علوم پیراپزشکی و توانبخشی مشهد
سال:1400 | دوره:10 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

هدف: پژوهش حاضر با هدف: بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر قطعه پایانی C آگرینی و فاکتور رشد شبه انسولینی یک روی بیماران بیمار عمل بای پس قلبی (Coronary Artery Bypass Graft Surgery؛ CABG) انجام شد. روش بررسی: تعداد 24 نفر مرد میانسال CABG در این مطالعه شرکت کردند. سپس شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه 12 نفر تمرین ترکیبی (میانگین سنی 6/47± 54/58 سال، قد 3/15± 173/04 و وزن 6/60± 74/75 کیلوگرم) و گروه کنترل (میانگین سنی 7/50± 56/16 سال، قد 3/69± 173/50 متر و میانگین وزنی 5/23± 76/16 کیلوگرم) تقسیم شدند. شاخص های آنتروپومتریک و متغیرهای خونی قطعه پایانی C آگرینی (C-Agrin Terminus Fragment; CAF) و عامل رشد شبه انسولین یک (Insulin-Like Growth Factor-One; IGF-1) سرمی قبل و بعد دوره تمرینی تهیه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برنامه تمرین ترکیبی برای مدت هشت هفته با تواتر سه جلسه و زیر نظر متخصصین باز توانی قلبی انجام شد. با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل داده ها با روش آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح خطای 0/05> انجام شد. یافته ها: تمرین ترکیبی سبب افزایش معنی دار سطوح سرمی CAF و IGF-1 در پس آزمون نسبت به پیش آزمون گردید (001/0≥ p). همچنین پس از انجام تمرینات، سطوح سرمی CAF (001/0>p) و IGF-1 (017/0=p) در بیماران گروه تمرینات ترکیبی به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود. درحالی که قبل از انجام تمرینات سطوح سرمی CAF (365/0=p) و IGF-1 (679/0=p) بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت. نتیجه گیری: یک دوره تمرین ترکیبی کوتاه مدت در بیماران CABG سبب بالا رفتن CAF گردید؛ در حالی که تغییری در سطوح IGF-1 مشاهده نگردید. تحقیقات بیشتری لازم است تا مشخص شود که آیا CAF یا سایر نشانگرهای زیستی می توانند سازگاری کیفی عضلات را منعکس کند.

هدف: از آنجا که تغییر در راستای بدن می تواند موجب اختلال در مهارت های حرکتی شود، هدف: پژوهش حاضر بررسی اثر زانوی پرانتزی بر کینتیک دویدن در بازیکنان نخبه فوتبال در شرایط پیش بینی شده و پیش بینی نشده بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه آزمایشی 30 فوتبالیست مرد جوان در دو گروه مساوی زانو پزانتزی و نرمال به عنوان آزمودنی مشارکت داشتند. داده های نیروی عکس العمل زمین حین دویدن در شرایط پیش بینی شده و پیش بینی نشده با استفاده از دو صفحه نیرو جمع آوری شد. یافته ها: نتایج نشان داد نیروی عمودی عکس العمل زمین و نرخ بارگذاری عمودی در هر دو وضعیت پیش بینی شده و پیش بینی ن شده به طور معناداری در گروه زانو پرانتزی بیشتر از گروه نرمال بود (0/05≥ p). همچنین زمان رسیدن به اوج نیروی عمودی عکس العمل زمین در وضعیت پیش بینی نشده به طور معناداری از وضعیت پیش بینی شده بیشتر بود (0/05≤ p). اختلاف معناداری بین گروه های زانو پرانتری و نرمال و وضعیت های پیش بینی شده و پیش بینی نشده در متغیرهای نیروی قدامی-خلفی و داخلی-خارجی عکس العمل زمین، زمان رسیدن به اوج نیروی قدامی-خلفی، ضربه پیشروی و زمان استقرار دویدن مشاهده نشد (0/05

