکمید نوترکیب، پروتیینی به وزن تقریبی 60 کیلودالتون را بیان نمود. پس از استخراج پروتیین، با روش های SDS-PAGE و Western blot تایید انجام گرفت و با روش Lowry، غلظت پروتیین اندازه گیری شد. نتیجه گیری: سیستم بیانی باکولوویروس برای تولید پروتیین هایی با ساختار پیچیده مفید است. به طور کلی، از این طرح می توان به این نتیجه رسید که این پروتیین در سلول حشره به میزان بالایی بیان می شود و به دلیل تشابه سیستم آن با سیستم انسانی، می تواند در آینده به عنوان جایگزین مناسب برای تخم مرغ های جنین دار در زمینه ی واکسیناسیون مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: عوارض زیادی نظیر عوارض چشمی، به دنبال مصرف ایزوترتینوین سیستمیک که برای درمان آکنه ی شدید استفاده می شود، گزارش شده است. در این مطالعه، یک مورد کنژکتیویت، هوردیولوم و شالازیون دوطرفه که در ارتباط با مصرف ایزوترتینوین خوراکی رخ داده است، گزارش می گردد. گزارش مورد: بیمار خانم 20 ساله ای بود که به دلیل آکنه ی شدید التهابی، تحت درمان با ایزوترتینوین خوراکی قرار گرفته و حدود 5/4 ماه پس از شروع درمان دچار کنژکتیویت، هوردیولوم و شالازیون دوطرفه شده بود. دو هفته پس از قطع درمان، علایم چشمی بیمار بهبود یافت، اما بار دیگر، پس از شروع ایزوترتینوین خوارکی (این نوبت با دز کمتر) کنژکتیویت بیمار عود کرد. به همین دلیل، ایزوترتینوین بیمار قطع شد. نتیجه گیری: از آن جایی که وضعیت چشم بیمار دوطرفه بود، پس از قطع دارو، بیمار بهبود یافت و پس از شروع مجدد، بار دیگر بیماری عود نمود. به احتمال قوی، عوارض چشمی بیمار ثانویه به مصرف ایزوترتینوین است و یک یافته ی تصادفی نمی باشد.