هدف: هدف: از انجام این پژوهش توانبخشی کمک رسانی به معلولانی است که از ناحیه ستون فقرات گردنی دچار عارضه و آسیب شده اند و به علت آسیب دیدن نخاع قادر به حرکت نمی باشند. با توجه به محدودیت هایی که صندلی چرخدار های امروزی دارند، در این پژوهش مدلی برای افراد قطع نخاعی که قادر به استفاده از صندلی چرخدار های جوی استیک دار یا حرکت دادن صندلی چرخدار های معمولی با دست نیستند طراحی شده تا این محدودیت ها را برطرف کند و فرد معلول به لطف سیستم هوشمند و سنسورهای تعبیه شده بدون نیاز به شخص دیگری تنها با حرکت سر خود صندلی چرخدار را به حرکت در آورد. روش بررسی: برای اینکه ماکتی شبیه یک صندلی چرخدار داشته باشیم، در این طرح یک تکیه گاه و نشیمنگاه از چوب ساخته شده که دارای طول 25، عرض23 و ارتفاع 26 سانتی متر است. دو چرخ 7 سانتی متری آلومنیومی در طرفین ماکت جهت حرکت و دو چرخ هرزگرد ساچمه ای جهت حفظ تعادل در عقب و جلو آن قرار گرفته است. حرکت رفت و برگشت ماکت به جلو و عقب و گردش به چپ و راست آن توسط چهار سنسور مادون قرمز فرستنده و چهار گیرنده متناظر که در محل های مناسب در اطراف ماکت نصب شده کنترل می شود. با استفاده از سنسورهای نصب شده روی ماکت حرکت سر فرد به هر یک از چهار جهت سبب عکس العمل یکی از سنسورهای گیرنده و حرکت صندلی چرخدار به سمت مورد انتظار می شود. یافته ها: تمامی مدارات الکترونیکی و قسمت های مکانیکی مورد نیاز جهت پردازش اطلاعات و اعمال فرمان های کنترلی به صندلی چرخدار توسط قطعات موجود در بازار ایران طراحی و پیاده سازی شده و با توجه به دستیابی به عملکرد مورد انتظار توسط نمونه طراحی شده بر اساس آزمایش های عملی انجام گرفته، این طرح قابلیت تبدیل به نمونه صنعتی را خواهد داشت. نتیجه گیری: از نتایج این طرح می توان برای اضافه کردن قابلیت کنترل حرکت به صندلی های چرخدار معمولی و هوشمندسازی آن ها به روشی ساده و اقتصادی بهره برد.

هدف: ورزش کشتی یکی از قدیمی ترین ورزش های رقابتی و دارای دو سبک آزاد و فرنگی است. یکی از ارکان مهم بدن انسان، ستون فقرات است. ستون فقرات از لحاظ موضع بالاترین شیوع ابتلا به ناهنجاری را به خود اختصاص داده است که می توان به عارضه های تورتیکولی و اسکولیوز اشاره کرد. حرکات تکراری و نامناسب در طولانی مدت به عدم تعادل و در نهایت، فرد در معرض اختلال های جسمانی ناشی از تغییر شکل طبیعی استخوان ها و ناهنجاری های وضعیتی قرار می گیرد. بنابراین هدف: اصلی از این پژوهش، بررسی میزان درجه تورتیکولی و اسکولیوز در کشتی گیران آزادکار نخبه دارای گوش گل کلمی بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود. آزمودنی های تحقیق را 120 کشتی گیر مرد آزادکار نخبه که در باشگاه های تهران با میانگین دامنه سنی 4/39± 24/65 سال، وزن 11/38± 75/31 کیلوگرم، قد 4/3± 174/65 و سابقه ورزشی 2/63± 9/80 بودند، انتخاب شدند. برای ارزیابی درجه تورتیکولی با روش فتوگرامتری با استفاده از نرم افزار کورل X6 و برای ارزیابی شیب اسکولیوز با پایه اسکولیومتر محقق ساز و اپلیکیشن تلفن همراه در باشگاه شهید صبوری منطقه 17 تهران صورت پذیرفت. در تجزیه و تحلیل داده ها میانگین درجات تورتیکولی و اسکولیوز با محاسبه ی فاصله اطمینان 95 درصد برآورد شد. به علاوه تحلیل داده های حاصل از تحقیق بوسیله ی آزمون های تی مستقل، من ویتنی و کای دو در سطح خطای 0/05 و با استفاده از نسخه ی 24 نرم افزار SPSS انجام گرفت. یافته ها: میانگین شیب گردن 5/68 درجه (با فاصله اطمینان 95 درصد 6/15-5/22) و میانگین شیب ستون فقرات 3/02 درجه (با فاصله اطمینان 95 درصد 3/21-/84) برآورد شد. ارتباط معناداری بین دست و پای برتر با سمت شکستگی گوش و سمت انحراف در ستون فقرات مشاهده شد (0/001>p). نتیجه گیری: با توجه به اینکه تورتیکولی، شانه نابرابر همان سمت را ایجاد می کند لذا اسکولیوز در سگمنت پایین در همان سمت ایجاد می شود. کشتی گیران نخبه در ناحیه گردنی و کمربند شانه ای از عضلاتی قوی برخوردارند لذا تمرینات اصلاحی این دو بخش را می توان در کشتی گیران آماتور برای پیشگیری این دو عارضه استفاده کرد.

هدف: حافظه کاری شنیداری کلامی توانایی یادگیری، نگهداری و به یادآوری هجاها یا کلمات گفتاری است. یکی از روش های رایج و محبوب برای بررسی حافظه شنیداری-کلامی استفاده از آزمون حافظه شنیداری-کلامی ری است. از عوامل دموگرافیک تاثیرگذار بر این آزمون، سن و تحصیلات می توان اشاره نمود. مطالعه حاضر با هدف: بررسی این عوامل بر نتایج نسخه فارسی این آزمون انجام شده است. روش بررسی: مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر روی 50 زن با شنوایی هنجار در دو مقطع سنی (25 زن 40 تا 49 ساله و 25 زن 50 تا 59 ساله) به روش نمونه گیری دردسترس و غیرتصادفی با استفاده از نسخه فارسی آزمون شنیداری کلامی ری انجام شد. یافته ها: یافته ها: ی به دست آمده نشان می دهد که میانگین امتیاز زنان 40 تا 49 ساله در هر سه امتیاز یادآوری کلی، همراه با مداخله و با تاخیر نسبت به گروه دیگر بالاتر و معنادار بود (0/01>p). همچنین ارتباط مثبت معنی داری بین تحصیلات و این امتیازات مشاهده شد (0/01>p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، به نظر می رسد که آغاز تغییرات کاهشی در حافظه، قبل از سالمندی ایجاد می شود که این مسیله لزوم بررسی و انجام اقدامات پیشگیرانه به منظور کاهش میزان ناتوانی در سالمندان را بیش از پیش حایز اهمیت می کند. ضمن اینکه از تحصیلات نیز می توان به عنوان یک مشخصه دموگرافیک اساسی تاثیرگذار بر روی این نسخه نیز نام برد.

هدف: مالتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis; MS) یک بیماری خود ایمنی مزمن است که بر (آکسون های میلین دار) سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد و باعث آسیب سیستم عصبی می شود. افراد مبتلا به این بیماری به دلیل علایم ناشی از این بیماری، از ظرفیت عملکردی، توانایی جسمانی، تعادل و کیفیت زندگی پایینی برخوردار هستند و انواع مختلفی از درمان ها برای مدیریت علایم آن به جز دارو وجود دارد. هدف: از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات منتخب ملت (MELT) بر تعادل، سرعت راه رفتن، کیفیت زندگی و مقیاس ناتوانی جسمانی توسعه یافته در زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی تعداد 20 زن مبتلا به MS به طور تصادفی به دو گروه 10 نفره تجربی(با میانگین و انحراف معیار سن، 1/8 ± 42/5 سال، قد 10/6± 168/5 سانتیمتر و وزن، 10/6± 72/7 کیلو گرم) و کنترل (با میانگین و انحراف معیار سن، 2/06 ± 39/8 سال، قد 8/08 ± 166/6 سانتیمتر و وزن، 11/2 ± 71/04 کیلو گرم) تقسیم شدند. برنامه تمرینی منتخب ملت شامل تمرینات مختلف جهت رها سازی بافت مایو فاشیال (Myofacial)، 8 هفته با تواتر 3 جلسه در هفته بود. تعادل ایستا و پویا با استفاده از دستگاه اسکن کف پا، سرعت راه رفتن به وسیله زمان مسافت 8 متر پیموده شده، کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی MSQOL-54 و مقیاس ناتوانی چسمانی توسعه یافته ((Expanded Disability Status Scale; EDSS)) توسط نرولوژیست ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه های تکراری در سطح معنی داری 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه تجربی تعادل ایستا (0/024=p)، پویا (0/004=p)، سرعت راه رفتن (0/001=p) و کیفیت زندگی (0/001=p) بعد از هشت هفته بهبود پیدا کرد در حالی که مقیاس EDSS بین دو گروه تغییری نداشت. نتیجه گیری: با توجه به ویژگی تمرینات ملت و تاثیر این تمرینات بر رها سازی بافت مایو فاشیال بیماران به نظر می رسد برنامه تمرینی تحقیق حاضر می تواند به عنوان یک مداخله درمانی برای بهبود تعادل ایستا و پویا، سرعت راه رفتن و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس استفاده شود، با این حال با توجه به کمبود پژوهش ها در این زمینه، انجام پژوهش های بیشتر در مورد اثر این تمرینات در بیماران مالتیپل اسکلروزیس توصیه می شود.

هدف: اختلال طیف اوتیسم، یک اختلال رشدی است. افراد دارای اختلال اوتیسم در مهارت های اجتماعی نظیر توجه اشتراکی دچار مشکل هستند. هدف: از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر نوروفیدبک بر توجه اشتراکی و فعالیت الکتریکی مغز کودکان پسر 6 تا 8 سال دارای اوتیسم با کارکرد بالا بود. روش بررسی: 30 کودک پسر دارای اختلال اوتیسم با کارکرد بالا در دامنه سنی 8-6 سال انتخاب و به صورت تصادفی در یکی از گروه های نوروفیدبک و کنترل قرار داده شدند. گروه نوروفیدبک به مدت 30 ساعت مداخله نوروفیدبک افزایش آلفا (12-8 هرتز)، کاهش تتا (8-5 هرتز) و بتا (30-13 هرتز) را دریافت کردند. هر جلسه تمرینی بین 45 تا 60 دقیقه بود. گروه کنترل نیز به همین میزان مداخله شبیه سازی شده ای را دریافت می کردند. در دو مرحله پیش و پس از مداخله، توجه اشتراکی شرکت کنندگان توسط مقیاس ارتباط اجتماعی اولیه مورد سنجش قرار گرفت. همچنین از هر آزمودنی به مدت 5 دقیقه نوار مغز در دو مرحله پیش و پس آزمون ثبت شد تا تغییرات امواج آلفا، تتا و بتا مورد مقایسه قرار گیرند. از آزمون تحلیل آنالیز واریانس مرکب دو (گروه) × چهار(مراحل: پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری کوتاه مدت و پیگیری بلند مدت) و تحلیل واریانس به منظور بررسی تاثیر برنامه مداخلاتی استفاده شد و نمرات پی آزمون شرکت کنندگان به عنوان متغیر مداخله گر وارد گردید. آزمون های آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام گرفتند. یافته ها: نتایج آماری نشان دهنده پیشرفت گروه نوروفیدبک در پس آزمون نسبت به پیش آزمون بود. همچنین بین دو گروه در پس آزمون تفاوت معنی داری در شاخص توجه اشتراکی مشاهده شد (0/05>p). علاوه بر این، شرکت کنندگان گروه نوروفیدبک توانسته بودند؛ تغییرات مورد نظر در امواج آلفا، تتا و بتا را نسبت به گروه کنترل در حالت استراحت ایجاد کنند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، می توان چنین برداشت کرد که برنامه های مداخلاتی غیرتهاجمی نظیر نوروفیدبک می توانند به بهبود توجه اشتراکی کودکان دارای اختلال اوتیسم با کارکرد بالا منجر گردند و پیشنهاد می شود در برنامه های مداخلاتی افراد دارای اوتیسم، قرار گیرند.

هدف: اضافه وزن و چاقی ممکن است با ناهنجاری کف پای صاف همراه بوده و یا یک عامل تشدید کننده باشند. بنابراین، هدف: از اجرای این پژوهش، بررسی شاخص های بیومکانیکی کف پای دختران جوان دارای اضافه وزن در مقایسه با افراد نرمال حین کنترل پاسچر (Postural Control) (وضعیت بدن) بود. روش بررسی: نمونه آماری تحقیق را 44 دانشجوی دختر با میانگین شاخص توده بدن 1/67± 26/78 و 1/38± 21/35 به عنوان گروه اضافه وزن (22 نفر) و کنترل (22 نفر) تشکیل دادند. مشخصات آنتروپومتری و شاخص های کف پایی آن ها با استفاده از پدوسکوپ (Pedoscope) دوربین دار هنگام ثبات وضعیت بدن ثبت شد. از آزمون تی مستقل برای مقایسه نتایج بین گروهی و از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی همبستگی بین شاخص توده بدنی (Body Mass Index; BMI) با پارامترهای بیومکانیکی کف پا استفاده شد. تست ها در سطح معناداری 05/0 و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شدند. یافته ها: گروه اضافه وزن در مقایسه با گروه کنترل، در پارامترهای عرض آرک (Arch Width)، شاخص استاهلی پای راستRight Staheli Index; SIR)) و چپ Left Staheli Index; SIL)) و شاخص چیپاکس-اسمیراک پای راست (Right Chipax-Smirak Index; CSIR) و چپ (Left Chipax-Smirak Index; CSIL) اختلاف معناداری داشتند (0/05>p). ضریب همبستگی بین BMI با پارامترهای بیومکانیکی کف پا در تمامی نواحی، رابطه مثبت و معناداری (0/05>p) نشان داد، که قوی ترین همبستگی بین BMI با CSIL (638/0= r و 001/0=p) بود. نتیجه گیری: یافته ها: ی تحقیق حاضر به این نکته تاکید دارد که اضافه وزن می تواند شاخص های بیومکانیکی کف پا را تحت تاثیر قرار دهد و ممکن است عامل تشدید کننده و یا مسبب کاهش قوس کف پایی بشود. بنابراین با کنترل وزن از سنین پایین باید از ابتلا به این ناهنجاری ها پیشگیری کرد.

هدف: سندرم درد کشککی-رانی زانو اختلالی شایع عضلانی-اسکلتی زانو با رویکردهای درمانی متفاوتی مانند جراحی، کنزیوتیپ، تمرین درمانی، فیزیوتراپی، ارتز و پروتز می باشد. هدف: این تحقیق بررسی مداخلات تمرینی تقویتی صورت گرفته بر سندرم درد کشککی-رانی زانو با نگاه به ضعف عضلانی عضلات کمربند کمری-لگنی و چهار سر رانی می باشد. روش بررسی: مقاله حاضر از نوع مروری روایتی بوده با یک جست و جوی سیستماتیک جامع الکترونیک در پایگاه های اطلاعاتی (Google Scholar, Magiran PubMed, Springer, Taylor & Francis, ISC) مقالات مرتبط از سال 2010 تا 2020 مورد بررسی قرار گرفته است. کلید واژه های جست و جو شامل: Patellofemoral Pain Syndrome"، Strength Training، "Proximal Training for PFPS بود. یافته ها: پس از بررسی 324 مقاله، تعداد 64 مقاله براساس معیارهای ورود مرتبط در زمینه تمرینات تقویتی پیدا شد. پس از بررسی کیفیت مقالات، 17 مقاله که برنامه تمرینات تقویتی را با نگاه به ضعف عضلانی بر مبتلایان به درد کشککی-رانی بررسی کرده بودند، انتخاب و اثر آن ها بر بهبود درد و عملکرد مبتلایان به درد کشککی-رانی سنجیده شد. نتیجه گیری: تمرینات تقویتی به عنوان یک روش تمرین موثر در بهبود میزان درد و افزایش عملکرد افراد مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی بوده، ولی تمریناتی که علاوه بر تقویت عضلات ناحیه زانو، به تقویت عضلات در ناحیه کمربند کمری-لگنی پرداخته اند، اثرات بیشتری بر بهبود سندرم کشکی-رانی نسبت به تمرینات متمرکز شده بر تقویت عضلات مفصل زانو به تنهایی دارد.

هدف: سر به جلو یکی از شایع ترین وضعیت بدنی معیوب است که باعث عدم تعادل عضلات در ناحیه گردنی می شود در این ناهنجاری مرکز ثقل سر به سمت جلو جابجا شده و باعث افزایش نیروی گشتاور روی ستون فقرات و مفاصل گردن می شود از این رو هدف: از انجام مطالعه حاضر مروری بر تاثیر پروتکل های تمرینی در اصلاح ناهنجاری سر به جلو می باشد. روش بررسی: از موتورهای جستجو گر داخلی و خارجیScopus, Semantic Scholar, Google Scholar، PubMed, ISC, SID, Magiran, Irandoc, Doaj با محدودیت زمانی 2015 تا 2019 و کلید واژه های, Protocol, , Forward Head Posture, Corrective Exercise برای موتورهای جستجوگر خارجی و از کلید واژه های پروتکل، وضعیت سر به جلو و حرکات اصلاحی برای موتورهای جستجو گر داخلی استفاده گردید. مطالعه حاضر به روش مروری سیستماتیک PRISMA(Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses) بود. یافته ها: تعداد 11 مقاله بر اساس معیارهای ورود از250 مقاله جستجو شده انتخاب شدند این مطالعات به طور عمده به بررسی تاثیر پروتکل های تمرینی بر میزان زاویه سربه جلو، افراد دارای ناهنجاری سر به جلو پرداخته بودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به نتایج تحقیقات، تمرینات اصلاحی روشی ساده، موثر و غیر تهاجمی برای اصلاح ناهنجاری سر به جلو است لذا درمانگران می توانند از این تمرینات به عنوان یک پروتکل تمرینی مناسب در اصلاح زاویه سر به جلو استفاده کنند.